Drie maanden is niet zo lang, maar het was meer dan genoeg voor mij om mijn leven volledig te veranderen. Het enige wat ik wist en alles wat ik was stortte als een kaartenhuisje ineen op een avond in de herfst van 2016. En het begon met Paus Franciscus.
Ik ben geboren in de jaren ’80, Katholiek opgevoed in een “modern, oecumenisch” katholiek geloof. Het zou echter oneerlijk zijn om de periode na Vaticanum II de schuld te geven van mijn zondige wegen. Ik houd mezelf verantwoordelijk, meer dan iemand of iets anders, dat ik het geloof niet serieus genomen heb.
Ik was een “cultuurkatholiek”, Katholieke slechts in naam. Met andere woorden, ik was een schande. Ik bad weliswaar tot God (als ik iets nodig had), ging biechten (één keer per jaar), hield mij weg van de zonde (als het niet al te lastig was) en geloofde (in een valse versie van God).
Ik leefde duidelijk in een leugen.
Ik plukte en koos stukjes van de leer van de Kerk die mij bevielen, terwijl ik de andere volledig negeerde, en zo was ik in snel tempo een leerling van Satan aan het worden, zonder het zelf te beseffen.
En zo, als een vurig aanhanger van Satan, begon ik naar een aantal protestantse video’s op YouTube te kijken. Toen gebeurde het. Door de genade van God kwam ik terecht op een behoorlijk interessant protestantse video over Paus Franciscus.
Als een moderne, semi-liberale Katholiek (dankzij God ben ik altijd heel pro-life geweest), vond ik dat Paus Franciscus geweldig was. Ik wist niet veel over hem, maar ik was snel verkocht voor de hele ‘missie van de genade’ van onze Paus. Toen ik keek naar deze protestantse video die Paus Franciscus volledig afkraakte, voelde ik mijn hart kraken. Want hoewel ik goed overweg kon met sommige protestanten, was er iets diep in mij, begraven onder de lagen van het modernisme, dat echt Katholiek was. Ik heb altijd geweten dat de Katholieke Kerk de enige ware kerk is.
En toch hadden deze protestanten gelijk over alles wat ze zeiden over Paus Franciscus. De video analyseerde de duidelijk schandalige gebedsuitwisseling tussen onze Paus en de bedrieger van prosperity gospel, Kenneth Copeland.
Mijn hart ging tekeer als een gek. Wat was Paus Franciscus aan het doen? Wat gebeurde er?
En dan kwam er een vraag in mijn hoofd: Is de Katholieke Kerk werkelijk de ene ware Kerk?
Ik moest erachter komen wat er aan het gebeuren was. Is het mogelijk dat Katholieken de acties van onze Paus steunen?
Dit was het begin van het einde. Het einde van de oude ik en de eerste stap op mijn reis naar huis. Want terwijl ik op zoek was naar feiten over Paus Franciscus en het Katholicisme, ging er een hele nieuwe wereld voor me open: de wereld van de traditionele Katholieken (ofwel, trouwe katholieken).
Ik leerde over de kerkgeschiedenis, de dwalingen van het modernisme, de rotte vruchten van het Tweede Vaticaans Concilie, de weinig overgebleven getrouwe bisschoppen en kardinalen, Amoris Laetitia, de Latijnse Mis en de valse genade. Maar – belangrijker nog – ik leerde over de hel.
Ik had nooit iets geweten over de hel. Er was natuurlijk een vaag begrip ergens aan de onderkant van mijn geest van hoe de hel eruit zou kunnen zien. Je weet wel, een plek waar sommige echt smerige pedofielen en seriemoordenaars naartoe gaan. Doodzonde – wat is dat?
Metaforisch gesproken, was het Paus Franciscus die me naar de hel leidde. Zijn daden en woorden begonnen zo schandalig liberaal en verkeerd te zijn, dat ik niet langer het hele ‘laten we- iedereen-en-alles-tolereren-in-de-naam-van-de-genade’-houding kon negeren, laat staan het voor het echte onderwijs van de Kerk houden. Ik moest weten waarover de in werkelijkheid ging. Ik moest weten wat de hel is. Dankzij Paus Franciscus leerde ik dit alles en nog veel meer.
Als Paus Franciscus nooit verkozen was geweest, zou ik dan mijn wegen veranderd hebben? Alleen God weet het.
Het hele punt van dit verhaal is dat zelfs temidden van de ongekende crisis in de kerkgeschiedenis, de Heilige Geest nog steeds de Katholieke Kerk bestuurt. Er worden elke dag zondaars bekeerd, sommigen ondanks de crisis in de Kerk, anderen dankzij deze crisis.
Dank u, Heilige Geest, om ons altijd te begeleiden.
Vergeef ons, Heer Jezus, want wij hebben gezondigd.
Heb medelijden met onze arme zielen, God de Vader.
Heilige Maria, Moeder van God, bid voor ons.
Artikel van Petra Perkov voor The Remnant Newspaper: Thanks to Pope Francis I’m no longer a ‘Neo-catholic’
Vertaling door Hiëronymus Saepinus voor het Katholiek Forum
Een zeer mooie getuigenis van deze nog relatief jongeman en hoe te ontmaskering volgt !
Het is een lamentabele zaak dat vele Katholieken, in de nasleep van het Concilie, in isolement gegaan zijn om parallel-kerken te construeren, waardoor de gemijterde wolven zonder grote tegenstand hun vernietigend werk konden voortstuwen in hun diocesen.
De gelovigen hebben het recht om de zuivere doctrine en toegang tot de authentieke Liturgie te ontvangen van hun herders. Laten zij dan ook massaal eisen dat zij eindelijk de stinkende soixante-huitard beerput sluiten en de Latijns-Protestantse ritus uit onze tempels verbannen.
Wat mij betreft: bijna idem dito. Heb vroeger redelijk veel vertrouwen gehad in de Rooms Katholieke Kerk – vooral onder Paus Benedictus xvi en ja, zelf vroeger met de mooie bezinningsboekjes van Kardinaal Danneels. Soms echte mooie pareltjes.
Nu met de lasterlijke nieuwe woorden in het nederlandstalig Onze Vader, zijn mijn ogen voorgoed geopend op de leiding en op het Vaticaans gebeuren. Bergoglio met zijn resem lelijke en choquerende woorden en uitlatingen. Danneels en de Kesel en konsoorten met hun mafiosi manipulaties en nu met hun nieuwe Griekse vertalingen ( vooral geen Latijnse) en nieuwe theologische uitleg over het Onze Vader, desondanks de klare en heldere uitleg in de Nederlandstalige Katechismus. De Kesel die Brusselse biddende geloofsgemeenschappen (desondanks destijds gesteund door Mgr Leonard) definitief wegzendt. En die daar blijkbaar nog eens fier over is en overtuigd is van zijn groot gelijk. Over een geheim en mafiosi agenda gesproken, zeg. Een blinde kan het zien.
Sinds die nieuwe wendingen, bid ik steevast met You Tube het Latijns Sanctum Rosarium met Paus Benedictus. Een aanrader om toch ( althans volgens mij) nog oprecht te bidden met en voor o.a. onze universele kerk van onze Lieve Heer en voor haar actuele slechte leiders ( die enkel maar gebruik maken van macht en titel en vooral niet steunen en aanmoedigen ) maar ook inclusief voor Paus Benedictus en Mgr Leonard – beiden nog levend.