Volgens Sandro Magister, befaamd Italiaans Vaticaanwatcher, berust de feitelijke macht rond Paus Franciscus in handen van slechts drie mensen: Antonio Spadaro, Marcelo Figueroa en Victor Manuel Fernandez. De eerste is Italiaan en Jezuïet, hij is de directeur van “La Civita Cattolica”. De twee anderen zijn Argentijnen en de tweede is zelfs geen Katholiek, maar een presbyteraanse dominee. Desondanks werd hij door Paus Franciscus benoemd als hoofdredacteur van de Argentijnse uitgave van de “Osservatore Romano”.
Spadaro heeft de “Civita Cattolica” omgevormd tot de spreekbuis van de Paus. Samen met Figueroa heeft hij in het laatste nummer van dit tijdschrift een artikel ondertekend dat in de Verenigde Staten insloeg als een bom. De conservatieve stromingen, zowel Katholieke als protestantse, worden er namelijk in beschuldigd te denken volgens een logica “die nauw verwant is met degene die het islamitisch fundamentalisme inspireert”, zoals dat van Osama Bin Laden of het Kalifaat.
Waarom zouden Katholieken en protestanten zoals ”nieuwe kruisvaarders” samenspannen? Omdat zij het over bepaalde thema’s zoals ”abortus, het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht, het godsdienstonderwijs in de school” volkomen eens zijn, met andere woorden, zij beoefenen ”een bepaalde vorm van verdediging van de godsdienstvrijheid”. Met als resultaat, volgens de twee auteurs van het artikel , een “oecumenisme van de haat” te prediken, met nostalgie naar een ”Staat met theocratische trekjes”, helemaal anders dan het oecumenisme van Jorge Mario Bergoglio, de Paus van de “vrede en de ontmoeting”.
Het probleem is dat de Amerikaanse Katholieke Kerk sinds meer dan een decennium de verdediging van het Leven, van de familie en van de godsdienstvrijheden bovenaan haar agenda geplaatst heeft. Een scherpe reactie kon dus niet uitblijven. Tot op het hoogste niveau werd verontwaardigd gereageerd. De aartsbisschop van Philadelphia, Charles Chaput, noemde het artikel van Spadaro en Figueroa ”simplistisch en niet gepast”. Andere commentaren waren veel sterker en spraken van een reeks historische en logische vergissingen waarmee het artikel was doorspekt.
“Elk ander tijdschrift zou dergelijk artikel in de prullenmand gegooid hebben”, scheef bv de Canadees Raymond J. de Souza in “Crux” een van de belangrijkste Amerikaanse Katholieke nieuwssites. In Santa Martha, op het bureau van Paus Franciscus, werd het artikel echter opgehemeld en beschouwd als de uitdrukking, niet alleen van het denken van de Paus, maar ook van zijn bestuursstijl. Het artikel is in feite een hatelijke aanval op het “Ratzingeriaanse” leadership binnen de Amerikaanse Katholieke Kerk.
Op doctrinair vlak is Antonio Spadaro een lichtgewicht. Hij stelt dat “in de theologie 2 plus 2 gelijk zijn aan 5” en hij is onklopbaar wanneer het gaat om de kleine en grote revoluties van Bergoglio te voorspellen. Van alle adviseurs en vertrouwelingen is er echter iemand die nog dichter bij de Paus staat dan hij. Het gaat om de Argentijn Victor Manuel Fernandez, een theoloog, waarvan het eerste belangrijke werk werd uitgegeven in 1995 onder de titel “Genees mij met je mond. De kunst van de kus”. Na dit debuut en nog twee andere soortgelijke boeken, stelde Rome zijn veto tegen zijn benoeming als rector van de Universidad Catolica Argentina, tot hij onder constante druk van de toenmalige aartsbisschop van Buenos Aires in 2009 toch benoemd werd. Pas verkozen, werd Fernandez door Bergoglio als aartsbisschop aangesteld. Sindsdien vertoeft dit heerschap voornamelijk in Rome en werkt hij als adviseur en ghostwriter van zijn vriend de Paus.
Onlangs heeft men ontdekt dat hele paragrafen van hoofdstuk acht van Amoris Laetitia, het document van Paus Franciscus dat in de Kerk voor zoveel verwarring zorgt, gewoonweg overgeschreven werden van artikels die door Fernandez een tiental jaren geleden werden uitgegeven…
Dit is de realiteit in de Kerk van nu, augustus 2017; het is geen ‘fake news’ of ongebreidelde fantasie ontsproten uit het zieke brein van een “aartsconservatief” Katholiek. Het is pure realiteit. Laten wij daarom uiterst waakzaam zijn en ons verzetten tegen de revolutie die sommigen binnen de Kerk willen ontketenen.
Noem die man toch niet maar als “paus”, hij is het niet. Hij is een leugenaar en een moordenaar. Een moordenaar van zielen en dat is zoveel maal erger als de moord van een lichaam. Een ongeziene en onvoorstelbare moordpartij van zielen. Hij gebruikt de institutie ‘de Kerk van Rome’ die Jezus heeft gesticht, als instrument om de moordzucht van zijn meester Satan, te volbrengen. Die man is geen geesteszieke maar een bezetene.
Bidden wij de Heer Jezus om Zijn mooie schepping en Kerk in ere te herstellen.
Geloofd zij Jezus Christus!