De kerkvervolging die vanaf 1931 plaatsvond in het door het Volksfront geregeerde Spanje was bijzonder wreed. Vandaag worden er pogingen ondernomen om de geschiedenis te herschrijven. De historische feiten vertellen een ander verhaal.
De Biblioteca de Autores Cristianos (BAC, Bibliotheek van christelijke auteurs) publiceerde onlangs het vijfde deel van de serie ‘De Tweede Republiek en de burgeroorlog in het Vaticaans Geheim Archief’ van de Valenciaanse historicus Vicente Cárcel Orti. Band vijf behandelt het jaar 1937. Op 1080 pagina’s ontsluit en analyseert het de documenten over de “belangrijkste gebeurtenissen” van dat jaar. Kerkhistoricus Vicente Cárcel is ook bisschoppelijk vicaris van het Aartsbisdom van Valencia.
In het middelpunt van de nieuwe band staat de gezamenlijke verklaring van de Spaanse Bisschoppen van 1 juli 1937. “Dat was een moedige aanklacht tegen de verschrikkelijke vervolging door de Republiek, waaronder de Katholieke Kerk van mei 1931 tot 18 juli 1936, de dag van het uitbreken van de burgeroorlog, te lijden had”, zei Cárcel.
In deze band worden de haat jegens de Kerk, de aanvallen op kerken en kloosters, de antiklerikale wet- en regelgeving en de vijandigheid tegen de geestelijkheid en in het algemeen tegen Katholieken gedocumenteerd. Dit alles had nog niets te maken met de burgeroorlog, maar ging hieraan vooraf. De eerste martelaren vielen in oktober 1934 in Oviedo: 33 religieuze priesters en jonge seminaristen.
Spanje kende toen de “bloedigste vervolging in zijn geschiedenis met 12 bisschoppen, meer dan 6000 priesters en religieuzen en ongeveer 3000 Katholieke leken, mannen en vrouwen, die uit haat tegen het Christelijk geloof werden vermoord”.
Het was pas op 18 juli 1936 dat de burgeroorlog uitbrak.
De “enige verdediger” van de martelaren “was de liefde en vergeving die ertoe aanspoorde om geen haat te koesteren tegen de vervolgers.” De historicus benadrukt dat ze – in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt door “belanghebbende partijen” – “geen slachtoffers waren van de oorlog, omdat de aanval van de Republikeinen op de Kerk al vijf jaar eerder begonnen is.”
Cárcel voert in zijn band verschillende documenten aan die een getuigenis geven van de historische feiten. Bijzondere aandacht wordt gegeven aan de verklaring van de Spaanse bisschoppen uit 1937, die kan worden gezien in de context van vijf jaar wrede kerkvervolging voor het uitbreken van de Burgeroorlog.
De latere aartsbisschop van Toledo, die toen Aartsbisschop van Madrid en voorzitter van de Spaanse bisschoppenconferentie was, Vicente Kardinal Enrique y Tarancón, die in 1929 tot priester werd gewijd, schreef over de tijd van het Republikeinse Volksfront, dat bestond uit linksliberalen, socialisten, communisten, vrijmetselaars en anarchisten:
“Ze wilden Spanje dechristianiseren en veranderen in een satellietstaat van de Sovjet-Unie. Het was dus een plicht om de wapens te grijpen ter verdediging van het Geloof.”
Het getuigenis van de Kardinaal is volgens Cárcel van bijzonder belang, omdat Taracon bekend werd als tegenstanders van Franco. Een ander thema van de band is de terughoudendheid van het Vaticaan in de erkenning van de nationale regering en het onderhouden van diplomatieke betrekkingen met de republikeinse regering. Pas in juni 1938 werd de nationale regering van generaal Franco erkend door de Heilige Stoel.
Zoals blijkt uit de documenten van de Geheime Archieven, zegt Cárcel, kwam de Heilige Stoel tussenbeide ten gunste van een groot aantal politieke gevangenen die ter dood veroordeeld waren door de regeringen “van beide Spanjes”. Het Vaticaan zette zich zowel bij de Republikeinen als bij de Nationalen in voor amnestie en uitwisseling van gevangenen.
Cárcel bekritiseerde de huidige pogingen om “de geschiedenis uit te vegen” door “symbolen en monumenten te vernietigen”. Het doel daarvan zou zijn om “personen uit het geheugen te elimineren”. Cárcel bekritiseert deze pogingen als “zeer slecht”, omdat ze “niet bijdragen tot vrede en verzoening met de historische waarheid”, maar slechts een voortzetting van het oude conflict in een nieuwe vorm zijn. De kerkhistoricus doelt hiermee op pogingen om een linkse duiding op de geschiedenis te geven, die de Volksfront-gruwel tot een soort cultus verheft als ware het een “antifascistische strijd”.
Voor de historicus, “kan het authentiek verstaan van een volk, los van elke ideologische partijdigheid en manipulatie, alleen bereikt worden door de eigen geschiedenis te leren kennen en verstaan en niet door ze te willen toedekken of alles te willen verdelgen wat eraan stoort.”
De talrijke documenten van de geheime archieven van het Vaticaan, die nu voor het eerst openbaar gemaakt zijn, kunnen “een belangrijke bijdrage leveren om dit verhaal te kennen en te begrijpen”, zei Cárcel. Dit geldt met name voor het jaar 1937.
Nu zijn er vijf delen, die de periode 1931-1937 bestrijken. Er zullen nog twee volumes voor de jaren 1938 en 1939 volgen.
Het Christenmilitantisme van de traditionele Carlisten is hoog nodig in het huidig Europa dat nog steeds geterroriseerd wordt door dezelfde vijand als diegene die Spanje eertijds de ondergang in wilde drijven.
Viva Cristo Rey!
Een aanvulling op de totale slachtoffer cijfers, beste Hiëronymous S., mag hier niet ontbreken. Uw aangegeven cijfers zijn slechts deelcijfers. De burgeroorlog eindigde op 31 Maart 1939. Op een totale bevolking van 20 miljoen, (20.000 monniken, 60.000 religieuzen, 31.000 priesters en 5000 kloosters) , telde de 8 jr burgeroorlog, 665.000 slachtoffers, waarvan 225.000 zijn vermoord, 85.000 door de republikeinse communisten en 40.000 door de nationalisten van Franco. 220.000 zijn door ziekte omgekomen en 320.000 zijn gesneuveld in de strijd. Aan kerkelijke zijde werden betreurd, 17 vermoorde bisschoppen, 8000 priesters, religieuzen en zusters, waarvan 498 tot martelaar zijn verklaard in Rome (dd. 28-10-2008). Geëngageerde katholieken werden via de parochie registers opgespoord en ter plekke gefusilleerd. Na 1939, hebben 340.000 burgers Spanje verlaten om politieke redenen. Voorts, 150 kerken zijn totaal vernietigd, 1850 half vernietigd, en 3000 kerken zwaar beschadigd. 183 steden en dorpen zijn bijna totaal verwoest met ongeveer 500.000 huizen, totaal vernietigd. Na de oorlog zijn er 100.000 justitiële executies geweest en 200.000 langdurige gevangenis straffen. 1942, telde 241.000 gevangenen. Stalin’s hulp voor de communisten, anarchisten, joden en vrijmetselaars, betroffen wapens voor honderdduizenden soldaten, tanks en pantser voertuigen, vrachtwagens. In 1936, kwamen per schip aan in Barcelona, 70 joodse/russische beroeps revolutionairen als Bela Kun en Losovski. In 1936, stond het Iberisch schiereiland op het punt een Sovjet republiek te worden, met inbegrip van de militaire verovering van Potugal. De republikeinse Internationale Brigades (+/- 7000 man per brigade) telde ook de joodse brigade Botwin, met Yiddisch als voertaal. Stalin’s steun kwam niet voor niets. In 1938, werden 7000 kisten met baar goud naar Odessa verscheept. In 1940, was bijna al het goud van de staats bank verdwenen. Daartegenover werd Franco geholpen door 50.000 Italiaanse soldaten en 16.000 Duitse soldaten. Zij hebben de kracht balans niet noemenswaardig beïnvloed. Wel was de steun met Duitse en Italiaanse transport vliegtuigen vanaf 1936, onontbeerlijk.
In verschillende steden en dorpen ontstond weerstand tegen de staats terreur. Op 11 januari 1933, in het stadje Casa Viejas, hebben buitenlandse milities gesteund door de Asoltos, de troepen van de staats politie, de stad geheel plat gebrand en alle inwoners vermoord, vluchtende vrouwen en kinderen incluis. De regering heeft later toegegeven dat de commandant van de Asoltos, de orders uitvoerde van de minister van Binnenlandse zaken. Het was een genocide op kleine schaal, maar voldoende om de oppositie op de been te brengen, onder leiding van de katholieke universiteits professor Gil Robles.
5 jaar republiek (vanaf 1931), bracht aan het bewind, 2 parlementen, 28 regeringen, 45 ministers, en 17 politieke partijen. Vrijmetselaars militairen en functionarissen konden in die instabiele periode, dankzij het geheime netwerk en de corrupte justitie en politie, en ondanks de vreselijkste misdaden tegen de bevolking, meestal gevangenisstraf ontlopen.
Ja, en naar mijn bescheiden mening, kan hier ook nog de leugen omtrent het bombardement van het stadje Guernica in het Spaans Baskenland, aan toegevoegd worden.
Daar waren 3 wapenfabrieken van de Republikeinen (Commies) gevestigd, samen met 1 garnizoen van 2 bataljons en 23 andere die probeerden lang dit dorpje te vluchten.
Op 26 april 1937, vielen 9 Junkers 52 bommenwerpers Guernica aan, om de verbindingsweg noordwest naar de stad af te sluiten. Kolonel von Richterhofen, bevelbebber van de groep schreef in zijn dagboek; “We hebben dringend een overwinning nodig op materiaal en manschappen.” “Vigon (de Spaanse bevelhebber) ging akkoord om zijn troepen te doen oprukken langs de zuidelijke weg naar Guernica. Als we dit volbrengen hebben wij de vijand in de zak.” Zo schreef hij.
Zo gering als de bommenlading was (slechts 9 bommen van 250 kg. en 4 van 50 kg.) zou het stadje verwoest zijn. “Als onze eerste Junkers aankwamen, was er overal rook te bespeuren.” Niemand kon de wegen en bruggen of de doelwitten in de omgeving zien. Zo dropten ze hun bommen dan maar op het centrum van de stad.” schreef hij verder.
Daags voordien had de vijfduizend koppige bevolking reeds het stadje ontruimd op enkelen na. Naderhand werd het mysterie gedeeltelijk uitgelegd, wanneer Auturische mijnwerkers (genie) moedwillig gehele straten van gebouwen hadden gedynamieteerd om de Nationalistische opmars te stuiten. “De Roden” schreef von Richthofen, na een rondgang in de beschadigde stad, “branden ministeries, openbare gebouwen, en privaat huizen plat, eenvoudig door middel van kruiken met benzine over de gelijkvloeren van de gebouwen te gieten.” “Enkele mensen waren gedood.” schreef hij verder.
Het nieuwsblad van de Communisten publiceerde een lijst van 32 gewonden, maar de propaganda echo liet niet op zich wachten. Sovjet media vond een aantal van 1.654 doden uit. ‘Guernica,’ gesymboliseerd door Pablo Picasso’s schilderij (Jood) zou de ‘Fascistische gruwel’ afbeelden, wat de linkse pers gretig herhaalde en de haatcultuur aan te wakkeren.
Guernica zou alleen het dictaat van Lenin toepassen; “Beschuldig hen ervan wat wij doen.”
De meesten beseffen niet welke verschrikkingen de katholieken in die tijd in Spanje hebben moeten verduren. Een Haagse Spaanse vertelde dat haar oom, broer van haar vader, van zijn bed werd gelicht en voor de deur van zijn huis werd doodgeschoten, enkel en alleen omdat hij katholiek was. Haar vader werd gedwongen in het leger van Franco dienst te nemen aan het front in Madrid. Hij heeft de burgeroorlog overleefd. De republikeinen hebben hem alles afgenomen, geld, huis en sinasappel boomgaarden. De familie was na de oorlog compleet berooid en moest van voren af aan opnieuw beginnen. De bezittingen kwamen niet terug. De verschrikkingen van de oorlog en de vervolgingen waren de oorzaak dat de Spaanse mannen de Kerk hebben verlaten. Zelfs in 1964, trof je alleen vrouwen aan in de Kerk. Over de politiek en de oorlog werd niet gesproken, tot in de huidige tijd. De angst zit diep bij een getraumatiseerd volk. Verkiezingen zijn veel meer beladen dan hier in NL. Want dezelfde soort monsters, anarchisten, vrijmetselaars, joden, linkse activisten, boezemen nog steeds angst in bij het grote publiek. Daarentegen, was een held, gedemoniseerd door politiek en media, in het Westen. Hij heeft de linkse barbaren verslagen en voorkomen dat het Iberisch schiereiland een tweede Cuba werd. In de Franco tijd was het goed toeven in Spanje, je voelde je veilig, de samenleving was stabiel en de politie was uitermate correct. Met de toetreding tot de EU en de invoering van de demoncratie is dat verloren gegaan. Spanje is weer instabiel door de macht en de terreur dreiging van de linkse kerk, financieel gesteund door de communisten uit Venezuela. Het doel is de regerende Parti Popular van Ragoy omver te werpen. Deze is geen sterk figuur, loopt aan de Brusselse leiband, en papt aan met de linkse kerk. Hij heeft zelfs het linkse voornemen overgenomen om een kerncentrale te gaan sluiten, waardoor de energie prijzen met 60% zullen gaan stijgen. Daartegenover, de Spaanse bisschoppen hebben vele malen laten blijken dat ze er zijn, en dat ze de belangen van Kerk en gelovigen verdedigen. Laten we hopen dat uit hun kring een opvolger komt voor de Romeinse zetel die momenteel op geestelijk instorten staat.
Ja, Jules, het is heel juist wat je schrijft. Als we eens terugblikken in de geschiedenis van de Rooms Katholieke Kerk, dan kan men vaststellen dat de gruweldaden en vervolgingen tegen de Kerk van Jezus, niet echt beschreven kunnen worden. Niet alleen dat, maar de beschuldigingen die de Kerk krijgt door leugens is heden zo groot dat de licht gelovige gemanipuleerden daar gretig op inpikken en zelfs militanten worden tegen de Kerk.
Als we al de slachtoffers van deze gruweldaden zouden optellen, en dat zou wel eens een goed onderwerp zijn voor een boek, dan kan men werkelijk de vervolging van de Kerk in beeld brengen en zou er een heel ander beeld naar voor komen.
Nemen we de islam invasie in Spanje, de Balkan, Griekenland, Constantinopel, de Franse Revolutie met al zijn daarna komende revolutionaire oorlogen, en ik vergeet er nog vele, dan is het een onoverzichtelijke slachtpartij geweest. Deze oorlogen zijn allemaal geprovoceerd en gefinancierd door diegenen die Jezus haten sinds Zijn komst op aarde. De Joodse samenzwering. Diezelfden kunnen heel goed de rollen omdraaien en zich de ‘slachtofferrol’ toeschrijven om op die wijze hun misdaden te verdoezelen en de lichtgelovige massa te manipuleren, door te doen geloven dat zij de vervolgden zijn, bijzonder na de WO II, dat ze eveneens geprobeerd hebben na WOI, maar hen niet gelukt is. Dan heb je nog de modernisten die deze slachtofferrol gaan promoten in de Kerk en door modernistische liberale Pauzen deze Joden vergiffenis gaan vragen. Dit is de wereld op zijn kop.
Ik vrees dat de ergste vervolgingen nog moeten komen, want de joodse-wereldheerschappij gaat gepaard met het wissen van alle sporen van de Katholieke Kerk in de wereld, door middel van hun veelvuldige handlangers, anders zal deze lang geplande NWO nooit tot stand komen, volgen hen.
Als men mij gaat beschuldigen van holocaustontkenner, ultrarechts populist, oproerkraaier, haatzaaier, racist, enz… dan deert dat mij niet, zelfs als het executiepeloton voor de deur staat, dan zal ik zeggen “Jezus, ik dank U omdat U mij het Kruis hebt helpen dragen en mij geleid hebt op de Calvarieberg en samen met U mag sterven op Uw Heilig Kruis, Uw wil geschiede.”
Mijn leven op aarde is een strijd voor Hem die mij en zovele anderen verlost heeft door te sterven op het Kruis voor ons, mijn Eeuwige Geliefde Jezus Christus.
Wees geen salonkatholieken maar strijders voor het Geloof, De Roomse Katholieke en Apostolische Kerk, de Kerk van Jezus en het heil van de zielen.