Hoe zwaar weegt uw geweten: is dit gewicht afhankelijk van uw Christelijke identiteit, van uw maatschappelijke positie, van uw liefde van/voor uw partner of ontdekte u een duivel die zich aan uw ziel hechtte, . . . of al deze elementen samen ?
Ik benijd rondborstige mensen wier leven volstrekt rechtlijnig schijnt te verlopen en de biechtstoel kunnen betreden met totale klare kijk op hun zondigheid. Hun maatschappelijk leven lijkt uiterst simpel en verloopt als geheel vanzelfsprekend. Dan dringt zich volgens mij de vraag op: heeft deze mens een geheel zuivere christelijke identiteit, een klare maatschappelijke positie zonder franjes, een pure ongerepte liefde voor de partner, is zich van geen duivel bewust en bezit daarbij ook nog een helder en diep empatisch vermogen ?
Dergelijke mens moet dan toch wel de allergrootste heilige zijn die onbeschroomd naast Maria kan staan schitteren en glanzen.
Wie echter beseft dat Jezus en Maria trachten te volgen noodzakelijk is, hoe moeilijk ook de weg, mag zich zonder meer een Christen noemen.
Punt.
Kon ik hier en nu deze publicatie afsluiten en rustig gaan slapen, maar helaas is het leven niet zo simpel.
Wat is de stem van het geweten ? Ben ik dat zelf helemaal alleen ? Hoe groot is de invloed van de Engelbewaarder ? Hoe groot de invloed van een of andere duivel, of misschien meerdere duivels ? Welke al of niet aanvaardbare plichten legt mijn maatschappelijke positie me op ? Moet ik onderscheid maken tussen maatschappelijk leven als een vanzelfsprekend iets, of gaat het specifiek om mijn maatschappelijke positie ? Aan welke moet ik voldoen ? Ontdek ik daar niet weer die andere stem, als van een vreemde, of ben ik in staat op meerdere niveau’s te denken ? Oei ! Is dat geen alter-ego ? Wat moet ik daarmee ?
Gesteld: u ontdekt op een dag uw alter-ego. Met een schok beseft u een onmiskenbaar feit. U probeert die entiteit een naam te geven. Gesteld dat u die persoon echt kon zien dan gaat het om hekserij oftewel occulte invloed van een ander mens. Kan u die persoon niet zien maar wel duidelijk de aanwezigheid waarnemen dan kan u in een identiteitscrisis terechtkomen. Dit laatste is een stokpaardje geworden van de gemoderniseerde bisschoppen die u willen helpen uw identiteit te bepalen. Het komt er dan op neer desnoods uzelf een nieuw soort geslacht te geven, eender wat u voor de geest komt . . . en uw omgeving moet u daarin dan respecteren volgens de ‘vernieuwde’ kerkelijke leer.
Anderzijds, indien u een zeer goede traditionele biechtvader hebt, hij schreef als fijne intellectueel boeken over het geloof, en u durft het op een dag aan hem te spreken over uw alter-ego die u ontmaskerde als zijnde een heks, dan begrijpt uw biechtvader plots niet meer waarover u spreekt. Dat kan aanleiding geven tot een geloofscrisis.
Veel, zoniet alles, is afhankelijk van uw empatisch vermogen.
Doch, ook empathie is een wereld op zich en men heeft tijd nodig om deze wereld te verkennen.
In wezen is empathie het vermogen tot liefhebben van de naaste.
Dat klinkt eenvoudig.
De ontdekking van empathie gaat altijd hand in hand met het besef dat het oefenen van geduld noodzakelijk is, niet alleen om de naaste te kunnen begrijpen maar ook om tot het inzicht te komen dat men in empathie steeds verder tot verdieping komt; hoe ver kan men doordringen tot de ziel van de naaste ? Bij grote voorkeur uit Liefde met de zuiverste bedoelingen !
Zeer veel vrouwen, en ook mannen, kijken elkaar al pratende in de ogen, en gesteld dat zij goede vriendinnen zijn sedert jaren dan neigen zij tot gehele openheid voor elkaar. Sommigen zijn spontaan elkaars psycholoog, elkaars therapeut en ondersteuning.
Zeer veel mannen, en ook vrouwen, kunnen een heel leven lang samen dezelfde dingen behartigen zonder elkaar ooit innerlijk aan te voelen. Het leven lijkt wel een eenvoudig spel, beperkt tot uiterlijke maatschappij.
Maar de rasechte Christen, ondanks welke problemen ook, voelt zich onweerstaanbaar geroepen en streng verplicht, met een zuiver gemoed, de voeten van Christus en Maria nederig en empatisch te omhelzen.
Dat is wat ons onderscheidt van de rest van de wereld, van de rest van trotse zondaars, leugenaars, goddelozen, godhaters, misdadigers, wetverkrachters.
Dit is de reden waarom Christenen en waarheid-zoekenden vervolgd worden, ja, zelfs moeten vervolgd worden: omdat zij door God gelouterd worden en uiteindelijk naar de hemel gevoerd.
Goethe’s Faust had ook met dit dilemma te maken. Alle wensen die Faust heeft in dit aardse leven zullen door Mephistopheles vervuld, worden maar dan moet hij beloven Mephistophes te dienen in het Hiernamaals. Onderweg met knecht Wagner, gevolgd door een zwarte poedel die later Mephistophes blijkt te zijn, spreekt Faust over zijn Alter Ego met de volgende woorden:
“Je bent je alleen bewust van dat ene instinct
Oh, leer de ander nooit kennen!
Er wonen twee zielen, helaas! in mijn borst,
De een wil zich scheiden van de ander;
De ene houdt, in rauwe liefdeslust,
vast aan de wereld met klampende organen;
De andere rijst met geweld op uit het stof
Naar het rijk van Vrome voorouders.
Oh, zijn er geesten in de lucht,
Die tussen aarde en lucht weven
Dus daal af van de gouden geur
En leidt me weg naar een nieuw, kleurrijk leven!
Vrij vertaald naar het Duits;
Du bist dir nur des einen Triebs bewußt,
O lerne nie den andern kennen
Zwei Seelen wohnen, ach! in meiner Brust,
Die eine will sich von der andern trennen;
Die eine hält, in derber Liebeslust,
Sich an die Welt mit klammernden Organen;
Die andre hebt gewaltsam sich vom Dust
Zu den Gefilden hoher Ahnen.
O gibt es Geister in der Luft,
Die zwischen Erd und Himmel herrschend weben
So steiget nieder aus dem goldnen Duft
Und führt mich weg zu neuem, buntem Leben!
Dante in zijn Goddelijke Komedie vindt hoop bij de heidense dichter Vergilius. Slechts hoop, geen bevrijding. Zelfs de grootste dichters kunnen niet bevrijden. Maar de Christelijjke Michelangelo, dichter met kleurig penseel en beitel in wit marmer, geeft meer dan hoop. Zij het dat alle grote kunstenaars zich altijd geroepen voelen de oude wijzen en dichters te verheerlijken die nochtans Christus en Maria nooit kenden.
In onze zeer duistere tijd waarin we nochtans een overvloed aan bijbelvertalingen kennen moeten we vaststellen dat in te veel bijbels het vers Matteus 17:21 (20) gewoon niet wwerd afgedrukt. Het is zo erg gesteld dat alle Belgische kardinalen, met uitzondering van aartsbisschop Leonard die dan ook de titel van kardinaal niet gegund werd, buigen voor de loges die dit land ontwierpen. Het weze duidelijk dat ook de nieuwste aartsbisschop Luc Terlinden, 3 september 2023, meteen al plat op zijn buik ging liggen voor de loges en dus zeer spoedig de titel van kardinaal zal krijgen, tenzij God dit zou verhoeden en hem tot beter inzicht zal brengen.
“Gebed en Boete” zijn de enige middelen tot bevrijding. Eigenlijk behoort men daarbij ook het kostbare begrip “Tijd” te noemen. Tijd die vooralsnog de ziel nodig heeft om doorheen de hel te gaan, niet als van een veroordeelde maar als een toeschouwer van wat wellicht de meeste mensen niet lijken te kunnen zien, de onoverzichtelijke massa zielen die blind werden voor hun zonden waar zij zich vrij aan overgaven.
Zoals Dante beschrijft is het geen heilige die de ziel niet slechts tot aan de hellepoort begeleidt maar doorheen de hele hel, enkel de dichter Vergilius, en gaat het erom de zonden, zelfs de allerergste, aan te zien en de allervreselijkste haat tegen God te aanschouwen en als het ware de omvang van die haat te meten.