Een publicatie van Jos Wouters.
Eén van de grootste bekommernissen, vanwege rechtzinnige katholieken, is de zekerheid dat geliefden, over de dood heen, in de Vrede van de Heer bewaard blijven.
Jezus heeft immers gezegd : “Wie vader en moeder liefheeft boven Mij, is mij niet waardig; en wie zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig . . .”
(Matt.10:37-39).
Er wordt op begrafenissen dan ook vaak de passus aangehaald : “Niemand van ons leeft voor zichzelf, en niemand van ons sterft voor zichzelf. Als wij leven, leven wij voor de Heer . . .”
(Romeinen, 14, 7-12).
Wij worden op een ruwe wijze geconfronteerd met de teloorgang van de religieuze aspecten bij begrafenissen. Sedert de start van de corona perikelen van drie jaren terug, stelden we vast dat een aantal zekerheden in vraag werden gesteld. De vrijheids-berovende en dwangmatige maatregelen i.v.m. de vaccins vereisten een beroep en een verzet i.v.m. de in de grondwet vervatte vrijheden. Ook kwam de noodzaak op alert te reageren m.b.t. de in vele publicaties aangeduide gezondheids gevolgen van de vaccins. In tegenstelling met bvb. Nederland en Duitsland werd hier minder nadrukkelijk een oversterfte vastgesteld. Bij het nazicht daarnaar bij begrafenis-ondernemers kwam echter het verschijnsel van de drastische vermindering van kerkelijke begrafenissen aan het licht.
Globaal gesproken kan er niet anders gezegd worden, dan dat de ondernemers uit de uitvaart-sector respectvol omgaan vanuit hun functie. Het is immers duidelijk dat de aula’s die deze firma’s voorzien, in overweldigende mate zeer geschikt zijn voor de ceremonies. Het is verder ook merkwaardig dat er een groot onderscheid bij afgehandelde ceremonies bestaat; in sommige streken/gemeenten vinden zo goed als geen plechtigheden meer plaats in de kerk(en). Maar men vindt ook gemeenten waar nog een groot percentage aan kerkelijke begrafenissen doorgaan.
De religieuze afwikkeling van een begrafenis is nauw verbonden met de pastorale bijstand die een katholiek/christen van de wieg tot het graf ten deel valt. Vele sub-religieuze gebruiken sneuvelden al geruime tijd geleden, zoals de assistentie van de buurtschap of het plaatsen van een kruis aan het huis van de overledene. De begeleiding van de gelovige gemeenschap bij de overgang naar het hiernamaals is echter een primordiale afsluiting van iemands leven met een christelijke wijding.
Men kan hier toch oproepen opdat het kerkelijk raamwerk van bedieners een doelmatig meer adequate inzet zou hebben om de afscheids-ceremonies diep-religieus te voltrekken. Ook al is overal geen priester beschikbaar, toch kan een raamwerk van leken-bedienaars de optie voor een afscheid in gelovigheid bestaan. Dit probleem, zeer plaatsgebonden, hangt ook samen met de vaste wil om de kerk doelgericht te blijven gebruiken als verzamelplaats voor de gelovigen.
De rechtzinnige gelovigen kunnen m.i. de bron van de toewijding van eenieder aan het transcendente verbinden met O.L.Heer en heel de verbintenis afroepen via de Heilige Geest. Daarom citeer ik hierna de twee eerste strofen uit het “Veni Creator Spiritus” dat bij elke levensfase indringend kan gebruikt worden :
“Kom Schepper, Geest, daal tot ons neer,
houd Gij bij ons uw intocht, Heer;
vervul het hart dat U verbeidt,
met hemelse barmhartigheid.
Gij zijt de gave Gods, Gij zijt
de grote Trooster in de tijd,
de bron waaruit het leven springt,
het liefdevuur dat ons doordringt.”
Dit is noodzakelijk om te herbronnen bij de grootse uitdagingen, die de katholieke christen doormaakt.
Vooral inzake het trouw bijwonen van de H.Eucharistie, het in stand houden van de huwelijkstrouw en de liefde voor de kinderen en bij de begrafenis doelbewust kiezen voor een met gebeden en rituelen omringd afscheid uit dit leven.
De Vlaamse en Nederlandse Kerk moeten tot een restauratie overgaan om de kantel-momenten in iemands leven blijvend ritueel te omkaderen.
Indien de Kerk terug relevant wil worden moeten ze daarvoor mobiliseren!
Jos Wouters.
Jezus zei: “zal Ik nog geloof vinden op aarde als Ik terugkom”. In 2 Tess. 2:3-4 is er sprake van een grote geloofsafval.
Dus ik zit goed
Die in het boek zijn opgetekend (Dan. 12,1)
Wit steentje. In Openbaring 2:17
Ook gekregen
Balsemen van het lichaam. Balsemen (thanatopraxie)
als ik toch sterf, dan kan ik 1 Thessalonicenzen 4 dat bij de komst van de Heer de doden in Christus zullen opstaan en samen met de leven overblijvenden zullen worden weggerukt, de Heer tegemoet in de lucht
Mijn echtgenoot i81 jaar, s verleden jaar 11 november overleden.
De priester van onze parochie heeft alleen de ziekenzalving willen geven op mijn uitdrukkelijk verzoek.
De begrafenis is doorgegaan in de parochiekerk.
Maar de priester wilde geen H. Mis doen, maar wel een gebedsviering.
Als de viering begon heb ik een andere priester een H.Mis laten opdragen voor mijn echtgenoot.
Nu hebben wij na het vertrek van de priester ( 6 parochies) geen H.Missen meer.
Dit is geen priester maar een charlatan dan
@Mariette Mylemans,
Gecondoleerd met het overlijden van Uw geliefde echtgenoot.
Proficiat dat U Uw echtgenoot heeft laten begraven met een (elders en gelijktijdig) gehouden H. Mis.
Moge God U en Uw naasten behoeden en beschermen.
De Kerk heeft een traditionele Requiem-liturgie, en het is de taak van bisschoppen om die terug te brengen in de kerken, maar de wil ontbreekt. Men mag niet vergeten dat er bij de lokale bisschoppen hier kwade wil heerst; zij zijn vijanden van het katholicisme en gedragen zich als caesaropapistische dienaren van bandietenleider De Croo.
Er moet een katholiek grondverzet groeien bij leken dat druk uitoefent op de bisschoppen om katholieke restauratie door te voeren in de kerken.
De meeste uitvaarten zijn soms bedroevend en daar merk je het meest van al hoe het volk is afgedwaald daar in uitvaarten veel mensen komen die totaal geen notie hebben van de liturgie en gewoon niet weten welke houding aan te nemen, laat staan de gebeden mee te zeggen buiten enige enkelingen. Dan heb je nog de vermaledijde cd’s die door familie van de overledene zelf worden gekozen en die meer dan gemiddeld aanstootgevend en ongepast zijn. Dan heb je nog ellenlange bloemlezingen over de overledene die door een resem familieleden worden gebracht tot vervelens toe.
Maar wie laat dit gebeuren ?
Geen woord van de priesters zoals “bid voor de overledene dat hij van de hel gespaard wordt “ als ik zeg tegen de priester “waarom laat u dit gebeuren bv met ongepaste muziek is het antwoord “als ik daar iets op zeg gaan ze ergens anders” . Ik antwoord “wel laat ze gaan u moet de wil van god doen en niet van de mensen”
Waarop steunt u zich om de ‘ traditionele Requiem-liturgie’ als de wil van god te zien, en al de rest als ’tegen’ de wil van god?
frank dierickx,
Metéén(!!!) bij de ‘modernisering’ zijn de kerken leeggelopen en zijn vele religieuzen (= broeders + zusters + priesters) weggelopen. Vervolgens zijn velen van hen in de moeilijkheden gekomen en … nauwelijks teruggekomen.
Bovendien kan ikzelf zien en logisch redenerend, dat zeer velen van hen daar écht niet gelukkiger van geworden zijn.
Andersom redenerend, zie ik dat vele gelovigen die de traditionele liturgie volgen, er wél gelukkiger van worden. Dat geldt voor zowel jong als oud (dus dat geldt voor álle leeftijden).
frank dierickx,
Bovendien heb ik één kennis waarvan de vrouw overleden is, Zij hebben een groot aantal kinderen, waarvan ik bij iedereen kan zien dat zij ondanks hun diepe gemis van hun dierbare moeder/vrouw het leven ‘gewoon’ doorgaat + dat hun geloof steeds groter wordt + dat zij steeds hechter worden.
Het valt mij werkelijk op, dat zij allen wekelijks de traditionele liturgie bijwonen.
(Gelukkig heb ik niet méér voorbeelden.)
Het probleem is dat de kerk de teloorgang zelf in gang heeft gezet: als de ‘liturgie’ gedegradeerd wordt tot het zingen van melige, infantiele liedjes in het Nederlands op idiote deuntjes, welnu, dan zeggen mensen : wij hebben onze eigen liedjes. En dan krijg je die zogezegde ‘uitvaarten’ in seculiere zalen met popmuziek, hardrock, schlagers etc. (Ik vermeld even niet de tranerige speeches van totaal onbekwame mensen)
Men heeft lange tijd kunnen rekenen op de loyaliteit van katholieken die de flauwekul toch lijdzaam bleven slikken, maar dat doen jongere generaties nu niet meer.
Het is ook een gevolg van het deculturaliserende effect van het liberalisme dat het individu tot zichzelf verheft. Mensen hebben blijkbaar niet meer cultuur dan wat domme popmuziek op de radio, en die wansmaak moeten we zeker door de strot geramd krijgen op de begrafenis. Het is een spiegel van V2.
Ik wil ook zo geen V2 begrafenis, wat een schabouwelijk schouwspel zonder intensiteit. Ik moet mezelf elke keer opnieuw forceren om te blijven zitten. Onmogelijk uit te leggen aan parochieploegen die niet beter kunnen en willen. Maar die seculiere onzin wil ik zeker niet. Dan verdwijn ik nog liever spoorloos.
Wil je terug begrafenissen: herstel de Latijnse , sacrale liturgie! geef minder of geen geld aan Afrika en wel aan een eigen koor
Uw pleidooi kan ik volledig volgen en ik begrijp uw heimwee naar de oude gregoriaanse gezangen.
Maar wat heeft dat nu weer te maken met geld doneren aan Afrika?
Om 10u zond VRT Eén een mis uit vanuit Waregem. Die werd voorgegaan door drie celebranten: twee oudere wat uitgeleefde Vlaamse pastoors en een jongere zwarte priester. En opgeluisterd door een niet onaardig zingend koor. Ik heb een sterk vermoeden dat binnen tien jaar daarvan alleen nog die zwarte priester zal overschieten. Over twee weken volgt een mis vanuit een woonzorgcentrum. Dat geeft een goed beeld van de nog resterende clientèle van de Vlaamse kerk. Om te overleven zal die Kerk Afrika nog heel hard nodig hebben.
Alsof men geen prachtige en oorspronkelijke Tridentijnse Mis zou kunnen uitzenden, maar dat is uiteraard om teveel goeds gevraagd. Goed en waarachtig mag niet meer, het moet inderdaad allemaal respectloos foute liturgie, slaapverwekkend en gedegradeerd zijn.
@frank dierickx,
Het doet mij goed dat U – ondanks Uw constante negativiteit – de H. Mis op t.v. volgt.