Vandaag werd er in de Minderbroederskerk te Sint-Truiden met toestemming van het stadsbestuur een dragqueen show gehouden, tot ontgoocheling van de lokale kerkfabriek. Het kerkgebouw is recent ontwijd en er worden sinds 2019 geen eucharistievieringen meer gehouden. Volgens de organisatoren zou de voormalige sacristie als artiestenloge gebruikt worden en zou de opvoering een “hoogmis” van “liefde en samenhorigheid” brengen.
Of men nu van dragqueen shows houdt of niet, het doet altijd pijn voor een Katholieke gelovige, wanneer een voormalige kerk voor iets anders wordt gebruikt, dan gebed of minstens een andere ingetogen activiteit, zoals een orgelconcert of zangavond naar aanleiding van kerstmis. Toch zijn heel wat voormalige gebedshuizen als gevolg van de secularisering nu omgevormd tot dancing, supermarkt, sportzaal of feestruimte. Hoe betreurenswaardig ik het ook vind, dat voormalige godshuizen nu huizen van vermaak en consumptie zijn geworden, ben ik niet boos op de mensen die er wereldlijke activiteiten organiseren. Zij kregen hiervoor toestemming en hebben waarschijnlijk niet dezelfde band met het sacrale dan praktiserende gelovigen. Daarom voelen ze niet echt aan, dat ze zich eigenlijk op heilige grond bevinden.
Wat me wel boos maakt, is dat bisschoppen en priesters het geloof sinds het Tweede Vaticaans Concilie hebben laten verwateren. Indien er nu drag queens op het altaar van de Minderbroederkerk in Sint-Truiden dansen, is dit het gevolg van jaren slechte catechese en godsdienstles. Indien ze wereldlijke liederen zingen voor een volle kerk, dan is dit het resultaat van jarenlange slechte liturgische experimenten door dwaze clerici. Indien ze provocerend met de heupen wiegen, waar vroeger gedoopt, gebiecht en gehuwd werd, is dit omdat onze priesters al tientallen jaren nauwelijks interesse tonen voor de morele waarden van hun gelovigen of zelfs van hun collega’s.
Dragqueens shockeren me niet. Zij zijn de eerder amusante artistieke producten van een maatschappij, die op gebied van gender het noorden kwijt is. Wat me shockeert, is het jarenlange schuldige verzuim van Katholieke clerici, die de boodschap van Jezus niet behoorlijk konden of wilden verkondigen. Zij zijn de spirituele “dragqueens” van een verward en stuurloos instituut Kerk, dat het belang van de prediking van het Christelijke geloof al tientallen jaren vergeten is.
Degenen die gruwelvertoningen organiseren in kerken denken in termen van verovering, triomf over en ontmoediging van hun tegenstanders; zij weten wat zij doen; het is er hen om te doen christenen te beledigen en kwellen. Daarom kozen ze een kerkgebouw uit om hun cultus van Astaroth, satansengel van transgenderisme, uit te voeren. Hoe perverser en smeriger, hoe liever zij het hebben; het zijn immers schurftige parasieten en hun denken draait dus rond schurft en stront, en de beerput is hun domein.
Niet akkoord. Tegenwoordig organiseren zelfs parochies al recepties of feesten in de kerk. Vaak worden functionerende kerken ook verhuurd voor evenementen (concerten, schoolvoorstellingen etc). Na ontwijding, wat houdt mensen nog tegen om een fuif in een kerk te organiseren of zelfs een travestieten show? Ik heb het al zien gebeuren in een ontwijde kerk in Nederland, die nu dienst doet als feestzaal van een hotel. Het respect is bij de bevolking gewoon weg, omdat ze het niet meer begrijpen.
Iedereen in West-Europa weet wat een kerk is; ze glunderen met een boosaardige grijns over de verwoesting.
Ik las dan ook dat in Frankrijk katholieken een blasfemie in een kerk van het bisdom Vannes tegengehouden hebben met de heilige rozenkrans. Het artikel was getiteld “Rosary Stops Blasphemy In Church” op de “news”-afdeling van Gloria TV.
Je bent te naîef Katharina. Waramund heeft overschot van gelijk.
Katharina Gabriels, je hebt gelijk. Pater Pio had dat ook gezegd, dat het bij de clericus;, bisschoppen en priesters zal beginnen en het is nog niet gestopt. Wij zijn als katholieken leken met handen en voeten gebonden, we kunnen niet veel meer doen. Zelfs als we evangeliseren, weet ik niet meer naar welke kerk ik de jongeren, jong volwassenen of ouderen heen moet sturen, het is rampzalig. Ze doen allemaal maar wat.
Het moderne adagium binnen de Kerk is dat wij als christenen wel IN de wereld zijn maar niet VAN de wereld zijn.
Meer en meer wordt het duidelijk dat de kerkelijke structuren zich wel degelijk onderwerpen aan de ‘wereld’ en dus VAN de wereld zijn geworden. bijbelverhalen worden in toenemende mate – ook binnen de Kerk – afgedaan als sprookjes met een morele boodschap, zonder enige verdere geloofwaardigheid.
Mijns inziens zijn de kerkelijke gezagsdragers van de voorbije 60 jaar inderdaad de belangrijkste verantwoordelijken voor allerhande experimentele (tot verwerpelijke) interpretaties van Vaticanum II.
Anderzijds gaan de organisatoren, faciliteerders en propagandisten van allerhande provocerende ‘evenementen’ evenmin vrijuit. Maar wat wil je in een pachamama-kerkcultuur…
Het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie, ook wel bekend als Vaticanum II, werd van 11 oktober 1962 tot 8 december 1965 gehouden, en is bekend geworden als de kerkvergadering van het ‘aggiornamento’: het ‘bij de tijd brengen’ (=moderniseren) van de Katholieke Kerk.
Het is sinds dié tijd dat de kerk + haar bisschoppen + priesters de Weg volledig kwijt is.
Dat is niét overdreven: ik kan mij die tijd precies voor de geest halen: een gruwelijke tijd:
ineens en massaal(!) uittredende priesters, broeders + zusters + ineens bijna compleet lege kerken (die tot vlak tevoren stampvol zaten met ‘gelovigen’.
Het was letterlijk om te huilen.
Een zeer goed en noodzakelijk artikel van Mevr. Kath. Gabriels.
Waramund wijst ook zeer juist op een dikwijls vergeten mentaliteit:
Het huidige debakel van de postconciliaire “kerk” is niet alleen door verwaarlozende leiding van de clericale overheid, maar ook en op de eerste plaats door gewild destruktief ageren van de clerici ontstaan.
Wanneer men zo wil: satanische inspiratie van de top.
Dat is overigens niet nieuw.
De Hl. Kerk ligt al sedert 150 jaar onder satanisch/vrijzinnig/vrijmetselaar-vuur.
Zo kan men in de meeste gevallen beter “kerk” schrijven voor een bankroeterend instituut, en Kerk voor het Mystieke Gelaat van Christus.
En denken aan en leven zoals “De Heilige Rest” (ook zo’n rood doek voor de conciliefanaten).
En @ Lotje: de Priesterbroederschap St.PiusX is overal in Europa werkzaam. Veel geluk!
Porta patet- magis cor. “De deur is open- nog meer open is het hart”
De kerken zijn eigendom van de gemeenten. De kerkfabrieken, de pastoors, … hebben daar niets aan te zeggen. Ook in onze parochie is het al meermaals voorgekomen dat er culturele activiteiten plaats hadden.
Ik hoor hier regelmatig de uitspraak vallen: “kerk ontwijden”. Een kerk kan je niet ontwijden. Eens gewijd blijft gewijd. Dezelfde regel telt ook voor “ontdopen”. Door het doopsel blijf je christen. Je kan wel je naam laten schrappen in het doopregister, maar daar blijft het bij. Je blijft een christen. Idem voor de kerk trouwen, dat kan je ook niet ongedaan maken. Als een priester trouwt, dan behoudt hij nog altijd zijn gewijde handen.