Leven in een tijdperk van angst: hoe gaan we hier als gelovige mee om?

In deze moeilijke tijden van pandemie en oorlog in Europa hebben velen onder ons te maken met gevoelens van angst. Angst om wat er mogelijk komen kan: armoede, ziekte, (energie)schaarste, vrijheidsberoving en onveiligheid. Deze gevoelens zijn menselijk, maar hoe ga je er als gelovige mee om? Angst motiveert ons zelden tot positieve daden. Bovendien kan angst omslaan naar irrationeel en zelfs destructief gedrag in gezinnen, gemeenschappen en zelfs tussen volkeren onderling. We mogen ons echter niet laten beheersen door dit gevoel, omdat het ons afkeert van het vertrouwen in God en Zijn voorzienigheid. 

Angst helpt ons het onaanvaardbare te aanvaarden

Mensen die zo bang zijn, dat ze alle hoop en vertrouwen verliezen, zijn een makkelijk doelwit, niet alleen voor de duivel die ons geloof wil ondermijnen, maar ook voor aardse despoten, die angst als een wapen gebruiken om de mensheid te controleren. 

Dit hebben we mogen meemaken tijdens de Covid pandemie en ook tijdens de aanloop naar de oorlog in Oekraïne, waarbij internationale hysterie via de media werd aangewakkerd om bepaalde agenda’s te realiseren. Angst wordt gebruikt om onze kritische geest te omzeilen en ons het ondenkbare te doen aanvaarden, inclusief maatregelen die ingaan tegen ons eigen economisch en sociaal belang. Angst zuigt onze energie op en creëert daarbij een tunnelvisie, zodat we enkel nog bezig zijn met de bron van deze angst: bv een pandemie of oorlog. Dit verlaagt dan weer onze psychologische weerbaarheid en ons vermogen om ons ontkoppelen van de opgedrongen eenheidsgedachte. Het eindresultaat is dat we als robots de (angst)boodschappen gaan herhalen, die we voortdurend via de media voorgeschoteld krijgen. Dit is een zeer gevaarlijk mechanisme. 

Vertrouwen op God 

Het is daarom belangrijk om meer aandacht te gaan schenken aan het tegenovergestelde van angst, namelijk het vertrouwen. De hedendaagste, seculiere mens denkt bij het concept vertrouwen vooral aan zelfvertrouwen. Geloof in de eigen capaciteiten is uiteraard belangrijk om in onze competitieve maatschappij te overleven, maar kan snel kelderen, indien we worden overspoeld door grote existentiële onzekerheid. Het is daarom belangrijk om te werken aan ons vertrouwen op God, een moeilijke oefening in dit tijdperk van individuele zelfredzaamheid. Dit vertrouwen is niet gelijk aan blind optimisme. Wel helpt het ons begrijpen dat we onze problemen steeds kunnen voorleggen aan Christus, die ons beloofde dat al het kwaad en onrecht van dit leven ooit vernietigd zal worden.

God is geen ombudsman

Gebed helpt ons een essentiële vertrouwensband te creëren met God, Maria en de heiligen. Niets is belangrijker dan de kracht van het gebed, hoewel we vaak zo gefocust zijn op onze zorgen, dat we vergeten om erover te bidden. Gebed helpt ons erop te vertrouwen dat we de wijsheid en middelen zullen ontvangen om onze moeilijkheden te overwinnen. Toch moeten we durven inzien dat de hemel geen ombudsdienst is, die ons onmiddellijk een pasklare oplossing kan bieden voor onze problemen.  Onze beproevingen kunnen ook bedoeld zijn om ons te laten groeien als Christenen. Verwende ettertjes die nooit iets hebben meegemaakt, zijn namelijk minder geneigd om zich barmhartig op te stellen tegenover hun naasten. In tegendeel, vaak geven ze pechvogels de schuld voor hun eigen tegenslag, een fenomeen dat we de laatste twee decennia in neoliberaal Vlaanderen wel vaker hebben kunnen observeren. God zal daarom onze problemen misschien niet onmiddellijk wegnemen, als het de bedoeling is dat we hier iets uit leren. Het heeft dan geen zin om boos op Hem te worden. God kent ons allemaal zo goed, dat Hij exact weet wat we op elk moment nodig hebben. Het is belangrijk om hierop te vertrouwen. 

Auteur:Katharina Gabriels

Katharina Gabriels is gehuwd en moeder van twee tieners. Ze is gefascineerd door (kerkelijke) actualiteit, hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen en ethische kwesties.

17 commentaren op “Leven in een tijdperk van angst: hoe gaan we hier als gelovige mee om?

  1. Leven in een tijdperk van angst? Wie zijn vertrouwen heeft gesteld op Jezus Christus hoeft geen angst voor de toekomst te hebben. De hemel is geen ombudsman is goed gevonden van de schrijven, maar getuigt van ongeloof. Al heb je geloof als een mosterdzaadje zei Jezus, dan nog zou je tegen een berg problemen kunnen zeggen, ik kom er bovenop. En een mosterdzaadje is een heel klein zaadje. Al wat ge in een gelovig gebed vraagt ik zal het geven zei Jezus. En de Maagd Maria zegt tijdens haar verschijning in Medjugorje waar ook een burgeroorlog heeft gewoed: Door gebed en vasten kan m’n zelfs oorlogen tegenhouden. Ben ik nu naïef?? Je kan wel vertrouwen op God, maar dan wel in ongeloof. Geloof is de sleutel om de hemel wakker te schudden. We zijn als een zaadje dat God in ons hart heeft geplant. En zal wat we doen en zeggen en bidden, zal het zaadje doen groeien. Armoede zal er altijd zijn, dit zei ook Jezus. Nu ga ik stoppen, want ik lijk nu meer op een pastoor, en dat is niet mijn bedoeling.

  2. Katharina schrijft een diepgelovig stuk, en wat dat betreft moei ik mij niet meer. Dat laat ik aan Willy en anderen over.
    Maar dan die laatste zin:
    “God kent ons allemaal zo goed, dat Hij exact weet wat we op elk moment nodig hebben. Het is belangrijk om hierop te vertrouwen.”
    Dus god oordeelde dat de vermoorde kinderen, bejaarden, mannen en vrouwen het op dat moment gewoon nodig hadden om bij hem geroepen te worden?
    God mag dan misschien geen ‘ombudsdienst’ zijn om de problemen op te lossen, maar die god dan ook nog eens gebruiken om gruwelijke misdaden te omschrijven als ‘het was zijn wil, hij weet wat wij nodig hebben’, ik kan dat nooit geloven. Maar bon, goden worden sinds mensenheugenis chronisch misbruikt.

    1. @ Frank Dierickx, waar wacht U op om het eerste hoofdstuk van het boek Job eens rustig door te nemen?
      Indien Job net zoals U reageerde dan had de duivel hem te grazen, maar Job bleef sterk staan en met eindeloos geduld de zware beproeving ondergaan.
      Oprecht Geduld is evenwaardig aan Liefde.

      God koopt geen goud dan totaal gezuiverd in de aardse zuiveringsoven.

      M.a.w. U ontvlucht de zuivering waardoor een bende duivels verheugd dansen rondom Uw zieltje en zij gebruiken U met veel plezier om anderen eveneens trachten te misleiden.

  3. L.S.,

    Je kunt ook teveel vragen’
    of het verkeerde!
    Hoe en wanneer grijpt jouw God dan in?

    ‘God is Liefde’,
    geen materie, leert ons Jezus.
    Dat impliceert dat je gebed tot God
    met liefde werkt
    én uitsluitend liefde genereert
    – of niets uitwerkt –
    in jou en om jou heen,
    in je doen én laten.
    Om dat te begrijpen moet je eerst
    zoeken naar ‘het Rijk Gods’.

    Eenmaal dat ontdekt hebbend,
    leer je waarom het uiteindelijk gaat:
    God – de liefde – haar eigen, goddelijke werk laten doen,
    en niet de menselijke drift, de natuur en of de materie;
    die volgen hun eigen, meedogenloze wetmatigheid!

    In lijn met de Liefde denken en handelen betekent:
    steeds fundamenteel ruimte zoeken, maken voor de ander
    en hem steeds liefdevol tegemoet treden
    plus zijn echte vrees en drift bestrijden,
    (waar zit de echte pijn?)
    in woord en daad.

    Maar wel ‘omzichtig als slangen’
    en ‘argeloos als duiven’:
    woordenstrijd afwijzend
    en dienstbaar aan gerechtigheid, vrede en liefde
    zonder lippendienst aan welke tirannie ook.

    ‘God is Liefde’.
    Alleen vanuit liefde handelen
    – de concrete mens bevestigen –
    kan het mensenhart vermurwen
    en bekering bevorderen / realiseren.

    God heeft geen ander wapen of vermogen
    dan liefde, dienstbaarheid en barmhartigheid!

    Als we daar geen echte ruimte voor maken
    zijn we aan de natuurkrachten / geweld overgeleverd!

    Vraag dus Angela Merkel en of Paus Franciscus
    om af te reizen naar Moskou.
    In naam van God in Christus,
    in naam van de Liefde en Vrede zelf.

  4. @Frank. Ik kan een eind met je meevoelen. Wat moeten de joden destijds geloofd hebben tijdens de vervolgingen? Christenen wereldwijd die omwille van hun geloof vervolgd en vermoord worden. Oorlogsslachtoffers etc. De lijst is eindeloos en blijft voorlopig nog flink aangevuld worden. Maar van deze wereld wordt een moordmachine gemaakt en het slachtoffer bij uitstek is God zelf, in de persoon van zijn Zoon. Hij echter gaat ons voor in de verrijzenis die er alleen door te sterven is. Hoe gruwelijk helaas vaak ook, het is en blijft een overgang en geen einde. Ondertussen zijn we geroepen om elkaar, ondanks alles, lief te hebben en dat juist, is vaak een kruis.

  5. En het is het kruis dat leidt tot de verrijzenis. De grootste “idioot” nodigt je uit om Hem te volgen.

  6. ‘De talloze voorstellingen over de kruisiging van Jezus zouden er ons op de eerste plaats aan moeten herinneren dat we deze dagelijkse barbarij, mishandeling, foltering definitief uit de wereld moeten bannen. Dat bevrijding en lotsverbetering via andere, meer humane middelen, tot stand moeten komen.’
    Ik heb het echter nooit kunnen begrijpen dat het kruissymbool net het symbool van liefde en redding werd.
    Verre vrienden van ons kregen een eerste kind. De eerste drie weken na de geboorte was er niets aan de hand; er ontstond een normale ontluikende relatie met de ouders.
    Echter drie weken na de geboorte begonnen de eerste verschijnselen van een vreselijke ziekte zichtbaar te worden: diagnose het zenuwstelsel takelde af. Het was een ziekteproces dat maximaal vijf jaar zou duren en waarbij de zintuiglijke ervaringen (horen, zien, voelen) verschrikkelijk pijnlijk werden.
    Er was geen enkele kans op redding. Uiteindelijk sterft het kind onverbiddelijk aan een gruwelijke dood. Niemand, noch het kind zelf of de ouders, hadden voor deze aandoening kunnen kiezen of kunnen beïnvloeden.
    Waarom sterft zo’n klein kind, dat nota bene niet eens een besef heeft van goed en kwaad, op jonge leeftijd een zeer pijnvolle dood?
    Een almachtige God is in staat zo’n aandoening te voorkomen of te genezen. Een algoede God zal zo’n klein kindje niet vreselijk laten lijden, om het vervolgens te laten sterven.
    En toch gebeurt het.…

    Moest ik die almachtige, algoede, alwetende God ontmoeten die zulk lijden toestaat, ik zou hem haten.
    Lijden als geschenk van God?
    Lijden als verheerlijking? Sorry maar ik krijg het niet in mijn hoofd, dit in tegenstelling tot de zaligverklaarde zuster in Calcutta.

    Voordat Moeder Teresa stierf opende ze 517 ‘homes for the dying’ in 100 verschillende landen. Tweederde van de armen en zieken die hier welkom waren, hoopte er behandeld te worden door een arts. Het andere deel lag op sterven zonder dat zij hier de passende zorg bij kregen. Artsen bezochten de huizen en zagen een groot gebrek aan hygiëne en ongeschikte omstandigheden. Er was een tekort aan echte zorg, onvoldoende voeding en er waren geen pijnstillers.
    Dit kwam echter niet door gebrek aan geld, want de stichting van Moeder Teresa kreeg honderden miljoenen dollars.
    Het probleem was eerder de opvatting van de zuster’. “Er is iets moois in het zien van de armen die hun lot accepteren, om te lijden zoals de Passie van Christus. De wereld verkrijgt veel van hun leed,” was haar antwoord op de kritiek, geciteerd door atheïstische journalist en schrijver Christopher Hitchens.
    Zelf kreeg ze aan het eind van haar leven alle zorg in een modern Amerikaans ziekenhuis.

    1. Zie: marypages.com/fatima-(portugal)-1917.
      Maria aan drie kinderen: Lucia 14 jr. samen met Jacinta 7 jr. en Francisco 9 jr. Zij moesten van Maria zwaar boeten voor de redding van zondaars. “”Willen jullie je aan God aanbieden om al het lijden te verdragen, dat Hij jullie zal overzenden om daardoor eerherstel te brengen, voor de zonden waardoor Hij beledigd wordt en als een verzoek tot bekering van de zondaars?” — “Ja, dat willen wij!” — “Jullie zullen dus veel te lijden krijgen, maar de genade van God zal jullie sterkte zijn!” Toen Zij de woorden: de genade van God zei, opende Zij Haar handen. Uit Haar handen kwam zo’n sterk Licht, dat diep in ons drong, tot in de diepste diepte van onze ziel, zo liet Zij ons onszelf in God zien, die dit Licht was. Wij zagen onszelf duidelijker dan in de beste spiegel; aldus Lucia.”

      Begin alvast ernstig de heilige Kruisweg te overwegen en doe dat iedere dag.

    2. Sommige heiligen genieten het talent om in de ziel van mensen te kunnen kijken, zoals de h. Pater Pio en de h. Pater Valentinus van Hasselt. Zo is het te begrijpen dat Moeder Teresa van Calcutta bijzonder geestelijk werk verrichtte in innerlijke samenwerking met mensen die al spontaan boetten en zich daar uit vrije wil al lang aan overgegeven hadden.

    3. @De ongelovige Tom,
      In verband met Uw uiterst dom gezegde: “Ik heb het echter nooit kunnen begrijpen dat het kruissymbool net het symbool van liefde en redding werd.”

      Als U kinderen zou hebben, zou U het (HÉT kruissymbool) zeer goéd begrijpen: om hén te redden, zou U er álles (dus zonder grens) voor over hebben.
      @De ongelovige Tom, blijkbaar bent Uzélf zonder enige liefde grootgebracht. Daar is maar één antwoord op: uiterst zielig voor U, maar probeer de kerk eens: daar beseft U ten VÓLLE(!) wat liefdeloze mensen kunnen veroorzaken: Jezus is U voorgegaan én blééf zielsveel (= zonder grens) van ons mensen houden.

      1. @De ongelovige Tom,
        Mensen zouden kunnen zeggen: Jezus was écht GÉK van liefde voor ons mensen. Om hen te redden, had Jezus ÁLLES over: zelfs de marteling vóór ZIJN Kruisdood en de marteling TIJDENS Zijn Kruisdood!!!
        En tijdens Zijn Kruisdood (Hij was nog in leven), vergaf Jezus van harte(!) de zonden van de naast Hem hangende moordenaar (terwijl Jezus =Zélf onvoorstelbaar verschrikkelijke pijnen leed).

        1. @De ongelovige Tom,
          Jezus WÉÉT wat liefde is + wat liefde doét met met ’n mens + waartoe liefde in staat is.
          Daarom is Zijn eerste gebod: “WÁT mensen jou ook aandoen: Hou van God en van ÁL Zijn kinderen.”
          Alleen met ÁL-LIÉFDE zijn letterlijk(!) ÁLLE moeilijkheden te overwinnen,

  7. Hier nog niet genoemd: op 25 maart a.s. zal Paus Franciscus Rusland en Oekraïne toewijden aan het Onbevlekt Hart van Maria! Een week geleden sprak bisschop Athanasius Schneider over de gewensheid daarvan, niet wetende dat dit dezelfde maand nog zou gebeuren. Hij spreekt er in alle rust over. Hier te zien: ga naar Youtube en vul in: uMXJ_YTqmIU

    1. En wat dacht je van:
      “Paus zelf bezocht Russische ambassade. Vaticaanstad, 25 februari 2022 – Paus Franciscus heeft vandaag (één dag na de aanval op de Oekraïne!) rond het middaguur, in afwijking van het diplomatieke protocol, de Russische ambassade bij de Heilige Stoel bezocht om zijn verontrusting over de inval van Rusland in Oekraïne kenbaar te maken.

      De pontifex was langer dan een half uur op de ambassade aan de Via della Conciliazione in Rome, die geleid wordt door Alexandr Avdejev.

      Ambassadeur Avdeyev zei tegen het persbureau RIA Novosti dat de ontmoeting met de paus ongeveer 40 minuten had geduurd en dat het hoofd van de Katholieke Kerk grote bezorgdheid uitte over de humanitaire situatie in Oekraïne. De diplomaat voegde eraan toe dat de paus “opriep tot de bescherming van kinderen, de bescherming van zieken en lijdenden, en de bescherming van mensen”.

      Het bezoek van een paus aan een ambassade om te spreken met een ambassadeur in een tijd van conflict is ongekend. Gezanten van andere staten worden gewoonlijk ontboden door de kardinaal-staatssecretaris van de Heilige Stoel of ontmoeten de Heilige Vader in het Apostolisch Paleis.”

      Bron: kro/ncrv

      Moedig en kordaat, toch!

      Je kunt echter nog zoveel aan Maria toewijden (omdat de goegemeente hier en daar het zo graag ziet ter zelfbevestiging!), het helpt geen zier als wij zelf niet het nodige goede doen in woord en daad! Wat nodig is, is vastberadenheid in afwijzing van het kwaad, maar tevens de spreekwoordelijke lepel honing hanteren, m.n. in het publieke domein. Immers, daarmee bereik je meer dan met een liter azijn. Laten wij in het Westen dus eens goed in de spiegel kijken en ons afvragen of we het kwaad (de duivel) niet onnodig hebben getart. (Zie o.a. Van Balen en Verhofstad in 2014 en nu weer die ‘hoge heren’ die de zaak goed menen te doen door naming and shaming nog voor er een rechter aan te pas is gekomen) Ons kruis op ons nemen én toch vastberaden blijven te doen wat goed is, ware duizendmaal beter.
      Maar Christus en de Schrift begrijpen is helaas maar weinigen gegeven!
      Lezen en overwegen wij christenen de Bijbel wel voldoende? Ik waag het toch maar om hieraan te twijfelen.

    2. De toewijding van Rusland aan het heilig Hart van Maria is een ernstige aangelegenheid omdat het gaat om de terugkeer van de Orthodoxe Kerk naar de Roomse Moederkerk. Om dit tot vervulling te kunnen brengen moet de paus zoveel mogelijk bisschoppen en kardinalen van verschillende landen verzamelen om samen die toewijding te bezegelen. Dat bleek tot heden nog niet mogelijk omdat te veel grote kerkheren blijkbaar geen echte katholieken meer zijn en deelneming weigeren.
      Het zal dus nog enkele jaren duren, betekenende dat pas nadat de rangen van bisschoppen en kardinalen gezuiverd zijn van infiltratie van vrijmetselaars de toewijding tot vervulling kan komen en er eindelijk zuivere christelijke vrede zal heersen over heel Europa. Daarom ook kijken we hoopvol uit naar de komst van een katholieke keizer die heel Europa zal zuiveren van het goddeloos gebroed. Dit heeft niets te maken met politiek of met socialistische mooipraterij, o.a. van de goddeloze ‘paus’ Franciscus.

  8. @Frank Dierickx : Je hebt zeker een punt waar het gaat waarom laat God lijden toe? waarom offerde hij zijn Zoon op het kruis? Waarom is er op deze wereld zoveel ellende? Het probleem is dat niet God die ellende veroorzaakt maar de mens! De mens die voor ‘ god’ speelt. Het zijn mensen die elkaar naar het leven staan, dieren doden alleen uit noodzaak. Daarom dat ik op dit forum ook al schreef; Poetin is geen christen. Dan iets anders ik lees hier dat de paus heeft beslist dat hij het Onbevlekt Hart van Maria gaat toewijden aan Oekraïne. Heeft de Maagd dit gevraagd in Fatima? Ze had het over Rusland ! En toen was de revolutie nog aan te gang. Dus ze sprak over onze tijd, deze tijd.

    1. Oekraïne was toen nog onderdeel van Rusland, dus het nu noemen ervan lijkt me alleszins in de lijn van de bedoeling.

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht