Het weefsel van de Katholieke Kerk is aangetast door het falen van het Leergezag. Sinds Paus Franciscus met de hulp van een aantal sluwe kardinalen het ambt van Opperste Herder heeft weten te bemachtigen, worden de fundamenten van de christelijke leer en moraal in vraag gesteld, gerelativeerd of belachelijk gemaakt.
Rome heeft de doos van Pandora geopend en een dodelijk coronavirus is eruit ontsnapt. Dat virus houdt lelijk huis in de Duitse Kerk, zodanig zelfs dat een breuk op zijn Luthers niet onwaarschijnlijk is.
LifeSiteNews, dat doorgaans heel goed op de hoogte is van het reilen en zeilen binnen de Kerk, heeft een pertinente analyse gemaakt van de revolutionaire situatie, waarin de Duitse kerk zich bevindt, een Kerk die trouwens een enorme terugval kent: in 2018 keerden 216.000 gelovigen haar de rug toe…
In Duitsland heeft eigenlijk het ZdK, het” Centraal comité van de Duitse Katholieken”, een goed georganiseerde, contestataire lekenbeweging in de aard van het Interdiocesaan pastoraal Beraad bij ons, maar dan met nog veel meer arrogantie en met veel geld, de macht binnen de Katholieke Kerk gekaapt. De Duitse bisschoppenconferentie heeft zich plat gelegd voor deze groep en volgt klakkeloos hun aanbevelingen. Hun uitvinding is de Synodale weg, een nieuwe organisatie van de Kerk die zo uit de aanvangsjaren van de communistische partij lijkt te zijn overgenomen . Niets dan discussiegroepen, oeverloos geklets, over alles moet worden gestemd en een bisschop heeft niet meer zeggingsmacht dan een of andere feministe die door een progressieve drukkingsgroep aangeduid werd en de ambitie heeft zelf bisschop te worden….dat laatste kan, want in de nieuwe Kerk volgens de synodale weg worden de bisschoppen door de leden van de synode verkozen . Geloofsgetrouwe bisschoppen, zoals Mgr Woelki, de aartsbisschop van Keulen of Mgr Voderholzer, de bisschop van Regensburg, die het gevaar van deze revolutie inzien, worden volledig gemarginaliseerd. Zij klagen openlijk de “autoritaire” methodes aan van de directie van de synodale weg, tevergeefs.
De spilfiguur van de Synodale weg en tevens voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie, is Mgr Georg Bätzing . Zijn lievelingsthema’s zijn de wijding van vrouwen tot priester, het aanpassen van de seksuele moraal aan de opgedrongen nieuwe normen van de atheïstische maatschappij en natuurlijk, hoe kan het anders, de inzegening van homoseksuele relaties. Ook abortus relativeert hij…Daarnaast is er ook nog het gelijkschakelen van de communie voor katholieken en protestanten. Hij vindt immers dat ” de katholieke eucharistieviering en het protestantse avondmaal identiek zijn”, wat onlangs nog door kardinaal Kurt Koch verworpen werd… Zijn visie op al deze punten druist regelrecht in tegen wat de Katholieke Kerk sinds tweeduizend jaar predikt en hij aarzelt niet zijn plannen op dictatoriale wijze door te drukken. Wellicht voelt hij zich gesterkt door de chaotische uitspraken van paus Bergoglio, die tot een grote verwarring geleid hebben.
Bätzing benadrukt dat het verwerpen van vrouwelijke priesters door de recente pausen “helemaal niet bindend is, omdat deze kwestie leeft binnen de maatschappij en de wijding van vrouwen dus verder besproken moet worden”. Dat Johannes-Paulus II plechtig heeft afgekondigd dat de wijding van de vrouw onmogelijk was en dat dit definitief en onomkeerbaar was, wordt door Bätzing weggelachen!
De baas van de Duitse bisschoppen vindt dat ” de tijd van de katholieke maatschappij voorbij is. Vroeger had elke parochie zijn priester, er was niets anders. De nadruk werd gelegd op de priester en dat wil ik en vele anderen niet meer”. Hij wil niet meer dat priester en bisschoppen de Kerk besturen, maar dat ” andere vormen van leadership en organisatie ” deze taken overnemen. Hij wil ook dat ” er nog meer diversiteit in de liturgie komt” dat betekent dus ” vieringen ” die totaal niet meer met een H.mis te maken hebben , maar alles met een zang-dans-en praatshow…arme Kerk !
De Duitse Katholieke Kerk is inderdaad aangetast door een dodelijk corona-virus en het is de leiding van de Kerk die door het constant afwijken van de Overlevering en het relativeren van de christelijke morele waarden, de doos van Pandora geopend heeft. Wordt vijfhonderd jaar na Luther de resterende Duitse katholieke Kerk afvallig, is een nieuwe protestantse sekte, los van Rome, in de maak? Wij zullen het weldra weten…
Ook in Duitsland zien we meer een meer een linkse groep binnen de kerk, ook bij de protestanten, we zien dat ook in de VS, waar zogenaamde zwarte christenen, niet allemaal natuurlijk, geweld gebruiken om hun doelen te bereiken. We zijn de berg aan het afdalen, en een berg afdalen is gevaarlijker dan klimmen, het geloof is aan het verwateren, de kern ervan zal niet meer worden aanvaard, we zijn op weg naar een natuurlijke kerk, met een natuurlijke paus, letterlijk dan.
De autoritaire Linkse Marxistische Neo Liberale Samenleving, heeft de leiding van de kerk overgenomen, dit is helaas onomkeerbaar. Het is voor de eenvoudige gelovigen duidelijk geworden na het Tweede Vaticaanse Concilie, zowel voorstander als tegenstander van het Tweede Vaticaanse Concilie kunnen niet ontkennen dat het Tweede Vaticaanse Concilie een totaal mislukt project is., de grootste fout in het bestaan van de Rooms Katholieke kerk. Maar hoe nu verder. Afwachten, helaas het zal alleen maar erger worden en uw geloof zal u kunnen vasthouden. Na de val van het Linkse Marxistische Neo Liberale Samenleving zullen we wisselend een linkse of rechtse dictatuur krijgen. De ene dictatuur zal het geloof vernietigen en de andere dictatuur zal de organisatie van de kerk vernietigen.
Maar er is hoop. Vanaf 1584 werden de Rooms Katholieken in de lage landen meer dan driehonderd jaar lang vervolgd door de Protestanten, meer dan 15 generatie lang beleefden de Rooms Katholieken hun geloof in schuilkerken, met heel veel succes werd hun geloof steeds dieper. De geloofsverdieping was in die jaren geweldig, het universele Tridentijnse Rooms Katholieke geloof bracht ondanks de discriminatie en vervolging heel veel levensgeluk en een diepe devotie met zich mee. Helaas wilden de Rooms Katholieken na deze driehonderd jaar van discriminatie, emanciperen, en integreren in de maatschappij, daardoor werden ze opgeslokt door de Linkse Marxistische Neo Liberale Maatschappij in wording. Met als gevolg de huidige crisis van het Rooms Katholieke geloof. Het universele Rooms Katholieke geloof dat vruchten wil voortbrengen zal zich moeten distantiëren van maatschappelijke politieke invloeden, zowel van links als van rechts. De enige oplossing voor de afbraak van de huidige Rooms Katholieke kerk is een schisma, terug naar het Universele Tridentijnse Rooms Katholieke geloof van voor het Tweede Vaticaanse Concilie.
@Jan Joseph,
U denkt véél te licht over ’n schisma. Een schisma zou een waar drama zijn, zowel voor de blijvers als de afgescheidenen.
Voor de blijvers zou het grote vraagteken zijn, of zij wel écht katholiek zijn óf dat zij zich zouden moeten bij de afgescheidenen.
Voor de afgescheidenen zou het grote vraagteken zijn, of hun paus écht de opvolger van Petrus kan zijn.
Dit, vooral daar wij geloven, dat Jezus Christus -Zélf de kerkorganisatie is (= Zijn Lichaam = Jezus Christus – Zelf). Jezus kán en zál de kerk nóóit verlaten.
Dit heeft ’n zeer eenvoudig te begrijpen reden: Jezus kán en zál Zichzelf nóóit loochenen.
Óf wij zouden moeten geloven, dat Jezus Zijn werk niet goed vervuld heeft’
óf wij zouden moeten geloven dat de duivel sterker dan God is.
Wel of niet afscheiding is écht ’n letterlijk en figuurlijk ’n duivels dilemma.
correctie (nodig ten behoeve van de betere leesbaarheid):
Voor de blijvers zou het grote vraagteken zijn, of zij wel écht katholiek zijn óf dat zij zich zouden moeten bij de afgescheidenen.
Dit moet zijn:
Voor de blijvers zou het grote vraagteken zijn, of zij wel écht katholiek zijn óf dat zij zich zouden moeten aansluiten bij de afgescheidenen.
Hou toch eens op met het verafgoden van een ideale gemeenschap in de vorm van een kerk. Het is een utopie en vaak uitvalsbases voor ideologen (niet-realisten), demagogen en volksverlakkers die streven naar macht over anderen en persoonlijke, superieure status die het volkse overstijgt.
Wij zijn echter geen kuddedieren, noch daartoe geroepenen, maar individuen die hooguit contact met medemensen nodig hebben om onszelf als met rede begaafde dieren (animal rationale) aan te ontwikkelen, en over die ontwikkeling verantwoording af zullen moeten leggen. Christenen hebben alleen de groep nodig om elkaar te steunen bij bepaalde taken; niet bij alles, noch altijd. Zich ontwikkelen moet men bovendien los van elke groepsdwang en of verplichting, want dat zijn altijd corrumperende omstandigheden die de waarheid en verantwoordelijkheid op afstand plaatsen, met leugenachtigheid, misbruik en sektarisme plus natuurnoodzakelijke frustraties tot gevolg.
– Noem uzelf dus geen rabbi, vader, meester, leraar, zei Jezus (Mat. 23, 8-12) want gij hebt maar één meester, één leraar, één Vader: de hemelse.
– Wie de eerste of grootste onder u is c.q. wil zijn, moet de laatste van allen en de dienaar van allen zijn!
– Eenieder die zich verheft, zal vernederd en wie zich vernedert, zal verheven worden.
Dat werd niet zomaar tot een stel toevallig aanwezigen gezegd, maar tot de clerus (in spé): Jezus’ leerlingen.
In werkelijkheid hebben we dan ook genoeg aan onze liefde voor Jezus en zijn Woord: De Schrift. Niet alles wat daarin terecht is gekomen overigens, maar aan wat in de literatuur de oerbron daarvan: de Spreukenverzameling c.q. het Boek Q is gaan heten, en o.a. te vinden is in “De verloren woorden van Jezus – een reconstructie van boek Q” door Burton L. Mack uit 1993, en in “Het Jezus-Evangelie” van James M. Robinson uit 2008.
“ideologen (niet-realisten), demagogen en volksverlakkers die streven naar macht over anderen en persoonlijke, superieure status die het volkse overstijgt”
https://nl.wikipedia.org/wiki/Projectie_(psychologie)
“De Schrift. Niet alles wat daarin terecht is gekomen overigens, maar aan wat in de literatuur de oerbron daarvan…”
U ontkent nu niet alleen de Sacramenten en de Kerk, maar ook nog eens de Heilige Schrift.
U bent dus geen Christen, maar een gnosticus.
weeral een veroordeling die uit de lucht komt vallen!
@Basilius minor
Zonder kerk geen gemeenschap.
@Basilius minor,
Zonder kerk geen gemeenschap.
Dit is hetzelfde als: zonder mama en papa is er geen geheel gezin; dan blijft over: een gebroken gezin.
Gemeenschap is geen nastrevenswaardige norm. Gemeenschap bestaat ook nergens. Het is en blijft een illusie! Mensen kunnen zich aan elkaar verbinden en aan elkaar verbonden zijn door emotionele en of juridische regels/overeenkomsten, maar blijven op zichzelf staande individuen met eigen verantwoordelijkheid en lot. (Befehl ist Befehl accepteren we niet meer sinds twee Wereldoorlogen: eenieder blijft zelf verantwoordelijkheid waarvoor hij/zij kiest!)
Ook de geloofsgemeenschap is en blijft al 2000 een illusie. Mensen komen wellicht samen, maar zijn daarmee nog geen eenheid; ieder blijft denken en voelen op zichzelf.
Bovendien vindt er in geloofsgemeenschappen geen vrije uitwisseling van gedachten plaats: leken hebben al helemaal niets in te brengen als niet bij voorbaat vaststaat dat zij de clerus naar de mond praten c.q. napraten. Alle eenheid in geloofsgroepen is dus maar tijdelijk; verhoopt misschien, maar vooral illusie!
Het gezin is ook wat van tijdelijke aard (wegens afhankelijkheid!) en nooit een ware eenheid. Als de vader of moeder wegvalt, is er niets meer dan wat individuen met een deels positieve, deels negatieve emotionele binding aan elkaar. Eenmaal het ouderlijk huis uit gaat eenieder zijn eigen weg; sociale controle wordt dan niet meer geapprecieerd! Als ouder ben je dan soms welkom, maar meestal ook niet. Het agrarische gezin in een meerfamiliehuis bestaat bij ons vrijwel niet meer. Onder een despotische (groot)vader en of (groot)moeder was het niet bepaald prettig opgroeien. Menige persoonsontwikkeling kwam niet tot bloei in de schaduw van een onbuigzaam karakter.
Sociale status is ook een illusie, om niet te zeggen een vorm van zelfoverschatting, egocentrisme en hoogmoed. Het verbind bovendien niet, maar splijt de mensheid!
Matriarchaten werden en worden opgevolgd door patriarchaten, en die weer door matriarchaten, enz. enz. Niets ervan is heilig en eeuwig. En dat dit zo is c.q. gebeurt, ligt in de natuur der dingen. We zullen dat te accepteren hebben. Op elke actie volgt een reactie.
Er valt dus niets te idealiseren of te behouden aan macht en aanzien voor eeuwig. Op een gegeven moment plaatst men elkaar natuurnoodzakelijk op emotionele afstand ten einde zijn/haar persoonlijke leven gestalte te geven vanuit eigen verantwoordelijkheid en niet volgens die van een of andere groep c.q. gemeenschap. Beroepskeuze en broodwinning is een persoonlijke verantwoordelijkheid! Maar ook de te kiezen levensstaat, leek of religieus, gehuwd of alleengaand. “De omvang van een gezin is een gewetenszaak van de gehuwden waarin niemand, ook geen zielzorger, treden mag”, zei mgr. M. Bekkers maart 1963. Het is dus ook geen zaak voor opa en of oma! Dat sommigen daar moeite mee hebben uit angst in een machts- en statusvacuüm terecht te komen, is duidelijk. (Familiekapitaal is een schaars goed geworden!) Maar het is de doodnormale gang van zaken. Grootouders verdienen zorg en aandacht, maar geen heerschappij over de zielen van hun kinderen.
“Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel zij bij je horen, behoren ze je niet toe.” Schreef de “christelijk Libanese dichter en schilder Kahlil Gibran in zijn fameuze overpeinzingen die in 1923 uitgegeven werden onder de titel The Prophet. Hij vervolgende hier met:
“Jij mag hen (je kinderen) geven van je liefde, maar niet van je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Jij mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen, dat jij niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen hun gelijk te worden, maar tracht hen niet aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug, noch blijft het dralen bij gisteren.”
We blijven dus individuen op onszelf: alleen op de wereld komend, en weer alleen gaande. We zijn niet eens in staat om ons denken en voelen, waarderen met één ander te delen, dan met God, Christus Maria in onze innerlijke monoloog. Als ouder past ons dus uiteindelijk niets anders dan grote bescheidenheid en grote dankbaarheid. Wat we misschien aan wereldse en misschien goddelijke wijsheid hebben opgedaan, hebben wij die niet zelf uitgevonden, maar is de vrucht van pure genade en taaie geestelijke arbeid plus onthechting. Ruimte om onszelf op te blazen als we eenmaal kinderen hebben verwekt is er feitelijk niet. Alle eer komt niet toe aan onszelf, maar aan onze God, zei de apostel Paulus reeds.
Basilius minor,
Hoe kan ik u toch zeggen, dat ge mooie gedachten opschrijft.
Mag ik hopen dat de zinnen en de betekenis ervan de geest mogen verblijden van hen die ze lezen en herkennen?
Mag ik er een overweging van mijzelf bijdoen?
Zalig zij die het levende zelf aanschouwen, bewonderen en daarbij in dankbaarheid de oneindige mysterieuze schoonheid ervan beleven?
@Basilius minor,
Gn (= genesis 1,28) God sprak: “Weest vruchtbaar en word talrijk…..”
Datzelfde zei God toen hij de dieren geschapen had.
Anders gezegd: het zit in de genen van de natuur om zichzelf te vermenigvuldigen.
@Basilius minor, U vecht dus tegen de natuur + U vecht tegen Degene Die álles geschapen heeft.
Anders gezegd: U vecht tegen windmolens net zoals het verhaal van Don Quichot.
Anders gezegd: U vecht een bij voorbaat verloren strijd.
Nóg anders gezegd: U bent geen christen, maar profiteert wel van deze site om Uw onzin kwijt te kunnen. Nóg anders gezegd: U bent ’n profiteur.
Hij is minstens een modernist, beste P. Derks, maar hoogst waarschijnlijk een vrijmetselaar. Vorige keren als zodanig ontmaskerd, om via een omweg terug te keren om verdere onzin te spuien.
“Basilius minor”,
Even geleden, toen u de vrijmetselarij verdedigde op dit forum op een manier die te kennen gaf dat u reeds herhaaldelijk contact had gehad met vrijmetselaars, stelde ik u de vraag of u een initiaat bij de loge was. Ik heb niet gezien dat u daarop geantwoord heeft; ik stel u deze vraag hier dus opnieuw.
Gezien u hier duidelijk met een vrijzinnige, anti-katholieke agenda actief bent, en het bekend is dat het internet krioelt van agenten voor aan God vijandige krachten, zou het handig zijn om te weten of ik u “Basiel Met De Schort” of “Basiel Zonder Schort” moet noemen.
@Jules van Rooyen + @Theudmer,
Hartelijk bedankt voor jullie reactie. Hoewel ik meen/meende te moéten reageren zoals ik deed, was ik al bang te ver te zijn gegaan.
@Basilius minor,
Ook de vrijmetselarij is een vereniging en dát, terwijl U een vereniging (door U genoemd: gemeenschap) geen nastrevenswaardige norm is.
Verder meldt U, dat ‘gemeenschap’ nergens bestaat en dat gemeenschap een illusie is en blijft!
U voert dus ’n leven, dat strijdbaar is met Uw eigen innerlijke overtuiging.
Anders gezegd: Uw gehele leven is ’n leugen en ’n farce (bedrog).
rectificatie i.v.m. mijn reactie van 21.50 uur:
strijdbaar moet zijn: strijdig.
@Basilius minor, Het lijkt of u wilt ontworstelen van uw eigen mogelijk dwingend opgelegde emoties. U heeft gelijk als het om dictatoriale “opleggende” ouders, of groeperingen gaat. Die hun kinderen willen opleggen wat zij menen wat goed is. Ze zo moeten denken. In deze tijd is relativeren wat de boventoon voert. “Dat is jou keuze en mening, heel goed, maar ik zie het zo”. Dat werkt niet. Het wordt los zand gebeuren. Sommige zaken dien je aan te nemen. Zoals Bijbelpassages. (Oeverlos) Relativeren zorgt dat je in de knoop komt met je zelf en je omgeving. Ik heb eens in mijn studie geleerd dat ook anti-autoritaire opvoeding, dictatoriaal en manipulatief is. Bovendien ook die ouders geven blijk van “iets op te dringen”. In deze maatschappij, zijn ouders die alles gedaan om het kind tevreden te houden.Zeg maar hun zin geven in alles. Zo zorg je dat ze verwende nesten worden. Later onuitstaanbare mensen. Je dient niet te kijken wat het kind wil, maar wat het nodig heeft. Als ze klein zijn, is dat geborgenheid, veiligheid en liefde. Dus structureer je als ouders. Zeg je tegen je kind; “Dat wat je deed, niet goed was”, Laat je zien wat beter gaat. Uitleggen waarom. Met het toenemen van de leeftijd wordt het “losser” , maar ook een puber/tiener vraagt betrokkenheid van hun ouders. Ouders dienen hun kinderen mee te geven wat zij als waardevol zien. Zo deed Jezus ook. Mensen meegeven waar het om het Koninkrijk van de Heer gaat. Maar aan jou laat Hij de keus. Tussen het Wereldse en het Geestelijke. De Wereldse is vroeg of laat een doodlopende weg. De Geestelijke/ Bijbelse (Zijn Weg) is een doorlopende weg. Dat kun je je kinderen als voorbeeld en meegeven. Voorbeeld doet volgen. Niets verkeerd mee.