We moeten van de duivelse “stad van de mens” met zijn geglobaliseerde chaos naar de “Stad van God”

Goede Vrienden,
Is de oorlog tegen Syrië nu gedaan of niet? Je kunt zowel ja als neen antwoorden. De klassieke militaire strijd is (bijna) voorbij. In zowat heel het land is de veiligheid hersteld, zeker in onze streek, behalve in en rond Idlib in het Noorden van Syrië. Dat is echter nog een ernstig kankergezwel van waaruit ‘n 30.000 terroristen, met blijvende steun van het westen, dood en vernieling zaaien. Bovendien is “de internationale gemeenschap” met alle mogelijke (illegale) middelen creatief in het boycotten van de heropbouw van Syrië, die toch gestadig verder gaat.
Zij die de verschrikkelijke schuld dragen voor de moorden en verwoestingen blijven handig de schuld aan het “regime” geven en zijn o zo verwonderd dat het nog in functie blijft. Tegen de duidelijke wil van de bevolking in, willen ze toch aan hun oude mantra van een “regeringswissel” vasthouden, als voorwendsel om hun verpletterende verantwoordelijkheid van zich af te schuiven. Verder blijven onze media (‘kwaliteitskranten’ incluis) Syrië en zijn trouwe bondgenoten (Rusland, Iran, Hezbollah…) zonder enige grond demoniseren. Het is duidelijk dat onze journalisten niet zozeer bezig zijn met waarheidsgetrouwe berichtgeving maar met het behagen aan zoveel mogelijk publiek, zoals in ieder bedrijf. En dus versterken ze de openbare opinie, in plaats van de mythen die hierin leven moedig te ontmaskeren en het volk te helpen groeien naar waarheid en rechtvaardigheid. De wereldleiders promoten zo veel mogelijk oorlog en conflict en de journalisten zijn daarvan de naïeve propagandisten geworden.
En zo belanden we als vanzelf in een tweede fase: van de Syrische oorlog naar de grote crisis van de westerse en vooral Europese beschaving. Hierbij moeten we een historische onwetendheid en een pretentieuze arrogantie overwinnen om de echte grootheid te erkennen van deze beschaving, die sinds de 15e eeuw op goede en soms minder goede wijze de verworvenheden van haar samenleving aan de rest van de wereld meedeelde. De moderne wereld dankt zijn technisch wetenschappelijke vooruitgang hoofdzakelijk aan het westen, dat nu zelf wegzakt in een ziek makend materialisme. Kortom, we moeten een soort zelfverwerping overwinnen om de Grieks-Romeinse en vooral joods-christelijke rijkdom ervan te erkennen.
De 20e eeuw was de wieg én de doodskist van een hele reeks ideologieën en ‘ismen’. Het liberalisme versloeg het communisme maar heeft zelf nu geen toekomst meer. Alle aandacht gaat uitsluitend naar de bevrediging van materiële behoeften. Geloof in God is hiervoor overbodig. En wie niet in God gelooft, is rijp om in gelijk wat te geloven, naar een gevleugeld woord van G.K. Chesterton. We moeten van de duivelse “stad van de mens” met zijn geglobaliseerde chaos naar de “Stad van God”. Dit vraagt een weerbaarheid, niet alleen tegenover leugens en aanvallen van buiten af, maar evenzeer tegenover aanvallen van binnen uit.
Toen Tatiana Goricheva (°1947, Liningrad) een gedreven leidster van de communistische jeugd zich onverwacht tot het christelijk geloof bekeerde, werd zij uiteindelijk verbannen. In Duitsland hoorde ze voor het eerst in haar leven op tv een theoloog openlijk spreken over het christelijk geloof. Stom van verbazing reageerde ze in deze in: wat deze man aan liefde voor het christelijke geloof en de Kerk in tien minuten kon afbreken, kunnen onze gewiekste regeringsfunctionarissen nog in geen jaren klaar krijgen!
Vanaf volgende week verblijf ik in de abdij van Postel en zal vandaar uit verschillende voordrachten geven in Vlaanderen en Nederland, zoals ik vorige week al aankondigde. Deze voordrachten zullen een mengeling zijn van mijn ervaringen in Syrië en hoe ik de crisis zie van de Europese beschaving met suggesties om er iets aan te doen. De gebeurtenissen in Syrië laat ik dan even rusten. Tenslotte krijg je weer een overvloed aan info en video’s, ook over de situatie hier.
P. Daniel

De Hemelvaart van de Maagd, Francesco Botticini, 1475-1476

XIV/19

Vrijdag 17 mei 2019

Flitsen

Grote werkzaamheden. De motor die het water van een diepte van 1200 meter naar boven brengt (als er elektriciteit is!), is kapot. Onze ingenieurs waren al verwonderd dat deze motor het zovele jaren heeft uitgehouden. Niettemin moet nu dringend een nieuwe motor geïnstalleerd worden want geen water is geen leven. En een week later was de klus geklaard met de hulp van een enorme kraan. De volgende dag werd gebruik gemaakt van dat zelfde gevaarte om een container van het dak te lichten en bij de andere containers achteraan de nieuwbouw te plaatsen. Het lijkt kinderspel en in zekere zin is het dat ook, dank zij die kraan en de man die ze bedient. Toch is hiervoor nog een tweede man nodig die op de container klimt om 2 kabels vast te maken aan de hoeken van de container en aan de haak van de kraan. En deze haak is iets anders dan een toespeld. Als je daar per ongeluk een tik van zou krijgen, ben je gegarandeerd uitgeschakeld.

En dan een eventuele bouw van een vleugel voor de mannelijke tak, toegewijd aan de Heilige Jozef, in de kleine binnentuin. Toen onze streek in hoogste gevaar verkeerde hebben we, op aanraden van de plaatselijke veearts, deze (vrij grote) binnentuin open gesteld voor allerlei loslopend gedierte: koeien, schapen, geiten, eenden, kippen… Die tuin was toen werkelijk een beestenstal. De bewoners van vele omringende boerderijen waren ijlings gevlucht. Toen het gevaar geweken was, bleek een van de boeren ons uitzonderlijk dankbaar omdat hij zijn koeien terug kreeg. En voor ons was het ook gunstig. Toen we een week geen water hadden, kregen we ruimschoots melk. Sindsdien is deze binnentuin een rommelige boel gebleven, die nu eindelijk opgeruimd wordt. Naast de nieuwe aanplantingen van granaatappelbomen, citroenkruid en rozen van Damascus, wordt midden een mooie weg aangelegd met rotsstenen. Het hoekgebouw herbergt enerzijds de schrijnwerkerij en anderzijds een grote opslagplaats van allerlei sanitair materiaal. Boven deze twee gebouwen zou het klooster voor de mannen mogelijk gebouwd kunnen worden. Er zijn plannen gemaakt en op het dak afgetekend. Geen gezeur met bouwvergunningen, ruimtelijke ordening, milieu of andere administratieve en juridische rompslomp. Eerst moet het dak proper gemaakt worden en rond het gebouw de grote rommel opgeruimd, dan cementblokken aanvoeren, vervolgens rotsstenen verzamelen op het terrein en beginnen. Zo ver zijn we nog niet, er moet nog heel wat opgeruimd en voorbereid worden.

Verpletterende stilte

Met de provincie Idlib behoudt de “internationale coalitie” een sterk wapen om Syrië nog voor een geruime tijd te kunnen ontwrichten. Het Syrische leger, gesteund door Russische luchtaanvallen is begonnen aan de bevrijding van enkele strategische plaatsen maar de strijd verloopt erg moeizaam. De terroristische groepen zijn sterk. Bovendien doen de westerse media er alles aan om ook hier het omgekeerde beeld te geven van de werkelijkheid. Aan het dagelijks moorden en verwoesten door de terroristen wordt stilzwijgend voorbijgegaan. Zo vlug het Syrische leger en de Russen optreden om uiteindelijk deze kankerplek te kunnen opruimen, worden er in de media krokodillentranen gestort om het zogenaamde humanitaire drama dat zij veroorzaken. Hierbij doen dezelfde leugens het nog steeds: Syrië gooit lukraak bomvaten, bombardeert hospitalen en scholen…Onze vrome goegemeente schijnt niet liever te horen en is het er op voorhand al helemaal mee eens. Behalve deze mediaoorlog is ook de situatie ingewikkeld en Turkije speelt nog steeds een zeer dubbelzinnige rol. Het heeft er mee voor gezorgd dat geen enkel staakt-het-vuren door de terroristen gerespecteerd werd. Vanaf het begin heeft Turkije geijverd voor de ontwrichting van Syrië door in Aleppo heel de industrie te ontmantelen en te stelen waardoor op slag 130.000 gezinnen geen bestaansmiddelen meer hadden. Verder heeft Turkije gezorgd dat terroristen vanuit de hele wereld zonder problemen in Syrië aan de slag konden. De verkoop van gestolen olie werd eveneens door Turkije georganiseerd.
Daar staat tegenover dat Turkije fel gekant is tegen een eventueel onafhankelijk Koerdistan, door de VS met alle middelen gesteund. Verder onderhoudt Turkije steeds betere relaties met Rusland en Iran. Inmiddels blijven de terroristen hun greep op Idlib behouden en de aanvallen op de omgeving gaan onverminderd verder.

Bij de vergeten slachtoffers horen de inwoners van Mhardeh, een overwegend christelijke bevolking ten zuiden van Idlib. Deze 20.000 christenen worden dagelijks bestookt met raketten en aanvallen. Aan een boom hangen de foto’s van de doden, die steeds maar blijven toenemen. De jongeren van S.O.S. Chrétiens d’Orient, die sinds 2014 in Syrië aanwezig zijn, hebben zich het lot van deze belaagde christenen sinds 2016 aangetrokken en hen trachten te helpen met voedsel, kleding en medisch materiaal. Ze hebben er zich ook toe verbonden de benarde situatie van Mhardeh regelmatig in de openbaarheid te brengen om de verpletterende stilte in de media te doorbreken (zie www.soschretiensdorient.fr). De oorlog tegen Syrië zal ongetwijfeld eens eindigen maar is nu nog niet voorbij.

En dit nog

De nieuwe waterpomp wordt geïnstalleerd. Honderd meter verder stroomt het (warm) water op het terrein. De kraan plukt een container van het dak en zet die op een truck.
De kleine binnentuin met het hoekgebouw, van verschillende kanten gezien
Opruimen en rotsstenen verzamelen

P. Daniel

Bron: P. Daniel XIV/19 Vrijdag 17 mei 2019

identicon

Auteur:Pater Daniel Maes

Pater Daniel Maes is de proost van het Katholiek Forum. De Vlaamse pater Daniël Maes (°1938) leeft in Syrië, in het zesde-eeuwse Mar Yakub klooster in het stadje Qara, 90 kilometer ten noorden van de hoofdstad Damascus. Pater Daniel aanvaardt het gezag van de huidige Syrische president die in 2021 massaal door zijn volk herkozen werd voor een vierde ambtsperiode van 7 jaar en daarna in heel het land ook spontaan werd gevierd. Verder aanvaardt hij dat een land het recht heeft bevriende naties ter hulp te roepen om het buitenlands terrorisme tegen zijn volk te bestrijden.

1 commentaar op “We moeten van de duivelse “stad van de mens” met zijn geglobaliseerde chaos naar de “Stad van God”

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht