Moeten we vandaag écht nog kinderen op de wereld zetten?

Waarom zoveel mensen twijfelen — en wat dat zegt over onze tijd

Er is een nieuw maatschappelijk fenomeen waar niemand echt graag over praat, tenzij in theedrinkende Reddit-threads
of ironische TikToks: steeds meer dertigers en veertigers hebben geen kinderen — en willen ze ook niet.

Niet omdat ze geen seks hebben.
Niet omdat ze geen partner vinden.
Niet omdat ze het fysiek niet kunnen.
Maar omdat ze het niet durven.

De wereld voelt te onzeker.
De toekomst te duur.
De politiek te toxisch.
En, eerlijk is eerlijk: de babyfilters op Instagram zien er soms leuker uit dan echte peuters op drie uur slaap.

Nog nooit was een generatie zo bang voor iets dat tegelijk zo oud, zo menselijk en zo essentieel is als het krijgen van kinderen.

En dus ontstaat iets paradoxaal: voor het eerst in de geschiedenis geloven jonge mensen dat het veiliger is om
níét in de toekomst te investeren dan wél.

Waarom deze angst niet klopt

Mensen krijgen al duizenden jaren kinderen in omstandigheden die je niet bepaald “gunstig” kunt noemen.

Honger, oorlog, pest, slavernij, economische collapsen, politieke paranoia, pandemieën — de mens plantte zich voort.
Niet omdat het altijd leuk was, maar omdat het iets deed waar therapie, Netflix en mindfulness niet in slagen:

Het gaf betekenis.

Kinderen zijn geen lifestyle-accessoire, maar een evolutionair ingebouwde motor voor veerkracht.
Ze dwingen je om te stoppen met doemdenken en te beginnen met vooruitdenken.

Eigenlijk is het simpel: wie bang is voor de wereld, denkt vaak dat kinderen kwetsbaar maken.
Maar in de praktijk maken kinderen volwassenen minder kwetsbaar — omdat ze hen uit hun eigen hoofd halen.

Relaties die blijven duren, zijn koppels die durven geven

Er is nog iets opvallends: dezelfde angst die mensen kinderloos houdt, houdt ook veel relaties oppervlakkig.
Alles moet veilig, vrijblijvend, emotioneel hygiënisch.

Maar een relatie floreert niet op voorzichtigheid. Ze floreert op overgave.

Niet romantische overgave (“we kijken samen Netflix tot we oud zijn”),
maar de rauwe, volwassen variant:

• ik sta mijn vrijheid af
• ik laat jou zien waar ik bang voor ben
• ik blijf, ook wanneer mijn ego liever wegloopt
• en ja, ik neem risico — want echte intimiteit zonder risico bestaat niet

En precies daar wringt het: de moderne mens is bang voor alles wat hem overstijgt — liefde, engagement, toekomst, afhankelijkheid.

Het resultaat is een paradox:
we willen veiligheid en krijgen isolatie.
We willen autonomie en krijgen eenzaamheid.
We willen geen pijn en raken opgesloten in angst.

Misschien is het gezin geen gevangenis, maar een weg naar vrijheid

Er is een gedachte die tegenwoordig radicaal klinkt, juist omdat ze zo weinig wordt uitgesproken:
misschien is het gezin — mits liefdevol en wederzijds — helemaal geen beperking, maar een tegenschap.

Niet tegen plezier.
Maar tegen cynisme.
Niet tegen vrijheid.
Maar tegen leegte.
Niet tegen individualiteit.
Maar tegen doelloosheid.

Een gezin is geen utopie.
Mensen roepen, huilen, discussiëren over banale dingen, eten koude spaghetti en worden te laat wakker.

Maar het is een plek waar iets gebeurt dat haast uitgestorven lijkt:

Mensen geven meer dan ze krijgen.

Dat klinkt niet sexy.
Maar het is wél de grondstof van elke samenleving die niet implodeert.

Waarom dit relevant is, zelfs als je geen kinderen wilt

Het gaat niet om baby’s.
Het gaat om een cultuur die zichzelf langzaam leegmaakt omdat niemand nog iets wil riskeren.

Liefde zonder risico bestaat niet.
Engagement zonder onzekerheid bestaat niet.
Toekomst zonder kwetsbaarheid bestaat niet.

Dus misschien is het gezin — inclusief zijn chaos, zijn offers, zijn imperfectie —
géén ouderwets restant, maar de laatste vorm van weerstand tegen een cultuur die verlamd raakt door angst.

Een verrassend essay hierover

Er bestaat een lang, diepgravend essay dat precies dit onderzoekt — niet vanuit nostalgische romantiek,
niet vanuit moralistische preken, maar vanuit een verrassende combinatie van:

• psychologie
• relationele dynamiek
• maatschappelijke observatie
• menselijke kwetsbaarheid

Het stelt één eenvoudige, maar provocerende vraag:

Wat als het gezin niet het probleem is, maar het tegengif?

Wie dat interessant vindt, kan het volledige stuk hier lezen:

👉 Lees het artikel: Het Gezin – Gods Geheime Wapen tegen de Duisternis

Je hoeft geen heilige te zijn om er iets aan te hebben.
Alleen iemand die ooit heeft liefgehad — of zou willen liefhebben.