De verkiezing van José Antonio Kast op veertien december als nieuwe president van Chili heeft voor een woede uitbarsting gezorgd in de progressieve Vlaamse media. En woede, die eigenlijk een frustratie is, omdat hun kandidate, de linkse Jeannette Jara, het niet gehaald heeft. Temeer daar de score van Kast heel duidelijk is: 58% van de kiezers koos voor een beleid gestoeld op veiligheid, een herstel van het gezag van de overheid en het verwerpen van de linkse culturele agenda.
Zij treuren nog steeds over de marxist Salvador Allende, de Chileense president die Chili tot een communistische staat wou maken met de hulp van Cubaanse troepen, een scenario dat ternauwernood verhinderd werd door het ingrijpen van generaal Augusto Pinochet.
Daarom het zeer gekleurde verhaal dat u in de verzamelde linkse media zoals De Standaard opgediend krijgt, met alle leugens en vervalsingen die erbij horen.
Maar ook niet helemaal daarom alleen. Iets dat zij niet kunnen verkroppen, is dat de nieuwe president openlijk uitkomt voor zijn katholieke geloof.
Hij definieert zich als praktiserend katholiek en heeft nooit de rangorde van zijn prioriteiten weggemoffeld, die hij samenvat in een formulering die nu al voor de nodige opschudding heeft gezorgd:<ik ben eerst en vooral katholiek, daarna politicus, en in de eerste plaats familievader>.
Dit doet denken aan de eerste woorden van de Italiaanse eerste minister Meloni na haar uitverkiezing: < Ik ben Italiaanse, ik ben christen, ik ben moeder>. Dat zorgde toen ook voor een scheldpartij vanwege de linkse, anti-katholieke media.
De verkiezing van José Antonio Kast zorgt inderdaad voor een breuk met de politieke en maatschappelijke koers van de voorbije jaren. Die koers was op ethisch vlak heel links, in de lijn van wat wij in Europa, en zeker in België, meemaken: liberalisering van abortus, genderhysterie, afbraak van het traditionele gezin, door het erkennen van het zogenaamde homo-huwelijk, bewieroken van LGBT ideologie en transgenders…
De nieuwe president huwde in 1991 met Maria Pia Andriasola en is vader van negen kinderen. Hijzelf is de jongste telg van een familie van 10 kinderen…de appel valt niet ver van de boom…
Op maatschappelijk vlak staat Jose Antonio Kast bekend om zijn duidelijke standpunten. Hij is openlijk tegen abortus, zelfs in geval van verkrachting, tegen scheiding en tegen het ‘huwelijk’ van personen van hetzelfde geslacht, eigenlijk verdedigt hij dus gewoon de morele leer van de Kerk, de leer die door de huidige Vlaamse Kerk doodgezwegen wordt.
Hij heeft deze punten in zijn verkiezingscampagne niet centraal gesteld, om niet nodeloos te polariseren, maar hij heeft ze ook nooit verloochend.
Hij is voor zijn rechtlijnigheid dikwijls aangevallen, maar zijn standpunten weerspiegelen alleen maar de leer van de Kerk, die stelt dat het menselijk leven moet beschermd worden vanaf de conceptie tot de natuurlijke dood en dat abortus een zware aanslag is op de waardigheid van de menselijke persoon.
Paus Leo heeft dat trouwens onlangs nog benadrukt :<de verdediging van het leven is een principe waarover niet onderhandeld kan worden.>
Tijdens zijn eerste toespraak, heeft José Antonio Kast zijn toekomstig mandaat aan God opgedragen en gevraagd om wijsheid, soberheid en kracht om te regeren. Een daad, die aantoont hoe coherent deze man met zichzelf is, wanneer hij weigert geloof en verantwoordelijkheid van elkaar te scheiden.
Zijn verkiezing als president van Chili opent een nieuw tijdperk in de Chileense geschiedenis, die gekenmerkt wordt door een sterke, soms gewelddadige confrontatie tussen twee tegengestelde maatschappijvisies.
Allende of Pinochet: dat leeft immers nog altijd, na al die jaren, in de Chileense maatschappij. In onze media is het proces van de generaal en latere president allang gemaakt…een proces naar het model van de processen van Moskou in de stalinistische tijd.
Ook op dit vlak windt José Manuel Kast er geen doekjes om: hij begrijpt ten volle waarom generaal Pinochet in 1973 de macht gegrepen heeft: om chaos en burgeroorlog in Chili te verhinderen.
Voor zijn medestanders is hij het symbool van de herstelde verankering van de traditionele waarden en van de structurerende rol van het christelijke geloof in het land. Voor zijn tegenstanders, is het gewoon een terugkeer naar het verleden.
Hoe dan ook, met José Antonio Kast krijgt de kwestie rond de plaats van het geloof en van het gezinsleven in de maatschappij een centrale plaats in het Chileense politieke debat.
Iets waarover wij in Europa slechts kunnen dromen.
Kast is de kleinzoon van een gevluchte nazi en zelf een christen zionist. De meeste christen zionisten zijn protestanten (evangelicals) maar er zijn ook katholieken bij zoals Marco Rubio. Ze zijn de proselieten van het moderne Israel. Een christen zionist kan geen katholiek zijn, je kunt geen twee heren dienen.