Het Europees Parlement heeft vandaag in Straatsburg gepleit voor de invoering van een “solidariteitsmechanisme” dat moet garanderen dat elke vrouw in de Europese Unie toegang heeft tot een “veilige abortus”. Met 358 stemmen tegen 202 schaart het Europees Parlement zich achter het burgerinitiatief My Voice, My Choice, dat 1,2 miljoen handtekeningen verzamelde voor een Europees abortusfonds. De EU wil zo de verschillen tussen de abortuswetgevingen van de lidstaten uitbalanceren.
Abortus is echter géén Europese, maar nationale bevoegdheid. De verschillen tussen lidstaten zijn geen “probleem” dat door Brussel moet worden rechtgezet, maar een weerspiegeling van diepgewortelde culturele, morele en historische keuzes. België heeft al één van de meest liberale abortuswetten ter wereld, eigenlijk al veel te liberaal. Malta kiest ervoor het ongeboren leven te beschermen. Toch wil Europa zich weer bemoeien met de soevereiniteit van de staten en hun ethische keuzes. Deze keuzes worden met morele hoogmoed als onaanvaardbare “obstakels” ervaren. Obstakels? Men bedoelt wetten die het leven beschermen. Men bedoelt gewetensbezwaren. Men bedoelt grenzen.
Als katholieke vrouw wil ik hier iets tegenover zetten.
Abortus wordt vandaag verkocht als hét ultieme vrouwenrecht. Wie dat in vraag stelt, wordt weggezet als achterlijk, vrouwonvriendelijk of religieus fanatiek. Maar laat ons eerlijk zijn: welk vrouwenrecht eindigt met de dood van haar eigen kind?
Onder het mom van “gelijke behandeling” worden vrouwen vandaag even hard uitgebuit als mannen. Ze worden leeggezogen door belastingen, terwijl dat geld door inhalige politici wordt verkwist aan ideologische projecten. Vrouwen worden aangemoedigd — neen, gedwongen — om hun kinderen uit te besteden, zodat ze maximaal “productief” blijven voor de economie. Andere vrouwen nemen die zorg over, en moeten op hun beurt hun eigen kinderen elders achterlaten. Dit is geen emancipatie. Dit is een kille keten van ontworteling.
Het resultaat? Burn-outs. Relatiestress. Leegte.
En vooral: een samenleving waarin geen plaats meer is voor kinderen.
Vrouwen die wél kiezen voor opvoeding en zorg, worden afgestraft met lagere pensioenrechten. Alleenstaande moeders, waarvan de relatie strandt of die hun echtgenoot verliezen (weduwepensioenen zijn namelijk in bv België sterk afgebouwd), belanden massaal in armoede. Dat is geen geheim, dat is statistiek. Maar dáár is zogezegd geen geld voor. Te duur. Te weinig sexy. Te weinig ideologisch rendement.
En dan is er nog de schrijnende hypocrisie: dezelfde politici die abortus tot mensenrecht verheffen, pleiten enthousiast voor de import van ultrapatriarchale culturen waarin vrouwen dagelijks worden geïntimideerd, lastiggevallen of erger. Straatintimidatie tiert welig in onze steden. Vrouwen passen hun kleding, hun routes en hun gedrag aan. Maar Europa kijkt weg. Dat dossier is blijkbaar te gevoelig.
Als Europa écht om vrouwen gaf, zou ze investeren in veiligheid, in moederschapsbescherming, in waardige pensioenen, in echte keuzevrijheid. Niet in de dood van ongeboren kinderen.
Lieve Europese politici,
wij vrouwen willen leven — voluit leven. Liefhebben. Zorgen. Opbouwen.
En het enige wat jullie ons aanbieden is een fonds om onze eigen kinderen te laten doden.
Dat is geen vrouwvriendelijke maatschappij.
Dat is een cultuur van dood, cynisme en moreel bankroet.
Neen, Europa. Wij hebben geen abortusfonds nodig. Schaam u.
1. Haatreacties en reacties met vloek- en scheldwoorden zijn niet toegestaan.
2. "Trollen" is verboden. Dit forum is bedoeld als ontmoetingsplaats waar inhoudelijke reacties worden gegeven op een artikel, of waar meningen kunnen worden uitgewisseld, niet om te trollen. Bij herhaaldelijke overtredingen zal de gebruiker worden geblokkeerd.
3. Anonieme gebruikersnaam is toegelaten. Registreren kan hier.
4. Katholiek Forum wil een beleefd, doch ongecensureerd platform aanbieden en is daarom volstrekt niet aansprakelijk voor de inhoud van de reacties.