Hij droeg geen zwaard, maar een rozenkrans die blonk als een wapenketting. Geen schild, maar een laptop vol Eucharistische wonderen. Zijn aureool schitterde als de zon, zijn scapulier rustte op zijn borst, en zijn sneakers stonden vastgeplant in de strijd voor Christus en Maria. Carlo Acutis was geen “brave jongen in de marge”, maar een digitale kruisvaarder die de Eucharistie zijn “snelweg naar de hemel” noemde en haar wonderen via het internet de wereld rondzond.
Hij was een kind van zijn tijd – hij kende games, internet en computers – maar hij koos radicaal tégen de leegte. Terwijl zijn generatie zich verloor in schermen, kicks en oppervlakkigheid, koos Carlo elke dag voor mis, biecht en rozenkrans. Dat is geen sentimentele vroomheid, dat is krijgsdienst. Hij toonde dat geloof in de 21ste eeuw geen schaduw hoeft te zijn, maar een strijdvaandel.
Maar achter dat beeld schuilt een verbijsterende ernst. Vlaanderen kent hem uit krantenkoppen, maar nauwelijks uit zijn eigen woorden. En dat terwijl we nu beschikken over een ongezien werkstuk: maar liefst 50 citaten van Carlo zelf, telkens met oerkatholieke duiding en stevig gefundeerd met pauselijke leer, de getuigenissen van zijn moeder, en de profetieën van zuster Lucia van Fatima.
Wie denkt dat Carlo een PR-product is, krijgt hier het bewijs van het tegendeel. Zijn woorden ademen een bovennatuurlijke diepgang — bovennatuurlijk, omdat zijn wijsheid en theologisch begrip eigenlijk absurd is voor zijn jeugdige leeftijd. “Iedere minuut die je verspilt aan dingen die je van God afhouden, is een minuut minder om heilig te worden.” “Droefheid is gericht op jezelf, geluk is gericht op God.” Zet dat maar eens in contrast met de narcistische Instagramcultuur van onze jongeren. Zulke taal komt niet uit een marketingkoker, maar uit de ziel van iemand die radicaal leefde via Maria naar Christus.
Carlo begreep wat Fatima zegt: dat bekering, eerherstel en de eerste zaterdagen geen optionele devoties zijn, maar sleutels voor de toekomst van de wereld. Begrijpen wij dat eigenlijk wel? Waarom horen we nauwelijks nog spreken over de eerste zaterdagen? Carlo nam ongelofelijke actie, maar wat doen de Vlamingen? Zijn ze Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen helemaal vergeten? Paus Benedictus XVI zei het in 2010: wie denkt dat Fatima voltooid is, vergist zich. Carlo leefde dat alsof het gisteren tot hem gesproken werd.
En er is meer. In Fatima werd Carlo geconfronteerd met een boodschap die de wereld niet mag negeren: het lot van de wereld hangt samen met de devotie van de eerste zaterdagen. Geen vaag sentiment, maar een concrete profetie: eerherstel, gebed, boete. In een Europa dat desintegreert in secularisatie en in een Vlaanderen dat zijn katholieke ziel dreigt te verliezen, klinkt dit als een trompetstoot voor strijders.
Hij was geen modefenomeen, geen “hipsterheilige”. Hij was een generaal-in-opleiding in de Kerk van Christus. Jong, radicaal, oerkatholiek. En Vlaanderen staat pas op het punt hem echt te leren kennen.
Zojuist bekeek ik een video van een moderne digitale kruisvaarder die mij erg aansprak:
https://www.youtube.com/watch?v=WGYYiK2cbr0&t=1642s
Wat kan die man het goed uitleggen, zeg. En zo positief ook.
Het lijkt mij een leuke video hoe iemand, door zijn verstand te gebruiken, gelukkiger zou kunnen zijn.
Grappig zo een Katholieke ‘guru’. Maar het snijdt wel hout, wat die zegt, of men moet willen kiezen voor gedoe, dan is onwetendheid beter wellicht.