Hoe geliefden (terug) naar het geloof brengen?

Veel gelovigen dragen vandaag een stille wonde in hun hart. Zij zien hoe hun kinderen en kleinkinderen de Kerk verlaten, hoe de mis voor hen geen plaats meer lijkt te hebben, en hoe de Kerk zelf vaak zo weinig antwoorden biedt op hun diepste vragen. Wie met liefde naar zijn familie kijkt, voelt de pijn van een leeggelopen geloof dat eens zo vanzelfsprekend was.

Ook jongeren dragen die wonde: velen verlangen nog steeds naar een huwelijk en een gezin, maar botsen op een cultuur die dit verlangen vaak niet meer begrijpt. De echtscheidingscultuur en de toxische datingcultuur van vandaag laten hen achter met dromen die onbereikbaar lijken, en met een pijn die zelden wordt uitgesproken. Het is niet dat er geen vurig gelovige jonge mannen en vrouwen meer zouden zijn – maar de Kerk in Vlaanderen is lang geen vruchtbare bodem meer waar geloof, trouw en kuisheid vanzelfsprekend worden gekoesterd en doorgegeven.

De secularisatie heeft diepe sporen nagelaten, ook in de Kerk zelf. Dat mogen we eerlijk erkennen. Maar daar hoeft het verhaal niet te eindigen. Want te midden van al deze wonden blijft één zekerheid overeind: God laat ons niet los. En geen enkel gebed voor onze dierbaren gaat verloren.

Het antwoord ligt niet in menselijke druk of activisme, maar in iets veel eenvoudigers en tegelijk veel krachtigers: liefde, gebed, offer en volharding. Dat is geen goedkope slogan, maar de weg die Jezus en Maria ons telkens opnieuw tonen. Of, naar een quote president Kennedy: vraag niet wat de Kerk voor jou kan doen, maar vraag wat jij voor de Kerk kunt doen – door jouw trouw in het kleine, in het dagelijks gebed, in het dragen van je lasten met liefde. Je kruis kan het kanaal worden waardoor een ander de hemel vindt.

De pijn die velen vandaag voelen, hoeft ons dus niet te verlammen. Zij kan juist de plek worden waar Gods hoop doorbreekt. Daarin ligt onze roeping: niet opgeven, niet bitter worden, maar blijven bidden en hopen – zeker wetend dat de Vader wacht, zoals in Rembrandts schilderij van de verloren zoon, om ieder van onze geliefden opnieuw in zijn armen te sluiten.

👉 Lees hier het volledige artikel: Hoe geliefden (terug) naar het geloof brengen?

Auteur:Servus Immaculatae

Regels voor reacties:
1. Haatreacties en reacties met vloek- en scheldwoorden zijn niet toegestaan.
2. "Trollen" is verboden. Dit forum is bedoeld als ontmoetingsplaats waar inhoudelijke reacties worden gegeven op een artikel, of waar meningen kunnen worden uitgewisseld, niet om te trollen. Bij herhaaldelijke overtredingen zal de gebruiker worden geblokkeerd.
3. Anonieme gebruikersnaam is toegelaten. Registreren kan hier.
4. Katholiek Forum wil een beleefd, doch ongecensureerd platform aanbieden en is daarom volstrekt niet aansprakelijk voor de inhoud van de reacties.

Doe mee met de discussie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

 

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.