Politiek kan ook een werk van heiliging zijn

Politiek kan ook een werk van heiliging zijn. Niet de politiek, zoals zij vandaag meestal gevoerd wordt: de beslissingen uitvoeren van partij-politieke clubjes, die in het verborgene bepalen wat mag en wat niet mag. De wil van het volk wordt daarbij volledig opzij geschoven. In het geheim wordt overlegd naar wie het geld en de postjes gaan.

Een sprekend voorbeeld hiervan is de benoeming van de oud-premier van dit land op een topfunctie binnen de Verenigde Naties. Hier ook, geheimdoenerij en de invloed van, waarschijnlijk, de vrijmetselarij.

Het woord heiliging klinkt als een vloek, wanneer met dit soort politieke theater aanschouwt.

Er is echter een andere politiek en een ander soort mensen. Zij zijn zeldzaam, maar zij bestaan.

Een ervan, is de zalige Karel van Habsburg, de laatste keizer van Oostenrijk, wiens liturgische herdenkingsdag vandaag valt. Deze dag is de verjaardag van zijn huwelijk met Zita van Bourbon-Parma op 21 oktober. Vanuit het eiland Madeira, waar hij in ballingschap jong gestorven is in 1922, heeft de verering van de vorst, die de heilige Johannes-Paulus in 2004 zalig verklaarde, zich over dele wereld verspreid. Voor de paus is hij een man van vrede en een toonbeeld voor alle politici.

In dit jaar van het eeuwfeest van zijn dood, heeft de liturgische herdenking ervan een bijzondere betekenis. De devotie voor de heilige keizer is nog zeer levendig en wordt in ere gehouden door de Gebetsliga, de gebedsgroep die gesticht werd toen Karel nog kind was, op aanraden van een Hongaarse mystica, Zuster Vincenzina: ” Bid veel voor de kleine aartshertog, want op en dag zal hij keizer worden; hij zal veel moeten lijden en zal voor de hel een bijzonder doelwit zijn”, zo schreef zij.

Op de troon geklommen na de lange regeerperiode van zijn grootoom Franz-Jozef, heeft Karel zich onderscheiden als man van vrede tijdens de dramatische periode van de Eerste wereldoorlog, door te trachten te antwoorden op de oproep van Benedictus XV om een einde te maken aan de “onnodige slachting”.

Merk het immense onderscheid met de houding van de Europese politici vandaag, die er alles aan doen om de verwoede pogingen van de Amerikaanse president Trump om vrede te brengen in het Russisch-euro-Oekraïens conflict, te ondergraven.

Bij zijn zaligverklaring in 2004, heeft Johannes-Paulus eraan herinnert, dat in alles omstandigheden, politiek en familiaal, de keizer zich ingezet heeft ” om de wil van God in alles te zoeken, te herkennen en te volgen”. Hij heeft “zijn functie als een heilige dienst voor zijn volk beschouwd”, een heilige roeping waarover hij niet kon en wou”onderhandelen”, waardoor hij voor de nieuwe Oostenrijkse republikeinse regering persona non grata werd en zodoende werd verbannen naar het eiland Madeira. Hij stierf er van ontbering op vijfendertigjarige leeftijd, op 1 april 1922, waardoor zijn jonge weduwe Zita en zijn acht kinderen alleen overbleven.

Als politiek en familiaal model, is hij een figuur die tijdloos is. Voor het Europa van vandaag belichaamt hij een boodschap van verzoening tussen de volkeren, gegrondvest op zijn christelijke wortels.

Dat Europa van Ursula  von der Leyen weigert echter die wortels te aanvaarden en doet er alles aan om ze tot in de kern te vernietigen . Het beleid dat gevoerd wordt door Europa staat haaks op de christelijke boodschap. Bij elke wet die gestemd wordt, blijkt een regelrechte haat. Of het nu gaat om de erkenning van abortus als “mensenrecht”, de drang om de steeds verdergaande eisen van de Lgbtq lobby in te willigen, de beknotting van de vrije meningsuiting wanneer het gaat om de openlijk verkondiging van de christelijke principes inzake ethiek en moraal, het uithollen door “Europa” van de prioriteit van het gezin, de christenen staan onder vuur. En de meeste politici, hypocriet en ruggengraatloos, kijken een andere kant op.

Zalige Karel van Habsburg, bid voor ons.