In het VRT nieuws van deze ochtend werd dan toch enkele seconden bericht over de heiligverklaring van Francesco en Jacintha, twee van de drie zieners van Fatima. Enkele seconden, waarin de “theoloog” en vroegere woordvoerder van kardinaal Danneels, Hans Geybels, de tijd vond de visie te verkondigen die ze bij de vrijzinnige staatsradio zo graag horen: “de verschijningen passen in de tijd van honderd jaar geleden en zijn slechts uitingen van een diepere geloofservaring…” Wij denken dat Geybels met die visie niet alleen staat en dat een flink deel van de Belgische Kerk ermee besmet is.
Van Fatima 1917 tot Fatima 2017, is dit nog een en dezelfde Kerk? Laten wij hier even dieper op ingaan… Een moeder die haar drie kinderen, die goed en braaf zijn, onder de arm neemt en hen de hel toont! Ondenkbaar in deze tijd! Een dergelijke moeder zou vandaag voor het gerecht gesleept worden. De Heilige Maagd heeft zich honderd jaar geleden niet zoveel vragen gesteld: zij heeft hen de verdoemden getoond, de vlammen en al wat er bij hoort.
Er wordt dikwijls gezegd dat de wereld in honderd jaar tijd helemaal veranderd is, maar de Kerk zelf is ook helemaal veranderd. Vandaag wordt gesproken over barmhartigheid, openheid, tederheid, goedheid. Beeld u even in dat een pastoor of een zuster aan drie leerlingen van het basisonderwijs les zou geven over de hel, met alle details daaraan verbonden… de moeders van deze kinderen zouden waarschijnlijk klacht indienen tegen deze pastoor of zuster, die zich snel zouden mogen komen verantwoorden voor de nieuwe politiek en kerkelijk correcte inquisitie. De Heilige Maria spreekt duidelijke taal: “Bid veel en draag offers op voor de zondaars. Vele zielen gaan immers naar de hel omdat niemand voor hen bidt en offers voor hen opdraagt.”
Laten wij eerlijk zijn: dergelijke uitdrukkingen lijken mijlen ver verwijderd van de Kerk zoals wij die nu kennen. Zondaars? Offers? Mensen die naar de hel gaan? Wie spreekt daar nog over? Mocht een pastoor het toch doen, dan zou hij beschuldigd worden van psychologisch terrorisme, de bisschop zou hem op het matje roepen en wellicht zou de brave man geschorst worden of toch voor enkele tijd naar een klooster gestuurd om er tot bezinning te komen. Men zegt ons dat de hel wellicht niet bestaat en dat als ze dan toch zou bestaan, ze naar alle waarschijnlijkheid leeg zou zijn. Men zegt ons dat iedereen uiteindelijk gered zal worden, omdat God niet kan veroordelen. Van het vagevuur wordt niet meer gesproken en er mag dus verondersteld worden dat ook die niet bestaat. Er zijn dus ook geen zielen die op verlossing wachten en waarvoor wij kunnen bidden. Men heeft ons uitgelegd dat vergeving boven alles staat et dat de goddelijke rechtvaardigheid niet kan veroordelen. En wij weten dat degene die spreekt over straf van God minstens als een gek of als een slecht mens aanzien wordt.
Fatima wordt door de Kerk erkend , juist zoals Lourdes en Guadalupe. Nochtans lijken tussen de Kerk van 1917 en die van 2017 veel meer dan honderd jaar te zijn verlopen. De hel, de vrees voor God, de rozenkrans, het gebed tot herstel, de zielen van het vagevuur, de offers: de ouderen onder ons weten nog dat vroeger de Kerk over deze zaken sprak en dat erin geloofd werd. Voor iemand van twintig of dertig jaar is dat alles echter onbegrijpelijk. Is het mogelijk dat onze goede God ons zo kan behandelen? Fatima is een kluwen van vragen en mysteries; het grootste mysterie is echter het volgende: hoe kan de Kerk van 1917, met de hel, de vlammen, het vagevuur, de offers, de straf… dezelfde zijn als die van 2017, die alleen maar spreekt over vergiffenis, ontmoeting, barmhartigheid, opvang?
Wij willen daarmee niet zeggen dat de Kerk van toen beter was dan de huidige. Alleen dat de huidige kerk, die Fatima viert en toch zo verschillend is van al wat Fatima betekent, een gevoel van onbehagen opwekt. Sommigen zullen zeggen dat het alleen maar een kwestie is van aanpassing aan de tijdsgeest, van taal en methodes, van omstandigheden. Het gaat hier echter niet om een kwestie van woorden , van stijl, van taal, het is een kwestie van inhoud. Nemen wij nu het oordeel van God. Wij kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat de Kerk van vandaag zich schaamt wanneer zij moet spreken over de Vader die oordeelt. Zij spreekt liever over barmhartigheid, van ondersteuning, van onderscheid. Het is bijna alsof God verplicht wordt te vergeven. Tracht maar eens te zeggen dat de straf het logische gevolg is van de zonde, juist zoals het innemen van gif de dood tot gevolg heeft. De goddelijke rechtvaardigheid en de straf; de fout en de straf die volgt op de zonde: ondenkbaar in de huidige tijd.
Wanneer de Maagd Maria in Fatima verschijnt, zegt zij heel duidelijk: God is niet verplicht de zondaar te vergeven die geen berouw heeft. En de zondaar kan niet eisen vergeven te worden, als hij de zonde niet verwerpt. Als er dus geen berouw is, dan straft God. Dit alles maakt duidelijk dat de barmhartigheid het oordeel zeker niet afschaft.
De hel bestaat, het paradijs bestaat, het vagevuur bestaat. Dat is de boodschap van Onze Lieve-Vrouw van Fatima. Maar wij, wat geloven wij? Zijn wij in staat dit te geloven?
Is dit niet het echte mysterie van Fatima?
ik wil eerst nog iets kwijt over de Paus. Op zijn terugreis van Fatima heeft hij aan de journalisten verklaard dat hij president Trump niet wil bekeren dat is zijn stijl niet ? Waarom is hij dan Paus ? Of heeft de kerk geen missie meer in deze wereld? Verder de verschijningen waren geen ervaring maar een feit zo is Jezus verrijzenis geen ervaring maar een feit . Geloof is niet gebaseerd op ervaringen maar op feiten goed artikel!!
In Nederland hebben een heel aantal bisschoppen hun bisdommen gisteren gezamenlijk toegewijd aan het Onbevlekte Hart van Maria. Hier komt men niet verder dan “een uiting van diepe geloofservaring”.
Arm Vlaanderen!. Beste Danneels, De Kesel, Bonny en consorten, U mag fier zijn op het compleet kapotmaken van al wat nog écht katholiek is. U moest U DIEP schamen!!
Vandaag wordt gesproken over barmhartigheid, tederheid, goedheid, opening, en vooral dialoog, en ga zo maar door. Maar het meest essentiële ontbreekt in uw waardevolle betoog, beste Veroon ; niemand van de V2 clerus spreekt nog over “het kwaad” en de “de waarheid”, zoals Christus zelf ons heeft voorgehouden, “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”, en “niemand komt tot de Vader, dan door Mij”. Het begrip “waarheid” is volledig verdwenen uit het modernistische jargon van de V2 clerus, beste Veroon, van hoog tot laag. Zelfs het gebed aan het einde van de H. Mis van altijd, tot de aartsengel Michael is in de NOM kerk streng verboden : “Heilige Aartsengel Michaël, verdedig ons in de strijd, wees onze bescherming tegen de boosheid en de listen van de duivel. Wij smeken dat God hem zijn macht doe gevoelen. En gij, vorst van de hemelse legerscharen, drijf satan en de andere boze geesten die tot verderf van de zielen over de wereld rondgaan, door de goddelijke kracht in de hel terug”. Een tijd terug verzekerde mij een bejaarde en authentieke Franciscaner monnik, dat dit prachtige gebed strikt verboden is. Ook droeg hij niet op de Heilige Mis van altijd, hoewel hij beter wist. Gehoorzaamheid aan zijn ketterse oversten had voorrang. Daar zit het V2 drama van de lagere clerus, de duivel heeft tijdens V2 zich meester gemaakt van de gehoorzaamheid, top down. De hogere clerus is, sindsdien, collectief verantwoordelijk voor de gaande zelfvernietiging van onze Heilige Moederkerk. Enkel de belofte van Christus, dat de poorten van de hel haar niet zullen overweldigen, houdt ons op de been.