Charlie Kirk, een martelaar en, waarom niet, een heilige

Moest de Amerikaan Charlie Kirk katholiek geweest zijn, ik zou hem als heilige hebben voorgedragen. Maar neen, het was een protestant. De laatste woorden die hij uitspraak, voordat de kogel van zijn moordenaar hem velde, waren echter een aanroeping van de Heilige maagd Maria…merkwaardig, wonderlijk zelfs..!

Men zegt, dat zonder de duisternis, er geen licht kan zijn. Dit universele thema is in heel de Heilige Schrift een leidraad, die de gelovigen de zekerheid schenkt, dat hoe duister de wereld ook lijkt, het licht van God en van Christus onverwoestbaar is. Het evangelie van Johannes zegt ons: < Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet overwonnen>.

Eerlijk gezegd, ik kende Charlie Kirk niet, tot het tragische voorval, dat hem in de schijnwerpers geplaatst heeft. Hij was immers niet links, het was geen afro amerikaan, kortom voor onze media telde hij niet mee. Daarenboven was hij een bondgenoot van Donald Trump, wat voor de politiek correcte activisten en meelopers onvergeeflijk is.

Het is verschrikkelijk, maar sommigen in de media en op het net kunnen hun vreugde over deze laffe moord bijna niet verbergen. Kijk hoe bij ons het nieuws volledig verdraaid werd. VRT, VTM, De Standaard hadden het aanvankelijk over een ‘ rechts extreme ‘ influencer, een supporter van Trump, een ‘fascist’, die op de Amerikaanse universiteiten voor controverse zorgde. Omdat deze leugen niet langer houdbaar was, werd het dan een’ conservatieve Republikein’…

Charlie Kirk was de stichter van Turning Point USA, een organisatie voor de conservatieve Amerikaanse jeugd. Hij was gekend voor zijn toespraken, zijn podcasts en zijn vastberadenheid om aan de jongeren de moed te geven om het overheersende woke discours uit te dagen.

Neergeschoten op een podium, voor het publiek, terwijl hij een t-shirt droeg met het opschrift <Vrijheid>, is het niet alleen hij die getroffen werd: het doelwit was een beweging van personen, die, in de Verenigde Staten en in de hele wereld, geloven in de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van vergaderen, de vrijheid van godsdienst.

Die vrijheid, die ook door de universiteit van Gent en door het Festival van Vlaanderen, op aanstoken van een zekere Gennez, een linkse activiste, die minister genoemd wordt, aan flarden geschoten wordt.

Turning Point USA zegt: < Dat de barmhartige armen van onze liefhebbende Verlosser zich over hem ontfermen, die geleden heeft en gestorven is voor Charlie>. Het is een dood die de uitstraling van het martelaarschap in zich draagt. De man, die het debat, het kritische denken, de moed en de vrijheid wou bevorderen, werd gedood door een gewelddadige, laffe aanslag.

Sommige gebeurtenissen hebben iets speciaals, die hen onderscheidt van alle andere, alsof zij in de geschiedenis van onze tijd gegrift staan. De dood van Kirk maakt er deel van uit. Zijn dood is nog maar pas gebeurd, maar lijkt nu al een symbool geworden te zijn. Zij draagt in zich de kiemen van een nieuw tijdperk, waarin de dodelijke woke cultuur met volle kracht en zonder excuus zal bestreden worden.

Betekent deze laffe moord een keerpunt voor de politiek, de cultuur en de maatschappij? Zal zij een les zijn voor de linkse journalisten die hun politieke tegenstrevers demoniseren? De taal van het geweld wordt steeds meer gebruikt door diegenen, die zich progressief noemen. Zullen zij nu stoppen?

Toen George Floyd stierf, knielden gekende namen uit de sportwereld, filmsterren en zelfs politiemensen als eerbetoon. Zullen diezelfde mensen dat doen voor Charlie Kirk? Of is het slechts een ritueel in steeds één en dezelfde richting.

Het valt toe te juichen, dat bepaalde wereldberoemde zangers, zoals Adèle en Céline Dion reeds twee prachtige liederen ter ere van Charlie Kirk hebben gecomponeerd en in het openbaar hebben gezongen. Dat stemt tot hoop.

Charlie Kirk was een tegenstander van geweld. Wij moeten geen geweld gebruiken tegen hen, met wie wij het oneens zijn, dat was zijn boodschap. Dat is juist wat Links doet. Hetzelfde stramien als datgene wat geleid heeft tot de verschrikkingen van de Franse Revolutie en de genocide van de Vendée, de miljoenen doden van de communistische revolutie in Rusland, met dezelfde haatspraak van de leiders Lenin en Trotski, om er maar enkele te vernoemen, Mao, Pol Pot, de lijst van deze beulen is te lang om af te drukken.

Als antwoord op deze moord, moeten ons geloof en onze vastberadenheid groeien. Spreek steeds de waarheid? Blijf steeds trouw aan uw overtuiging. Besef wat u vertegenwoordigt, anders zal u voor alles en nog wat bezwijken. Schep moed. Laat u niet leiden door angst.

Zoals Charlie het zegde: <Indien u in iets gelooft, moet u ook de moed hebben om voor die ideeën te strijden. Ontvlucht ze niet en tracht niet ze te doen zwijgen.>

Misschien is dat het licht dat wij uit de duisternis kunnen putten. De vlam van de moed, van de waarheid en van het geloof uitdragen in een wereld, die maar al te vaak de lafheid, het geweld en de leugen beloont.

Het keerpunt is gekomen. Wij mogen dat keerpunt niet aan ons laten voorbijgaan.