✝️ Het geloof is geen keuzemenu: wat de Kerk werkelijk leert over het occulte
Steeds vaker klinkt in kerkelijke kringen een zekere verlegenheid met het bovennatuurlijke.
Engelen, demonen, geestelijke strijd, alsook heksen, tovenaars, magische wezens, bezweringen en vervloekingen — het lijkt voor sommigen iets uit de middeleeuwen.
Toch spreekt de Kerk hier nog altijd duidelijk over. Wie Katholiek wil zijn, kan het geloof niet reduceren tot een symbolisch verhaal.
De Catechismus van de Katholieke Kerk zegt daarover in nr. 2116–2117:
2116
Men moet alle vormen van waarzeggerij verwerpen: een beroep doen op de Satan of op demonen, het oproepen van geesten van overledenen of andere praktijken, waarvan ten onrechte wordt aangenomen dat zij de toekomst “ontsluieren”.
Het raadplegen van horoscopen, de astrologie, het handlezen, het verklaren van voortekens en van aanwijzingen van het lot, de fenomenen van helderziendheid, het gebruiken van mediums verraden alle het verlangen, macht te krijgen over de tijd, de geschiedenis en uiteindelijk over de mensen en eveneens een verlangen verborgen machten voor zich te winnen.
Dit alles is in strijd met de eerbied en het respect, vermengd met liefdevolle vrees, die wij aan God alleen verschuldigd zijn.
2117
Alle praktijken van magie of toverij, waardoor men ernaar streeft de occulte krachten te beheersen om ze aan zich dienstbaar te maken en een bovennatuurlijke macht te verkrijgen over zijn naaste – zelfs al was het om diens gezondheid te redden – zijn ernstig in strijd met de deugd van godsvrucht.
Deze praktijken zijn nog meer te veroordelen, wanneer ze vergezeld gaan van de bedoeling schade te berokkenen aan de medemens of wanneer zij een beroep doen op de tussenkomst van boze geesten.
Ook het dragen van amuletten is af te keuren. Het spiritisme gaat vaak vergezeld van waarzeggerij of magie.
Daarom waarschuwt de Kerk de gelovigen om zich ervan te onthouden.
Het gebruik van zogenaamde traditionele medicijnen wettigt noch het aanroepen van boze geesten noch het misbruiken van de lichtgelovigheid van sommige mensen.
De leer van de Kerk is dus niet dubbelzinnig: ze erkent het bestaan van het occulte, maar waarschuwt dat wie ernaar grijpt, zich verwijdert van God.
Dat erkennen is geen bijgeloof, maar een uiting van geloof in de realiteit van de geestelijke orde.
📖 De sensus fidelium – geloofszin en geloofseenheid
De sensus fidelium, de geloofszin van het volk van God, is de bovennatuurlijke zekerheid waarmee de gelovigen de waarheid onderscheiden.
Maar die zin kan alleen zuiver blijven als hij verankerd is in de leer van de Kerk.
Wie één waarheid van het geloof bewust verwerpt, verwerpt het geheel.
H. Thomas van Aquino zegt het ondubbelzinnig:
“Het is dus duidelijk dat een ketter die hardnekkig één geloofsartikel verwerpt, niet bereid is om de leer van de Kerk in alle dingen te volgen; maar als hij niet hardnekkig is, bevindt hij zich niet langer in ketterij, maar slechts in dwaling. Het is daarom duidelijk dat een dergelijke ketter met betrekking tot één artikel geen geloof heeft in de andere artikelen, maar slechts een soort mening heeft die in overeenstemming is met zijn eigen wil.”
Samengevat:
Wie één dogma ontkent, verliest het bovennatuurlijke geloof in zijn geheel.
Wie één artikel van het geloof verwerpt, heeft geen geloof in de andere; want het geloof berust op het gezag van God dat de waarheid openbaart, en wie dit gezag verwerpt door één waarheid niet te aanvaarden, verliest het geloof in zijn geheel.
Het geloof van ons doopsel is het geloof van de apostelen. Wie daar één waarheid aan verandert, schept niet een nieuw geloof, maar slechts een persoonlijke fantasie — iets wat ironisch genoeg sterk lijkt op wat het occultisme zelf doet: het goddelijke vervangen door menselijke projectie.
🎙️ Over Het Inzicht en Radio Maria
Op Radio Maria België brengt het programma Het Inzicht, met dr. Marleen Caers, precies die vorming die vandaag zo broodnodig is.
In een recente tweedelige uitzending — De opmars van het occultisme — werd helder uitgelegd hoe onze samenleving zich openstelt voor spirituele invloeden die we niet langer als gevaarlijk herkennen.
Niet uit sensatiezucht, maar uit liefde voor de waarheid en met de bedoeling gelovigen te wapenen met onderscheidingsvermogen.
Het is geen “laag niveau” om te spreken over het occultisme — het is (helaas) brandend actueel en daarom catechetisch én pastoraal noodzakelijk.
Wie de uitzending wil beluisteren, kan hier terecht:
👉 Beluister Radio Maria (Het Inzicht): De opmars van het occultisme
💬 Tot besluit
Het katholieke geloof is geen symbolisch humanisme, maar een levend mysterie.
Wie zich beperkt tot “Jezus, maar zonder engelen, zonder duivel, zonder sacramenten” — belijdt niet het katholieke geloof, maar een persoonlijke interpretatie ervan.
Daarom is het goed dat katholieke fora ruimte bieden om, vanuit actualiteit en media, de Catechismus van de Kerk te verdiepen.
Of het nu gaat over hekserij op sociale media, new-age-praktijken, of spirituele beïnvloeding in de cultuur — deze thema’s vragen juist om katholieke duiding.
Wie dat onderscheid begrijpt, heeft inzicht — en leeft in de volle waarheid van het geloof.
“Het geloof is geen keuzemenu: wat de Kerk werkelijk leert over het occulte
Steeds vaker klinkt in kerkelijke kringen een zekere verlegenheid met het bovennatuurlijke.
Engelen, demonen, geestelijke strijd, alsook heksen, tovenaars, magische wezens, bezweringen en vervloekingen — het lijkt voor sommigen iets uit de middeleeuwen.
Toch spreekt de Kerk hier nog altijd duidelijk over. Wie Katholiek wil zijn, kan het geloof niet reduceren tot een symbolisch verhaal.”
Uiteraard is het voor de Christen verboden om deel te nemen aan heidense of occulte praktijken, maar een excessief geloof hierin kan al gauw leiden tot religieus syncretisme, m.a.w. het contamineren van ons geloof met bijgeloof. In de geschiedenis heeft dit zelfs geleid tot het vervolgen van onschuldige mensen voor “hekserij.” Ook in Afrika worden kinderen vandaag nog achtergelaten, zelfs in “Christelijke” gemeenschappen, omdat ze verdacht worden van hekserij.
De opmars van het occultisme en het heidendom is een realiteit, maar dit betekent niet dat wij hier als Christenen indirect aan moeten deelnemen door hier overmatig mee bezig te zijn. Dan geef je dit occultisme enkel meer credibiliteit. Ik denk niet dat Christus op het kruis gestorven is, zodat wij in angst zouden leven voor de amateur-heks op de hoek. Met zulke mensen kan je enkel compassie hebben, alsook voor Christenen die meer bezig zijn met angst voor het heidendom, dan met de boodschap van de Messias die ons bevrijding gebracht heeft.
Dank u Katharina, voor deze genuanceerde reactie — u raakt een belangrijk punt aan.
Het klopt dat angst of fixatie rond het kwaad niet past bij een christelijke levenshouding. Christus heeft overwonnen, en wie in Hem leeft, hoeft niet bang te zijn.
Toch leert de Kerk dat het bestaan van het occultisme, magie en demonische invloeden niet louter symbolisch of psychologisch is, maar reëel. Daarom spreekt de Catechismus van de Katholieke Kerk zo duidelijk (nrs. 2116–2117). De waarschuwing tegen het occulte is geen overmatige aandacht voor het kwaad, maar een daad van pastorale liefde: ze helpt gelovigen onderscheiden wat hen van God verwijdert.
Zo spraken Candace Owens en Megyn Kelly onlangs over het Jezebel-artikel waarin openlijk werd opgeroepen om een vloek te werpen op de Amerikaanse commentator Charlie Kirk. Dus niet enkel het Katholiek Forum pikte dit op. Dat fragment is te bekijken via YouTube:
https://www.youtube.com/shorts/ZTNzF2OCM7A
Ons eigen artikel was trouwens gebaseerd op de podcast van Lila Rose — zelf een van de meest gerespecteerde katholieke podcasters wereldwijd — waarin een voormalige heks getuigde over haar bekering en waarschuwde voor de reële gevaren van spirituele manipulatie.
Het ging niet om sensatie, maar om verbijstering: dat zulke oproepen vandaag in de mainstreammedia kunnen verschijnen zonder dat iemand nog beseft hoe ernstig dat geestelijk is.
Ook politiek journalist Tucker Carlson besprak recent het thema ‘occultisme’ in een lange uitzending:
https://www.youtube.com/watch?v=K_czibJylWs&t=490s
Zijn gesprekspartner, producer Conrad Flynn, verbond daarin de opkomst van AI, popcultuur en pseudo-spiritualiteit met oude occulte stromingen.
Als zulke grote podcasters — met meer bereik dan de traditionele media — dit openlijk bespreken, kunnen wij het dan als katholieken negeren? Zeker niet. Maar ons antwoord mag nooit sensationeel zijn. De duivel is ijdel: hij wil indruk maken, angst zaaien, aandacht trekken. In die val mogen we niet trappen.
Daarom moeten we juist spreken over het kwaad, maar altijd om te roepen tot gebed. De enige juiste reactie op de opmars van het occultisme is niet angst, maar gebed en bekering. Wie de Rozenkrans bidt, laat zich niet verlammen door het kwaad, maar herinnert de hel eraan dat zij overwonnen is.
Wij, als redacteurs en gelovigen, mogen de impact van het spirituele niet onderschatten — noch de kracht van het kwaad in de cultuur, noch de kracht van het gebed dat het overwint. Onze taak is niet enkel schrijven, maar ook bidden. Wanneer wij biddende redacteurs worden, verandert er iets — al is dat met het blote oog niet onmiddellijk zichtbaar.
De Kerk veroordeelt elk misbruik en elke vervolging die in het verleden onder de vlag van “hekserijbestrijding” plaatsvond. Dat onrecht kwam niet voort uit geloof in het bovennatuurlijke, maar uit het verlies ervan.
Gelovigen hoeven dus niet bang te zijn voor “de heks op de hoek”, maar ze mogen ook niet naïef zijn voor de geest van deze tijd. Zoals paus Franciscus herhaaldelijk zei: “De duivel is geen mythe.”
Ware vrede komt niet uit ontkenning van het kwaad, maar uit leven in de waarheid van Christus, die overwonnen heeft — en die ons oproept waakzaam te blijven en te bidden.
Tot slot kan ik de uitzendingen van Het Inzicht met dr. Marleen Caers op Radio Maria nogmaals van harte aanbevelen. In de tweedelige reeks “De opmars van het occultisme” wordt precies dit thema diepgravend en evenwichtig belicht:
https://www.radiomaria.be/het-inzicht/donderdag-om-19u30-de-opmars-van-het-occultisme/
https://www.radiomaria.be/het-inzicht/donderdag-om-19u30-de-opmars-van-het-occultisme-deel-2/
@ Servus Immaculatae – Amerika is een land dat gevoelig is aan hysterie. Legitieme thema’s worden tot op het bot uitgemolken, wat vaak leidt tot excessief gedrag. Het feit dat de “vervloeking” van Charlie Kirk, alsook de roddels rond zijn weduwe zo breed worden uitgesmeerd, zijn hiervan symptomen. Daarom is het belangrijk om Amerikanen binnen hun culturele context te nemen en al hun excessen niet klakkeloos naar Europa te importeren.
Wat betreft het bedrijven van spiritualiteit buiten het Katholieke geloof: misschien is het interessant om na te denken over de rol van de hoogste kerkleiding in zulke praktijken. Het is moeilijk om gewone mensen te overtuigen om niet met de new age te spelen, indien er van bovenuit wordt beweerd dat er “wijsheid” is in alle geloofsvormen, dat er heidense beelden (pachamama) worden gebruikt in het Vaticaan, of wanneer topprelaten samen met Hindoe priesters, imams en sjamanen bidden. Tot wie bidt men dan precies?
Dank u voor uw reactie, Katharina. U wijst terecht op iets wat meespeelt: de Amerikaanse context is emotioneel geladen, en media leven daar vaak van verontwaardiging. Wat in de VS verschijnt, moet inderdaad met dat filter gelezen worden.
Toch dringt zich een vraag op:
Is de opkomst van het occulte — en dus de noodzaak van gebed om het kwade te verdrijven — werkelijk een louter Amerikaans probleem?
Wie met open ogen kijkt, ziet dat ook in Europa pseudo-spiritualiteit, esoterie en magie in allerlei vormen terugkeren. Het verschilt enkel in toon en verpakking, niet in aard. De zoektocht naar “energie”, “manifestatie” of “kracht” is vandaag alomtegenwoordig, ook binnen wat ooit christelijke samenlevingen waren.
Wat betreft de verwarring in de Kerk: dat is inderdaad een pijnlijke realiteit. Wanneer leiders dubbelzinnige signalen geven, kan dat gelovigen diep raken. Velen voelen zich gekwetst of in de steek gelaten door de anti-katholieke of verwarrende houding van sommige prelaten. Toch geldt ook hier wat de heilige Paulus schreef:
“God is geen God van wanorde, maar van vrede.” (1 Kor. 14,33)
Juist daarom mogen wij ons niet verliezen in bitterheid of wantrouwen, maar terugkeren naar wat altijd vruchtbaar is gebleven: het gebed.
Wat zou het verschil zijn mochten we evenveel bidden voor onze prelaten als we erover klagen?
De geschiedenis leert dat ware vernieuwing in de Kerk nooit voortkomt uit kritiek, maar uit heiliging.
Niet de verontwaardiging van de tong, maar de bekering van het hart herstelt de Kerk.
Wie bidt, werkt aan die vernieuwing — in stilte, maar met eeuwige vrucht.
@ Servus Indien mensen, ook bij ons, zich seculariseren of beroep doen op alternatieve vormen van spiritualiteit, dan is dit omdat de Kerk (en daarmee bedoel ik vooral de clerus) ze verlaten heeft. Dit is al tientallen jaren zo. Onze prelaten hebben als leiders een belangrijke voorbeeldfunctie. Wanneer zij daarin falen, heeft dit ernstige gevolgen voor de Kerk. Men kan zich inderdaad afvragen of kritiek van nut is, vooral voor gedragsverandering bij personen die zich onaantastbaar wanen; een algemeen probleem trouwens met hedendaagse leiders. Toch denk ik dat het benoemen van problemen kan leiden tot meer bewustwording. Daarom schrijf ik ook voor het KF.
Dank je, Katharina — je woorden getuigen van moed, eerlijkheid en een groot hart voor de Kerk.
Wat je zegt, raakt een snaar die velen herkennen. Inderdaad: het is een pijnlijke realiteit dat zovele gelovigen zich verlaten voelen, niet omdat zij God de rug toekeren, maar omdat ze zich verlaten wéten door wie geroepen zijn om te leiden.
Je hebt gelijk dat dit al decennia aan de gang is. De lauwheid van herders wekt dorst bij de kudde. Wanneer prelaten niet langer uitstralen dat zij zelf van binnenuit bidden, verdwijnt het vuur uit de prediking en blijft er enkel vormelijkheid over. En ja — dat heeft gevolgen. Een priester zonder innerlijk vuur kan niet meer verwarmen; een Kerk zonder gebed verliest haar gloed.
Je zegt terecht dat het benoemen van deze wonde belangrijk is. Bewustwording is geen verzet, maar een vorm van liefde. Alleen wie liefheeft, durft zeggen waar het pijn doet. En in die zin is jouw stem een teken van trouw. Dat je schrijft voor het Katholiek Forum is precies daarom waardevol: omdat er nood is aan gelovigen die niet weglopen, maar met hart en pen blijven getuigen. Daarvoor dank.
Ik ga hier niet verder op ingaan, want jouw opmerking verdient meer dan een snelle repliek in de commentaren.
Ze verdient een antwoord dat groter is dan mijn eigen woorden — en daarom laat ik iemand aan het woord die het beter verwoordt dan wie ook: De Heilige Teresa van Ávila.
👉 De lauwe Kerk en de dorst van Vlaanderen – Teresa’s oproep tot innerlijk vuur
https://www.katholiekforum.net/2025/10/18/de-lauwe-kerk-en-de-dorst-van-vlaanderen-teresas-oproep-tot-innerlijk-vuur/
Misschien herken je iets van je eigen bezieling in haar woorden.
Moge we samen, met Teresa, leren dat heiligheid en helderheid nooit losstaan van liefde — en dat zelfs kritiek vruchtbaar kan zijn, als ze uit gebed geboren wordt.
Met oprechte waardering en verbonden in geloof,
Servus Immaculatae
Op de site henrymakow.com is Tucker Carlson te zien met een rood koord om zijn pols net als Poetin, volgens alles zijn ze dan van de Chabad sekte..
En zei Candace Owens niet dat ze vroeger bij de vrijmetselarij was.. maar misschien was het een technisch trucje..
En de beroepsleugenaar en vrijmetselaar. Mark Rutte hield een preek in een of andere kerk. 😁 😅😂😂
Geweldig toch …die paus Leo… Na het kussen van de koran kan dit er ook nog wel bij.
Feitelijk is het de “eerste steenlegging” voor een minaret..😱
https://www.zoeklicht.nl/nieuws/de-aanzet-tot-een-een-wereldreligie?_gl=1*sw5lsi*_up*MQ..*_ga*NzA5Nzg2Nzk1LjE3NjA3NDQ0NDM.*_ga_7NF7Z2LCRF*czE3NjA3NDQ0NDMkbzEkZzAkdDE3NjA3NDQ0NDMkajYwJGwwJGgw
Sommige mensen worden geboren met grote talenten. Het is een gave van God want men kan talenten niet zelf scheppen. De h.Teresa van Avilla, h.Benedictus, h.Franciscus en de meeste grote heiligen bezaten grote talenten.
Maar men kan stellen dat het bezit van een talent neutraal is.
Men kan stellen dat amateurs in occultisme niet over grote talenten bezitten.
Wie wel over grote talenten beschikt kan ze dan ook hartsgrondig misbruiken, des te meer wanneer men bij ongelovige ouders wordt geboren.
In de omgeving van traditionele Katholieken kan men zich zeer veilig voelen, God dank, maar wie in een grote stad of een verstedelijkte omgeving woont is aan willekeur overgeleverd.
Een heks of kwaadaardige hypnotiseur m/v kan men aanklagen bij het gerecht maar alleen op voorwaarde dat men getuigen kan meebrengen. Dat is uitermate moeilijk te verwezenlijken. Ondertussen kunnen talentrijke vrijzinnige kwaadaardige mensen vrij hun duivels werk verrichten.
Wie niet (meer) sterk staat in het geloof is een vogeltje voor de kat. Eenmaal in haar klauwen is het zeer moeilijk zich daaruit te bevrijden. Niet alle bijbels geven het vers van Matteus 17:21 weer, hetgeen zegt dat volhardend gebed en boete hard nodig zijn om een demon van zich af te schudden.
Tenzij het om een offerziel gaat. Maar dat is een heel andere gechiedenis want offerzielen worden geestelijk beschermd terwijl zij toch zeer zwaar moeten lijden onder een demon. Door dat lijden in gebed te aanvaarden worden andere zielen vrij gehouden van die demon. Dat is een belangrijk geestelijk werk.
Beste eric-b-l
“Wie niet (meer) sterk staat in het geloof is een vogeltje voor de kat.”.
Dat is mooi gezegd. Geloven in de Goede Schepper, dat is wat de Bijbel steeds aangeeft.
“Door dat lijden in gebed te aanvaarden worden andere zielen vrij gehouden van die demon. Dat is een belangrijk geestelijk werk.”, schrijf je.
Geloof in de macht van Hem is volgens de Bijbel inderdaad nodig, want door dat geloof in Hem vraagt men aan de Heer om Zijn ontferming. Mét geloof in Hem kan de mens bergen verzetten, en zonder dat geloof kan de mens de ander (dus) niet wérkelijk helpen. Door middel van geloof in Hem stelt men zich open voor de zegen van Hem, leert de Bijbel dus.
“Het gaat om geloof, dat wil zeggen om vertrouwen op God dat voor Hem niets onmogelijk is.”.
Ik zocht naar aanleiding van je commentaar een Bijbelstudie daarover op om dit zelf nog eens goed te begrijpen. Wellicht vind iemand het ook leuk om eens te lezen? Als ik de Bijbel zo lees, dan zie ik dat Jezus gelovende discipelen nodig heeft.
Ik vergelijk het wel eens met een wereldse vader. Wanneer de mens zijn vader niet kent, dan is hij als een wees en overgeleverd aan de wereld. Wanneer de mens zijn vader kent én liefheeft en dus vertrouwt, en dus naar hem luistert, dan komt de liefde van de vader tot zijn recht. Pas dan kan de vader door zijn zoon en dochter werken.
Wanneer de kinderen eigenwijs zijn en de woorden van de vader in de wind slaan, dan zijn ze inderdaad als een vogeltje voor de kat.
https://www.kingcomments.com/nl/bijbelstudies/Mt/17
Naarmate het brein van de homo sapiens evolueerde begon die zich af te vragen wat er allemaal met en rond hem gebeurde, en begon hij vragen te hebben naar het hoe, het waarom en het waarvoor. Hij wil weten, begrijpen, verklaren en voorspellen. Zowat elke gemeenschap had zijn verklaringen, zijn riten en bezweringen, zijn overleveringen en gebruiken enz. om met de ellende en met de zegeningen van zijn bestaan om te gaan.
Ook de 2000 jaar oude christelijke traditie is niet vreemd aan magie, voorspellingen, rituelen, bezweringen en afsmekingen… Tamelijk duidelijk vastgelegd in ‘het christelijk geloof’.
Om dat per definitie waardevoller te aanzien dan al die andere geloven, opvattingen, tradities en culturen, dat lijkt me stilaan een vrij achterhaald idee. Een dialoog tussen al die ervaringen en geloven lijkt met veel zinvoller, en ook veel productiever om een samenleving vredevol op te bouwen.
Of mag je alleen geloven in ‘je eigen geesten’ en nooit in die van een ander? Dat is ook een optie, maar daar schieten we blijkbaar niet hard mee op.