Over OCMW klanten en vaccinweigeraars: de duistere kant van de welvaartsstaat

Velen maken zich tegenwoordig zorgen over hun vrijheden in het kader van de huidige Covid regels. Toch is vrijheidsberoving en inmenging in het privéleven voor het “eigen goed” niets nieuws in België. Een voorbeeld is het GPMI  (Geïndividualiseerde Project Maatschappelijke Integratie) contract voor OCMW klanten, recent door armoede-organisaties aangeklaagd in een open brief in De Standaard.  In 2020 leefden niet minder dan 106.200 mensen in België onder de voorwaarden van een GPMI contract. Het GPMI contract laat OCMW’s toe om zich op vaak grensoverschrijdende manier te gaan mengen in de privélevens van de kwetsbaarsten onder ons.  Allemaal voor hun bestwil natuurlijk en dat van vadertje welvaartsstaat.

Wanneer mensen in armoede om een uitkering vragen aan het OCMW, is dit lang niet onvoorwaardelijk. Uiteraard wil de overheid zich beschermen tegen sociale fraude, en kunnen enkel personen die aan bepaalde voorwaarden voldoen in aanmerking komen voor sociale steun. Het vaak verplichte GPMI contract koppelt het recht op een uitkering echter aan bijkomende individuele doelstellingen. Zo zijn er vereisten rond het behalen van bepaalde schoolresultaten, de verplichting om een betere woning te huren (die men niet kan betalen), het brengen van peuters naar een crèche of in één bepaald geval zelfs de mogelijke verplichting van anticonceptie. 

Worden deze individuele doelstellingen niet gehaald, dan verliest de betrokkene zijn of haar uitkering. Het idee achter dit “streng” beleid  (“streng” is de laatste jaren een belangrijk buzzwoord geworden) is dat OCMW klanten onder contract meer geneigd zullen zijn om hun situatie te verbeteren. Volgens maatschappelijk werkers en andere armoede-experts, is echter niets minder waar. Integendeel, de stress die gepaard gaat met bestaansonzekerheid vormt zelfs een hindernis voor een succesvolle herintegratie van kwetsbare groepen in de maatschappij. 

De totalitaire inmengingen in het privéleven van de burger zijn een belangrijk symptoom van de duistere zijde van onze hedendaagse welvaartsstaat. Deze welvaartsstaat evolueerde in korte tijd van naïeve gulheid, naar haast neo-puriteinse “strengheid”, waarbij de burger bij definitie als zondig en onbetrouwbaar wordt beschouwd. De zonde als concept is duidelijk terug van weggeweest, maar krijgt een andere, niet-religieuze invulling. Zondig zijn is tegenwoordig het krijgen van teveel kinderen, het weigeren om zich te laten vaccineren of contraceptie te nemen,  een “ongezonde” levensstijl, onvoldoende rentabiliteit en flexibiliteit op de arbeidsmarkt, “overdreven” energieconsumptie, politiek incorrecte sympathieën, wantrouwen tegenover het systeem etc. Allemaal gedragingen, die als bedreigend worden beschouwd door onze elite, die het liefst nog in onze woning zou willen meekijken of we ons perfect onderwerpen aan hun milieuvriendelijk, gezond en “veilig” modelsysteem van afwisselend werken, consumeren, besparen en in lockdown gaan. Personen die deze ongewenste gedragingen vertonen, worden in de media vaak als “onverantwoordelijk” geprofileerd met een steeds luidere roep om ze uit de sociale zekerheid uit te sluiten. 

Het is daarom belangrijk om als gelovige afstand te nemen van elk systeem van “solidariteit”, dat niets meer te maken heeft met Christelijke naastenliefde, maar wel met controle, bedreigingen en angst. Sociale hulp of sanitaire maatregelen, die aan extreme privacy-schendende voorwaarden worden gekoppeld, hebben namelijk niets te maken met solidariteit, maar zijn pure onderdrukking. De schuldgevoelens die ons worden aangepraat indien we ons niet onderwerpen aan deze nieuwe vorm van totalitarisme dienen dus opzij geschoven te worden. Er is niet zoiets als een “goede” of “slechte” arme of patiënt. Allen hebben we recht op keuzes, medeleven en respect. 

Auteur:Katharina Gabriels

Katharina Gabriels is gehuwd en moeder van twee tieners. Ze is gefascineerd door (kerkelijke) actualiteit, hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen en ethische kwesties.

8 commentaren op “Over OCMW klanten en vaccinweigeraars: de duistere kant van de welvaartsstaat

  1. Inderdaad mevrouw Gabriëls. De wil van de elite, echter, heeft een doordringende stem via de mainstream media. God’s wil heeft een stem via de Kerk, de bisschoppen in het bijzonder. Erg veel lawaai maken die niet precies.

  2. Het absolute stilzwijgen van onze bisschoppen en onze Leuvense theologen in de kwestie van de opgedrongen vaccinatie wordt stilaan wraakroepend, omdat iedere dag duidelijker wordt hoe dodelijk en ziekmakend deze experimentele mRNA-injecties zijn. Wat voor nieuws lezen deze prinsen van de kerk en deze zogezegde wetenschappers? En dat moeten dan onze geestelijke leiders zijn? onze herders?

    Toch nog een tip voor hen: “Raadpleeg ook eens ‘www.bitchute.com’ en ‘www.frontnieuws.com’, maar gebruik wel jullie verstand, stoot door tot de bronnen en ga in dialoog met de dissidente stemmen.”

  3. Sedert meer dan twee duizend jaren konden echt arme mensen terecht bij kloosters en christelijke gemeenschappen. Naastenliefde in de praktijk. Maar ergens tussen 1830 en 1850, meen ik, begon in Frankrijk een slimmerik met het opstellen van een kleine reeks nog gewone houten weefgetouwen in een schuur en werden werklieden aangeworven om dagelijks uren te kloppen en te presteren.

    Dat moet zo ongeveer het begin geweest zijn van de onnatuurlijke economische bedrijvigheid. Dit voorbeeld werd al gauw opgevolgd nadat men in Engeland geperfectioneerde metalen weefgetouwen produceerde.

    Vanaf dan begon de vernietiging van het natuurlijke leven.

    Voorheen werd gewone armoede eigenlijk als vanzelfsprekend beschouwd vermits het ging om de vele kleine keuterboertjes die nooit echte tekorten hoefden te lijden. Zij werkten als knechten en meiden op de grote boerderijen en konden het materiaal van de hereboer ook gebruiken voor het eigen kleine gepachte veldje. Geld kwam er nauwelijks aan te pas. Iedereen hielp iedereen en dat was christelijke gewoonte.

    Onder de huidige landbouwers bestaat die gewoonte nog steeds, weliswaar op zeer kleine schaal.

    Naargelang meerdere diverse werkplaatsen werden opgezet door steeds meer goedvoorziene burgers in steeds rijker wordende steden en de interessse bleef stijgen samen met de interesten groeide de kunstmatige economie en kwam het natuurlijke leven sterk in het gedrang.

    Dan groeide de echte armoede, groeiden ook de achterbuurten in de steden en onbeschrijfelijke modderwijken aan de rand van die steden. Meer en meer mensen leefden als beesten, de misdaad werd allesbedreigend en de overheid begon zich er noodgedwongen mee te bemoeien.

    Vandaag arriveerden we aan het einde van die zieldodende ontwikkeling.

    We kunnen Goddank altijd vrij kiezen voor totale verknechting door de staat onder de wereldregering of totaal vertrouwen op God. Er is geen neutrale of anderzins leugenachtige toestand meer mogelijk.

    Wie denkt geen keuze te hoeven maken en zich gewoon met de maatschappij laat meeglijden is een verloren ziel.

  4. @:Ideetje en @:eric-b-l

    Bisschoppen en kardinalen behoren tot de wereldsemachthebbers afstand te houden ..misschien hebben jullie wel eens op tv gezien hoe in Amerika deze geestelijke heren aanzitten bij gala-feesten met hoge regeringsleiders.. niet doen dus.

    Veel geestelijken wandelen aan de handjes van de wereldleiders, dat zien we vooral bij de coronacrisis.. het zou hun taak moeten zijn de gelovigen te wijzen op de twee kanten van de vaccinatie-medaille.

    En wat eric-b-l betreft met zijn reactie is te zeggen dat ook de adellijke regeerders in vroegere eeuwen de arbeiders onderdrukten.. maar natuurlijk niet allemaal.. het is van alle tijden.. en met de bekende en onbekende geheime occulte genootschappen.

  5. @;

    De evangelist Jaap Dieleman in mijn vorige reactie dwaalt in zijn theorie over een veronderstelde Opname van de gemeente.. nota bene met ziel en lichaam..gekker kan het niet..terwijl ze juist dat van Maria niet kunnen accepteren 🙉
    De ware “opname” gebeurt in de Waarschuwing in het 6e zegeloordeel, te weten in vers 14 in Openb.6.

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht