De crisis van het huwelijk

Marriage as a social institution exists to regulate sexual activity between men and women for the good of society and the next generation.” (Steven D. Greydanus)

De legalisering van het homohuwelijk in Zwitserland is een gelegenheid om nog eens wat dieper in te gaan op de crisis en herdefiniëring van het huwelijk, zoals we dit binnen de Westerse invloedssfeer de laatste twintig jaar zagen gebeuren.

Ik baseer mij hierbij grotendeels op een reeks artikels gepubliceerd op https://www.ncregister.com/ en geschreven door Steven D. Greydanus. De samenvatting van deze artikels is te vinden op Redefining Marriage, Part 10: Defending Marriage| National Catholic Register (ncregister.com) De links naar de verschillende delen daarvan werken helaas niet meer correct. De volledige tekst in pdf formaat kan u via mijn eigen link hier nog wel vinden.

Het homohuwelijk is slechts een meer recente uiting van een voortschrijdende ontmanteling van het huwelijk in een samenleving die in toenemende mate gekenmerkt wordt door seriële monogamie, ongehuwd samenwonen, kinderen die geboren en opgevoed worden buiten het huwelijk, kunstmatige bevruchting en IVF, pornografie, abortus en anticonceptie.

De wortel van het probleem hierbij is vooral anticonceptie. Een anticonceptie-cultuur is een cultuur van echtscheidingen, ongehuwd samenwonen en pornografie. Het homohuwelijk is onvermijdelijk in een anticonceptie-cultuur, want een anticonceptie-cultuur begrijpt niet wat een huwelijk is en zelfs niet wat seksualiteit is. Van zodra we het loskoppelen van lichamelijke eenwording en vruchtbaarheid aanvaarden, is de rest een verloren strijd. En dan zijn er ook nog de kunstmatige methodes van voortplanting, die kinderen voorstellen als producten die we moeten kunnen bestellen wanneer we ze willen.

Van zodra seksualiteit losgekoppeld wordt van vruchtbaarheid, wordt het veel moeilijker om te begrijpen waarom dit moet gepaard gaan met een vaste verbintenis. Als seksualiteit verwijst naar een mogelijke zwangerschap, dan is seksualiteit een belangrijke daad die leidt tot langdurige, gezamenlijke verantwoordelijkheid en die de beide partijen met elkaar verbindt in functie van een mogelijk nageslacht. Maar als seksualiteit losgekoppeld is van voortplanting, dan is die verbintenis niet zo noodzakelijk. Ze kan gezien worden als slechts een proeftijd, of zelfs gewoon als een ontspanning. Geven en delen verhuizen naar de achtergrond. Plezier en bevrediging komen op de voorgrond te staan. Het huwelijk gaat dan niet meer over openheid voor het leven. Koppels huwen dan voor het gezelschap en elkaars voldoening, zonder enige bedoeling te hebben hun vruchtbaarheid met elkaar te delen. Het is dan ook niet meer duidelijk waarom het huwelijk een vaste verbintenis moet zijn. Er is dan geen duidelijke reden meer om samen te blijven wanneer die voldoening niet meer bereikt wordt.

Wanneer deze ingesteldheid ingeburgerd geraakt, dan wordt het ook waarschijnlijker dat men uit een huwelijk stapt, zelfs al zijn er kinderen. De sociale betekenis van seksualiteit en huwelijk wordt vervangen door een individualistische, op zichzelf gerichte invulling. En vanuit zo’n individualistische ingesteldheid is het niet langer duidelijk waarom iemand het eigen streven naar voldoening en geluk zou moeten opofferen, louter en alleen omdat er kinderen zijn.

Na verloop van tijd zal het idee dat een huwelijk mislukt door de fout van een van de partners wreed lijken. Het moet dan al voldoende worden geacht om gewoon te vermelden dat er onoverbrugbare verschillen zijn. De schuldloze echtscheiding wordt eerst denkbaar en vervolgens de norm, waarbij elke partij de andere op ieder moment tot een echtscheiding kan verplichten, zonder dat er een kans is om ertegen in te gaan. Deze nieuwe vrijheid leidt tot een verdere verzwakking van de huwelijksverbintenis en het huwelijksideaal.

De mogelijkheid van een zwangerschap wordt meer en meer gezien als een bedreiging voor de eigen vrijheid en zoektocht naar zelfontplooiing. Anticonceptie wordt daarbij als noodzakelijk ervaren. En wanneer dat faalt, is abortus de volgende oplossing. Bevrediging van je behoeften is de norm geworden en de andere persoon wordt een middel om dat te bereiken. Argumenten tegen pornografie zijn zinloos in zo’n cultuur.

Uiteindelijk zal het aantal echtscheidingen dalen, voor een groot stuk omdat het huwelijk zelf in grote mate overbodig is geworden en koppels ongehuwd samenwonen. In zo’n cultuur zullen meer en meer kinderen opgroeien in eenoudergezinnen. Een onontkoombaar gevolg van deze evolutie dat door de maatschappij moet erkend worden, is het wegvallen van het vaderschap. De sociale gevolgen hiervan zijn onbetwistbaar, meetbaar en verwoestend. Armoede en behoefte aan sociale bijstand, kinderziektes en -sterfte, slechte schoolresultaten en schoolverlaten, drugs- en drankmisbruik, misdaad en gevangenisstraf nemen allemaal sterk toe als er geen vader aanwezig is bij opgroeiende kinderen.

Als er geen vader is, worden jonge mannen agressiever, vertonen ze een gebrek aan empathie en mishandelen ze gemakkelijker vrouwen. Jonge vrouwen zullen gemakkelijker een eetstoornis ontwikkelen en andere psychologische problemen en ongezonde relaties met mannen hebben. Beiden hebben meer kans om ongehuwd kinderen te verwekken en de vicieuze cirkel van vaderloosheid voort te zetten.

De crisis van het huwelijk is veel groter dan de kwestie van het homohuwelijk. Het echte probleem is de evolutie van heteroseksueel gedrag. De sociale problemen die in verband staan met heteroseksueel gedrag zijn huwelijksproblemen. Het zijn problemen waarvoor het stabiele huwelijk altijd al de aangewezen oplossing is geweest. Het feit dat het homohuwelijk nog maar denkbaar is, dat het in toenemende mate als een recht wordt geformuleerd, is zowel een symptoom van het groeiende huwelijksprobleem in onze cultuur als een obstakel om terug een gezonde huwelijkscultuur te verwerven.

Ondanks de verschillen in huwelijksgebruiken en -wetgevingen doorheen de tijden is het duidelijk dat er één constante overblijft. Het gaat steeds over een relatie tussen man en vrouw. Men heeft geprobeerd om in de geschiedenis voorbeelden te vinden van homohuwelijken, zoals bij een Romeinse keizer die met een mannelijke slaaf trouwt, of bepaalde gebruiken in Afrikaanse culturen. Maar bij nader onderzoek zijn geen daarvan een echt precedent voor een geslachtsneutraal huwelijk, zoals we dit nu in de Westerse cultuur kennen en blijft het universele karakter van het huwelijk als band tussen man en vrouw doorheen de eeuwen overeind.

Er kunnen allerlei aspecten van het huwelijk belicht worden, maar wat fundamenteel het belang ervan duidelijk maakt is het eenvoudige feit dat seksuele relaties tussen mannen en vrouwen kunnen leiden tot de geboorte van kinderen en dat kinderen gedurende jaren intensieve zorg en opvoeding nodig hebben, tot ze voor zichzelf kunnen zorgen. Hieruit volgt dat het belangrijk is om de seksualiteitsbeleving tussen man en vrouw te regelen in functie van het welzijn van de samenleving en de volgende generatie.

Het huwelijk gaat daarbij dus over een beperking van seksuele activiteit. Zonder dwingende beperking zouden mannen zich zelden monogaam gedragen. Losbandigheid is voor de man een heel succesvolle strategie om zich voort te planten en biedt hem bovendien veel genot. Dit is echter veel minder voordelig voor de betrokken vrouwen die hun kinderen dragen. Het is ook een probleem voor de ruimere familie en samenleving, wanneer men de zorg voor vaderloze kinderen op zich moet nemen. Het ideaal is nu eenmaal dat vader en moeder samenwerken om de kinderen die zij zelf in de wereld brengen op te voeden. Culturen hebben daarom steeds in bepaalde mate seksuele omgang buiten een erkende, stabiele relatie ontmoedigd. Men wil voorkomen dat mannen zomaar vrij met een onbeperkt aantal vrouwen seksuele omgang kunnen hebben. De gezondheid van het huwelijk als sociale instelling houdt rechtstreeks verband met dit sociaal mechanisme van het bemoeilijken van seksuele omgang buiten het huwelijk.

Een argument dat supporters van het homohuwelijk voortdurend gebruiken, is dat onvruchtbare koppels mogen trouwen. Het is echter altijd zo geweest dat onvruchtbaarheid moeilijk te voorspellen is. Daarom is het nog altijd het beste voor een maatschappij om iedere relatie tussen man en vrouw als “potentieel vruchtbaar” te beschouwen. Het is zelfs voordelig om bejaarde koppels op dezelfde manier te behandelen. Naast het feit dat bejaarde koppels getrouwd kunnen zijn, om de eenvoudige reden dat ieder getrouwd koppel ooit oud wordt, zou het de sociale ethiek ondermijnen van het huwelijk als de geschikte context voor seksuele omgang tussen man en vrouw, door ouderen de mogelijkheid te ontzeggen om te trouwen. Men zou als het ware een slecht voorbeeld geven aan jongeren, wanneer men op oudere leeftijd vrije seksuele relaties kan hebben zonder getrouwd te zijn.

Samengevat kan men stellen dat hoe meer een cultuur vasthoudt aan een eenvoudige, duidelijke regel dat mannen en vrouwen getrouwd moeten zijn om seksuele betrekkingen te hebben, hoe gezonder het huwelijk als sociale instelling in zo’n cultuur zal zijn.

Door het massaal gebruik van anticonceptie is seksualiteit buiten het huwelijk echter niet langer zo problematisch als het vroeger was. Dit maakt het huwelijk als sociale instelling minder belangrijk voor de samenleving. Voorhuwelijkse betrekkingen, ongehuwd samenwonen en echtscheiding zijn drastisch toegenomen, waardoor een groot aantal kinderen opgroeit zonder vader, met al de negatieve gevolgen hiervan.

Het huwelijk is zo een sociale instelling geworden zonder erkende missie. Een instelling die we behouden maar niet langer begrijpen. Velen zien er zelfs het nut niet van in om te trouwen. Samen met de waarde van het huwelijk stelt men ook meer en meer de trouw en continuïteit van het huwelijk in vraag. Open relaties en polyamorie worden geleidelijk aan meer aanvaardbaar.

Het huwelijk wordt aldus meer gezien als iets individualistisch dan iets sociaal. Het wordt gezien als een recht en rechten horen toe aan iedereen. We weten echter niet meer waarom het huwelijk bestaat. Het heeft zijn betekenis verloren, omdat we de banden tussen seksualiteit en kinderen, seksualiteit en huwelijk, seksualiteit en verbintenis, huwelijk en kinderen, huwelijk en verbintenis, kinderen en verbintenis, hebben verzwakt of verbroken.

Het veralgemeend gebruik van anticonceptie ligt hierbij aan de basis. Anticonceptie heeft aan iedereen de mogelijkheid gegeven om seksualiteit te beleven en te trouwen zonder een openheid voor kinderen te hebben. Anticonceptie heeft er op die manier voor gezorgd dat seksualiteit zonder huwelijk en zelfs zonder verbintenis sociaal aanvaardbaar is geworden. Dit draagt bij aan het normaliseren van vrijblijvende seksualiteitsbeleving, ongehuwd samenwonen en het steeds uitstellen van het huwelijk. Anticonceptie heeft ook het taboe tegen overspel verminderd. En de mogelijkheid van een huwelijk zonder kinderen heeft de band tussen huwelijk en verbintenis verder verzwakt, aangezien het huwelijk niet meer een langdurig, gezamenlijk project veronderstelt, waarbij kinderen worden opgevoed. Kunstmatige bevruchting is een bijkomende factor. Het opent de deur naar kinderen zonder huwelijk, of m.a.w. zonder een aanwezige vader.

Niettemin blijft er bij velen nog een verlangen om te trouwen. Het huwelijk gaat nog altijd gepaard met een vorm van culturele goedkeuring. Ook al is ongehuwd samenwonen sterk aanvaard, het huwelijk heeft nog steeds een bepaalde uitstraling. Onze cultuur viert dus iets dat niet begrepen wordt en de mensen verlangen naar iets waarvan ze niet weten wat het is. Dit leidt er toe dat men het gaat herdefiniëren.

Mensen met een homoseksuele geaardheid groeien op in een cultuur die positief staat tegenover het huwelijk. Ze zien dezelfde romantische films als iedereen en hoe hun leeftijdsgenoten hun huwelijken vieren. Het huwelijk zien zij echter ook als een uiting van heteronormativiteit en zij ervaren dat als iets dat hen onderdrukt. Het verlangen naar een huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht wordt op die manier logisch verklaard, vanuit enerzijds een verlangen om deel te nemen aan iets dat positief is in de maatschappij en anderzijds als een manier om gelijkheid te bekomen. Door het verlies aan betekenis van het huwelijk, lijkt het normaal dat men er zomaar een nieuwe betekenis aan kan geven.

De conclusie die ik hieruit trek, is dat zij die zich nog bewust zijn van de waarde van het huwelijk en van het belang van de band tussen vader, moeder en kinderen, het goede voorbeeld moeten geven. Geen seksuele omgang voor of buiten het huwelijk, geen pornografie, geen kunstmatige voortplanting, geen anticonceptie maar wel natuurlijke familieplanning (NFP), trouw aan elkaar in goede en kwade dagen. Er wordt regelmatig geklaagd over de neveneffecten van anticonceptie. Dat biedt een kans om het alternatief van NFP voor te stellen en hopelijk stilaan tot een hernieuwd bewustzijn te komen van de band tussen seksualiteit en vruchtbaarheid.

Het christendom (en andere religies) hebben grotendeels nog steeds een degelijke visie op het huwelijk als een verbintenis tussen man en vrouw bewaard. Er moet dan ook vanuit de religies een impuls komen, om het huwelijk verder in de maatschappij te herwaarderen als de juiste context voor seksualiteitsbeleving. Daarvoor moet men zich niet zozeer beroepen op een goddelijke openbaring, maar wel op de natuurwet. Het is namelijk zo dat het belang van het huwelijk kan afgeleid worden uit de aard van ons mens-zijn zelf. Het kan rationeel uitgelegd worden als belangrijk voor iedereen, onafhankelijk van de geloofsovertuiging.

Meer specifiek is een herwaardering van Humanae Vitae, de encycliek van paus Paulus VI over anticonceptie, zeker aan de orde. Men moet eens stoppen met altijd maar te denken dat Rome, het Vaticaan, niet meer van deze tijd zijn, te conservatief, enzovoort. Men moet kritischer durven zijn tegenover de geest van de tijd, de geest van de wereld, waarin mensen zich gemakkelijk laten meeslepen door nieuwe theorieën, trends en uitvindingen, alsof het steeds over vooruitgang gaat. Daarbij is het essentieel dat op zijn minst de bisschoppen het goede voorbeeld geven. Wanneer zij integendeel hun respect en waardering voor het burgerlijk homohuwelijk uiten en zich boos maken over instructies vanuit Rome die goedgekeurd zijn door de paus, dan is het moeilijk voor gewone leken om nog een sterk signaal te geven naar de bredere maatschappij toe, dat bepaalde normen en waarden nog steeds belangrijk zijn.

Daarom hierbij ook een oproep aan de Belgische bisschoppen. Laat u a.u.b. niet meeslepen door populaire ideeën die hun oorsprong vinden in het streven naar totale seksuele bevrijding via anticonceptie en abortus en die nu ook door het gelijkschakelen van homoseksualiteit met heteroseksualiteit, de band tussen seksualiteit en vruchtbaarheid als bijkomstig voorstellen. Wees een herder van de Rooms-Katholieke Kerk in plaats van een huurling van een links-liberale staatskerk.

Auteur:Dirk B.

23 commentaren op “De crisis van het huwelijk

  1. – De mentaliteit die het gebruik van anticonceptiva kritiekloos goedkeurt en ook abortus als vanzelfsprekende noodoplossing verdedigt, vindt haar oorsprong in: (1) het ontkennen van de natuurwet, dat wil onder meer zeggen het minachten van de menselijke rede en het ontkennen van de mens als mens en als onderdeel van een complexe natuur en van een brede samenleving, (2) in een individualisme dat reeds vorige eeuwen verankerd werd in hedonisme en in een verwaarlozing van gebed en spiritueel leven, met andere woorden: in het verwaarlozen van een bestaan gericht op God en onze eeuwige bestemming, (3) in een geloof en kerk die minder en minder God, Christus, Maria en de heiligen en onze eeuwige bestemming in navolging van hen centraal stelde maar deze verving door de medemens losgerukt van God en door de seculiere zorg om ‘moeder aarde’.
    – Eén van de rechtstreekse gevolgen van deze anticonceptieve mentaliteit is dat warmte en tederheid vervangen worden door een lustbeleving die alsmaar meer het materialisme en egoïsme voedt en in een objectivering van de partner.
    – Een verder gevolg hiervan is ook de verduistering van het menselijk verstand. Men ontkent (1) het bestaan van God als eeuwige en continue Gever van het leven en als opperste Rechter met een hoge ethiek waaraan niet zomaar te tornen valt, (2) de eeuwigheid van onze ziel, (3) de uiteindelijke bestemming daarvan, (4) het bestaan van de duivel die ons van onze eeuwige bestemming wil beroven, (5) alsook de valstrikken van de voorbijgaande tijdsgeest, (6) het bestaan van slechte mensen die zelf voor God willen spelen en daartoe hun medemensen met leugens en bedrog misleiden, (7) de potentiële macht van het redeloze vlees dat het gezond verstand kan verduisteren en de bekwaamheid om als mens vrij te beslissen kan vernietigen.
    – Zo worden hele ‘gorden’ mensen kritiekloze consumenten van nieuws en slachtoffers van de propaganda die media ons dagelijks door het strot jagen. Dat verklaart ten dele ook waarom zoveel mensen zichzelf en hun kinderen kritiekloos laten inspuiten met experimentele en nu meer en meer bewezen zeer gevaarlijke stoffen. Deze mensen laten zich immers blind leiden door de angst voor een overroepen ziekte en ze laten zich ook domweg overtuigen door simplistische slogans van solidariteit in de strijd tegen een virus, dat niet in de eerste plaats jonge, gezonde mensen maar wel ongezonde, oudere mensen treft, en dat terwijl er goede geneesmiddelen bestaan die ons door onze politieke overheden door middel van dreiging en geweld tegen artsen worden ontzegd.
    – Uiteindelijk komt loontje om zijn boontje. Hopelijk komen velen tijdig tot bekering en weten ze te ontsnappen aan de straf van God in dit leven en/of in het hiernamaals.
    – Overdrijf ik? Spreek me dan met goede argumenten tegen. Ik wil graag bijleren.

  2. De media zijn overrompelend en de hypnose is totaal.
    Mijn ouders bezaten gelukkig nog een reeks nobelprijswinnaars literatuur en dat verschafte grotere vrijheid van denken alhoewel sommige schrijvers niet bepaald beantwoordden aan de Decaloog.
    Men kan mensen geen alternatieven meer voorhouden dan de heilige media hen voorschrijft onder emotionele druk van hoe het moet, zonder vrijheid, zonder waarheid, want alles werd relatief.
    Meer natuurrampen van grote omvang kunnen hen nog tot nadenken stemmen.
    Waarom blijven de bewoners van La Palma onder die vervloekte vulkaan hokken ? Weggaan, het eiland verlaten, daar zijn ze nog lang niet aan toe. in Spanje zelf staan ontelbare dorpen leeg, maar daar is het minder gezellig.
    Dus denk ik dat er nog veel zwaarder gedonder zal moeten rommelen om hen uit hun Disneydroom te schudden.
    Natuurrampen zijn nooit relatief, ondanks het opdringerige liegen van wetenschappers. Zodra ze het aan de lijve ervaren kan er weer hoop voor waarheid aan de horizon van hun ziel opdagen.
    Spijtig is wel, dat wanneer echte wonderen plaatsvinden, geestelijke gebeurtenissen die indruk maken, dat dan de zielen eveneens gedwongen gericht worden. Dat lijkt dan een soort positieve dictatuur ? Maar dat is een oordeel en kan niet gerelativeerd worden. Dan blijft nog slechts de keuze tussen leugen en waarheid. Eindelijk ! Maar erg laat !

  3. Uit een Amerikaans onderzoek blijkt dat kinderen die opgroeien bij homo-sexuele ouders er een schrikbarend hoog cijfer van emotionele en psychische problemen, gedragsproblemen geconstateerd wordt. Blijkt o.a. dat een of beide homo-sexuele ouders zich bewust of onbewust activistische homo visie enz uiten. Waardoor de kinderen zich in een ongezond milieu opgroeien. Zich niet kunnen zijn wie ze werkelijk zijn. Alleen daarom is het homo huwelijk een onzinnig iets en zou het zeker niet toegestaan dienen te worden dat homo’s kinderen kunnen adopteren of krijgen. Een kind heeft een moeder en vader nodig. Waaraan ze zich wel kunnen spiegelen.

    1. Er zijn diverse onderzoeken met als resultaat dat kinderen niet meer van dit soort problemen hebben als kinderen uit een ‘normaal’ gezin. Onderzoek toont ook aan dat deze kinderen iets beter scoren dan kinderen uit een normaal gezin. Ook zijn de kinderen met een homopaar als ouder niet meer homo of hetero als bij een ‘normaal’ gezin. Homo ouders zullen relaxter staan tov andersoortige relaties. Als je dat als activistisch wil zien is dat bijzonder triest. Kinderen zullen juist veel relaxter zijn in hun speurtocht, wetend dat er niks geks of verbodens is. Een kind heeft opvoeding nodig. En hopelijk kunnen ze zich spiegelen aan die goede opvoeding. Gelukkig heeft de meerderheid van de Zwitsers met een referendum uitgesproken. In mijn ogen een juiste keuze.

      1. “Emotional problems were over twice as prevalent (minimum risk ratio (RR) 2.4, 95% confidence interval (CI) 1.7-3.0) for children with same-sex parents than for children with opposite-sex parents. (…)
        Joint biological parents are associated with the lowest rate of child emotional problems by a factor of 4 relative to same-sex parents, accounting for the bulk of the overall same-sex/opposite-sex difference. ”

        Bron:
        Emotional Problems among Children with Same-Sex Parents: Difference by Definition
        British Journal of Education, Society and Behavioural Science 7(2):99-120, 2015
        24 Pages Posted: 25 Sep 2014 Last revised: 13 Mar 2015
        Donald Sullins
        https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2500537

      2. @juuls,
        Wat moet U toch een hoop gezins – en familieproblemen kennen.
        Daar ik slechts met toetemming voor iemand bid: Heeft U graag dat iemand bidt voor U en de Uwen? (Ik zal het graag doen.)

  4. Dit gelezen hebbende en mijn tenen weer rechtend….Oudere echtparen mogen dus geen sex meer hebben. Volgens de schrijver en de katholieke leer dient sex de voortplanting. Als de vrouw uit de vruchtbare periode is, is het dus over. Als een vrouw haar eierstokken heeft moeten laten verwijderen.. Mag ze dus geen sex meer hebben. Immers sex zal niet tot een mogelijke zwangerschap leiden. Ik concludeer er maar lekker op los zoals de schrijver ook doet.
    Waarom zou je IVF moeten verbieden? U wil echtparen (ook die in uw ogen goede) niet het geluk van kinderen schenken? U doet alsof IVF bestaat om kinderen op bestelling te kunnen krijgen. Het is een waardevolle oplossing voor ongewild kinderlozen.

    1. Er staat dat wanneer oudere echtparen seks zouden hebben zonder getrouwd te zijn, dat ze dan een slecht voorbeeld geven aan anderen. Er staat nergens, en dat wordt ook niet gesuggereerd, dat vrouwen die onvruchtbaar zijn geen seks mogen hebben.

      IVF moet in ieder geval verboden worden omwille van de gebruikte technieken die overtollige embryo’s creëren. In het document Donum Vitae gaat de Congregatie voor de Geloofsleer dieper in op dit thema. Misschien kan u dat eens lezen. Citaat: “De anticonceptie berooft de huwelijksdaad opzettelijk van haar openheid voor de voortplanting en bewerkt aldus een opzettelijke ontkoppeling van de doeleinden van het huwelijk. De homologe kunstmatige bevruchting bewerkt objectief een soortgelijke scheiding tussen de goederen en betekenissen van het huwelijk door een voortplanting na te streven, welke geen vrucht is van de specifieke daad van echtelijke een-wording.” (link: https://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=72&id=436 )

      1. Lees 1Kor 7,3-5:
        7:3 Man en vrouw moeten elkaar datgene geven waarop zij recht hebben. 7:4 Niet de vrouw heeft de beschikking over haar eigen lichaam, maar haar man; evenmin heeft de man te beschikken over zijn eigen lichaam, maar zijn vrouw. 7:5 Weigert elkaar de gemeenschap niet, tenzij met onderling goedvinden en voor een bepaalde tijd om u aan het gebed te wijden; en komt daarna weer samen. Anders zou de satan van uw gebrek aan zelfbeheersing gebruik kunnen maken om u te verleiden.

  5. “De eindstrijd tussen de Heer en het rijk van satan zal over huwelijk en gezin gaan. Wees niet bang, want allen die zich zullen inzetten voor het sacrale karakter van huwelijk en gezin, zullen altijd op alle manieren bestreden en gehaat worden want het is het doorslaggevend punt”. Zo schreef zr Lucia aan kard. Caffara, om daar tot slot aan toe te voegen: “Onze-Lieve-Vrouw heeft zijn kop echter reeds verpletterd”.

    Jezus, Maria, Jozef. Daar heb ik geen onderzoek en al helemaal geen referendum voor nodig. De bijbel is voldoende om te weten waar een gezin in Gods ogen voor staat.

    Of het nu gaat om ‘baas in eigen buik’ of om het ‘recht’ van wensouders: de meest weerlozen vormen altijd het sluitstuk en zijn letterlijk het kind van de rekening.

  6. @juuls,
    Inzake:
    ‘Dit gelezen hebbende en mijn tenen weer rechtend….Oudere echtparen mogen dus geen sex meer hebben. Volgens de schrijver en de katholieke leer dient sex de voortplanting. Als de vrouw uit de vruchtbare periode is, is het dus over. Als een vrouw haar eierstokken heeft moeten laten verwijderen..’

    Welnu, ik kan uit eigen ervaring het volgende melden:
    Nadat ikzelf geboren was, werd bij mijn moeder óók de eierstokken weggehaald …. en vanaf die tijd hebben mijn (intussen al enige tijd geleden overleden) ouders ook niet meer samengeleefd. Dit hebben zij mij naderhand zélf gemeld. (Daarom kon ik als kind gewoon in hun slaapkamer komen.)

    Dus@juuls: zó bijzonder is dat écht niet.

  7. @juuls,
    nawoord:
    Na beëindiging van mijn huwelijk heb ikzélf óók niet meer samengeleefd (ook geen zelfbevrediging).
    Daar heb ik domweg geen behoefte aan.

    1. Oioioio Derks. Zelfbevrediging is sowieso verboden…Of je er nu wel of geen behoefte aan gehad zou hebben. Je wordt er doof van weet je nog?

  8. @juuls,
    Ook abortus is conform het geloof verboden. En tóch bent U daat voorstander van.
    Zie daartoe Uw ÉIGEN(!!!) commentaar bij het volgende onderwerp van deze site:
    ‘Neen! Geen Belgisch belastinggeld om Poolse abortuswet te saboteren!’
    Het betreft Uw commentaar op 5 oktober 2021 om 13:01 uur.

    1. U hoeft me niet te herinneren aan wat ik vind. Het is geen geheim En ik weet dat mijn kerk daar tegenstander van is. Maar ik mag daarover toch van mening verschillen met de Kerk. De meeste reageerders hier hebben wel een mening over het wel en wee van de Kerk. Dat recht zal u mij toch niet voorbehouden.

  9. correctie (wegens fout):
    @juuls,
    Ook abortus is conform het geloof verboden. En tóch bent U daar voorstander van.
    Zie daartoe Uw ÉIGEN(!!!) commentaar bij het volgende onderwerp van deze site:
    ‘Neen! Geen Belgisch belastinggeld om Poolse abortuswet te saboteren!’
    Het betreft Uw commentaar op 5 oktober 2021 om 13:01 uur.

  10. @juuls,
    Aan Uw commentaar inzake ‘abortus’ is óverduidelijk dat U maar ÉÉN doel heeft op deze site:
    de boel hier opnaaien.
    Daar kan slechts één algemeen commentaar op gegeven worden: PUBER!!!

    1. Nee hoor. Ik laat gewoon een ander geluid horen. Ik stel als katholiek gewoon vragen bij wat anderen hier zeggen. Is dat verboden?

  11. @juuls,
    U bedoelt: U vindt Uzelf volwássen.
    Als U het aandurft: vraag Uw eigen kennissen wat zij ÉCHT van U vinden!

  12. De tijd dat seksualiteit louter in functie staat van de procreatie is al lang voorbij. Ik beklaag de moeders die vroeger jaar na jaar een kleine op de wereld brachten en er dan zelf aan dood gingen.

    1. Beklagen moet men degenen die dwalen met de rug naar God gekeerd en dan maar klagen over al het ongeluk dat hen overkomt.

  13. @Robbe,
    Ik hoor het mijn † moeder nog zeggen:
    “Ik ben blij, dat ik niet in júllie schoenen sta” en ze zei: “MIJN tijd is voorbij.”

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht