De meesten kennen wel Teilhard de Chardin, de man die mee aan de wieg stond van het zogenaamde ’theïstisch evolutionisme’. Velen willen vandaag zijn rehabilitatie zien, en niet weinigen hemelen hem op, of citeren hem alsof hij één of andere belangrijke kerkvader zou zijn, iemand die ten onrechte zwart werd gemaakt, maar eigenlijk een heilige was. Maar was De Chardin nu wel zo’n heilige?
Teilhard de Chardin schreef:
“We moeten werken naar een oecumene die niet enkel open staat voor het Christendom, maar ook voor andere religies, omdat alle religies door innerlijke noodzaak convergeren in de Kosmische Christus en bestemd zijn om hun vervollediging te vinden in de éne Kerk van Christus.”
Hiermee lijkt hij te doelen op een syncretische éne-wereldkerk of een éne-wereldreligie, waar alle religies op één lijn worden gesteld, en als gelijkwaardig worden geacht. Al wat bestaat is de voorwaartse beweging van de kosmos richting de eenheid in de “Kosmische Christus.” Wij zijn allemaal aan het “evolueren” in ‘goden’ en het doet er volgens Teilhard de Chardin eigenlijk niet toe welke religie je volgt.
Opvallend was ook de bijzondere “mystieke ervaring” die Teilhard de Chardin in 1919 had, en die zijn leven voorgoed veranderde. Hij beschreef deze ervaring in de derde persoon:
“Het Ding dook naar beneden… Dan opeens, een adem van verzengende lucht ging door zijn voorhoofd, brak door de barrière van zijn gesloten oogleden en penetreerde zijn ziel. De man voelde dat hij ophield zichzelf te zijn: een onweerstaanbare extase nam bezit van hem alsof al het levenssap van alle levende dingen op één en hetzelfde moment in de nauwe kamers van zijn hart vloeiden en op machtige wijze de verzwakte vezels van zijn wezen herschiepen… Tegelijkertijd benauwde hem de angst van een bovenmenselijk gevaar, een verwarrend gevoel dat de Kracht die op hem was neergedaald verdacht was, troebel, de gecombineerde essentie van kwaad en goedheid…”
Uit: Dekee M., God zag dat het heel goed was – over het theïstisch evolutionisme, Uitgeverij JEANNE D’ARC, Brugge, 2020 – Hier te bestellen.
De laatste vijf woorden is modernistisch gebrabbel, dubbelzinnig taalgebruik waarin het verschil tussen goed en kwaad wordt uitgewist. Ik kan niet begrijpen hoe sommigen met zo’n uitspraken hoog kunnen oplopen. Sint-Augustinus, Sint-Thomas van Aquino en de catechismus van het Concilie van Trente spreken andere taal. Niet dat die geen weerstand oproept, maar het gaat om eenduidige verwoording, heldere argumenten, logica en dat dwingt je in het leven met open vizier te willen kijken, ook naar je eigen verleden van goed en kwaad, en het dwingt je om alles in het werk te stellen om niet dezelfde fouten te maken en zo je leven te beteren. Het modernisme à la Teilhard de Chardin geeft daarentegen bij wijlen de indruk alles en iedereen te willen goedpraten en dat is dodelijk, voor God, voor de mens en voor onze cultuur. Vandaag plukken we daar wellicht de vruchten van. Misschien geeft de corona-crisis meer mensen de mogelijkheid daar dieper over na te denken.
totaal eens met de schrijver een heilige was hij zeker niet, zou hij wel in God geloofd hebben, ik heb daar zo mijn twijfels over.
Iedereen kan zalig worden in zijn eigen geloof. Katholieken hebben geen enkele reden om zich superieur te voelen.
Het gaat niet om zich superieur te voelen, daar heeft geen enkele (verstandige) katholiek zin in. Het gaat om de ene ware Kerk die gegrondvest is op de apostelen (Dit is niet eens geloof, het is feitelijke geschiedenis). Niet die dertigduizend-plus “kerken” die sinds Luther steeds verder versnipperen en verdwijnen en die er onderling verschillende opvattingen op na houden.
Wat heeft uw reactie eigenlijk te maken met bovenstaand artikel?
En als iedereen zalig kan worden in zijn eigen geloof, is iedereen zijn eigen paus. Dan bepaalt ieder voor zichzelf hoe hij leeft, zonder het richtsnoer dat Jezus zelf, door Petrus aan de mensheid gegeven heeft, de Kerk. Hoever is het ieder dan geoorloofd te dwalen in geloven en doen en laten? Dat maken we dan zelf wel uit zeker? De mens heeft de Kerk nodig om tot heiliging te komen, daartoe is zij gegeven, om een licht te zijn voor de wereld, één in beleidenis en leer. Zichtbaar aanwezig, zodat niemand in het duister moet zoeken.
Dat er altijd wel een aantal judassen tussendoor lopen doet daar niets aan af.
Bovendien is het ontvangen van de Eucharistie onontbeerlijk om tot heiliging te komen, zie Joh.6.
Deze Franse pater Jezuït was in zijn tijd al een ketterse denker en schrijver. Hij zag in onze Heer Jezus Christus het bereikte top punt van de evolutie. Ik heb in mijn jonge jaren enkele boeken van hem gelezen, maar begreep niet de porté, en snapte niet waarom hij toen veel aandacht kreeg. Dat was in de zestiger jaren. Nu is de situatie duidelijker, hij was de propagandist van de kosmos evolutie, de roep toeter van het maçonnieke AL, en hij leverde de munitie voor het Darwinisme, hoewel dat in die tijd al achterhaald was, omdat ieder feitelijk bewijs ontbrak. Teilhard is te vergelijken met de Engelse natuurkundige Hawkins, in zijn rolstoel. Zij zijn zogenaamde visionairen die de wildste theorieën aan de man brengen, zonder zich ooit te bekommeren om het feitelijk bewijs. Zij snijden de band met de realiteit door. Teilhard valt in dezelfde categorie. Hij is te zien als de laatste wanhoop poging om Darwin terug op de troon te zetten. Tenslotte, hij staat ook te boek als een vrijmetselaar, en dat zal niemand verbazen die meer op de hoogte is van deze meest subversieve sekte in de Westelijke wereld.
De Chardin bouwde zijn ketterse leer op twee beginselen van de duivelse esoterie: Het pantheïsme en het gnostisch concept van kosmische evolutie (uitdijend copernicaans universum, darwinisme) naar een “hereniging met het pleroom” (“zelfvergoddelijking”). Daarom spreekt hij over een “convergeren” van alles in een “kosmische christus”; hij gebruikt het woord “christus” niet voor de Heer Jezus van Nazareth, Zoon van God en Zoon van David, maar voor dat gnostisch concept van een “goddelijk pleroom” dat volgens esoterici onderliggend is in alle materie. Heel het sciëntistisch apparaat bouwt op dat pleroom-concept, en momenteel is de aandacht gevestigd op de wil om via computertechnologie “het pleroom” (sciëntisten noemen dat “het kwantumniveau van de materie”) te bereiken, zich te “vergoddelijken”. Te weinig mensen weten de rozenkruiserij te ontmaskeren waarop men heden de naam “wetenschap” plakt, terwijl de rozenkruisers beweren dat hun hermetisch-esoterische “roos der scientia” (“wetenschap”) het Kruis kan verbrijzelen; zij denken dus blasfemisch de Religie van God te kunnen verdelgen door “de wetenschap”.
De woorden in het citaat door Michaël Dekee vermeld over een “mystieke ervaring” kunnen rechtstreeks uit de mond van een occultist komen die vertelt over wat hij tijdens zijn occult-ritueel drugsgebruik (oud esoterisch gebruik; zie bijvoorbeeld de sekte der assassijnen) ervaren heeft. Dergelijke uitlatingen hebben niets te maken met het christelijk geestelijk leven.
Wat een zelfingenomenheid straalt er van dat portret uit. Jakkes!
Meer dan twintig jaar gelden las ik een boek m.b.t. Hemelse boodschappen, ik weet niet meer van wie, maar waarin verklaard werd dat Theillard de Chardin in de hel zit. Dit is me altijd bijgebleven.
Vreemd. Gods volk is het Joodse volk en zijn de christenen. Heel het oude testament lees je dat de Heer met het volk van Mozes is en leidt. Geen ander volk wordt genoemd, die de Heer onder hoede neemt. Jezus is er voor een ieder. Maar dan dient deze Hem als Redder en Heer aan te nemen. Jezus zie; “Ik Ben de Weg,de Waarheid en het Leven; niemand komt tot de Vader dan via Mij. Een ieder die in Mij geloofd (en Zijn weg gaat)heeft eeuwig leven, ook als deze gestorven is. Wat Teihard beweerd komt daar niet mee overeen en is daar mee in strijd met het Woord.
Een boek van Teilhard dat ik eens las vond en vind ik mooi. Het boek heeft mij onder andere geleerd om naar diepte van de tijd te kijken, me het oneindige voor te stellen, de schoonheid van de aarde waar te nemen, de logica in de dingen in te zien. En dat alles met een zachte hand, uitgebreide voorbeelden en goed geformuleerd ook. Zonder een spoor van liegen of bedriegen, valsheid, dommigheid of zoiets. Kortom, het boek (dus Teilhard) heeft mijn geestelijk leven verdiept.
Werkelijk Heilig (met een hoofdletter) is er volgens de Schrift Één, lijkt mij. Dus je vraag klopt misschien eigenlijk niet zo goed, Michaël.
Teilhard had een aantal problematische stellingen, dat is waar.
Maar je moet hem wel eerlijk weergeven. Als je ‘het verschijnsel mens’ leest, merk je dat hij verre van een syncretistische religie nastreefde, maar benadrukt dat enkel en alleen het Christendom de religie van de toekomst kan zijn.
Temeer wordt vaak gezegd dat we evolueren naar God, alsof het koninkrijk nog niet nader gekomen zou zijn… maar Teilhard stelt uitdrukkelijk dat het koninkrijk, de kerk, reeds in ons midden is.
Wie het kaf van het koren kan scheiden, vindt bij Teilhard een aantal zeer mooie en echt Christelijke gedachten.
Zijn werk wordt als new age afgedaan… maar vertelt de bijbel zelf niet van de wederkomst van Christus, het Omega van De Chardin, dat in de kerk reeds in ons midden is.
Hij zei: ‘God wordt Alles in Allen’… en dat is gewoon de realiteit van de gelovigen.
In de tijd van de eeuwwisseling van de negentiende naar de twintigste was er een “spiritualistische beweging” gaande in de wereld van de georganiseerde esoterie. Veel vrijmetselaars waren met niets anders dan politiek en geld bezig en dreven de spot met de esoterische rituelen van hun loges. De genoemde “beweging” was een reactie daartegen, met Gérard Encausse als speerhoofd, en werkte als drijvende motor om wederom meer aandacht te creëren binnen de geheime sekten voor occulte praktijken, dat is, voor rechtstreeks contact met de gevallen geesten die de werken van God willen verwoesten. Het pantheïsme is één van de beginselen van het esoterisme, en veel aandacht ging dus naar dat thema. Een aangenomen strategie bij die “beweging” in hun strijd tegen de heilige Kerk van Rome was het propageren van een “esoterisch christianisme” met de bedoeling de christelijke leer uit te hollen door christelijke termen te gebruiken maar hen trachten te ontdoen van hun betekenissen. De valse bewering was dan dat de christelijke godsdienst van nature en oorspronkelijk esoterisch was, in overeenstemming met de heidense religiën, en dat de Kerk van Rome schuldig was aan het vernietigen van het esoterisch element en het omvormen van de christelijke godsdienst naar een “exoterische” religie.
In die historische context staat de leer van De Chardin; hij trachtte christelijke woorden te ondermijnen door er een pantheïstische betekenis aan op te dringen. Hij probeerde het Geloof van Nicea uit te hollen, en wilde tegelijkertijd de mensen doen denken dat dit het werk van christelijke theologie was. Een zeer gevaarlijke man voor het heil van onsterfelijke zielen.