De onderzeese aardbeving van 1906 veroorzaakte langs de Pacifische kust in veel gebieden enorme schade. Vader Bernardino Garci, die toen op dat moment in Panama-stad woonde, zei dat uit het niets een enorme golf tot aan de markt kwam, waarbij schepen op het land werden geslingerd en gebouwen werden vernield. Maar het kleine eiland Tumaco bleef gespaard door een buitengewoon wonder.
Tumaco.
Op 31 januari 1906, beefde de aarde vóór de kust van het kleine eiland met havenstadje Tumaco in Colombia ruim 10 minuten zeer hevig. Alle inwoners van het dorp renden naar de kerk en smeekten de pastoor Vader Gerardo Larrondo om een processie te leiden met het Heilig Sacrament. De zeespiegel steeg, en had reeds een deel van het strand overspoeld. Een gigantische muur van water was zich aan het vormen, en dreigde iedereen en alles te overspoelen en te verdrinken. Vader Gerardo consumeerde de kleine Hosties en legde de grote Hostie terzijde. Hij riep naar zijn parochianen: “Laten we gaan, mijn parochianen. Laten we naar het strand gaan, en moge God ons barmhartig zijn.” Gerust gesteld door de aanwezigheid van het H. Sacrament, begonnen ze hun processie, wenend en roepend tot God.
Vader Larrondo had amper het strand bereikt met zijn monstrans in de hand, toen hij moedig tot aan de waterrand ging. Terwijl de vloedgolf op hem afkwam, hief hij rustig de H. Hostie omhoog en maakte er het Kruisteken mee. De golf aarzelde, stopte en keerde terug. Vader Larrondo en Vader Julian naast hem, zag wat er gebeurde, en de mensen schreeuwden het uit: “Mirakel, mirakel!” Door de kracht van het H. Sacrament werd de vloedgolf, die het eiland dreigde weg te vagen, tegengehouden. Het mirakel van Tumaco werd bekend over heel de wereld, en vader Larrondo ontving zelfs brieven uit Europa, waarbij men hem om gebed vroeg.
Origineel gepubliceerd op Crux Ave Spes Unica
Wederom een prachtige getuigenis Michaël, waarvoor dank!
Inderdaad!