De laatste officiële cijfers over het aantal abortussen in België dateren van 2011. Toen werden er 19.578 kinderen in de moederschoot vermoordt – omgerekend is dat twee moorden per uur, of één per halfuur. Men schat dat het aantal moorden jaarlijks ongeveer gelijk is gebleven. Ik gebruik het woord moord, omdat abortus voor veel mensen een minder gevoelig woord is – net zoals het braaf klinkende ‘euthanasie’. Moord is moord, of het nu in de moederschoot of in het bejaardentehuis is.
Ikzelf ben vader van een kindje van ca 1,5 jaar, en mijn vrouw is momenteel hoogzwanger. Ik weet dus wat het is om kinderen te krijgen, om een pasgeboren baby in je armen te houden, om de echo te zien van de foetus… Onlangs had ik een bizarre droom. Ik was in het ziekenhuis, en mijn vrouw moest naar de gynaecoloog. Ikzelf liep wat rond en ik ging richting de cafetaria. Ik kwam een zaal binnen en daar waren er overal mensen bezig abortus aan het plegen, op verschillende wijzen. Ik zag overal bebloede lijkjes van foetussen liggen en ik zal personeel met die lijkjes spelen. Gru-we-lijk. Ik was geschokt tot in het diepst van mijn ziel. Ik vertelde aan iemand die in de cafetaria – die uitkeek op die abortuszaal – hoe verschrikkelijk het is dat die kinderen werden vermoord -dat ze nooit eens geknuffeld zullen worden of hun eerste pampertje ververst zullen worden… en ik begon te wenen… en dan werd ik wakker.
Ik besefte dat hier bij ons het anti-abortusdebat wat geminderd is. Er is nog wel Pro-vita die zich uitspreekt tegen abortus, maar zij tonen nooit wat abortus is – de foto’s van de verscheurde kindertjes. Ook de ‘Mars voor het leven’ is heel braaf geworden. Men mag niet meer provoceren, de waarheid mag niet meer getoond worden, want oei, dat zou het geweten van sommigen wel eens kunnen wakker schudden! Maar we weten natuurlijk ook dat foto’s van vermoorde kinderen in veel mensen gewelddadige reacties uitlokt. De waarheid is moeilijk te verdragen.
Ook de organisatie profamilia.nl is wat stilgevallen zo merk ik (het laatste bericht dateert van 2016). Wel is er nog de maandelijkse gebedsbijeenkomst aan het abortuscentrum in Gent, georganiseerd door de voorzitter van dit Katholiek Forum. Ik heb daar ook al een paar keer gestaan, en misschien ga ik het in de toekomst trachten weer en méér te doen, en misschien met de kinderen erbij, want dat maakt het getuigenis des te krachtiger! We mogen onze tegenstem niet laten verslappen!
En ik ben er trouwens van overtuigd dat de overrompeling van Europa door migranten een soort door God toegelaten straf is, om de vele honderdduizenden kinderen (die nu volwassenen zouden geweest zijn) die in de afgelopen decennia zonder pardon werden vermoord.
En de abortuslobby gaat onverminderd verder, o.a. in de VS werden dit jaar enkele van de meest radicale abortuswetten goedgekeurd (en Trump stond machteloos), waarbij in één staat zelfs ‘parial birth abortion’ (abortus waarbij het kindje deels geboren wordt) opnieuw werd gelegaliseerd! De offers aan Satan moeten onverminderd verder gaan!
” zeer spijtige uitspraak en stelling, Stephane” ” ik kan je niet ( en ik wil je niet ) verdedigen en je zal ontslag moeten nemen van de functie ”
Zo waren de woorden van onze laffe kardinaal De Kesel tegenover professor Stephane Mercier , toen deze uitmuntende, jonge , katholieke universiteitprofessor filosofie de laan werd uitgestuurd omdat hij abortus terecht als een moord beschouwde.
Foei aan de leider van onze B bisschoppen !
En laten we voor de gelegenheid nog eens goed voor onze Koning Boudewijn zaliger bidden , want hij beschouwde abortus ook een moord en had er zijn Koningschap voor over om de abortuswet niet te ondertekenen .
Vraag is waar kardinaal Danneels zich nu bevindt. Zou hij ooit berouw gehad hebben omwille van het feit dat hij Stephane Mercier niet alleen niet verdedigde maar zelfs de laan uitstuurde. En wanneer is berouw oprecht, zeker als je zo’n belangrijke daad in het openbaar stelt, en wel als kardinaal. Kardinalen mogen zich rood aanmeten omdat ze bereid moeten zijn hun leven te geven in hun getuigenisleggen van Christus en zijn leer, zoals die ons door de apostelen werd overgeleverd.
Abortus staat inderdaad gelijk aan moord, want je vermoord in feite een levend wezen dat de kans niet krijgt om geboren te worden, alleen als het leven van de vrouw in gevaar is, dan is dat een ander verhaal.
Ik kan met de beste wil van de wereld een zwangerschap na geweld niet als godgeschenk zien.
Abortus als’supermarktproduct’ is niet aanvaardbaar.
En toch, dan raad ik je dit artikel aan: met getuigenissen van mensen die uit misbruik geboren werden. Zij willen leven! https://www.lifesitenews.com/opinion/children-conceived-in-rape-incest-one-night-stands-still-want-to-live Wie zijn wij om te oordelen of iemand moet leven of sterven? Ook de verkrachte vrouwen in Rwanda (tijdens de genocide) zijn dankbaar voor de kinderen die ze daardoor ontvingen, want het zijn net die kinderen die hen troost schenken: https://www.lifesitenews.com/news/rwandan-genocide-rape-victims-grateful-for-children-conceived-in-rape. Dat kind vermoorden brengt enkel nog méér leed. Haat moet met liefde beantwoord worden.
Of het getuigenis van deze vrouw: “Ik werd ontvangen in een verkrachting, maar ik ben gelukkig dat ik niet werd geaborteerd!” https://www.lifenews.com/2016/12/16/i-was-conceived-in-rape-but-im-glad-i-wasnt-aborted-i-did-not-deserve-death-for-my-fathers-crime/
Als de aanstaande moeder kiest voor behoud van het kind. Geen probleem. Maar aanstaande moeders die zwanger zijn geraakt door geweld moeten een eigen keuze hebben. U kunt ongetwijfeld voorbeelden aanhalen van moeders die achteraf gelukkig zijn. Maar ik kan er even, waarschijnlijk nog meer, aanhalen van vrouwen die heel gelukkig zijn dat zij een keuze hadden….
Tja, zij plegen moord op een onschuldig kind, en het 5de gebod van de decaloog is duidelijk: “Gij zult niet doden.” Er is daar geen verdere discussie over.
Inderdaad Erik, u geeft het zelf aan: het gaat om een kind. Een mens derhalve als u en ik, menswaardig als zijn bloedeigen moeder. Welnu, wie komt in de door u genoemde casus het recht van de zwakste toe? Het kind of de moeder?
Anders gezegd: wiens belang dient te prevaleren? Het onmiskenbaar grote leed dat de verkrachting bij de moeder heeft veroorzaakt of het bestaansrecht van de nieuwe mens die zich geborgen waant?
Het is een zaak van leven of dood.
Volledig akkoord met Michaël.
Hallo Erik (12 augustus 2019 om 12:33),
Het recht op leven van een kind is absoluut, ongeacht de omstandigheden die er aan voorafgaan. Wel dient er voor gezorgd, eventueel door toedoen van mensen van de Kerk, dat de moeder bijstand krijgt, zodat het kind op een behoorlijke manier kan opgevoed worden. In uiterste gevallen dient het kind in een passend instituut liefdevol opgevangen en opgevoed te worden, of door pleegouders opgenomen.
Moeder Teresa zei ooit : Wil je het kind niet ? Geef het aan mij.
Uit de boodschap van de Barmhartige Liefde aan de kleine zielen.
Reeds op 18 juli 1973 zegt Jezus het volgende aan Margueritte:
Voorwaar Ik zeg U, voor één onschuldig leven dat na zijn ontvangenis weggemaaid wordt door de meest monsterachtige der ongerechtigheden, zullen honderd schuldige levens boeten en deze misdaad vergelden met hun eeuwigheid.
In naam van de gerechtigheid en van het recht waarop zij zich beroepen, vermoorden ze ongestraft het werk van de Schepper in zijn schepsel, vermoorden ze het kleine wezentje in de schoot van zijn moeder. En deze is zelf schuldig door de instemming met de vreselijkste aller misdaden: zij plaatst zich op een lager peil dan de dieren die trouw het moederlijk instinct bewaren in al zijn schoonheid en zelfverloochening.
Niets trilt nog in deze zielen die een cultus bedrijven met hun lijf, dat zelf helemaal overgeleverd is aan het verderf.
Hoe zou de Liefde kunnen wortel schieten wanneer het wezen dat Zij is komen verlossen zich zo verlaagt en ontaardt door een onnoemelijke vuiligheid.
Bid, kind, voor deze slachtoffers van de hel.
Ondertussen zijn we bijna 50 jaar verder en de slachting gaat onverdroten verder, in een veelvoud van wat ze toen was. En de meeste van onze herders staan erbij en kijken ernaar, niet eens de ballen om deze misdaad aan te klagen. Bang om ‘ongemakkelijke situaties’ te krijgen.
Ik ben het al gewoon. Eender waar je met mensen, familie, collega’s, vrienden of wie dan ook samen bent, kan er over alles vrijuit gepraat worden. Geld, werk, auto’s, reizen, politiek, kortom, alles van “de wereld”. Van het moment ik durf te spreken over mijn geloof, valt elk gesprek stil, valt er een akelige stilte, en kunnen ze niet snel genoeg zijn om te zeggen: “ander onderwerp hé jong, het was nu net zo plezant”… Gebrainwashed dat ze allemaal zijn door hun links progressief politiek correcte denken dat hun al jaar en dag door alle mediakanalen door de strot wordt geramd. De Goddelijke Waarheid is slechts “een verhaaltje uit de Bijbel”, geschreven door mensen uit een hele ouwe tijd. En daar moet je de mensen van vandaag niet mee lastig vallen hé. Die hebben het veel te druk met hun werk, hun leningen voor hun zwembad en hun reis naar New York, hun twee BMW’s, en hun dubbele smartphone, ideaal om er een affaire op na te houden. En hun laptop om ten allen tijde hun favoriete porno te kunnen kijken…
Dus zwijg hun over het evangelie…
Wij leven in een tweeslachtige wereld.
De meest wrede en gruwelijke moordenaar krijgt hand over hand meer rechten toegeschoven vanwege de wetgever. Van doodstraf is al lang geen sprake meer (en dat is wellicht maar goed ook, al was het maar omwille van het, weliswaar minieme, risico op gerechtelijke dwalingen)
Het meest onschuldige en weerloze mensje daarentegen, krijgt meer en meer af te rekenen met een wetgever die de eigen moeder van dit kind steunt om haar kind (op onze kosten) te (laten) vermoorden, nog voor het lucht heeft kunnen ademen of daglicht heeft kunnen zien. Spreekkamers van psychologen en psychiaters worden zeer regelmatig bezocht door moeders die hun kind geaborteerd hebben. Ook artsen die als huurmoordenaars abortussen uitvoeren komen vaak in natuurlijke gewetensnood.
Laat ze maar extreme voorbeelden aanhalen om abortus te vergoelijken; Veruit het meest aangevoerde argument voor de gruwel van abortus is: “Op dit ogenblik geen kinderwens”.
Abortus . Het meest gruwelijke uitvloeisel van het modernisme. De moord op kinderen in de moederschoot is volledig genormaliseerd. Samen met de seksualisatie van de samenleving zijn gevallen waarbij een dame meerdere keren in haar leven een abortus pleegt, niet zeldzaam. Massamoord dus.
Het maakt je laveloos, maar we mogen nooit, maar dan ook nooit defaitistisch worden. Er is namelijk niets wat de steunpilaren van deze gruwel misdaad liever willen. Kijk maar naar de hysterische reacties in de mainstream media over het feit dat de pro-life bewegingen sterker en sterker worden.
Zij hebben de morele leegte, wij hebben de waarheid !
Ik moet mijzelf overigens wel iets nuanceren. Er zijn altijd situaties waarbij het kiezen is tussen twee kwaden.
Neem bijvoorbeeld een kind dat is verkracht en daardoor zwanger is geworden. Ik ben van mening dat je een kind niet kan dwingen een zwangerschap te volstaan. Wat ik geloof is dat als dit kind dan een abortus pleegt, de zonde neerkomt op de verkrachter.