In deze huidige tijd van grote crisis in de Kerk is het goed om even deze bijzondere droom van de H. Don Bosco voor ogen te houden:
Op het einde der meimaand 1862 verhaalde Don Bosco de volgende droom aan zijn kinderen:
“Ik stond op een eenzame rots, midden in de wijde zee. Het eindeloze water zwalpte rondom. Zware wolkgevaarten hingen in de lucht. Een vloot van reuzenschepen, van oorlogsschepen toog vooruit in strijdlinie. Zij waren voorzien van kanonnen, geweren, ontvlambare stoffen en enterdreggen, en scherpe stalen snebben. Zij stuurden aan op een veel groter Schip, een majestatisch reuzenschip, gevolgd van vele kleine scheepjes, allemaal staande onder één bevel.
De wind woei heftig tegen en werkte de vijand in de hand. Dan rezen uit de golven twee zuilen omhoog: die zuilen stonden weldra dicht naast elkaar. De ene droeg het beeld der Heilige Maagd Maria en een opschrift:” Auxilium christianorum” (Hulp der christenen). Boven de andere die nog groter was, prijkte een Hostie en blonk dit woord: “Salus Credentium”. (Veiligheid van de gelovige).
In die hachelijke toestand werd beraadslaagd tussen Admiraal (Paus), Kapitein en loodsen, tot tweemaal toe, terwijl het tweemaal stormde. De strijd zou beginnen, maar… hoe wonder! Niet tegen de vloot in, maar naar de zuilen! De Admiraal greep zelf naar ’t roer. Wat een verschrikkelijke achtervolging! Om ’t Admiraalschip de weg af te snijden, wierp men vlammend schroot en boeken op het dek. Kanonnen en geweren spuwden vernieling. ’t Schip schokte en kraakte, ja scheurde op de ene en de andere zijwand… wat nu? Mirakel! Een lichtgolf uit beide kolommen maakte de schade weer goed. Hoe bulderden al de kanonnen! Hoe ketterden al de geweren! En de dreggen gingen boos aan ’t werk en veel scheepjes verzonken in zee…
En de vijanden kwamen dichtbij: zij grepen woedend naar ’t blanke wapen en staken en korven al vloekend met dolken… De strijd duurde lang en wreed, ongehoord… Twee Admiralen (Pausen) volgden elkaar op… Doch eindelijk, met wijs beleid komt het Admiraalschip tot en tussen de zuilen: de voorboeg wordt aan de Hostiezuil geankerd, het achtersteven aan de Mariapijler. De vijandelijke vloot blies de aftocht. De schepen vluchtten wanordelijk en verdrongen zich op elkaar en boorden in de diepte. Toen al de wrakken verzonken waren, kwamen al de kleine scheepjes stil ankeren aan de zuilen en de wijde zee werd kalm.”
Hier hield Don Bosco stil, zweeg enkele stonden en vroeg dan aan Don Rua:
-“Wat denkt gij van deze droom?”
-“Hij schijnt mij heel klaar”, antwoordde deze, “het schip door de Paus bestuurd verbeeldt de H. Kerk, wier hoofd hij is.” De andere schepen verzinnebeelden de mensen en de zee is deze woelige wereld. De enen, vijanden van God en Kerk, bekampen de goede zeden en heilige instellingen met pen en smaadschrift, terwijl de anderen de Godsdienst en de Zedenleer hoog houden. De twee zuilen der overwinning zijn de godsvrucht tot de Onbevlekte Maagd en tot Jezus in het H. Sacrament des Altaars.”
-“Gij hebt goed gesproken,” stemde Don Bosco in; “zolang de christenen de veelvuldige Communie en de godsvrucht tot Maria in ere houden, zijn zij onoverwinbaar en verzekeren zij hun heil in de eeuwige haven.”
Noot: thans heeft de historie zonneklaar aangetoond dat Pius IX de Paus is der Onbevlekte Ontvangenis (kondigde in 1850 het Dogma van de Onbevlekte Ontvangenis af) en Pius X der H. Eucharistie (moedigde de veelvuldige Communie aan, en verlaagde de leeftijd voor de Eerste Communie).
Uit: Dromen van Don Bosco, Imprim. 1937, J.JACOB, vic. gen.; Ecole Prof. St. J-Berchmans, Luik, 1944
Origineel gepubliceerd op Crux Ave Spes Unica
Een zeer schone droom die profetisch lijkt te zijn.
Dank voor deze interessante informatie over de intrigerende figuur van Don Bosco.