Boudewijn Van Spilbeeck heeft zijn geslachtsoperatie achter de rug – maar biologisch zal hij altijd man blijven

Vandaag kunnen we lezen in de Standaard dat VTM-journalist Boudewijn (‘Bo’) Van Spilbeek – 59 jaar, gehuwd man en vader van twee kinderen – zijn geslachtsoperatie achter de rug heeft – de operatie waardoor hij nu definitief “vrouw” is. Althans dat denkt hij, want hij moet zijn leven lang hormonenpillen slikken en bijna alles aan hem is nu fake – zijn haar, zijn borsten, zijn gezicht dat reeds werd geopereerd, en nu ook zijn genitaliën. In zijn DNA is hij echter nog altijd man, en hij zal dat altijd blijven. Niemand wordt in een “verkeerd lichaam” geboren, want God vergist zich niet. Je wordt geboren zoals je bent: man of vrouw. En geslachtsoperaties hebben enkel maar de schijn van te helpen, maar veroorzaken op termijn geestelijke depressies, tot op het punt waarop velen zelfmoord plegen of een “sex reverse” operatie ondergaan. Deze arme man heeft – onder druk van een goddeloze maatschappij die transgenderisme aanmoedigt en verheerlijkt – de onherroepelijk verkeerde keuze genomen.

In menselijke cellen bevat elke nucleus (celkern) 23 chromosomenparen, een totaal van 46 chromosomen. De eerste 22 paren worden autosomen genoemd, dit zijn homologe chromosomen of paren van overeenkomstige chromosomen die dezelfde genen bevatten (regionen van het DNA) in dezelfde orde in hun chromosomale armen. De chromosomenparen bestaan steeds uit een chromosoom van vaders kant en een chromosoom van moeders kant. De chromosomen van het 23ste paar worden geslachtschromosomen genoemd, die bestaan uit twee X-chromosomen in vrouwen en een X-chromosoom en een Y-chromosoom in mannen. Vrouwen hebben daarom 23 homologe chromosomenparen, terwijl mannen er 22 hebben. De X- en Y-chromosomen hebben kleine regionen van homologie (gelijkenis), die pseudo-autosomale regionen worden genoemd.

Het X-chromosoom is altijd aanwezig als het 23ste chromosoom in de eicel, terwijl een X- of een Y-chromosoom aanwezig is in een individuele spermacel als het 23ste chromosoom. Voortplantingscellen hebben steeds enkelvoudige chromosomen (dus geen chromosomenparen) en dus 23 chromosomen in plaats van 46 in gewone cellen.

Alle diploïde organismen, met een door het geslachtschromosomen bepaald geslacht, ontvangen de helft van hun geslachtschromosomen van iedere ouder. In zoogdieren, zijn vrouwen XX, en kunnen ze één van hun X-chromosomen doorgeven aan hun kinderen, en mannen zijn XY, dus kunnen ze een X of een Y-chromosoom doorgeven. Om een chromosomale vrouw te hebben, moet het individu dus van beide ouders dus een X-chromosoom ontvangen, om een chromosomale man te hebben moet het individu een X-chromosoom van zijn moeder en een Y-chromosoom van zijn vader ontvangen. Het is dus het mannelijk sperma (en de aanwezigheid van het geslachtschromosoom) dat het geslacht bepaalt van de nakomelingen.

Het chromosomale geslacht wordt bepaald bij de bevruchting en dit geeft, door de expressie van de genen op die geslachtschromosomen, aanleiding tot de ontwikkeling van het mannelijk of vrouwelijke voortplantingsstelsel met bijbehorende geslachtsorganen. Op het Y-chromosoom zorgt de aanwezigheid van het SRY-gen tijdens de embryogenese (embryonale ontwikkeling) voor de ontwikkeling van de testikels en de penis bij de man, en de vrijgave van hormonen die ervoor zorgen dat de Mülleriaanse kanaaltjes (die aanleiding geven tot de ontwikkeling van de vrouwelijke geslachtskenmerken) worden onderdrukt en degenereren.  Indien er twee X-chromosomen aanwezig zijn, dan zullen de Wolffiaanse kanaaltjes (die aanleiding geven tot mannelijk voortplantingsstelsel) door hormonale invloed worden gedegenereerd, en zal het embryo zich ontwikkelen als vrouw. Een menselijke foetus ontwikkelt geen externe seksuele organen tot zeven weken na de bevruchting. De foetus lijkt dus seksueel onbepaald te zijn, het ziet er mannelijk noch vrouwelijk uit. Maar na de zevende week begint de foetus hormonen te produceren die ervoor zorgen dat de geslachtsorganen zich ontwikkelen, hetzij mannelijk, hetzij vrouwelijk. Dit proces wordt seksuele differentiatie genoemd. Ons biologisch uiterlijk geslacht is dus intrinsiek verbonden met ons genetisch geslacht. Je bent dus man óf vrouw, en een geslachtsoperatie zal dat niet veranderen. Alles is dan gewoon fake.

Het probleem met de meeste transgenders is dat niemand hen ooit heeft verteld dat God hen bemint en heeft gewild zoals ze geboren zijn: de man of de vrouw die ze van het begin af waren, en dat ze dit in geen geval moeten veranderen om gelukkig te worden, want dat zullen ze nooit worden. Uiterlijk misschien, maar diep van binnen zal er altijd iets blijven knagen… Ze moeten de gedachten die hen zeggen dat ze hun geslacht moeten veranderen herkennen voor wat ze zijn: bekoringen van de Vijand – hij die God en zijn Schepping haat. Uiteindelijk bekoort hij hen om hun eigen ‘schepping’ te haten: ze zijn niet tevreden en willen het anders…

Hier ziet u hoe de operatie van man naar “vrouw” in z’n werk gaat:

Hieronder kunt u een documentaire zien over drie mensen die een geslachtsoperatie ondergingen, maar er nu spijt van hebben. Eén van hen onderging een “sex reverse” operatie, of een omgekeerde geslachtsoperatie, waarbij de originele geslachtsorganen naar best vermogen worden “hersteld”. Uiteraard is het resultaat na die operatie: een knoeiboel. Een andere heer, die een moeilijke jeugd had (vader een drinker en moeder geestesziek) en reeds lange tijd geleden zijn geslacht liet veranderen naar vrouw omdat hij naar eigen zeggen zijn penis “haatte”, beklaagde het zich onmiddellijk dat hij zijn mannelijke geslachtsdelen had laten ‘afsnijden’: “Het was verkeerd om dat te doen.”  In het begin merkte hij ook direct dat zijn gefabriceerde vagina veel te nauw was: seks was dus onmogelijk. Al gauw werd duidelijk dat zo’n operatie in geen geval bevredigend is, en later kreeg hij spijt. Nu is een “sex-reverse” operatie reeds veel te laat, maar hij gaat overal lezingen geven aan jongeren om te vertellen dat ze in geen geval een geslachtsoperatie moeten ondergaan.

Lees ook ons artikel: Getuigenissen van ex-transgenders

Laten we vooral medelijden hebben met de transgenders, en voor hen bidden. Het zijn arme, verwarde zielen die Gods hulp nodig hebben. We mogen hen in geen geval veroordelen.