Enkele citaten
“Ik zeg u dat ik geen voorstander ben van de H. Communie in de hand, noch beveel ik het aan.” ~Paus Johannes Paulus II
“Er zou bij het uitreiken van de H. Communie op de hand een mirakel moeten gebeuren om te zorgen dat geen zonde wordt begaan doordat partikels van het H. Sacrament aan de hand blijven hangen of op de grond vallen.” ~Bisschop Juan Rodolfo
“Hij nam thans de plaat met de stukken brood en sprak: “Neem en eet, dat is mijn lichaam dat voor u gegeven wordt.” Zegenend bewoog Hij hierbij Zijn rechterhand over de plaat, en terwijl Hij dit deed, ging er een glans van Hem uit. Lichtend waren zijn woorden en eveneens de stukken brood, die als lichtende lichamen in de mond van de apostelen gleden. Het was alsof Hijzelf in hen binnendrong. Zij naderden paarsgewijze, en de een hield na de ander een klein, stijf en omzoomd dekkleedje, dat voordien onder de kelk had gelegen, onder de kin. ~Zalige Anna Katharina Emmerick (visioen over het Laatste Avondmaal)
“Uit eerbied tegenover dit Sacrament, raakt niets het aan behalve wat gewijd is; vandaar zijn de corporaal en de kelk gewijd, en evenzo de handen van de priester, om dit Sacrament aan te raken. Vandaar dat het voor gelijk wie niet wettelijk is het aan te raken, behalve uit noodzaak, bijvoorbeeld, indien het op de grond valt of in een ander geval van nood.” ~H. Thomas van Aquino (Summa Theologiae, III, 82,3)
“De Opperste Pontifex oordeelde dat de aloude manier van het uitreiken van de Heilige Communie aan de gelovigen [op de tong] niet mag veranderd worden. De Apostolische Stoel spoort bisschoppen, priesters en gelovigen aan deze wet, die geldig is en opnieuw werd bevestigd volgens het oordeel van de meerderheid van het Katholieke episcopaat, godvruchtig na te leven, in de vorm die de huidige ritus van de heilige liturgie voorziet, en uit bezorgdheid voor het algemeen welzijn van de Kerk. ” ~Paus Paulus VI (Motu proprio Memoriale Domini, 1969)
Communie in de hand
Communie in de hand is in de jaren vlak na het 2de Vaticaans Concilie in België en Nederland voor het eerst ingevoerd door o.a. kardinaal Suenens. Men vond de toenmalige vorm van Communie ontvangen – geknield en op de tong – “verouderd” en men wilde een modernere aanpak. Direct werden alle eerste Communiekanten aangeleerd hoe de Communie in de hand te ontvangen, ook de gewone gelovigen werden onderwezen en de priesters verzetten zich hier nauwelijks tegen. Dit was toen in rechtstreekse ongehoorzaamheid aan Paus Paulus VI. Hij had deze praktijk niet toegestaan. Maar toen het eind de jaren 60 wijdverbreid in de praktijk begon te raken, vaardigde de paus, onder dwang, een decreet uit, dat de H. Communie in de hand toestond. De kardinalen-vrijmetselaars hadden hun slag thuis. Al gauw verspreidde dit gebruik zich wereldwijd.
Het uiteindelijke doel van de vrijmetselarij: het laten vervagen van het geloof in de Werkelijke Tegenwoordigheid én het vermeerderen van de oneerbiedigheid t.o.v. dit Allerheiligste Sacrament, werd op die manier verwezenlijkt. Dit was een stapje dichter bij het totaal afschaffen van dit Sacrament. Want ook de protestanten, die de Werkelijke Tegenwoordigheid verwerpen, en dit omgetoverd hebben tot een gezellig samenzijn en maaltijd delen als “Avondmaal”, ontvangen het brood in de hand. Eigenlijk was deze zet dus een soort van “protestantisering” van de Katholieke Kerk.
Uiteraard hoeft het geen betoog dat hierdoor ontelbare heiligschennissen werden begaan. Het is voor de mensen ook veel makkelijker om de H. Hostie mee te nemen naar de zitplaats, en eventueel weg te stoppen. Satanisten kunnen zo vrij een Hostie bekomen voor hun zwarte missen. Veel mensen ontvangen de Communie in de hand om dat het “nu eenmaal zo is”, het is wijdverbreid en algemeen aanvaard; het is er zelfs ingestampt van kleins af aan. Men weet niet beter. Ook ik, de auteur van dit artikel, ontving vroeger de Communie in de hand. Maar na enkele keren gelezen te hebben (in private openbaringen) dat dit in feite een belediging is voor de Heer, heb ik toen besloten om de Communie voortaan op de tong te ontvangen.
Als de Communie op de hand wordt ontvangen, is het bijna onvermijdelijk dat er partikels van de H. Hostie aan de hand blijven kleven. Tevens is de hand van een leek niet gewijd, en dus niet geschikt om het Lichaam van Christus vast te nemen. Vandaar dat het door leken laten uitdelen van de Communie ook heiligschennend is, zeker als hiertoe geen noodzaak is.
De gevolgen van Communie in de hand werd door iemand eens getest, met gebruik van een zwarte handschoen:
Voor
Na. Bemerk de kleine partikels die achtergebleven zijn op de foto rechts.
Als men Communie in de hand ontvangt, dan is het quasi onvermijdelijk dat er partikels blijven hangen. Vervolgens vallen deze op de grond of blijven deze plakken aan de kleren of wat dan ook. Deze partikels zijn allemaal stukjes van de Heilige Hostie: dus het Lichaam van Christus.
Indien men een ware liefde voor Jezus heeft, dan zal men deze manier van Communie ontvangen laten varen, en overschakelen op de manier van weleer, zoals deze van oudsher in de praktijk was: Communie op de tong én met een kniebuiging of geknield, als teken van eerbied voor uw Koning die afdaalt uit Zijn Hemel en uw armzalige ziel komt verkwikken.
De Heilige Pater Pio gaf de mensen de Communie op de tong.
Bron: Eerherstelheiligsacrament.org
Akte van eerherstel aan het Allerheiligste Sacrament
(naar: Hemels Palmhof, Een leiding ter zaligheid der Christenmens, Antwerpen, 1949)
Aanbiddelijke Zaligmaker en goede Meester, levend Brood en bron van het leven, goddelijke Jezus, die door een onuitsprekelijke goedheid, door een uitwerksel van Uw grenzeloze liefde voor de mensen, U gewaardigt onder deze nederige gedaanten te verblijven in het Allerheiligste Sacrament des Altaars, wij aanbidden U, wij loven U, en danken U uit alle kracht van onze ziel, voor de instelling van de H. Eucharistie. Wij brengen U openlijk en plechtig voldoening en eerherstel voor al de beledigingen die U zijn aangedaan en die Gij nog dagelijks te verduren hebt in dit verheven Sacrament: van de ongelovigen, de goddelozen en de slechte christenen.
Vergiffenis Heer, vergiffenis, voor zoveel verguizingen en versmadingen, voor zoveel oneerbiedigheden en heiligschennissen. Vergiffenis voor de versteendheid van onze harten en de verstrooidheid van onze geest. Vergiffenis voor het verwaarlozen en misbruiken van Uw talloze genaden. Ach Heer, konden wij met bittere tranen en werken van strenge boetvaardigheid uitwissen en uitboeten zoveel ongerechtigheden van ons en van onze broeders! Maar al wat wij kunnen en wensen is niets, vergeleken met hetgeen Gij verdient. Verenigt u dan met ons, uitverkorenen des Heren, hemelse geesten, en Gij vooral, verheven Maagd Maria, die alleen in staat zijt het Hart van uw goddelijke Zoon waardig te eren. Verenigt u met ons, om aan die beledigde God, aan dat verguisde en miskende Hart, de zuivere hulde en eerbewijzen te brengen, die Hem kunnen behagen.
En Gijzelf, grote God, gewaardig U in onze harten de gevoelens te bevestigen, die Gij er in wilt zien heersen. Vervul ons met een levendiger geloof; doordring ons van een diepere eerbied en een heviger brandende liefde; verteer ons door een immer aangroeiende ijver voor het vervullen van Uw heilige wil, opdat wij, na U hier op aarde steeds beter en getrouwer gediend te hebben, eens het geluk mogen smaken U eeuwig te aanschouwen met de engelen en de gelukzaligen in de hemel. Geloofd, bemind, aanbeden en verheerlijkt zij in eeuwigheid onze Heer Jezus Christus in het Allerheiligste Sacrament des Altaars! Amen.
Het unieke en daarom alleen al heilige gebaar van de tongcommunie, zowel vanuit de priester als vanuit de communicant, wordt met de handcommunie hoe dan ook een gebaar dat je evenzo stelt als bij het uitreiken en ontvangen van eender welke traktatie, een profanatie dus. Suenens en consorten dragen een grote verantwoordelijkheid. Moge God hen genadig zijn.
De hand communinie staat haaks op de universele Rooms Katholieke geloofsovertuiging.
In de novus ordo vindt ook de transsubstantiatie niet plaats. De enige manier om het zuivere universele Rooms Katholiek gellof te beleiden is de vetus ordo. Deze Heilige Mis is de enige Rooms Katholieke Heilige Mis die overeenkomt met de universele Rooms Katholieke geloofsovertuiging.
De handcommunie staat inderdaad haaks op de Rooms Katholieke overtuiging, maar dat de consecratie niet geldig zou zijn, daar ga ik niet mee akkoord, zeker door de (wetenschappelijk bewezen!) Eucharistische mirakels die plaatsvonden via een in een volkstaal gevierde Mis geconsacreerde Hostie. Voorbeelden: Sokolka (Polen, 2008), Legnica (Polen, 2013), Buenos Aires (Argentinië, 2013), etc etc… Zie ook: https://eerherstelheiligsacrament.org/2017/07/27/eucharistische-mirakelen-bewijzen-christus-tegenwoordigheid-en-toch-geloven-de-mensen-niet/
en: https://eerherstelheiligsacrament.org/eucharistische-mirakelen/. Daarmee wil de Heer net aantonen: “Ik ben aanwezig!” en roept Hij op tot meer eerbied.
☩JMJ☩
Citaat Michaël Dekee: “Het is voor de mensen ook veel makkelijker om de H. Hostie mee te nemen naar de zitplaats, en eventueel weg te stoppen. Satanisten kunnen zo vrij een Hostie bekomen voor hun zwarte missen.”
Toen ik jaren geleden in Henegouwen was heeft iemand mij over een bepaalde priester gezegd dat hij de H. Communie exclusief op de tong gaf omdat er periodiek satanisten zich in de communierij kwamen vervoegen om aan Hosties te geraken. Die dingen gebeuren echt, ook hier in ons land.
Handcommunie is ongetwijfeld heiligschennend; de priesterwijding maakt een man tot een heilig vat van de Tempel zoals de gewijde kelk, en alleen zijn gewijde handen mogen het aanbiddelijk en hoogheilig Lichaam van Christus aanraken. Hij doet dit ook in persona Christi. De manier waarop de meeste Katholieken heden ten dage ter Communie gaan is ontstaan bij de protestanten; zij wilden hun ongeloof aan de Reële Presentie uitdrukken door een fysiek gebaar (de protestanten hebben natuurlijk de Reële Presentie niet, gezien zij geen geldige priesterwijding hebben en dus ook geen transsubstantiatie; maar dat terzijde), en grijpen in plaats van op de tong ontvangen was een zeer expliciete vorm van dergelijk gebaar. De psychologie die achter de handcommunie schuilt is niet moeilijk te vinden; “grijpen naar” gelijk een hoogmoedige satan in plaats van “ontvangen” gelijk een kind.
Ik blijf principieel weg van de novus ordo ritus, dus ik aanschouw niet wekelijks hoe men met vuile, ongewassen poten naar God grijpt, maar als men nadenkt over hoe wijdverspreid heiligschennis in onze dagen is, het is om duizelig van te worden. Eerst smijt men een geldstuk (waar iedereen met zijn snothanden aangezeten heeft) in het mandje, en daarna gaat men met een onbewogen gelaat met diezelfde hand God vastgrijpen. Als iemand gelooft dat de Hostie God is, hoe krankzinnig moet die persoon dan niet zijn om naar Hem te grijpen? Hoe houdt zo iemand dat week na week vol, maand na maand, jaar na jaar?
Dag Benjamin,
dat velen daartoe in staat zijn is vaak uit onwetendheid. Dat was bij mij ook zo. Dus wat we vooral moeten doen is sensibiliseren/inlichten. Ik doe dat door bvb het verspreiden van foldertjes over de Eucharistie. https://cruxavespesunica.org/bestellen/
Ik verkies uiteindelijk nu ook wel een Tridentijnse Mis boven een Novus Ordo, maar dat neemt niet weg dat ik er soms wel nog naartoe ga (op plaatsen waar het nog ‘goed’ is).
Mvg
☩JMJ☩
Verheugd te weten dat u dichter naar de traditionele Liturgie gegroeid bent, Michaël. Ik hoop dat u zich er meer en meer in zult verdiepen; het transformeert het menselijk psyche, weg van de invloeden van de moderniteit, en het leert een mens om te aanbidden en te loven zoals de Kerk dat doet. De gebeden en rituelen zijn traditioneel, dat is, zij zijn tot ons doorgegeven (tradere = doorgeven), en door de rigide structuur die geen inbreng toelaat van het “eigen ik”, wordt men gedragen door de Liturgie in plaats van dat de priester en de aanwezige congregatie de architecten zijn van wat er gebeurt. Zoals Mozes zijn schoeisel afdeed om de heilige grond te betreden, en zich liet dragen door de goddelijke Liturgie op de Berg Sinaï, temidden van het ontzagwekkend spektakel van de elementen, is ook de priester een dienaar van het altaar, en geen showman of clown die “het volk” moet doen applaudisseren.
Een “tridentijnse” (de echte Romeinse die in essentie teruggaat tot Petrus) Liturgie kan men zich gemakkelijk voorstellen op de Berg Sinaï onder omstandigheden zoals die van St. Mozes ten tijde van de Godsopenbaring; een novus ordo liturgie kan men zich eenvoudigweg niet op die wijze voorstellen. Het contrast is zo scherp dat het de ogen verblindt.
Het is een feit dat de novus ordo ritus voor hetzelfde sinister doel gecreëerd werd door Bugnini (logenaam: Buan) als datgene waarvoor de handcommunie ingevoerd werd als natuurlijk gevolg van het ziekelijk processus, namelijk het doel van protestantisering.
Beste Benjamin,
Als u schrijft: “Als iemand gelooft dat de Hostie God is, hoe krankzinnig moet die persoon dan niet zijn om naar Hem te grijpen?”, dan is het ook zo dat die persoon niet geloofd.
Waarom schrijf ik dat? Wel, zou er wel een geloof zonder liefde kunnen bestaan? Neen!
Dat leert ons de H. Apostel Paulus meermaals. Een geloof dat zelfs bergen kan verzetten en geen greintje liefde heeft, is onbestaande. De ganse leer van de Katholieke Kerk, de ganse H. Geschriften gaan juist over niets anders, namelijk de liefde tot God en tot de naasten uit liefde tot God. Als men die leer wil doorgronden, dan moet men eerst leren te beminnen, want daarzonder is er niets. Helemaal niets.
Concilie van Trente:
Canon 9
DS 819 / DH 1559
Als iemand zegt:
door het geloof alleen de goddeloze wordt gerechtvaardigd, zó, dat hij daaronder verstaat dat er niets anders nodig is om mee te werken om tot de genade van rechtvaardiging te komen en het helemaal niet nodig is dat hij door zijn eigen wilsbeweging zich voorbereid en toerust,
hij zij verdoemd.
Canon 16
DS 826 / DH 1566
Als iemand zegt:
met absolute en onfeilbare zekerheid dat hij zeker is van die grote gave van de vastberadenheid, tot het einde toe, zonder dat hij door een speciale openbaring onderricht heeft gehad,
hij zij verdoemd.
Nu, beste Michaël, eerst dank voor uw mooie bijdrage.
U schrijft daarin: ” Maar toen het eind de jaren 60 wijdverbreid in de praktijk begon te raken, vaardigde de paus, onder dwang, een decreet uit, dat de H. Communie in de hand toestond.”
Dus dat was Paulus VI.
Wie kan u, Michaël verplichten een artikel als deze hierboven te schrijven? Niemand. U hebt dit uit liefde tot God en tot de naasten geschreven, nietwaar? Wie zou dan “de paus” hebben onder dwang kunnen zetten? De Kardinalen vrijmetselaars? Zijn logebroeders misschien?
Hoe kan een “paus” nu eenmaal het verbieden en dan plots van koers veranderen? Zeker niet uit liefde tot Jezus, dat kan mij niemand vertellen. Ja ja, diezelfde is dan nog eens “zalig verklaard”. Ik zou niet weten om welke rede dan ook.
Wel, de straat mag hier vol staan met logeprutsers, dan zal dat mij worst wezen.
Als ik op de Stoel van Petrus zou zijn gezeten, dan sterf ik nog liever duizenden malen de gruwelijkste dood als de Heer Jezus te beledigen en de zielen te misleiden.
Laus tibi Christe +
Ave Maria +
☩JMJ☩
De theologale deugd van het geloof kan bestaan in een persoon zonder die van de liefde, de caritas, maar het is dan een dood geloof, en men kan zich op die manier niet redden van de ondergang. De caritas is, zoals St. Paulus duidelijk gemaakt heeft, de hoogste van de drie theologale deugden. In onze dagen, echter, is de godvrezendheid zodanig maatschappelijk uitgedoofd dat men niet aarzelt om zich te bezondigen aan ongeloof, en zo is het in deze tijd dikwijls het geval dat het geloof tezamen met de caritas uitgedoofd wordt in personen. In de tijden van het geloof erkenden zondaars dat zij zondigden. Nu niet meer; nu noemen de mensen hun zonden “vrijheden” en “rechten”. Ongeloof is een afschuwelijke misdaad omdat het een negatie van God is, en een blasfemische vervorming van het godsbeeld zoals geopenbaard op de aarde door Hemzelf.
Men spreekt dwalend over de Katholieke Religie als “een geloof”, als ware de Religie een verborgen iets waarvan de authenticiteit niet met zekerheid vast te stellen zou zijn. Het Katholiek Geloof is echter hét Geloof, op onbetwistbare wijze geopenbaard door de Hemel in de geschiedenis; het is niet één van vele “gelijkwaardige” belijdenissen in een egalitaristisch doolhof van religieus pluralisme, een droevig pantheon van “goden” door mensenhand gemaakt. Hét enige en waarachtige Geloof; dat is waar onze Martelaren de dood voor ingegaan zijn en waarvoor onze Heiligen zich doorheen de eeuwen verborgen hebben in kloosters om hun dagen in gebed en boete door te brengen.
In verband met het duidelijke Motu Proprio van Paus Paulus VI is het wellicht interessant hier te wijzen op een artikel van Sandro Magister over een vorige week in Italië verschenen boek over Paus Paulus VI.
Over de handcommunie:
On May 18, 1975, after noting more than once that during the distribution of communion, in the basilica or in Saint Peter’s Square, there were some who passed the consecrated host from hand to hand, Paul VI commented:
“The Eucharistic bread cannot be treated with such liberty! The faithful, in these cases, are behaving like.. infidels!”
Uit het artikel blijkt hoe veel moeite Paus Paulus had met de liturgische hervormingen.
“In reality, between Paul VI and the reform that was taking shape little by little there was not that affinity for which the critics rebuke him.
On the contrary, it was not unusual for Paul VI to suffer on account of what he saw taking place, which was the opposite of his liturgical culture, his sensibility, the spirit in which he himself celebrated.”
Wat vinden de Paulus VI-bashers hiervan?
http://magister.blogautore.espresso.repubblica.it/2018/04/19/paul-vi-and-the-liturgical-reform-he-approved-it-but-didnt-like-it-much/
Of:
https://tinyurl.com/ybcgzj6h
Ik las enkele maanden terug dat paus Benedictus XVI de tongcommunie knielend weer wilde invoeren in RK documenten. Ik kan nu niets meer vinden. Waar kan ik het terug vinden?
☩JMJ☩
Hij had laten weten dat hij niet wilde dat men bij zijn pauselijke missen de H. Communie in de hand zou ontvangen, maar voor zover ik weet heeft hij publiekelijk nooit expliciet gezegd dat hij de handcommunie als zijnde onwettig ging verklaren. Het is en blijft in de realiteit echter wel onwettig, want heiligschennis kan nooit rechtsgeldig tot kerkelijke wet verheven worden.