De Navolging van Christus
Eerste Traktaat – Nuttige wenken voor het geestelijk leven
Hoofdstuk 10: Het vermijden van overtollig gepraat.
Mijd het rumoer van de mensen zoveel ge maar kunt, want de bemoeienis met wereldse dingen bezorgt ons veel hinder, ook al worden ze met een oprechte bedoeling ter sprake gebracht. Wij raken namelijk zo gauw besmet door de ijdelheden, en wij verstrikken er ons zo gemakkelijk in. Ik zou willen, dat ik vaker gezwegen had en niet onder de mensen had verkeerd. Maar waarom praten wij eigenlijk zo graag en vertellen elkaar verhalen, terwijl wij toch zo zelden zonder letsel van ons geweten tot de stilte terugkeren? De reden waarom wij zo graag praten is deze, dat wij door dat wederzijds gepraat troost bij elkaar trachten te vinden en ons hart hopen op te beuren, dat door velerlei gedachten is bezwaard.
En met een bijzondere voorliefde praten en denken wij over die dingen waar wij veel van houden of naar verlangen of waar wij ons door gehinderd voelen. Maar helaas, wij doen het vaak zinloos en zonder vrucht. Want die uitwendige troost doet geen geringe afbreuk aan de innerlijke, goddelijke troost. Daarom moeten wij waken en bidden (vgl. Mat. 26,41) opdat onze tijd niet ongebruikt voorbijgaat. Wanneer spreken geoorloofd en wenselijk is, spreek dan stichtende dingen.
Onze slechte gewoonten en de onverschilligheid voor onze geestelijke voortgang houden nauw verband met de onbewaaktheid van onze mond. Overigens wordt onze geestelijke voortgang niet weinig bevorderd door vrome en ernstige gesprekken over geestelijke dingen, vooral daar waar mensen één van ziel en geest in God tezamen zijn.
Uit: Thomas A. Kempis – de Navolging van Christus
Origineel gepubliceerd op Crux Ave Spes Unica
“Overigens wordt onze geestelijke voortgang niet weinig bevorderd door vrome en ernstige gesprekken over geestelijke dingen, vooral daar waar mensen één van ziel en geest in God tezamen zijn.”
Ja, inderdaad. Indien een geestelijk gesprek mogelijk is, waar mensen één van ziel en geest in God tezamen zijn, verheug ik mij iedere maal. Ook al komt dit nog heel zelden voor. De meesten zijn daar doof voor of lopen weg als ze het woord “God” horen.
Dat is dan een teken dat ze niet door de Geest van God bezield zijn, maar eerder met de wereldse.
Of nog zo, als we horen zeggen, ‘Ja, maar jij spreekt over niets anders. Er zijn nog andere dingen in de wereld, Af en toe kan, maar niet voortdurend.’
Dan kan ik zo zeggen: “Waar uw schat zich bevindt, daar is ook uw hart.”
Wat kan mij de wereld brengen, behalve nutteloze praat en vertoningen? Wat is er belangrijker, een werelds leven of het eeuwig leven?
Het woord ‘Jezus’ uitspreken vandaag is voor velen als een messteek in hun geweten. O dat geweten dat velen trachten, ik zeg wel, trachten, te begraven, want dat lukt maar gedeeltelijk. Het geweten dat de rechtvaardige rechter is on on doen en laten. Als velen dat woord horen is het voor velen een verschrikking. Wel ja, hoe meer het voor hen een verschrikking is, hoe ongelukkiger ze zich voelen, en dan maar die stilte verbreken met wereldse muziek, films, nutteloze praatjes, vuile grapjes, en inderdaad, zo steelt de duivel onze o zo kostbare tijd op aarde, die in feite zou moeten dienen om de school van de liefde tot God en de naasten uit liefde tot God, te beoefenen in die mate dat men liefde wordt. Want heilig zijn is perfect beminnen. Zo zeggen we toch ook in het H. Misoffer “Sanctus, santus, santus Dominus Deus Sabaoth …” . Ja God is drie maal Heilig en de Moeder van Jezus is de Allerheiligste, die vlekkeloos bemint.
De zonde is het niet beminnen en is zodus omgekeerde van de liefde, het beminnen, in woord, in gedachten en in de daden, in doen en laten.
O de Allerheiligste Maagd en Moeder van God, die ons door deze zware tijden loodst is zo weinig bemind en zozeer verloochend. Zij die in deze tijden de overwinning moet behalen met Haar kroost, op de wereld en de duivelse machten, wordt zozeer versmaad. Zij is het teken aan de Hemel en de wereld zal geen ander teken krijgen.
Zoals de Almachtige Vader Zijn enig geboren Zoon Jezus Christus op aarde heeft gezonden in een tijd waarin de mensheid zozeer verloederd was, zo zend de Almachtige Vader en Haar Zoon Jezus Christus Haar in deze tijden waar eveneens de mensheid zozeer verloederd is, om met Haar kroost en de Hemelse Legermachten het Koningschap van Haar geliefde Zoon Jezus op aarde te vestigen en de helse machten voorgoed te verbannen.
Laus tibi Christi +
Ave Maria +
Peter, ik vind jouw bemerkingen nogal idealistisch en vooral buitengewoon geschikt voor een kluizenaar in de middeleeuwen. Als vader van 4 kinderen, echtgenoot en professioneel actieve mens, vind ik de dingen die je schrijft nogal wereldvreemd eigenlijk. Wat eten we vandaag, waar gaan we op vakantie, welke laptop koop ik best, wil jij komen helpen in het ballenkraam op het schoolfeest, ik wil een nieuw kleedje, waar organiseren we onze teambuilding: bowling of een escape-room?, het behoort allemaal tot de verantwoordelijkheden van een moderne mens. Verantwoordelijkheden die je opneemt voor anderen. Ik zie me al die vragen nog niet oplossen met “Laus tibi Christi” (wat dat ook moge betekenen. Zelf zou ik zeggen: christen ben je op de eerste plaats in een concrete wereld, met échte mensen, met échte vragen, noden en verlangens. Of moet mijn antwoord zijn: “bekijk het zelf maar”?
Beste William,
Dat uw ja een ja wezen en uw neen een neen. Dat was zo in de middeleeuwen en is nu nog altijd zo.
Trouwens, ik heb het al bekeken, wees gerust.
“Laus tibi Christi” is het Latijn voor Geloofd zij U Christus.
☩JMJ☩
William,
Niet iedereen is geroepen om monnik te worden, maar het monastieke leven is wel de volmaaktste vorm van het Christelijk leven, en het is dan ook heilzaam voor gehuwden in de wereld om de monniken te imiteren binnen het kader van hun levensomstandigheden en in zo verre dat zulks mogelijk is. Tijd maken voor gebed en meditatie (de Navolging lezen is daar geschikt voor) is bijvoorbeeld essentieel; anders verdroogt men geestelijk en is men niet bestand tegen de vele aanvallen van de duivel. In de wereld is er overigens veel meer gevaar om door wereldsheid geïnfecteerd te worden dan binnen de muren van een klooster dat in de authentieke geest van het religieuze leven wandelt.
Ik heb trouwens een grote liefde voor het eremitisch leven, inclusief voor de Middeleeuwse vormen er van, en het spijt mij dan ook dat u neerkijkt op de heilige kluizenaars van het verleden, die hun leven toegewijd hebben aan het gebed en de boete voor het heil van de zielen en het afwenden van goddelijke straffen over hun naties. Er zijn trouwens ook vandaag nog kluizenaars, en sinds de nieuwe Codex van het Canoniek Recht kan men canoniek kluizenaar worden binnen diocesaan verband (Canon 603), dus zonder dat men bij een religieuze orde hoeft in te treden. Men is dan kerkrechtelijk een volwaardige religieuze Broeder wiens status als kluizenaar kerkelijk erkend is. De plaatselijke Bisschop ontvangt de religieuze geloften van de Diocesane Eremijt.
Zoals het ongepast is voor religieuzen om de huwelijksstaat te denigreren, is het eveneens ongepast voor gehuwden om vormen van de religieuze staat te denigreren. Niet iedereen is bestemd om te huwen; sommigen worden uitgekozen door God voor een hoger levenspad, een levenspad dat niet altijd begrepen wordt door hun leefwereld. Had St. Simon de Styliet vandaag geleefd, dan zou hij waarschijnlijk – de huidige mentale toestand van de mensen kennende – schandelijk bespot geweest zijn door de media en zijn omgeving; doch hij had een echte, waarachtige roeping van God, en was zeer door Hem bemind. Door die roeping is hij de Vreugde van zijn Heer, in de presentie van de Heilige Maagd, St. Jozef en de ontelbare scharen van Heiligen en Engelen, binnengegaan in de eeuwige glorie.
“Laus Tibi, Christe” (het wordt eigenlijk met een “e” geschreven op het einde en niet met een “i”) betekent natuurlijk “Lof zij U, Christus”.
De Navolging van Christus is een onverwoestbaar boekje dat de eeuwen zal trotseren, een inspiratiebron voor iedereen.
W at in het artikel staat is waar, maar mogen we nog een getuigenis afgeven van de hoop die in ons is ( 1 Petr brief) Waken en bidden is zeer goed , maar we moeten daarvoor niet in een klooster gaan . Bidden kun je overal en steeds in vrome intenties , goed artikel!
☩JMJ☩
De Navolging mag van harte aangeraden worden ter lezing; de Heilige Theresia van Lisieux droeg als kind steeds het boekje bij zich. We weten wat voor geestelijke vruchten het bij haar voortgebracht heeft! Wel moet men moderne vertalingen vermijden die de tekst corrumperen.
Ik heb het daar zeer moeilijk mee met holle en wereldse gesprekken en moet dan echt inspanning doen om geintereseerd over te komen zodat ik gekend ben als zeer verstrooid . Er gaat tegenwoordig denk ik geen 5 minuten voorbij zonder dat ik aan God denk. Ik zou steeds in ieder gesprek en het maakt niet uit welk onderwerp over God willen praten, ook alle actuele gebeurtenissen zie ik verweven met God. Kortom in ieder aspect van het leven kan ik over en met God praten of discussieren, dus ik kan niet leven zonder God omdat dit het leven vol maakt en bovenal de enige reële hoop die er is om uit deze ballingschap te ontsnappen. Wat,iet wil zeggen dat ik intens kan genieten van de natuur of lekker eten of eens goed kan lachen met gezonde humor weliswaar.
Het is me trouwens een raadsel hoe Godloochenaars het zolang kunnen uithouden.
Willy ,het mooiste geluid is de stilte ,dat kun je in een klooster vinden ,niet te betalen .
Beste Edwin Vissers : daar ben ik het volledig mee eens, maar niet iedereen heeft die mogelijkheid. Ik heb eens een week doorgebracht in en kloosters en dat was inderdaad zalig men kwam er eindelijk aan het bidden, heel die sfeer was daarmee doordrongen!
Beste William (9 maart 2018 – 09:42),
… In een abdij de stilte en rust gaan opzoeken is inderdaad niet voor iedereen weggelegd. Maar de heilige Jozefmaria Escrivá heeft ons geleerd dat heiligheid ook kan bereikt worden doorheen onze dagelijkse bezigheden.
… Toch lijkt het heel goed van af en toe eens bewust stil te vallen. Dat is ook de betekenis van de sabbat die God gewild en ingesteld heeft. In dit opzicht is het heel belangrijk van de zondagse Eucharistie bij te wonen.
Vriendelijke groeten, AGSt.
God’s aanwezigheid voelt men het sterkst in de ‘stilte’ en ‘eenzaamheid’ van de natuur.
De Geestelijke Genegenheid in de natuur is hoogst zuiver en intens.
De zuiverste eenvoud van H.Benedictus, H.Franciscus, woestijnvaders.
In het heden nauwelijks nog mogelijk!
Honestly I have no idea why, mediafire is working normally. professional writing