Welke houding dienen wij aan te nemen tegenover het Heilig Sacrament? Blijven we rechtstaan of knielen we? Nog te vaak zie ik mensen, vaak gelovigen, die wel zouden kunnen knielen, maar het toch niet doen.
Eerbied voor wereldse koningen
In vroegere tijden knielden de hofdienaren, de ridders, de knechten en uiteindelijk alle onderdanen neer voor de koning toen ze voor zijn troon verschenen. Dit was om eer te bewijzen, zijn gezag te erkennen en te tonen dat ze onder hem stonden en niet zijn gelijke waren. En zelfs heilige koningen, zoals Koning Lodewijk IX, hadden een grote eerbied voor het Heilig Sacrament. En wij zouden nu heden niet meer hoeven te knielen voor de Koning der koningen, die rust in het Tabernakel, Zijn Troon hier op aarde?
Heilige eerbied en vrees voor het ‘Allerheiligste’ in het OT
In het Oud Testament lezen we over de verblijfplaats van de Heer in de woestijn, in de tent waar de Verbondsark zich bevond. Dit werd het Allerheiligste genoemd en God maakte zijn aanwezigheid kenbaar met overdag een kolom van rook en ’s nachts een kolom van vuur en licht. Enkel de priesters mochten het Allerheiligste betreden en neerknielen voor de ark en offers opdragen aan de Heer. Wie onbevoegd en ongevraagd het heiligdom betrad werd terplekke met de dood bestraft. Deze tent met het de Heilige Zegen in de Verbondsark werd ook wel Tabernakel genoemd. Na de intocht in het Beloofde Land bouwde koning Salomo de eerste Tempel in Jeruzalem, waarin deze Verbondsark werd geplaatst.
Heden bevindt zich in iedere Kerk een tabernakel waar het Allerheiligste in rust. Vaak lopen mensen er onachtzaam voorbij. De godslamp echter, moet ons herinneren aan de heilige Tegenwoordigheid van de Heer (zoals de vuurkolom boven de heilige tent) en roept ons op om Hem met heilige eerbied te bejegenen.
Eerbied voor de Heer in het NT
Toen de Drie Koningen naar Betlehem reisden om hulde te brengen aan het pasgeboren Goddelijk Kind, vielen zij voor Hem op hun knieën:
En zie, de ster, die zij in het oosten gezien hadden, ging voor hen uit totdat ze boven de plaats waar het Kind zich bevond, stil bleef staan. Op het zien van de ster werden zij vervuld van overgrote vreugde. Zij gingen het huis binnen, zagen er het Kind met zijn moeder Maria en op hun knieën neervallend betuigden zij het hun hulde. (Matt. 2,9-11)
Lezen we in de visioenen van de Zalige A.K. Emmerick hoe Maria en Jozef en de heilige engelen het Goddelijk Kind hulde brachten:
Opeens was voor mij het gewelf van de grot verdwenen; boven Maria opende zich een baan van licht, die zich met toenemende glans verhief tot in het hoogste van de hemel. In deze lichtbaan was in de verte een drukke, wonderbare beweging van gloriën die door elkander wemelden, doch die, naar gelang ze nader kwamen, duidelijker in de vorm van hemelse engelenkoren verschenen. De H. Maagd, in vervoering van de aarde opgeheven, doch haar blik ter aarde nederrichtend, aanbad nu haar God, wiens moeder zij geworden was, haar God, die haar nu als pasgeboren, hulpeloos wichtje, haar Kindje vóór haar op de grond neer lag. Ik zag onze Verlosser als een schitterend, heel klein Wichtje, dat met zijn eigen licht de omringende glans overstraalde, op het tapijt vóór de knieën van de H. Maagd neerliggen. Het leek me heel klein te zijn en onder mijn ogen te groeien. Doch dit alles was slechts het trillen en bewegen van zulk een grote glans, dat ik nauwkeurig zeggen kan hoe ik het gezien heb. De H. Maagd bleef nog een tijdlang in geestverrukking en ik zag hoe zij een doek over het Kind uitspreidde, maar zij raakte het nog niet aan en nam het niet op. Dit duurde een aanzienlijke tijd en dan zag ik het Kindje Jezus zich bewegen en ik hoorde het wenen. Hierop kwam Maria tot zichzelf, hief het van het rusttapijt op en hulde het in de doek die zij erover uitgespreid had en hield het nu in haar armen aan haar borst gedrukt; vervolgens ging zij zitten en hulde zich met haar Kind geheel in haar sluier, en ik vermoed dat Maria nu de Verlosser voedde aan de borst. Thans zag ik om haar heen vele engelen in een geheel menselijke gedaante vóór het Kindje in aanbidding op hun aangezicht ter aarde liggen … Er kon een uur na de geboorte verlopen zijn, toen Maria nu de H. Jozef, die nog aan het bidden was, uit zijn cel riep. Hij naderde en wierp zich vol godsvrucht, vreugde en nederigheid op zijn aangezicht neer. Eerst toen Maria hem opnieuw verzocht om met vreugde en dank het geschenk van de Allerhoogste aan zijn hart te drukken; richtte hij zich op, ontving het Jezuskindje in zijn armen en loofde en dankte onder vreugdetranen de barmhartige God.
Ook de herders die het Kindje Jezus kwamen eren, knielde voor Jezus neer:
Zij klopten schuchter op de deur aan en Jozef trad hun vriendelijk tegen; zij zeiden hem wat de engel in de nacht hun verkondigd had en dat zij nu kwamen om aan het Kind der Belofte hun hulde en schamele geschenken aan te bieden. Jozef nam hun geschenken met ootmoedige dankbetuiging aan en liet hen de dieren in het kelderhol brengen, dat zijn ingang had naast de zuidelijke deur van de geboortegrot en hij ging tot daar met hen mee Hierna bracht hij de 3 herders bij de H. Maagd; zij zat op de geboortedeken ter aarde naast de kribbe met het Kindje Jezus op haar schoot. Met hun staf in de armen wierpen de herders zich allernederigst voor Jezus op de knieën en bleven lang in die houding, sprakeloos van ontroering en met troost overstelpt, terwijl tranen van vreugde en liefde over hun wangen rolden.
Zo zou onze houding moeten zijn tegenover de Heer in het heilig Tabernakel en tijdens de Eucharistische aanbidding. Probeer naar het Tabernakel en naar de H. Hostie in de monstrans of op het altaar te kijken met de ogen van de geest en het goddelijk Kind te zien – onze Verlosser.
Zei Paulus trouwens ook niet dat iedere knie zich zal buigen voor Jezus?
Die gezindheid moet onder u heersen welke ook Christus Jezus bezielde:
Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God: Hij heeft zich van zichzelf ontdaan en het bestaan van een slaaf aangenomen. Hij is aan de mensen gelijk geworden. En als mens verschenen heeft Hij zich vernederd, Hij werd gehoorzaam tot de dood, tot de dood aan een kruis. Daarom heeft God hem hoog verheven en Hem de naam verleend die boven alle namen is, opdat bij het noemen van zijn naam iedere knie zich zou buigen in de hemel, op aarde en onder de aarde, en iedere tong zou belijden tot eer van God, de Vader: Jezus Christus is de Heer.
Dierbare vrienden, gij hebt altijd naar mij geluisterd; maakt dus nu, in mijn afwezigheid, met niet minder ernst werk van uw heil dan toen ik bij u was. God is het immers die zowel het willen als het doen bij u tot stand brengt, om zijn heilsplan te verwezenlijken. Doet al wat ge te doen hebt, zonder, te morren of tegen te spreken. Zorgt dat ge onberispelijk en ongerept zijt, als onbesproken kinderen van God onder een slinks en ontaard geslacht, waarin gij schittert als sterren in het heelal. (Filip. 2,5-15)
De Heilige Pater Pio verhaalde eens over een overleden pater uit zijn klooster, die in het Vagevuur zat omdat hij te weinig eerbied had betoond voor Jezus in het Tabernakel:
Ook werd het volgende voorval door pater Pio aan pater Anastasio verteld. “Op een avond, terwijl ik alleen in het koor aan het bidden was, hoorde ik het geritsel van een monnikspij en zag een jonge confrater druk doende aan het hoofdaltaar alsof hij de kandelaars afstofte en de bloemenvazen op hun plaats zette. Overtuigd dat het frater Leone was die het altaar in orde bracht en omdat het tijd was voor het avondeten ging ik aan de balustrade staan en zei hem: “Frater Leone, ga eten, het is nu niet het ogenblik om het altaar af te stoffen en in orde te brengen”. Maar een stem die niet die van frater Leone was antwoordde me: “Ik ben frater Leone niet!” “Wie ben je dan?”, vroeg ik. “Ik ben een medebroeder van jullie die hier het noviciaat gedaan heeft. De gehoorzaamheid verplichtte me het hoofdaltaar zuiver en in orde te houden tijdens het proefjaar. Helaas, meerdere keren had ik te weinig eerbied tegenover Jezus in het heilig Sacrament door het Allerheiligste, dat in het tabernakel bewaard wordt, niet te groeten als ik voorbij het altaar kwam. Door deze ernstige nalatigheid ben ik nog altijd in het vagevuur. Nu stuurt de Heer mij in zijn oneindige goedheid naar jullie omdat jullie moeten vaststellen tot wanneer ik zal moeten lijden in deze vlammen van liefde. Ik vertrouw op jullie…” – “Ik die dacht grootmoedig te zijn tegenover die lijdende ziel riep uit: “Je zal daar blijven tot aan de mis in het klooster morgenochtend.” De ziel schreeuwde: “Wreedaard! Daarna slaakte ze een gil en verdween”. Deze jammerkreet veroorzaakte een wonde in mijn hart die ik mijn ganse leven zal voelen. Door de goddelijke volmacht had ik deze ziel onmiddellijk naar het paradijs kunnen zenden maar ik veroordeelde ze om nog een nacht in de vlammen van het vagevuur te blijven.”
Laten wij dan ook steeds het goede voorbeeld tonen, en, als wij kunnen, knielen voor Jezus in het Tabernakel, in de monstrans tijdens de Aanbidding en de Zegen met het Allerheiligste. We kunnen nooit teveel knielen! Een priester die ik ken zei afgelopen weekend dat hoe hoger het gebouw moet zijn, hoe dieper we de put voor de fundamenten moeten graven. Maria was de nederigste van allen en zij is de heiligste geworden in de Hemel, boven de engelen. Als wij heilig willen worden, moeten we ons klein en nederig maken, en steeds in alle nederigheid neerknielen voor Hij die onze God en onze Redder is. Wie Jezus oprecht bemint zal dat vanzelf doen. Ware Liefde ís nederig.
Zalig Kerstfeest!
Origineel gepubliceerd op Crux Ave Spes Unica
Hoog zal de Heer geprezen zijn, onze God
Werp u neer voor zijn voetenbank:
Hij is heilig!
(Psalm 98/99:5)
… Het belangrijkste lijkt me dat je eerbied en ontzag toont voor het Heilig Sacrament, veruitwendigd in concrete handelingen en houdingen. Knielen lijkt me daarbij het beste, maar ik zou er geen algemene verplichting van maken voor iedereen : iets anders kan ook de eerbied weerspiegelen. En wat met ouderen die niet meer goed kunnen knielen ?
… In onze kerken zijn regelmatig “toevallige passanten” te zien, bv. mensen die uitzonderlijk de Eucharistieviering bijwonen omdat er iemand in de familie overleden is. Dikwijls is duidelijk dat ze geen besef meer hebben dat men voor het Heilig Sacrament eerbied moet opbrengen. Het wordt tijd dat priesters een en ander duidelijk maken. Het is al ontiegelijk lang geleden dat ik een priester hoorde preken over de reële aanwezigheid van de gehele Christus (lichaam + bloed + gehele godheid) onder de Eucharistische gedaanten.
Ik zeg op het einde van mijn artikel: als wij kunnen. Als men niet kan knielen, dan volstaat uiteraard een (knie)buiging. Maar zelfs veel oude mensen kunnen perfect knielen als ze dat willen. Ik herinner mij van een aantal jaar geleden een oude man met een stok die net had gebiecht en naar het altaar strompelde en zich al wenend op zijn knieën gooide voor het uitgesteld H. Sacrament. Dat was aangrijpend om te zien, maar bewijst dat ook oude mensen wel kunnen knielen als ze dat willen, hetzij met iets meer moeite. Het is bekend van Paus Johannes Paulus II dat hij op het einde van zijn leven, toen hij geheel en al sukkelachtig was, persé wilde blijven knielen voor het H. Sacrament. Dat geeft te denken.
Ik wil aan onze vriend Michael Dukee eens aanraden of hij met een hernia in zijn rug wel goed kan buigen? Dus laat ons stoppen met voor allen zijn geloofsovertuiging op te leggen, met alle respect voor mijn vriend michael hij is nog niet zo i-oud en knielen voor God zal ik doen ik heb voor mezelf voorbehouden om kerstmis met vasten door te brengen ik hoop dat velen mij zullen volgen in plaats van zich vol te vreden , verontschuldig mij met deze woorden jullie vriend en geloofsgenoot !!
Ik wil hier herhalen voor alle respect voor Dukee hij heeft natuurlijk een punt maar gunt ieder zijn overtuiging, knielen of niet op kerstmis breng ik door met bidden en vasten wie volgt? praten is zeer gemakkelijk maar het in praktijk brengen lijkt voor velen moeilijk? Indien nodig kom ik naar Edegem naar het Loursesgrot in Edegem en ik neem het heel ernstig Willy
Helemaal eens met het feit dat heel veel mensen totaal geen respect meer hebben voor de stilte en de sacraliteit in een kerkgebouw. Laat staan dat ze weten hoe zich te gedragen… Toch wil ik, wat dat knielen betreft, wel waarschuwen voor uiterlijke nederigheid. Ik denk dat God vooral wil dat we ons innerlijk heel nederig en klein maken. Ik ken ze ook hoor, de madammen die zo vroom door de knieën gaan, en zich toch zo devoot gedragen tijdens de aanbidding, de rozenkrans en de eucharistie. En ze zijn de kerk nog niet uit, en ze staan te roddelen dat het een lieve lust is. Meermaals meegemaakt. (en nog…) Ik denk niet dat onze Lieve Heer opgezet is met dat soort van uiterlijke vroomheid. Zoals je zelf afsluit, ware liefde IS nederig, maar hoeft zich niet persé zo te profileren in uiterlijk gedrag. Het zou mooi zijn moesten de priesters vandaag daar een keertje meer over spreken, en een waardige houding onder de aandacht brengen. In tussentijd zal ik wel knielen in m’n woonkamer, bij het bidden van m’n rozenkrans, of als ik alleen ben in de kerk. Ik hoef dat niet zo nodig te doen met een hoop volk er rond…
Men kan buigen, een kniebuiging maken of knielen voor het Allerheiligste. Het is immers de Heer zelf. Ik vindt zelf dat als je dit in een Kerk doet. juist nederig bent ondanks dat er mensen aanwezig zijn. Zelfs Maria knielt voor het Allerheiligste uit eerbied, Ja, er zijn inderdaad mensen die niet meer kunnen knielen, maar deze mensen kunnen misschien wel buigen of op z’n minst hun hoofd buigen. Ikzelf heb nogal last van een versleten rug (drie plekken) en last van mijn heup maar ik kniel ook, en als ik veel pijn heb buig ik. Vasten is een goed en prima, maar je kunt nog altijd eerbied tonen voor de Heer. Hij heeft zich laten martelen en aan het Kruis laten slagen voor ons,
Wie zijn schuld is het dat er niet meer geknield wordt ? men heeft de kniel en bidbanken vakkundig verwijdert uit onze kerken en vervangen door gewone stoelen die men in het begin nog draaide om daarop te kunnen knielen, met de huidige stoelen in onze kerk kun je zelfs dat niet meer, hetzelfde met de handcommunie, biechten ga zo maar door. Nu zouden de leken alles terug in eer moeten herstellen zonder aanmoediging van de kerk. Goed, de meeste priesters zullen je tongcommunie geven of laten je knielen zoveel je wil maar openlijk komen zij er niet voor uit. Met de tongcommunie is er een ander probleem ontstaan nl dat er naast de priester een leek de communie uitdeelt kun je toch moeilijk bij een leek de tongcommunie ontvangen, dat slaat nergens meer op .
In de Franse parochie, in de wijk Marlot in Den Haag, hebben de modernisten het enkele jaren terug, nog bonter gemaakt, beste Sergeant Yves. Na de pensionering van de traditionele pater Jezuït pastoor (weliswaar NOM, medio jaren 2000), werd een algehele “verbouwing” van het oorspronkelijke jaren 1920 interieur, op touw gezet. De knielbanken werden vervangen door stoelen in een kring en het tabernakel verdween naar een nis in de zijmuur van de kapel. In de kapel werd dus niet meer geknield, er stond een tafel, vooraan, voor de tafeldienst, en de nis met het tabernakel, veranderde in een vestiaire, waar de gelovigen hun jassen konden ophangen. De toenmalige koster merkte op de contradictie met de trend van terugkeer van het Heilig Misoffer van altijd. Omstreeks die tijd kwam het echte Misoffer weer in de lift, wereldwijd. Maar de sektarische, modernistische clerus van het bisdom Rotterdam, zette door, top down.
Voordat we anderen aanspreken over het knielen, beste scribenten, zou ik willen voorstellen om de term “Eucharistieviering”, niet meer te gebruiken. Deze neutrale, maar revolutionaire V2 aanduiding, geeft niet het echt gebeurde weer. Dat was ook de bedoeling van de gemijterde V2 schurken indertijd, die de Kerk in de revolutie wilden storten.
De gelovigen mochten niet meer herinnerd worden aan het Heilig Misoffer van altijd, het overdoen van Golgotha, telkens weer, al 2000 jr lang, opgedragen door miljoenen priesters. Maar daartegenover staat het Misoffer al 2000 jr lang, geboekstaafd als tendentieus anti-apekool. Uit die hoek, enkele jaren terug, bij monde van een bekende NL joodse schrijver, werd ook geëist om “Goede Vrijdag”, af te schaffen. Na 2000 jr willen de sektes verlost worden van het dragen van 2000 jr last. Zij willen niet herinnerd worden aan hun last van Golgotha (Petrus, Hand. 3, 14-15). Dat zat er achter, toen de NOM, kunstmatig, werd ontworpen.
Via de nieuwe V2 term “Eucharistieviering” kon het offerkarakter worden verdonkeremaand, versluierd, zonder openlijke ontkenning, maar in de verwachting dat nieuwe generaties gelovigen dan, als vanzelf, het besef van het offer op Golgotha, zouden gaan verliezen, om vervolgens, de Lutherse tafeldienst te kunnen accepteren. Daarom moest het “offer” plaats maken voor “Eucharistieviering”, een vriendelijk aandoende, maar nietszeggend eufemisme, een tussenterm, voor de “tafeldienst” van Luther.
Nabrander :
Na Goede Vrijdag, voeg toe :
“”Manfred Gerstenfeld achtte in zijn boek, ” Het verval, Joden in een stuurloos Nederland”, (2010, blz. 173), de liturgie van Goede Vrijdag antisemitisch.””