Voor het eerst heeft een bisschop zich uitgesproken over de mogelijke ongeldigheid van de verkiezing van paus Franciscus. Op zijn blog “Abyssum” schreef Mgr. René Henry Gracida, Bisschop-emeritus van Corpus Christi, Texas, op 5 september volgend commentaar:
Enkel God weet of Franciscus een Antipaus is of niet.
Er is geen twijfel dat hij paus werd verkozen, maar is hij een paus of is hij een antipaus? Er is twijfel dat zijn verkiezing zowel geldig als wettig was; er is goede reden om te geloven dat het ofwel onwettig maar geldig was of wettig en ongeldig.
De reden voor de verwarring is dat de Apostolische Constitutie, Universi Dominici Gregis, die pauselijke conclaven bestuurt, de automatische excommunicatie voorziet van gelijk welke kardinaal die deelneemt aan een samenzwering om de verkiezing van een kardinaal te veroorzaken of te verhinderen. Er is geen twijfel dat Francisus deel was van een samenzwering om hem verkozen te krijgen. Daarom is het een legitieme vraag of het al dan niet mogelijk is voor een geëxcommuniceerde kardinaal om zowel de wettige als geldige verkozen paus te zijn.
Dit alles gecombineerd met twijfels over de geldigheid van het aftreden van Paus Benedictus XVI rechtvaardigt twijfel over ofdat Franciscus DE paus is.
Er is wat bewijs dat Benedictus gedwongen was om af te treden. Indien dat waar is, was zijn aftreden ongeldig. De enige persoon die zou kunnen hebben geoordeeld over de geldigheid of de ongeldigheid van zijn aftreden was de Prefect van de Apostolische Signatuur, die op dat ogenblik Kardinaal Raymond Burke was. De eerste daad van Franciscus als paus was het verwijderen van Kardinaal Burke als Prefect van de Apostolische Signatuur en het aanduiden van Mgr. Pinto, een supporter van Franciscus.
Indien Paus Benedictus’ aftreden gedwongen was, was het ongeldig en is hij nog steeds de Paus van de Kerk, maar met de stoel van Sint Petrus bezet door een antipaus.
En op 29 september schreef hij een ander artikel waarin hij op het einde zegt:
Het is essentieel dat mijn commentaar (Verkiezing van Paus Franciscus Krachtens Universi Dominci Gregis) wijd verspreid wordt. Waarom? Noch broederlijke (i.e. Dubia) noch filiale correctie zal de modernistische infrastructuur ontmantelen die door Jorge Mario Bergoglio (Paus Franciscus) werd opgericht – maar een bewustzijn dat de verkiezing van Bergoglio (Paus Franciscus) ongeldig was en zijn selectie van modernistische bisschoppen en kardinalen krachteloos zal maken. Vergeleken met de broederlijke/kinderlijke (filiale) correctie, moeten alle bezorgde Katholieken de significantie van mijn argument begrijpen – verwijzing modernistische infrastructuur – dat de verkiezing van Jorge Mario Bergoglio (Paus Franciscus) niet geldig was.
Het kan misschien wel zijn maar als de anderen zwijgen zal de huidige paus er gewoon aan blijven ! Trouwens deze paus heeft veel aanhangers onder de modernisten zij die de paus op de troon hebben gezet om van de kerk een wereldse kerk te maken .
Derde geheim Fatima spreekt over 2 aparte personen?
De Paus (Ratzinger)
&
bisschop in het wit (bergoglio)?
http://newsforcatholics.info/2017/10/23/uncanonically-elected-pope/
Iemand die durft ,deze bisschop. Wie is / zijn de volgende ? Alleen of met een paar meer begin je helaas niet veel. En er zijn veel mensen die verblind zijn door de charmes van Bergoglio, die willen het niet zien. Misschien zou het helpen als Benedictus eens even uitlegt hoe het precies is gegaan en de kant kiest van degenen die in opstand komen tegen Bergoglio . Hij zal dan wel de gevolgen moeten zien ( ineens is hij overleden ) …
☩JMJ☩
Zie hier wat Louis Billot, één van de belangrijkste ecclesiologen van de 20ste eeuw, schreef over de universele adhesie van de Kerk als onfeilbaar teken van de geldigheid van een pontificaat:
“Permittere quoque potest ut de legitimitate unius vel alterius electi exoriatur dubium. Permittere autem non potest ut Ecclesia tota eum admittat pontificem qui verus et legitimus non sit. Ex quo igitur receptus est, et Ecclesiae coniunctus ut corpori caput, non est amplius movenda quaestio de possibili vitio electionis vel defectu cuiuscumque conditionis ad legitimitatem necessariae, quia praedicta Ecclesiae adhaesio omne vitium electionis radicitus sanat, et exsistentiam omnium requisitarum conditionum infallibiliter ostendit. Et hoc sit obiter dictum contra eos qui certa tentamina schismatica tempore Alexandri VI facta hoc nomine cohonestare volunt, quod ab eo fiebant qui de haereticitate Alexandri certissimas probationes in Concilio generali revelandas habere se dictitabat. At vero, ut aliae nunc rationes omittantur quibus opinio ista facile posset confutari, haec una sufficit: Constat nempe quod tempore quo Savonarola suas ad principes litteras scribebat, tota christianitas Alexandro adhaerebat et obediebat tanquam vero pontifici. Ergo eo ipso, Alexander non erat pontifex falsus, sed legitimus. Ergo non erat haereticus, ea saltem haereticitate quae tollendo rationem membri Ecclesiae, pontificia potestate vel qualibet alia ordinaria iurisdictione ex natura rei consequenter privat.” [De Ecclesia Christi, Quaestio XIV – De Romano Pontifice, Thesis XXIX, §3.]
Billot zegt daar dat een Paus die door de gehele Kerk als Paus erkend wordt onmogelijk vals kan zijn, en dat die universele adhesie, enerzijds, het onfeilbaar zeker maakt dat alle van Godswege essentiële vereisten voor geldige pauskeuze vervuld zijn, en anderzijds, alle mogelijke juridische irregulariteiten op vlak van kerkelijk recht in de wortel geneest (… “quia praedicta Ecclesiae adhaesio omne vitium electionis radicitus sanat, et exsistentiam omnium requisitarum conditionum infallibiliter ostendit.”). Gezien geheel het Episcopaat, en Jozef Ratzinger zelf, van in het begin van het pontificaat van Franciscus “et cum Papa nostro Francisco” gebeden heeft tijdens de Mis, zonder de minste publieke tegenstand jegens de geldigheid van zijn Soeverein Pontificaat, is het een dogmatiek feit dat Franciscus de Paus van Rome is, en het is een akt van schisma om dat af te wijzen of in twijfel te trekken.
De huidige ramp bestaat er niet in dat Franciscus een anti-paus zou zijn, maar dat hij het Ambt van Petrus misbruikt om het Katholiek Geloof af te breken. Indien het ooit gerechtvaardigd zou kunnen zijn om de geldigheid van een Paus in twijfel te trekken die door geheel de Ecclesia Docens (de Lerarende Kerk – dat is – alle Diocesane Bisschoppen, inclusief de Paus, tezamen) als Paus erkend wordt, dan zou geheel de zichtbare, publiekelijke Successie van Sint Petrus in onzekerheid en obscuriteit vallen; iets wat Onze Heer Jezus Christus met het door Billot genoemd ecclesiologisch principe van Zijn Kerk heeft willen afweren door dat principe deel te laten uitmaken van de goddelijke constitutie van de Kerk. Eén van de schone parels van de Kerk is haar ondoorbroken zichtbare transmissie van Apostolisch Gezag, met onfeilbare criteria om dat Gezag met zekerheid te kunnen situeren, in scherp contrast met, bijvoorbeeld, de protestanten wier gepretendeerd ‘gezag’ van in het begin van hun sekten gebaseerd werd op vage, valse noties van “buitengewone zendingen” waar elke dweper naar willekeur aanspraak op kon maken. Sedevacantisme en het recent ontstaan Benedictinisme vernietigen de zekere, zichtbare transmissie van Apostolisch Gezag, en maakt de geldigheid van Roomse Pausen afhankelijk van privaat ‘gezag’ van particulieren. Wat mij opvalt is dat het Benedictinisme ontstaan lijkt te zijn geweest bij, vooral, lekenpersonen met weinig kennis van ecclesiologie die in de tijd van Benedictus XVI als Paus ongegronde lof uitspraken over diens kerkelijk beleid en zeer beïnvloed werden door een onjuiste, overdreven en fideïstische kijk op de pauselijke onfeilbaarheid, alsof elk ‘officieel’ pauselijk document (zoals een encycliek) van begin tot einde als hemels manna moest omarmd worden door het feit alleen dat het ‘officieel’ was; hetgeen niet overeenkomt met de criteria voor pontificale onfeilbaarheid zoals uitgedrukt in het Eerste Vaticaans Concilie. Die mensen lijken heden zo gechoqueerd te zijn door de oeverloze vernielzucht van Paus Franciscus dat zij, vanuit die valse notie betreffende pauselijke onfeilbaarheid, menen te moeten zeggen dat Franciscus vanwege die vernielzucht onmogelijk de Paus zou kunnen zijn. Dat staat echter niet gegrond in de authentieke Katholieke ecclesiologie, en is objectief vals.
Correctie: … “una cum famulo tuo Papa nostro Francisco” – Niet: … “et cum Papa nostro Francisco”.
U hebt duidelijk het artikel op de site van de eerwaarde bisschop niet gelezen: https://abyssum.org/2017/03/27/election-of-francis-pursuant-to-universi-dominci-gregis/ Het gaat daarin niet over de ongeldigheid van de verkiezing van Bergoglio omdat hij nu een vernielzuchtige paus zou zijn, maar de effectieve ongeldigheid van zijn verkiezing volgens Universi Dominci Gregis. Er zijn overigens nog perioden in de Kerk geweest met antipausen (denk aan het Westers Schisma); die werden ook door grote delen van de Kerk aanvaard, maar waren de paus niet.
John J. Aréchiga is known to me to be a researcher of exceptional ability. For some time I have read the results of his research and at my urging he has agreed to allow me to publish several of his essays. This essay addresses a matter of critical importance to the Roman Catholic Church at this moment in its history. I publish this essay in the hope that it will contribute to the efforts of persons in the Church in authority who have the power to find solutions to the problems that currently afflict the Church.
+Rene Henry Gracida, Bishop Emeritus of Corpus Christi
The March 13, 2013, papal election of Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) is arguably a high point in an ongoing MODERNIST conspiracy and this commentary will establish that Bergoglio’s (Pope Francis) papal election is invalid.
[…]
It bears repeating: A valid papal election depended on the compliance with Universi Dominici Gregis, Apostolic Constitution on the Vacancy of the Apostolic See and the Election of the Roman Pontiff.
“Should the election take place in a way other than that prescribed in the present Constitution, or should the conditions laid down here not be observed, the election is for this very reason null and void, without any need for a declaration on the matter; consequently, it confers no right on the one elected.” [Universi Dominici Gregis, paragraph 76]
[…]
Relevant Allegations and Arguments
In recent days, weeks, and months allegations have surfaced that the papal election of Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) was in violation of Universi Dominici Gregis, Part II, The Election of the Roman Pontiff, Chapter VI, Matters to be Observed or Avoided in the Election of the Roman Pontiff, paragraphs 78-86. For example:
October 1, 2015, Kindle eBook published Cardinal Godfried Danneels authorized biography; and published the hardcover edition in Dutch on September 22, 2015.
The authorized biography of Cardinal Godfried Danneels is documentary evidence. Pertinent parts of the authorized biography focus on the matters to be observed or avoided in the election of the Roman pontiff, (paragraphs 78-86).
In a September 23, 2015, article Karim Schelkens, co-author of Cardinal Danneels authorized biography, reportedly said: “The election of Bergoglio was prepared in Sankt-Gallen, without doubt….”
Arguably, in private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, during Pope Benedict XVI’s lifetime and without having consulted him, made plans (conspired) concerning the election of his successor, in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 79.
Arguably, in private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, conspired, individually and as a group, to exercise influence on members of the College of Cardinals regarding the election of Jorge Mario Cardinal
Bergoglio (Pope Francis) – in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 80.
Arguably, in private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, formed a pact, agreement, promise or other commitment (i.e., conspired) which obliged them to give their vote to Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) – in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 81.
On September 24, 2015, the National Catholic Register published an article about Cardinal Godfried Danneels authorized biography that suggested the violation of “Matters to be Observed or Avoided in the Election of the Roman Pontiff”– and [arguably] compromised the election of Pope Francis.
On September 24, 2015 Father John (“Z”) Zuhlsdorf commented on the National Catholic Register’s article about the authorized biography of Cardinal Godfried Danneels. Father Zuhlsdorf essentially confirmed that Cardinal Danneels acknowledges the existence of a “mafia” club that bore the name of St. Gallen; that the group wanted a drastic reform of the Church (“to make it “much more modern”); and for Cardinal Jorge Bergoglio to head it [the Church].
On September 25, 2015, Life Site News published an article (Cardinal Danneels admits being part of clerical ‘Mafia’ that plotted Francis’ election) about the authorized biography of Cardinal Godfried Danneels.
Reportedly, Cardinal Godfried Danneels publicly and good-humoredly admitted he was a regular member of a secret pressure group of Churchmen that met in the Swiss town of Sankt-Gallen.
Reportedly, Cardinal Godfried Danneels said that [the official report discreetly labeled “the Sankt-Gallen group” by its members as “the Mafia” and that they aimed to counter the growing influence of Cardinal Ratzinger under the pontificate of Saint John Paul II.
Reportedly, “The election of Bergoglio was prepared in Sankt-Gallen, without doubt. And the main lines of the program the Pope [Francis] is carrying out remain those that [Cardinal] Danneels and Co [Company] discussed more than ten years ago.”
Reportedly, “They wanted Church reform, they wanted to bring the Church closer to the hearts of people; they moved forward by stages,” commented Mettepenningen. “At the beginning of the year 2000, when John Paul II’s end was becoming more foreseeable, they thought more strategically about what was
going to happen to the Church after John Paul II. When Cardinal Silvestrini joined the group it took on a more tactical and strategic character.”
Arguably, in private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, during Pope Benedict XVI’s lifetime and without having consulted him, made plans (conspired) concerning the election of his successor, in violation Universi Dominici Gregis, paragraph 79.
Arguably, in private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, conspired, individually and as a group, to exercise influence on the election of Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) – in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 80.
Arguably, in private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, formed a pact, agreement, promise or other commitment of any kind (conspired) which obliged them to give their vote to Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) – in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 81.
Arguably, in private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, over a period of ten years, entered into stipulations, committing themselves of common accord to a certain course of action should one of them be elevated to the Pontificate – in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 82.
A September 23, 2015, short online video, in Flemish, featuring Cardinal Godfried Danneels, appears to corroborate both the September 24, 2015, National Catholic Register article and the September 25, 2015, Life Site News article.
A literal English translation of the text immediately below the video reads: “A new official biography gives more insight into the life of Cardinal Danneels. Tells the Cardinal that he was in a secret club of cardinals which opposed Joseph Ratzinger. He calls it a mafia club and bore the name of St. Gallen. It wanted a drastic reform of the Church, much more modern and current Pope Francis to the head. That is ultimately successful.”
On September 26, 2015, Father John Zuhlsdorf (“Father Z”) inquired about the validity Pope Francis’ election.
On September 29, 2015, Life Site News published an article that further substantiates the existence of the “shadow council” referenced in Cardinal Godfried Danneels authorized biography. Swiss bishops essentially confirmed the existence of Cardinal Danneels’ ‘mafia’ against Benedict XVI.
9. On September 29, 2015, Life Site News published a second article that further substantiates the existence of the “shadow council” referenced in Cardinal Godfried Danneels authorized biography. The article references the release of a new book, by German bishops, about the controversial ‘Shadow Council’ in Rome.
In this context it is important to understand that Canon law, albeit inapplicable to papal elections, provides for and defines an extrajudicial confession: “A confession, whether in writing or orally, that is made outside the trial to the adversary himself or to others is called extrajudicial: it is for the judge having admitted to the trial and weighing the circumstances of all things, to decide what is to be made of it.” [1917 CIC 1753] [See also 1983 CIC 1537]
Why is it important to understand that Canon law, albeit inapplicable to papal elections, defines and provides for an extrajudicial confession? Arguably, the authorized biography of Cardinal Godfried Danneels and the September 23, 2015, short online video, in Flemish, featuring Cardinal Godfried Danneels, are extrajudicial confessions.
Are these extrajudicial confessions credible? Yes. Recent reports (May 25, 2015) of a recent private (“shadow council”) meeting are consistent with the extrajudicial confessions. Recall that on May 25, 2015, a private meeting, reportedly held at the Pontifical Gregorian University, the Jesuit University under the Holy See, convened by the presidents of the German, Swiss, and French bishops’ conferences, in anticipation of the Synod on the Family slated for October. Reportedly, the meeting’s objective was to push for modernist changes in “pastoral practice” as regards Communion for the divorced and “remarried,” as well as the welcoming of Catholics living in “stable” same- sex unions.
Arguably, given the above referenced extrajudicial confessions, articles, interviews, and videos, there is cause to conclude that the papal election of Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) was in violation of Matters to be Observed or Avoided in the Election of the Roman Pontiff, paragraphs 78-86. Arguably:
In private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, during Pope Benedict XVI’s lifetime and without having consulted him, made plans (conspired) concerning the election of his successor, in violation [Universi Dominici Gregis, paragraph 79]
In private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, conspired, individually and as a group, to exercise influence on the election of Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) – in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 80.
In private gatherings the Sankt-Gallen Group, and others, formed a pact, agreement, promise or other commitment of any kind (conspired) which obliged them to give their vote to Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) – in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 81.
The Sankt-Gallen Group, and others, in private gatherings before the election, probably entered into stipulations; committing to a common accord and certain course of action should Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) be elevated to the Pontificate – in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 82. Many of the previously enumerated allegations relevant to Canon Law evidence this.
Arguably, the Sankt-Gallen Group- and others- allowed their mutual friendships, aversions, personal relationships, pressure groups, interference of persons in authority, suggestions by the mass media, force, fear, and/or popularity- to choose Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) in violation of Universi Dominici Gregis, paragraph 83. Many of the previously enumerated allegations relevant to Canon Law also evidence this.
There are undertones of braggadocio arrogance throughout the allegations; it is as if there is no fear of repercussion.
That being said, and to the extent there is credible evidence of these allegations, the 2013 papal election of Jorge Mario Cardinal Bergoglio (Pope Francis) is, pursuant to Universi Dominici Gregis, paragraph 76, therefore INVALID.
☩JMJ☩
Nooit in de geschiedenis had een tegenpaus de adhesie van alle Diocesane Bisschoppen én die van de legitieme Paus zelf. Het principe van universele adhesie als dogmatiek feit maakt dat onmogelijk. Wanneer alle Bisschoppen Ordinarii en de voormalige Paus, Jozef Ratzinger, zelf, Paus Franciscus van in het begin en jaren lang tot op heden als Paus erkennen, dan is alle discussie over specifieke pontificale legislatie omtrent conclaven irrelevant en obsoleet.
De beweringen, betreffende Alexander VI, van Savonarola, naar wie Billot verwijst, waren gelijkaardig met die van de hedendaagse Benedictinisten. Billot toont echter aan dat de universele adhesie van de Kerk tot Paus Alexander onfeilbaar bewijs was dat hij wél de legitieme Paus van Rome was.
Hoe weet u met volle zekerheid of Benedictus XVI geldig Paus geweest is? Of hoe weet u met zekerheid dat Giuseppe Kardinaal Siri niet Paus geweest is tot zijn dood (de beruchte “Siri Thesis”)? Juist; door het feit dat geheel de Kerk Johannes XXIII en Benedictus XVI als Opvolgers van Petrus beleed. Een ex cathedra uitspraak is onfeilbaar, maar als men op eigen ‘gezag’ de geldigheid van pontificaten in twijfel zou kunnen trekken, hoe zou men dan ooit zeker kunnen weten of ‘de man in het wit’ in Rome daadwerkelijk de gave zou bezitten van onfeilbaarheid in zijn ex cathedra uitspraken, de acceptatie waarvan, wanneer zij geschieden door een geldige Paus, nochtans verplicht is om zich niet schuldig te maken aan de zonde van heresie? Benedictinisme doet dus de ecclesiologische structuren van zekerheid instorten. Het is een dwaling en objectief een nieuw schisma.
Hij die de valkuilen van Arius mijdt, zorge dat hij niet in de strikken van Lucifer van Cagliari verwikkeld geraakt. De brandende pijlen van de boze zijn veelvuldig, en hij probeert zielen ten verderve te leiden én door de flagrante verwoestingsgolf van een Paus Franciscus, én door valse reactie zoals het Sedevacantisme, Benedictinisme en Ecôniaans autocefalisme.
LUCIFER van G.
https://en.wikipedia.org/wiki/Lucifer_of_Cagliari
“…….He may have been excommunicated as is hinted in the writings of Ambrose of Milan and Augustine of Hippo, as well as Jerome, who refers to his followers as Luciferians. There is extant a work known as Libellus precum, which was written by two Luciferian clergy called Faustinus and Marcellinus. Jerome discusses Lucifer and his supporters in his polemic Altercatio Luciferiani et orthodoxi (“Altercation of a Luciferian and an Orthodox”),[7] as well as describing the bishop’s career in De Viris Illustribus (chapter 95)…..”
Beste Benjamin, de confessies van Daneels in het openbaar, bevestigen het complot. Alleen al op dit feit, het bestaan van een complot om de pauskeuze te manipuleren, maakt de keuze zelf ongeldig. Maar in praktische zin, hoe nu verder ? Je zou, beste Benjamin, beter de aandacht naar voren toe kunnen verleggen, dan vast houden aan een non-evidentie.
☩JMJ☩
Discussie over mogelijke irregulariteiten die een pauskeuze ongeldig maken is irrelevant in het zicht van de universele adhesie van de Kerk tot een Paus, want het gaat dan om een hoger ecclesiologisch principe dat dergelijk ongeldig pontificaat in de wortel geneest en geldig maakt.
Citaat: “Maar in praktische zin, hoe nu verder ?”
Er bestaat een remedie tegen pauselijke ketterij, maar die kan alleen toegepast worden door de Kardinalen en Bisschoppen. Het oude Katholieke principe is dat de Paus door niemand geoordeeld kan worden, tenzij hij in ketterij valt. Volgens Sint Bellarminus verliest de Paus zijn ambt van zodra hij formeel hereticus is. De pauselijke heresie wordt echter slechts geformaliseerd na het afwijzen van twee vermaningen die de Kerk tot de Paus richt [Titus 3, 10], en via een subsequente publieke declaratie van formele ketterij door de Kerk. Zolang dat niet gebeurd is, blijft de duidelijk subversieve en anti-katholieke Paus Franciscus een materiële ketter. Het gaat hier dan om de thomistische termen “forma” en “materia” om het verschil uit te drukken tussen twee toestanden waarin een persoon zich kan bevinden die zondigt tegen het Geloof.
De declaratie van formele ketterij moet, denk ik, geschieden in de context van een Onvolkomen Concilie, en om absoluut zeker te zijn dat het geldig is zouden, denk ik, niet alleen Diocesane Bisschoppen moeten participeren, maar ook Kardinalen als representatief voor de Clerus van Rome, wier lokale Bisschop de Paus van Rome is.
Het is echter niet aan lekengelovigen om de remedie voor pauselijke ketterij toe te passen, maar aan de hogere clerus. De Kerk is hiërarchisch ingericht door God, en Katholieke leken kunnen bidden, boete doen, offers brengen en naar de hogere clerus schrijven om hen aan te sporen de Godgegeven remedie toe te passen, maar meer ook niet.
“Heretics and schismatics are barred from the Supreme Pontificate by the divine law
itself… [T]hey must certainly be regarded as excluded from occupying the throne of
the Apostolic See, which is the infallible teacher of the truth of the faith and the center
of ecclesiastical unity.” (Maroto, Institutiones Juris Canonici 2:784)
“Appointment to the Office of the Primacy. 1. What is required by divine law for this
appointment… Also required for validity is that the one elected be a member of the
Church; hence, heretics and apostates (at least public ones) are excluded.” (Coronata,
Institutiones Juris Canonici 1:312)
“All those who are not impeded by divine law or by an invalidating ecclesiastical law
are validly eligible [to be elected pope]. Wherefore, a male who enjoys use of reason
sufficient to accept election and exercise jurisdiction, and who is a true member of the
Church can be validly elected, even though he be only a layman. Excluded as incapable
of valid election, however, are all women, children who have not yet arrived at the age
of discretion, those afflicted with habitual insanity, heretics and schismatics.” (Wernz-
Vidal, Institutiones Juris Canonici 2:415)
Thus heresy is not a mere “ecclesiastical impediment” or censure of the type that Pius XII
enumerated and suspended in paragraph 34 of Vacantis Apostolicae Sedis. It is instead an
impediment of divine law which Pius XII did not suspend — and indeed could not have
suspended, precisely because it is one of divine law.
@Benjamin: “Zolang dat niet gebeurd is, blijft de duidelijk subversieve en anti-katholieke Paus Franciscus een materiële ketter.”
Hoe legitimeert u het zichzelf te verheffen en als eenvoudige gelovige de macht te hebben om te oordelen of een paus in de categorie “subversief en antikatholiek” valt?
Gilbert,
Die citaten van theologen circuleren al jaren rond op Sedevacantistische websites, maar zij worden uit de context getrokken. Het soort van ketterij die een man vanuit het goddelijk recht uitsluit van het bezit van het pauselijk ambt is formele ketterij, dat is, ketterij in actu. Voordat de Kerk twee publieke vermaningen tot de Paus gericht heeft, kan Franciscus geen ketter in actu worden. Indien na twee vermaningen de Paus tot formeel ketter gedeclareerd zou worden, dan zou de Troon van Petrus de iure vacant worden op dat moment, zonder dat daar een subsequente declaratie van sedisvacatie voor nodig is. God Zelf zou hem dan immers het Petrijns Ambt ontnemen. Dat is de leer van Sint Bellarminus. Billot, in het door mij reeds eerder aangehaalde citaat, zegt duidelijk dat Alexander VI niet die soort van ketter kon zijn die vanuit het goddelijk recht uitgesloten wordt van het bezit van de pauselijke jurisdictie (dat is, een formeel ketter), omdat geheel het Christendom hem als Paus erkende, waardoor het absoluut zeker was dat hij daadwerkelijk de legitieme Paus van Rome was, en dat alle essentiële voorwaarden vanuit het goddelijk recht voor pontificale legitimiteit dus vervuld moesten zijn.
“Ergo eo ipso, Alexander non erat pontifex falsus, sed legitimus. Ergo non erat haereticus, ea saltem haereticitate quae tollendo rationem membri Ecclesiae, pontificia potestate vel qualibet alia ordinaria iurisdictione ex natura rei consequenter privat.” [Billot]
Het is absurd om de theologie in bochten proberen te wringen om de zichtbare Kerk op aarde te doen verdwijnen.
Jan van den Berghe,
Ik ben geen fideïst, en dus erken ik de kracht van de menselijke rede, verlicht door het Geloof, om manifeste feiten te herkennen zoals zij zijn.
Benjamin, de geschiedenisboeken staan vol mensen die meenden dat ze “door de kracht van de rede manifeste feiten” meenden te herkennen, maar die in conflict kwamen met anderen die het oordeel waren toegedaan dat ze “door de kracht van de rede” de feiten anders zagen. Waar haalt u dus de zekerheid vandaan dat u niet dwaalt? Houdt u er geen protestantse visie op na over dat u beschikt over “la science infuse”, waardoor u meent te kunnen oordelen over het geloof van de regerende paus?
☩JMJ☩
Jan van den Berghe,
Het gebruik van het gezond verstand heeft niets met protestantisme, noch met een “science infuse” te maken. Dat er zich een Latijns-Amerikaanse communist op de Apostolische Zetel bevindt is een inmiddels op veelvuldige wijze gedocumenteerd feit, zichtbaar voor ieder die ogen in zijn hoofd heeft. Fideïsten schakelen echter het verstand uit om blindelings de dictaten van Den Leider als orakelen des Hemels te exalteren. Geen wonder dat één van de grootste sycofanten van Paus Franciscus, Antonio Spadaro SJ, met potsierlijke fierheid beweerd heeft dat in de theologie twee plus twee vijf kan zijn.
Benjamin, u neemt dus aan dat uw persoonlijke kijk op de werkelijkheid zuiver en feilloos is. Als dat geen protestantse hoogmoed is! De maskers vallen nu echt wel af!
@Benjamin, u schreef: “… én door de flagrante verwoestingsgolf van een Paus Franciscus, én door valse reactie zoals het Sedevacantisme, Benedictinisme en Ecôniaans autocefalisme.” Volgens u is de weg van de gehoorzaamheid aan de huidige kerkelijke leiding de weg ten verderve, maar ook de diverse andere conservatieve en traditionalistische stromingen. Dan vraag ik mij echt af welke weg u wel volgt.
☩JMJ☩
Ik volg eenvoudigweg de Leer van de Kerk die enerzijds zegt dat men geen bevelen tot zondigen mag gehoorzamen, al komen zij van een Paus, en anderzijds dat men binnen de zichtbare structuren van de Katholieke Kerk, gesticht door Onze Heer Jezus Christus, moet blijven en binnen die structuren het Paaslam moet aanbidden en eten. Terecht zei Sint Hiëronymus dat wie het Paaslam buiten het Huis eet, onrein is. Tegen de dwalingen van bepaalde Pausen zijn is niet hetzelfde als parallelkerken gaan opbouwen, en doormiddel van een onwettige parallel-hiërarchie altaar tegen altaar te gaan verheffen.
Begrijp ik het goed dat u angstvallig binnen de structuren van de conciliaire Kerk blijft en bijgevolg ook aanschuift aan de tafel van de NOM? Situeert dat “benedictinisme” (sic) zich trouwens niet binnen die structuren?
☩JMJ☩
Jan van den Berghe,
De Kerk waar Franciscus het zichtbaar Hoofd van is, is intrinsiek de Katholieke Kerk, en binnen die structuren wil ik vertoeven, omdat zij de enige Ark van het heil is die ons naar de oevers van het eeuwig leven voert.
Ik weiger categoriek om de Novus Ordo Mis bij te wonen. Alleen bij wettige Heilige Missen volgens de Katholieke Ritus wil ik aanwezig zijn. Wanneer de lokale clerus mij toegang weigert tot die Katholieke Ritus, dan blijf ik thuis op Zondagen. De zondagsobligatie om de Mis bij te wonen bindt alleen in de context van Katholieke Missen.
“Quam dilecta tabernacula tua, Domine virtutum! Concupiscit, et deficit anima mea in atria Domini; cor meum et caro mea exsultaverunt in Deum vivum. Etenim passer invenit sibi domum, et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos. Altaria tua, Domine virtutum, rex meus, et Deus meus. Beati qui habitant in domo tua, Domine; in saecula saeculorum laudabunt te.” [Psalm 83, 2-5]
Vrij tegenstrijdig: u wijst blijkbaar de sacramenten volgens het postconciliair rituaal af (waaronder de NOM), maar tegelijkertijd wil u binnen de grenzen van die postconciliaire Kerk blijven. Als die postconciliaire Kerk Gods heil op aard vertegenwoordigt, dan zullen ook haar sacramenten daarvan een uitdrukking vormen. Indien deze sacramenten geen genade voortbrengen, dan heeft dat ook zijn conclusie over de Kerk in de heilseconomie.
Wat is er volgens u trouwens onkatholiek aan de NOM? Deze ritus werd door paus Paulus VI afgekondigd. Volgens u de rechtmatige herder over de Kerk die gebruik maakte van zijn rechtmatige jurisdictie over de liturgie. Is die NOM volgens u dan geen drager van sacramentele genade? Meent u dan dat gelovigen ook het vormsel, de biecht of ziekenzalving volgens de nieuwe ritus moeten mijden?
☩JMJ☩
De tegenstrijdigheden bevinden zich in uw eigen hoofd.
De iure is de Katholieke Ritus (heden dikwijls “tridentijns” genoemd) nog steeds de Ritus van de Kerk, niettegenstaande het feit dat de facto de Novus Ordo Mis verspreid is onder de Latijnse Bisschoppen. Een slechte wet is immers ontologisch onbestaand, hoe zeer men haar ook op papier kribbelt, en is dus geen wet. Verder heeft Paulus VI de Novus Ordo Ritus niet gecanoniseerd (hij heeft haar trouwens slechts approbatie gegeven en gepubliceerd, zelfs zonder het gebruik ervan bij wet verplichtend te willen maken, ofschoon hij haar in feite wel opdrong), zoals Sint Pius V dat wel gedaan heeft met de Katholieke Ritus via Quo Primum. Er is werkelijk niets dat ons zou moeten binden om de Novus Ordo Ritus als een onfeilbaar geloofszuivere ritus te aanvaarden. Ook wordt de Katholieke Mis nog steeds opgedragen in de Latijnse Kerk, en via die wegen vloeit de goddelijke gratie rijkelijk en overvloedig.
Wat mensen betreft die ter goeder trouw (dus zonder te beseffen dat de ritus slecht is) naar de Novus Ordo Mis gaan, is er niets op tegen om te zeggen dat die, gezien hun onschuld, toch gratie ontvangen door het daar ontvangen Sacrament, ondanks de protestantsgezinde ritualiteit die het Sacrament omringt. Er is een verschil tussen diegenen die met schuldig besef op een protestantse, niet-apostolische wijze met het opdragen van het Heilig Sacrificie gaan participeren, en diegenen die het doen vanuit onschuldige onwetendheid.
De Katholieke Kerk vertegenwoordigt nog steeds het heil van God op aarde. Als u belangrijke distincties binnen het magistraal onderricht van de Pausen niet wilt maken, dan komt u er inderdaad toe om elk woord dat op de lippen van de huidige Paus weerklinkt te vereenzelvigen met het Katholicisme, maar dat is in werkelijkheid geen Katholieke benadering op de begrippen van gehoorzaamheid, magisterium en kerkelijke onfeilbaarheid.
Nogal ironisch, in die context, dat de bekende sycofanten van Paus Franciscus doorheen de wereld het onfeilbaar onderricht van vroegere Pausen opzij schuiven om het feilbaar onderricht van recentere Pausen te ‘infallibiliseren’. Als men nu spreekt van tegenstrijdigheid! Het zou hilarisch zijn, ware het niet dat het over zeer ernstige, gewichtige onderwerpen gaat.
Benjamin, de tegenstrijdigheid in heel uw betoog valt nu wel heel duidelijk op. U pretendeert immers dat de NOM schijnbaar geen katholieke ritus uitmaakt en dat de naconciliaire pausen met hun liturgiehervorming totaal verkeerd zitten. Kortom, de hoogste leiding heeft volgens u het sacramenteel hart van de Kerk uitgerukt. Tegelijkertijd verklaart u dat degenen die dit gegeven aankaartten en in het verleden concrete acties ondernomen, de foute weg zijn ingeslagen. Als de Tridentijnse mis door een zeldzame goedkeuring van het episcopaat hier en daar wordt opgedragen, is dat immers juist te danken aan – wat u omschrijft als – dat “ecôniaans autocefalisme”. Was Ecône er niet (geweest), dan had die kerkelijke leiding immers geen moeite gedaan om de traditionele ritus ook maar enige plaats te gunnen.
Uit uw relaas spreekt trouwens een heel duidelijke boodschap. U onderkent schijnbaar wel de legitimiteit van de huidige paus (en de naconciliaire), maar in de praktijk doet u schijnbaar alsof ze niet bestaan en legt u volledig en volkomen hun herderlijke macht naast u neer. U doet dus juist hetzelfde wat u aan anderen verwijt. Eigenlijk is het nog veel erger, want u staat overduidelijk voor een “ego autofacelisme”. Een merkwaardige vorm van protestantse eigenwaan die de vorm heeft aangenomen van zogezegd traditionaal katholicisme. Een soort hertaalde vorm van het stevenisme.
Uw getheoritiseer over de NOM doet bijzonder vreemd aan en kan de toets met de katholieke leer alvast niet weerstaan. Als de NOM overeenkomstig de intentie van de Kerk wordt opgedragen, dan wordt het misoffer daadwerkelijk voltrokken (ook de opvatting van mgr. Lefebvre). Als dit evenwel niet gebeurt, kan men moeilijk beweren – zoals u deed – dat Jezus toch in de sacramentele gedaanten aanwezig komt. Het Sacrament is er niet. Hoe kan dan de gave eigen aan het hoogheilig sacrament hier gegeven worden? Dan zou een katholiek evengoed de volheid van genade kunnen ontvangen in een lutherse dienst.
Uw laatste alinea is nog vreemder dan al de voorgaande. Het aankaarten van de ongemakkelijke spagaathouding die u aanneemt, verbindt u op een niet aangetoonde wijze met het loochenen van de geloofsartikelen en het onfeilbaar magisterium van de Kerk.
Ik vind het trouwens heel merkwaardig dat u met geen woord rept over de andere sacramenten volgens de naconciliaire ritus. Als de NOM een onkatholieke ritus is, hoe zit het dan met de ritus van het vormsel, de biecht of de priesterwijding? Ook onkatholiek en uit zichzelf geen drager van genade? Hoe zit dat dan concreet met de sacramentele wijding van het priesterschap?
@ Benjamin, ik snap maar deels van wat hier beweert wordt. Maar hoe het ook zij; wat is de waarde van het pausdom voor leken als het gevaar bestaat dat de mannen op die Lateraanse Stoel zoveel schade kunnen aanrichten?
Wat heeft men er dan aan om te bidden in de “Akte van Geloof” ->> ….ik geloof alles wat Gij hebt geopenbaard en door de heilige Kerk ons leert …..<< want objectief kan men als leek dan noch op de paus noch op diens voorgangers noch op de CKK blind varen.
☩JMJ☩
De woorden “en door de Heilige Kerk ons leert” staat niet gelijk met elk woord dat uit de mond van de Paus komt. Een voorbeeld van een onfeilbare pauselijke uitspraak is de afkondiging van het dogma der Tenhemelopneming van Maria, door de Eerbiedwaardige Pius XII. Oude beelden van die plechtigheid staan heden op het internet. Paus Franciscus bezit dezelfde gave om op onfeilbare en absoluut bindende wijze dogmata ex cathedra af te kondigen, maar het is duidelijk dat hij zoiets niet van plan is. Hij verkiest langdradig gebrabbel en zijn ondertussen alom bekende vliegtuig-interviews om dwaalleer te verspreiden doorheen de Kerk. Afgezien van ex cathedra uitspraken is ook het magisterium ordinarium (het gewoon magisterium) onfeilbaar wanneer bepaalde criteria vervuld zijn, bijvoorbeeld wanneer Pausen iets in zake van Geloof en Moraal herhaald hebben in hun onderricht gedurende eeuwen. Sint Vincentius van Lérins leert ons in zijn Commonitorium hoe de Leer die door de Kerk doorheen alle tijden beleden werd geloofd moet worden, en het Apostolisch Gezag moet die Leer intact bewaren en doorgeven, en niet aanpassen aan de tijd. Men moet natuurlijk altijd het verstand blijven gebruiken. Wanneer, bijvoorbeeld, zeven Oecumenische Concilies doorheen de eeuwen “wit” zouden zeggen, en dan komt er één Paus die “zwart” zegt, dan is het menselijk verstand capabel om de tegenstrijdigheid te zien, en om te weten aan welke zijde de Katholieke Leer te vinden is.
Stof tot meditatie is het feit dat de Hogepriester van Jerusalem onder het Oud Verbond eveneens begiftigd werd met pontificale onfeilbaarheid telkens als hij profetisch orakelde, verenigd met zijn priesters in concilie. Dat heeft hem er echter niet van weerhouden om buiten die context van onfeilbaarheid in religieuze dwaling te vallen en Christus de Gezegende ter dood te veroordelen [Johannesevangelie 11, 49-53]. Schrikwekkend voorbeeld van hoe de heiligheid van een ambt gepaard kan gaan met de hel-zwartste menselijke boosheid die men zich kan indenken. Indien eertijds een Onias en een Caiafas hetzelfde hogepriesterlijk ambt konden bekleden, waarom zou het dan niet mogelijk zijn, ten tijde van het Nieuw Verbond, dat een Sint Clemens van Rome en een Jorge Bergoglio hetzelfde pauselijk ambt kunnen bekleden?
Zeker, Hendrik, het Pausdom is vandaag nog steeds relevant en belangrijk. Ik zeg zelfs dat de huidige toestand op een daverende wijze de noodzaak aantoont van het Rooms Pausdom, want wij zien heden zeer scherp hoezeer het kerkelijk leven overhoop ligt wanneer een Paus zijn Godgegeven plicht weigert te vervullen, en daarentegen het Geloof systematisch en vastberaden aanvalt.
@ Benjamin,
u schrijft: >>Zeker, Hendrik, het Pausdom is vandaag nog steeds relevant en belangrijk. Ik zeg zelfs dat de huidige toestand op een daverende wijze de noodzaak aantoont van het Rooms Pausdom, want wij zien heden zeer scherp hoezeer het kerkelijk leven overhoop ligt wanneer een Paus zijn Godgegeven plicht weigert te vervullen, en daarentegen het Geloof systematisch en vastberaden aanvalt.<<
———————————————
Misschien is dat een kringredenering die als een perpetuum mobile werkt.
Kan men zeggen dat in Nederland de dijken als straf nog niet zijn doorbroken, omdat er nog zoveel trouwe, ware, bidders onder de Reformatorischen zijn?
Quod erat demonstrandum .
Sedert de jaren zestig al ligt het kerkelijk leven zwaar overhoop. Hebben de opeenvolgende pausen sedert Johannes XXIII dan geweigerd hun plicht te vervullen?
Men laat het nu al jaren voorkomen dat men slechts uit twee moeilijk te begrijpen mogelijkheden moet kiezen. Maar misschien moet men zich eens afvagen of dit wel de meest juiste voorstelling van zaken is.
In de sixties in de technische school op A2-niveau moesten we twee werkstukken produceren, het ene handmatig precisiewerk met behulp van een setje vijlen en een micrometer en het andere met diverse machines maar gebaseerd op een flink pak theoretische kennis en nogal hoge wiskunde. Degene die de theorie niet kon volgen kon dan ook het werkstuk niet afgewerkt krijgen maar kon eventueel wel handig zijn in het gebruik van machines. Maar het precieze handwerkstuk was niet slechts een zaak van handigheid maar ook van volhardend doorzetten. Moeilijk voor het lerarencorps om een uiteindelijk oordeel te vellen over elke leerling.
Maar er bleek nog een andere mogelijkheid tot het maken van een beslissende keuze, en dat was heel eenvoudig: op een dag verdwenen de twee praktijkleraars uit het werklokaal en er werd gezegd dat zij voor onbepaalde tijd werden weggeroepen en zij bleven inderdaad opvallend lang weg. Toen kon men waarnemen welke van de 18-jarigen ernstig was in zijn werk.
Zo zou het ook wel eens kunnen zijn voor de christenen en zelfs voor iedere aardbewoner: alleen zij die ondanks de algemene ontwaarding van de moraal toch nog ernstig blijven, kunnen in aanmerking komen voor goedkeuring door het Hogere Corps en dit geldt ten strengste voor alle Katholieken want de Rooms Katholieke Kerk is de hogere school van de zielewereld op aarde.
Op die wijze is het dan ook zeer goed te begrijpen dat Benedictus XVI samen met enkele getrouwe vrienden zich nog een lekker stukje taart laat welgevallen ondanks de verduisterende luchten boven het Vaticaan. En dit zou dan eveneens de bevestiging kunnen zijn dat we in een zwaarwichtige eindtijd leven.
De discussie over de legitimiteit van een pauskeuze lijkt mij nog complexer dan de hier reeds gevoerde discussie, want, zou vraag ik mij af zonder hierop zelf het antwoord te weten:
1e) is die universele adhesiebetuiging eigenlijk onfeilbaar (ja/nee) en wat zijn hiervan de implicaties?
2e) wat zijn de implicaties dat het dogma van de pauselijke onfeilbaarheid zelf, niet ‘ex cathedra’ is uitgesproken?
☩JMJ☩
Betreffende uw eerste vraag:
De adhesie van geheel het Episcopaat tot een Paus is een onfeilbaar getuigenis, hetgeen logisch voortvloeit uit de natuur van het Pausdom als zeker referentiepunt voor het Geloof. Hoe zou men immers ex cathedra uitspraken van Pausen als onfeilbaar kunnen belijden, met onwrikbare en absolute zekerheid, indien de identiteit van de Paus zelf nooit helemaal zeker zou kunnen zijn voor de bredere bevolking? Wie kan alles weten wat er misschien achter de vergrendelde deur van een conclaaf, of ergens in donkere hoeken en verscholen voor het publieke oog, gebeurt of zou kunnen gebeurd zijn?
Louis Billot, mogelijk de belangrijkste ecclesioloog van de vorige eeuw, zegt dat het principe van universele adhesie buiten alle twijfel moet staan: “Sed quidquid demum de possibilitate vel impossibilitate praefatae hypothesis adhuc sentias, id saltem veluti penitus inconcussum et extra omnem dubitationem positum firmiter tenendum est: adhaesionem universalis Ecclesiae fore semper ex se sola infallibile signum legitimitatis personae Pontificis, adeoque et exsistentiae omnium conditionum quae ad legitimitatem ipsam sunt requisitae.” [De Ecclesia Christi, Quaestio XIV – De Romano Pontifice, Thesis XXIX, §3.]
Betreffende uw tweede vraag:
Het dogma van de pontificale onfeilbaarheid is in een bindende dogmatieke definitie, met een banvloek voor diegenen die het dogma afwijzen, uitgesproken geweest door het Eerste Vaticaans Concilie. Zie hier de formule: “Itaque Nos traditioni a fidei christianae exordio perceptae fideliter inhaerendo, ad Dei Salvatoris nostri gloriam, religionis catholicae exaltationem et christianorum populorum salutem, sacro approbante Concilio, docemus et divinitus revelatum dogma esse definimus: Romanum Pontificem, cum ex cathedra loquitur, id est, cum omnium Christianorum pastoris et doctoris munere fungens pro suprema sua Apostolica auctoritate doctrinam de fide vel moribus ab universa Ecclesia tenendam definit, per assistentiam divinam ipsi in beato PETRO promissam, ea infallibilitate pollere, qua divinus Redemptor Ecclesiam suam in definienda doctrina de fide vel moribus instructam esse voluit; ideoque eiusmodi Romani Pontificis definitiones ex sese, non autem ex consensu Ecclesiae, irreformabiles esse.
Si quis autem huic Nostrae definitioni contradicere, quod Deus avertat, praesumpserit: anathema sit.” [Denzinger, Clemens Bannwart SJ editie]
Betreffende uw eerste antwoord:
Die logische voortvloeiing zou dus eigenlijk buiten alle twijfel moeten staan.
Betreffende uw tweede antwoord:
Die bindende dogmatieke definitie zou dus eigenlijk ‘ex cathedra’ verkondigd moeten zijn.
Moet men hieruit nu concluderen dat het Episcopaat op voorhand al onfeilbaar is, zonder verkondiging ‘ex cathedra’?
☩JMJ☩
Voor de onfeilbare identificatie van haar zichtbaar Hoofd heeft de Kerk geen ex cathedra uitspraak nodig (anders zou men in een vicieuze cirkel terecht komen), maar volstaat haar impliciete adhesie tot de Paus doormiddel van de gebaren van publieke obéissance tot hem vanwege haar Bisschoppen, afwezigheid van publieke bisschoppelijke tegenstand jegens de geldigheid van het pontificaat, het noemen van de pauselijke naam in de Canon van de Mis (hoogtepunt van ecclesiastieke communio) etc.
De bedoeling is dat er een gemakkelijke methode moet zijn voor de Kerk om haar legitiem Hoofd te kennen. Tijdens het Groot Westers Schisma waren er tegen elkander strijdende facties van Bisschoppen en zelfs Kardinalen in open daglicht, en een tegenpaus had toen wel een factie achter zich, maar zeker niet het gehele Episcopaat. Paus Franciscus wordt echter door elke huidige Apostolische Opvolger erkend. Zelfs Jozef Ratzinger in eigen persoon contesteert de pontificale legitimiteit van Franciscus niet, waarmee ik wil zeggen dat er zelfs geen aanspraak bestaat door hemzelf op de Troon van Petrus, tegen de legitimiteit van Franciscus.
Een unanieme pauskeuze tijdens de eerste ronde van een conclaaf lijkt mij het meest aanspraak te kunnen maken op onfeilbaarheid en buiten alle twijfel staand, zoals ook Vader, Zoon en Heilige Geest unaniem en zonder omhaal Simon Petrus onfeilbaar tot paus kozen. Gewoonlijk komt men er in de eerste ronde echter niet uit, en dan ligt het meer voor de hand om zoals in Handelingen 1 gebruik te maken van de simpele methode die Mattias als opvolger van Judas aanwees. Dus op grond van innerlijke overtuiging vullen kardinalen ieder hun eigen kandidaat in op een briefje, waarna loting bepaalt welke kandidaat Gods keuze is: het eerst getrokken briefje is ook gelijk de nieuwe ‘primus inter pares’.
Dat het dogma van de pauselijke onfeilbaarheid niet ‘ex cathedra’ is verkondigd, lijkt er andermaal op te wijzen dat men iets simpels over het hoofd heeft gezien.
1. De katholieke Kerk is niet logisch maar rationeel.
2. De twijfel is bij de gelovigen reeds gezaaid (met alle gevolgen van dien)
Benjamin verwart hier heel duidelijk de theologische opinie van Billot met het leergezag van de Kerk. Lang niet alles wat allerlei theologen beweren of beweerden (ook niet voor Vaticanum II) wordt door de Kerk met haar onfeilbaarheid gedekt.
Eender welke ernstige mens die er belang aan hecht anderen op eenvoudige wijze over rechtvaardigheid te spreken en steeds weer duidelijk te maken hoe belangrijk rechtvaardigheid is, staat niet ver verwijderd van eender welke christen die op eenvoudige wijze het belang van het Offer van Christus steeds weer aan de maatschappijgerichte naaste tracht voor te houden. Deze mensen verrichten bijzonder vruchtbaar werk in eenvoud.
Het simpele feit dat er christelijke joden bestaan doet vermoeden dat God een Arbeid verricht Dat geen stof hoeft te leveren voor een academische elite maar in Zijn eenvoud de Kerk een beetje voor schut zet.
Het is mogelijk dat het Vaticaan hogere geleerden zou verzamelen om christelijke joden op academische wijze “te plaatsen” in het Kerkelijk landschap maar daarbij mag men zich de vraag stellen of dat wel juist, nuttig en vruchtbaar zou zijn.
Paus Benedictus zou misschien beter in Syrië gaan wonen. Dergelijke daad zou wereldwijd velen wakker kunnen schudden.
Aan de vruchten (h)erkent men de boom. Die boom kan een kerkgenootschap zijn en/of een mens.
Ziehier een Baptist zg
die een zieke bezocht
https://www.youtube.com/watch?v=iIAlj7Rqopg&feature=youtu.be
Hendrik: Aan de vruchten herken je de boom? Het is niet omdat je een zieke bezoekt dat je mensen aanzet tot bekering. Er zijn genoeg mensen “die niet gelovig zijn” die vrijwilligerswerk doen en eens een keer een zieke of een zwakke mens zullen bezoeken. Dat kan evengoed lege barmhartigheid zijn als je niet sterk verbonden bent met de goddelijke liefde. Mensen die wel goede daden doen, maar toch de wereld meer beminnen dan hun naaste! Die bezoeken eigenlijk niet de zieke, arme, zwakke, vluchteling, enz. (Ook al zijn ze aanwezig met heel hun lichaam) die bezoeken en begeleiden gewoon hun eigen zieke, zwakke, arme of vluchtelingen … ziel. Of dat goede vruchten zijn?
Pater Damiaan is een goed voorbeeld dat goede vruchten voortbracht!
Pater Damiaan had begrepen dat hij Christus moest navolgen en niet zichzelf en de wereld. Zulke “Heiligen” worden wel jammer genoeg heel zeldzaam in onze Goddeloze wereld en kerken en dat hebben we te danken aan de ongehoorzame binnen de kerk die meer de mammon hebben bemind dat de Zoon van God. Goede christelijke vruchten zijn zo diep neergedaald in hun innerlijke burcht, dat zij dank het aanhoudende en volhardende gebed en de sacramenten en de vele genade van God helemaal los gekomen zijn van hun eigen IK.
Dat is innerlijk vrij zijn waardoor ze uit liefde voor Christus hun volledig ten dienste willen stellen en offeren voor de bekering van de zondaars. Dat is de taak van iedere roeping: of je gehuwd bent, religieuzen, bisschop, priester of paus bent, wij zijn allemaal geroepen om te groeien in zuivere “Goddelijke Barmhartigheid” waardoor we niet meer zelf leven, maar christus laat leven in ons! Er zijn dan misschien wel vele bomen in onze landen, maar de vruchten zijn niet zo vruchtbaar – zelf in de kerk zijn zulke bomen niet vruchtbaar. Anders zouden we wel een hele andere wereld zien.