De Franse zangeres Barbara Weldens trad woensdagavond op in een kerkgebouw in de plaats Gourdon in Zuid-Frankrijk in het kader van het muziekfestival Léo Ferré, toen ze plots in elkaar zakte.
Volgens de Franse nieuwssite Europe1 zou ze zijn geëlektrocuteerd. De hulpdiensten kwamen nog ter plaatse en trachtten haar nog te reanimeren, maar zonder resultaat. De politie is nog bezig met het onderzoek naar haar dood. Barbara Weldens kwam uit de circuswereld en leerde “jongleren en acrobatie van haar ouders”, aldus haar officiële website. Maar toen ze de piano en het zingen ontdekte, veranderde ze van beroep. Ze had afgelopen jaren heel wat muziekprijzen gewonnen. In februari lanceerde ze haar eerste album Le grand H de l’homme.
De zangeres, had deze zomer meerdere concerten op de planning staan, maar kwam dus ongelukkig aan haar einde in de kerk.
Een voorbeeld van wat ze bracht:
Beste Michaël,
Muzieksmaken verschillen nu eenmaal, en het is ook mijn ding absoluut niet,
maar met het genre punkmuziek heeft dit absoluut NIKS te maken hoor…
Eigenaardig dat zo’n gebrul in een kerk plaatsvindt. Kwam op mij op sommige momenten over alsof ze bezeten was. Eng.
Het valt mij op dat ze in het zwart gekleed is, korte rok met een lange broek eronder. Stevige armen, daardoor lijkt ze op een halve man. Het lied lijkt me beslist geen kerklied. Ik kan het niet verstaan, ook al kan ik wat Franse spreken, er is geen ondertiteling. Mijn conclusie: dit hoort niet in een kerk thuis, dat een plaats van gebed en ingetogenheid hoort te zijn.
Na zeer aandachtig luisteren, kan ik niet anders concluderen dan dat het chanson hoogst waarschijnlijk om een satanisch lied gaat met als refrein het steeds herhaalde “bel bel blue”, wat zou kunnen wijzen op “Belzébuth”, of “Belzébul”, één van de duivelse prinsen, één van de vele hoofdduivels.
In de inleidende tekst wordt gezongen over een “carapace”, om een “torse humaine”, om vuur dat me geheel consumeert, en ik moet staan blijven, groter worden en voortgaan, alsmaar voortgaan. Maar vooral het refrein lijkt op een verwijzing naar “Belzébul”. De aankleding en het afschuwelijke geschreeuw passen in het beeld. Satanisme is verbonden met on-smaak, met lelijkheid, met afschuwelijkheid. Maar echt zekerheid komt pas met lezing van de tekst.
Of haar optreden nu een straf van God zou kunnen zijn laat ik in het midden. En als men zingt om God te eren dan is daar zeker niks mis mee. Maar als het muziek betreft die niets met geloof of opbouw hebben te maken dan zie ik daar het nut niet van in .
We moeten voorzichtig zijn beste Willy, maar er zijn kennelijk grenzen. Er zijn gegevens die erop wijzen dat de Hemel niet met zich laat spotten. In Vlaanderen enkel jaren terug, is een man, pardoes dood neergevallen in de Kerk, op weg naar de communiebank, al roep toeterend, luide, zwaar blasfemische uitlatingen. Voorts, priesters getuigen dat dieven van monstransen, kelken en patenen, veelal vroegtijdig omkomen door ongelukken. Tenslotte, een paar jaar terug terug is de NL ex-minister van gezondheidszaken, tevens vrijmetselaar en deel uitmakend van de toenmalige vrijmetselaars regering Kok, in de garage van haar huis in Bilthoven met een mes vermoord. Motieven waren en zijn nog steeds onduidelijk. Zij was de instigator van de omstreden euthanasie wetgeving, die zij op een Goede Vrijdag indertijd, in de namiddag rond 15.00u., afkondigde met de woorden, “het is volbracht”. En dan nu de tragische dood van deze jonge zangeres, gekleed in de zwarte, duivels aandoende, Gothische punk stijl.
Beste dames en heren, toch maar voorzichtig zijn met dit soort beschuldigingen. Een aantal bedenkingen van mijnentwege:
Zoals eerder al in het artikel vermeld, deze kerk was al sinds de jaren zestig “ontheiligd”. Jawel, ontheiligd, ontwijd zoals wij dat in Vlaanderen zeggen. Deze kerk is dus geen kerk meer. Het gebouw ziet er nog uit als een kerk, maar het is geen “kerk” meer. Het allerheiligste is hier al meer dan 50 jaar niet meer aanwezig.
Ga op zoek naar de teksten, en vel dan een oordeel.
Over smaken valt niet te twisten, ook over muzikale smaken.
Als klederdracht (in dit geval een lang zwart kleed) van iemand een duivels iemand of satanist maakt, dan zijn we ver van huis… En ik die dacht dat vooral de inborst telde…
Waar jullie het gothic of punk gehalte zien, is mij nog steeds onduidelijk. Het is een allegaartje van Cabaretier, circus invloeden, musical uitstapjes, spoken word… Maar punk of gothic? Dacht het niet.
Punk en Gothic heeft trouwens totaal niks met mekaar te maken. Echte punk is keihard, compromisloos, en heeft grotendeels linkse rebellerende teksten. Zich afzetten tegen de gangbare maatschappij is een must om in de punk geloofwaardig te worden gevonden. Voor de geïnteresseerden; zoek eens naar “Discharge” of “The exploited”. Dat is punk.
Gothic daarentegen heeft een broertje dood aan politiek, en wentelt zich graag in dromerige, sfeervolle donkere romantiek. Er wordt nogal eens geflirt met de dood, onmogelijke liefdes, een hang naar vervlogen tijden, en bovenal een melancholieke stemming. Het is, in tegenstelling tot punk met z’n korte, opgefokte nummers, net tegenovergestelde. Dromerige, sfeervolle, melodieuze , bombastische muziek. Zoek maar eens oud werk op van bijvoorbeeld Paradise Lost. Dat is Gothic. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de compleet verschillende kledingsdracht binnen de twee verschillende scenes.
Trouwens, het genre hoeft helemaal niks te zeggen over de inhoud hoor. Ik ken een aantal keiharde metalgroepen die Christelijke teksten brengen. Het Oude testament staat vol van de bloedige verhalen waarbij wel eens een straf muziekje past… Typt U op youtube maar eens “Believer trash metal” in.
Tot slot een luistertip voor iedereen die graag luistert naar prachtig gezongen sfeervolle liedjes met Christelijke teksten. “Audrey Assad”. Dochter van een Syrische vluchteling. Brengt begin volgend jaar haar debuutalbum uit, maar er staan reeds een heleboel liedjes op youtube. Dikke aanrader!
En in plaats van met ons oordeel klaar te staan over deze onfortuinlijke zangeres, laat ons een tientje bidden voor haar zieleheil…