“Elke Heilige Mis, bijgewoond met devotie, genereert in onze zielen geweldige uitwerkingen, overvloedige spirituele en materiële genaden, die wij zelf niet kennen.” – Heilige Pater Pio
Gisteren tijdens de Mis, na de Communie, kwam deze zin in mijn hoofd: “Een terugkeer naar de eerbied van vroeger is noodzakelijk.” Ik en mijn vrouw zaten geknield tijdens de consecratie, maar we moesten ons in bochten wringen om net nog de H.H. Gedaanten te kunnen aanschouwen tijdens de opheffing. Ik dacht toen: moest iedereen nu geknield zitten, dan zouden we dat probleem niet hebben. Ook veel mensen die, ondanks er al heel wat de Communie op de tong ontvangen, Hem op de hand blijven ontvangen. Zo’n jammerlijke zaak. Als we de gelegenheid ertoe hebben gaan we naar een Tridentijnse Mis (zoals deze in Brugge, de laatste zondag van de maand).
Heden kan men niet zeggen dat de Kerk z’n hoogdagen beleeft. Integendeel. De Kerk bevindt zich, vooral in onze streken, in een zeer grote crisis. En wat ligt aan de basis van die crisis? Gebrek aan eerbied voor de Heilige Eucharistie. De Eucharistie, het Lichaam van Christus, is de hoeksteen, het middelpunt van de Katholieke Kerk. Indien men de Eucharistie verwaarloost, dan treedt automatisch het verval in. Vandaar, als we de Kerk willen doen herleven, is een terugkeer naar de eerbied van vroeger noodzakelijk. Terug knielen tijdens het meest heilige moment van de Mis: de consecratie, wanneer Christus tegenwoordig komt in de gedaanten van brood en wijn, dat onzichtbaar maar wezenlijk verandert in zijn Lichaam en zijn Bloed. Dit is het onbloedig kruisoffer of het Misoffer. De Heilige Pater Pio weende vaak tijdens dat moment, omdat hij in de geest de passie van Christus telkens opnieuw herbeleefde. Ook de Zalige Pater Valentinus, of het Heilig Paterke van Hasselt, beleefde vaak zo’n momenten tijdens de Mis. Christus die zichzelf aan ons gaf op het Kruis is dezelfde Christus die zich aan ons geeft in de Heilige Hostie. De priester aan het altaar met Christus in zijn handen staat gelijk met Golgotha en Christus aan het Kruis. De gelovigen staan aan de voet van het kruis en aanbidden het geslachtofferde Lam Gods. Welke houding is daarbij dan het meest gepast? De geknielde houding… in ontzag voor God die zich zo uit liefde opoffert voor ons, arme ellendige zondaars.
Niemand is echt waardig om Christus te ontvangen in de Heilige Communie. Vandaar dat we telkens zeggen: “Heer ik ben niet waardig dat Gij tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden.” Vroeger klonk die zin (naar de woorden van de Romeinse Honderdman, meer letterlijk uit het Evangelie): “Heer, ik ben niet waardig dat Gij onder mijn dak komt, maar spreek slechts een woord en ik zal gezond worden.” We moeten ons onwaardig achten en ons nederig opstellen tegenover onze Redder. Welke houding is daarbij het meest gepast? De geknielde (of kniebuigende) houding, en Hem ontvangen uit de handen van een gewijde dienaar, rechtstreeks op de tong. Onze handen zijn niet waardig zijn Heilig Vlees aan te raken.
In veel kerken zijn er ook leken die de Communie uitdelen. Leken hebben daar eigenlijk geen bevoegdheid toe. Sinds de begintijden van de Kerk waren het enkel gewijde handen die de Heilige Hostie aanraakten, slechts in gevallen van uiterste nood mocht een leek de Hostie vastnemen. Tot 1965. Toen werden in allerijl de communiebanken en knielstoelen weggehaald, en plots werd geëist van de priesters dat men voortaan de communie rechtstaand en in de hand zou geven. Zeer weinigen die zich daartegen hebben verzet. Niemand stelde zich vragen. En ineens mochten ook leken de pastoor helpen de communie uitdelen, omdat het “rapper zou gaan”. Het gevolg van dit alles was een wegebben in het geloof in de Werkelijke Tegenwoordigheid. Minder eerbied = minder geloof. En minder geloof is minder genaden, minder heiligheid en uiteindelijk minder geredde zielen.
De communie in de hand is oorzaak van vele heiligschennissen, misbruiken, en tanend geloof in de Werkelijke Tegenwoordigheid. Het is voor individuen zeer gemakkelijk om een Hostie mee te nemen voor heiligschennende doeleinden. Zo kunnen satanisten makkelijk een Hostie bekomen voor een zwarte mis; of zoals deze diefstal van 240 geconsacreerde Hosties in Spanje voor een heiligschennend, godslasterlijk “kunstwerk”. De “kunstenaar” bekwam de Hosties door telkens naar de Mis te gaan en de Communie in de hand te ontvangen en dan in zijn zak te stoppen. Zoiets zou veel moeilijker zijn indien de Communie al knielend en op de tong zou worden gegeven.
Reeds de Heilige Thomas van Aquino schreef in zijn Summa Theologiae dat niets dat ongewijd is, de heilige Speciën mag aanraken:
“Uit eerbied tegenover dit Sacrament, raakt niets het aan behalve wat gewijd is; vandaar zijn de corporaal en de kelk gewijd, en evenzo de handen van de priester, om dit Sacrament aan te raken. Vandaar dat het voor gelijk wie niet wettelijk is het aan te raken, behalve uit noodzaak, bijvoorbeeld, indien het op de grond valt of in een ander geval van nood.” ~H. Thomas van Aquino (Summa Theologiae, III, 82,3)
En in 1969 oordeelde Paus Paulus VI dat de tongcommunie moest behouden blijven, ondanks het fel verzet van sommige bisschoppen die reeds op eigen initiatief de handcommunie hadden ingevoerd:
“De Opperste Pontifex oordeelde dat de aloude manier van het uitreiken van de Heilige Communie aan de gelovigen [op de tong] niet mag veranderd worden. De Apostolische Stoel spoort bisschoppen, priesters en gelovigen aan deze wet, die geldig is en opnieuw werd bevestigd volgens het oordeel van de meerderheid van het Katholieke episcopaat, godvruchtig na te leven, in de vorm die de huidige ritus van de heilige liturgie voorziet, en uit bezorgdheid voor het algemeen welzijn van de Kerk. ” ~Paus Paulus VI (Memoriale Domini, 1969)
Het is vooral belangrijk geen acht te slaan op “wat de mensen van mij denken” of wat “de pastoor denkt”, het belangrijkste is uiteindelijk wat God denkt. Uiteindelijk zullen we aan God rekenschap moeten geven, niet aan de mensen. Jezus zegt in het Evangelie dat mensenvrees bij ons niet mag bestaan. Wij werden ook verguisd toen we in 2012 voor het eerst de Communie op de tong ontvingen (toen ik nog bij mijn ouders woonde). Het gevolg was toen dat we moesten verhuizen van parochie, gewoon wegens de vijandigheid van de pastoor. Ik herinner me nog goed zijn ziedende blik toen ik Communie op de tong wilde ontvangen. Maar dat mag een mens niet tegenhouden. De liefde voor Christus moet groter zijn.
Pas als de gelovigen in grote getale terugkeren naar de traditie, en de verschuldigde eerbied bewijzen voor Jezus in het Heilig Altaarsacrament, zal het geloof heropleven. En uiteraard moet er ook zeer veel gebeden worden voor de priesters.
Ik eindig met een citaat van de Heilige Pater Pio:
“Het zou makkelijker zijn voor de wereld om te overleven zonder de zon, dan zonder de Heilige Mis.”
De Eucharistische wonderen zijn toch vooral bedoeld om de ‘modernisten’ wakker te schudden en Bergoglio tegenover een voor hem pijnlijk feit te plaatsen, niet?
Wonderen kunnen wel aanzetten tot inkeer maar eigenlijk zijn wonderen een gericht, en dat houdt al een beetje een oordeel in!
Want het wonder ontneemt gemakzuchtigen en ongelovigen hun wereldse vrijheid om eigenmachtig hun goesting te volgen. Vermits zij dat niet kunnen aanvaarden verliezen ze dan zonder het te begrijpen hun innerlijke geestelijke vrijheid. Ik vermoed zelfs dat dit wel eens een scherp oordeel zou kunnen zijn!
Beste Michaël,
Iedereen, ook u en uw echtgenote, kunnen een eerbiedige H. Mis bijwonen elke zondag in de St. Amanduskapel te Gent – Kortrijksesteenweg 139. Daar gaat iedereen eerbiedig om met het H. Sacrament en hoef je je niet te kronkelen om het te aanbidden. Je kunt er iedere zondag terecht om 10.00 u. Eerbiedige kleding is wel vereist en hoofddoek voor de vrouwen, zoals het voorgeschreven is.
Natuurlijk is het zo dat in de moderne ritus alle eerbied is weggevallen (op enkele uitzonderingen na) omwille dat er geen echte liefde tot Jezus is en zonder liefde heb je niets (St. Paulus). Verwacht nu niet dat de modernisten hieraan iets gaan veranderen, in tegendeel. Ook Bergoglio kijkt eerder de andere kant op. Indien het dagelijks H. Misoffer ophoudt, dan houdt ook de schepping op, want dan kan er geen eerherstel meer gebracht worden op de hoogste wijze, namelijk door het H.Offer van de Verlosser aan de Almachtige Vader. Het is het Hart van de Rooms Katholieke Kerk dat eenieder op aarde zou moeten verdedigen zelfs met zijn leven. Hier zonder is er eenvoudig weg geen Kerk.
Moesten de mensen zien wat er gebeurt tijdens het H. Misoffer (en geen Eucharistie viering, want wij vieren niets) zoals de Heiligen en H. Engelen daar eveneens aanwezig het zien, zouden jullie onmiddellijk sterven van de Liefde die daarvan uit gaat. Ik maak dat soms mee, niet in die maten, maar dan is mijn hart zozeer gegrepen door de Liefde van de H. Verlosser dat ik nog maar alleen snikkend kan zeggen hoezeer ik van Hem hou. Wel, ik kan hier op de website niet veel meer over uitbreiden, maar dat is eveneens gegeven aan iedereen, zei het misschien wel op een andere wijze die de Heer voor iedereen heeft voorzien. Men moet er wel voor zorgen dat men in staat van genade aanwezig is. (Eerst een goede berouwvolle biecht en vraag hiervoor de goede hulp van Onze Live Moeder en Maagd Maria en uw H. Engel Bewaarder).
Er niet heen gaan is een kapitale fout die iedereen zal inzien na dit aardse leven. Ook omgekeerd, zijn er zoveel blijvende verdiensten aan verbonden.
De H. Engelen daar aanwezig, zijn iedere maal in de hoogste aanbidding en werpen zich op hun aanschijn ervoor bij de H. Consecratie en de Verheffing ervan voor de aanbidding en zijn iedere maal opnieuw zo onuitsprekelijk in verrukking en bewondering voor God, dat Jezus waarachtig God een waarachtig Mens dit iedere keer opnieuw doet, zoals op Calvarie, voor de redding van de mensenzielen.
Wel dan, wat zou God nog meer moeten doen voor deze koppige, halsstarrige generaties, die nog niet eens iemand kunnen beminnen die ze kunnen zien, laat staan dan die ze niet zien, maar die op de hoogste wijze daar waarachtig aanwezig is, Jezus Christus, de Allerhoogste.
Het is het grootste wonder dat zich iedere maal voltrekt, waarvoor de ganse Hemel, met aan de leiding, Onze Lieve Moeder Gods Maria, in de hoogste vervoering verkeert.
Zalig zij die niet zien en toch geloven!!!!!
Laten wij, het restlegertje van Jezus en Maria, het H. Misoffer zo bijwonen alsof het de laatste H. Mis zou zijn en als een fakkel van liefde terug naar huis gaan om het vuur van deze Goddelijke Liefde brandend te houden en ze door te geven aan anderen.
‘Ik doop u met water’, zegt Johannes de Doper, ‘Hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur’ (Mt.3:11)”, en Jezus zegt: “Vuur ben Ik op aarde komen brengen, en hoe verlang ik dat het reeds oplaait” (Luc. 12:49).
Voor alle duidelijkheid: ik ben geen traditionalist maar eerder traditioneel gezind, maar ik heb zeker niets tegen de SSPX. Ik heb Novus-Ordo missen meegemaakt in Riga, Letland, en die waren daar bijna zoals een Tridentijnse Mis; en priesters lopen daar nog rond in soutane. Idem voor de paters SJM in Maleizen. Het is dus niet dat Novus-Ordo slecht is, het is de eerbied die belangrijk is en dat is wat ontbreekt. Er zijn nog veel goede katholieken die niet anders kunnen dan naar een Novus-Ordo Mis gaan, vaak omdat Tridentijns te ver is, of omdat ze er totaal geen voeling meer mee hebben. Ik ken ook goede priesters die Novus-Ordo vieren (en die toch de situatie in de Kerk klaar zien). Het is gewoon de mentaliteit die moet veranderen: weg met handcommunie enz… Als ik mij afzonder en enkel naar Pius-X missen ga, dan mis ik mijn doel: apostolaat doen en getuigenis geven bij diegenen die het nodig hebben. Wij gaan naar verschillende locaties waar de Mis nog goed is, en daar voel ik echt dat het deugd doet – ik ervaar diepe vrede en ontroering tijdens de consecratie en na de Communie.
– De heilige Mis moet geherwaardeerd worden, en de kerkelijke leiders zouden moeten acties op touw zetten om de mensen weer te verenigen rond Christus, op zondag, zoals Christus gevraagd heeft. Maar helaas, het blijft stil in de bisschoppelijke paleisjes. Dat is het gemakkelijkst.
– Te veel mensen zeggen “ik geloof”. Ze beseffen niet dat je voor dat geloof ook iets moet doen. Het geloof zonder de werken is dood.
Een tante zuster+ van mij was geschokt door een jongetje dat na de H. Mis de Kerk verliet en zei dat hij een ‘broodje’ had gehaald. Dit was al zo in de jaren zeventig of begin tachtig van de vorige eeuw. De catechese liet toen al te wensen over. Hoe het nu is, kan ik niet zo goed beoordelen.
In de zogeheten keuzekerk, dus een kerk waarvoor mensen een eindje moeten rijden omdat daar de H Mis nog eerbiedig wordt opgedragen en waar ook nog Tridentijnse missen zijn doordeweeks, daar zit de kerk vol op zondag met jong en oud. Ik ben jaren niet meer naar de kerk gegaan omdat de kweelliedjes van Huub Oosterhuis me zo wee maakten dat ik er beroerd van werd. Ik was echt op zoek naar een kerk waar nog een gezongen ( Latijnse) Hoogmis wordt opgedragen en heb het ( gebed verhoord) gevonden. Mijn kinderen voelen het verschil en gaan graag (!) mee. Er gebeurt daar wat en dat voel je. Het is geen schijnvertoning .
@ Eric. Over Eucharistische wonderen gesproken.., in het boek ‘Eucharistie, krachtbron voor Geestelijk Leven’ van Nicolas Buttet ISBN 9789074395007, staan er velen beschreven en citaten van Heiligen. Op Bol.com bij J. Bots is het te verkrijgen. Verder merkte een priester onlangs op dat als de H. Mis eerbiedig wordt gevierd, de nieuwe Mis net zo goed is als de Tridentijnse Mis.
Heer ik ben niet waardig dat Gij tot mij komt, maar spreek een Woord
en mijn ZIEL zal gezond worden,
Ook weer zoiets wat ze veranderd hebben..
Het valt wèl op, maar ik blijf het zo goed bidden…
groet Aleida