Opiniekstuk door Mgr. Charles Pope – vertaald door Michaël Dekee.
Ik heb elders geschreven over waarom ik denk dat 2017 een kritisch jaar zal zijn. Ik geloof dat het een jaar zal zijn van verborgen zegeningen of één van iets dat zo schokkend zal zijn, dat het een zegen zal inluiden die pas later zal begrepen worden. Het is 100 jaar geleden sinds de verschijningen te Fatima, en 500 jaar sinds de Protestantse revolutie. De revolutie van 1517 leidde tot een hartverscheurende snoeiing van de Kerk. Zo ook de verschijningen in 1917, toen O.L.V. waarschuwde van groot lijden inden we niet baden en ons bekeerden. God lijkt zo’n dingen toe te laten (en niet te veroorzaken) ofwel als boetedoening of als zuivering.
De afgelopen 100 jaar hebben we verschrikkelijke oorlogsvoering gezien; dodentollen in de honderden miljoenen, gedreven door ideologisch conflict; abortus op aanvraag; de vernietiging van huwelijk en de familie; seksuele verwarring en misdraging en het opkomen van de cultuur van de dood (de vraag om het recht om te sterven en het recht om te doden). Inderdaad, het Christendom in het Westen is in het midden van een grote instorting: lauw en gecompromitteerd geloof, een kleine minderheid die de Mis bijwoont en de groei van militant secularisme. Wie onder ons kan ontkennen dat de Kerk, bijzonder in het welvarende Westen, onder vuur heeft gelegen? We hebben de voorkeur gehad om doorheen het meeste gewoon door te slapen en het ene compromis na het andere te maken. Wie onder ons kan ontkennen dat we een andere “contra-reformatie” nodig hebben?
Twee profetieën
Twee belangrijke profetieën waarschuwden ons voor deze gebeurtenissen indien we ons niet bekeerden. Want inderdaad, de H. Schrift zegt dat de Soevereine Heer niets doet zonder zijn plan te openbaren aan zijn dienaren de profeten (Amos 3:7). En terwijl vele verschijningen gebeurden (sommigen goedgekeurd, anderen niet), zijn er twee in het bijzonder die de aandacht verdienen:
Eerst, het is gekend dat in 1884 Paus Leo XIII een ervaring had waarbij hij God hoorde zeggen dat hij een periode van 100 jaar zou toestaan die de Kerk zou testen in de stijl van Job. Dit alarmeerde Paus Leo zodanig dat hij het welbekende gebed tot de H. Aartsengel Michaël neerpende, en vroeg dat het zou gebeden worden op het einde van de Mis in heel de universele Kerk.
Heilige Aartsengel Michaël, verdedig ons in de strijd; wees onze bescherming tegen de boosheid en de listen van de duivel. Wij smeken ootmoedig, dat God hem zijn macht doet gevoelen. En gij, vorst van de hemelse legerscharen, drijf Satan en de andere boze geesten, die tot verderf van de zielen ronddwalen, door de Goddelijke kracht in de Hel terug. Amen.
Sommigen betwisten de nauwkeurigheid van dit, en noemen het gewoon een legende, maar het is moeilijk te ontkennen dat de aanval/test heeft plaatsgevonden. Maar wanneer en wat is die honderdjarige periode? Dat leidt tot…
Twee, in 1917 verscheen Onze Lieve Vrouw in de streek van Fatima, Portugal, aan drie jonge kinderen: Jacinta, Francisco en Lucia. Maria gaf aan dat de vreselijke Eerste Wereldoorlog spoedig zou eindigen, een oorlog die het gebruik van chemische wapens kende, en dat zo vernietigend was dat een internationale overeenkomst werd gesloten om hun gebruik te verbannen. Echter, ze waarschuwde dat er een nog vreselijkere oorlog zou uitbreken indien de mensen zich niet bekeerden en baden. O.L.Vrouw vertelde verder dat in de nasleep van de oorlog, Rusland z’n dwalingen van atheïsme en materialisme zou verspreiden, en dat dit zou leiden tot een smartelijk lijden voor de Kerk en veel van de gelovigen. Ze profeteerde ook dat er een finale waarschuwing zou gegeven worden in de vorm van licht aan de nachtelijke hemel, net voor het begin van deze nieuwe oorlog.
Om haar boodschap kracht bij te zetten, beloofde O.L.Vrouw een mirakel bij haar laatste verschijning. Op 13 oktober 1917, vond het Zonnewonder plaats, en wel 70.000 mensen waren getuige van de zon die danste aan de hemel en richting de aarde bewoog.
In januari 1938, lichtte een spektakel van de aurora borealis (noorderlicht) de hemel op ver ten zuiden van z’n normale bereik. Kranten over heel de wereld berichtten hierover.
Later dat jaar viel Duitsland Tsjechoslovakije binnen, en in 1939 vond de invasie van Polen plaats; de Tweede Wereldoorlog was onderweg, een gevolg van er niet in te slagen ons te bekeren. Meer dan 60 miljoen mensen werden gedood in Wereldoorlog II. op het einde van de oorlog plaatste Rusland het IJzeren Gordijn en het atheïstisch communisme zwaaide de plak in het Oostelijk Blok. Kerken werden gesloten en religieuzen werden vermoord, en een groot lijden kwam tot al diegenen die zich er niet bij wilden neerleggen. De profetieën van 1917 bleken jammer genoeg waar.
Een andere profetie van de Fatimaverschijningen werd geheim gehouden tot het jaar 2000; het sprak van de moord op een paus terwijl hij langs martelaren wandelde, op een heuvel richting een kruis in een verwoeste stad. In 1981 werd de H. Johannes Paulus II bijna vermoord door een schutter, en hij wijdde zijn overleven toe aan het gebed van velen die de oproep van O.L.Vrouw tot gebed hadden verhoord. Kardinaal Ratzinger, in zijn commentaar op het “derde geheim” van Fatima, noemde het de Via Crucis (Kruisweg) van een hele eeuw. Inderdaad, zo was het: verwoeste steden, martelaren en de lange schaduw van een kruis over al die jaren, voor de Kerk en de wereld.
Hoogtepunt van de strijd
Een finaal aspect van de verschijningen te Fatima kwam aan het licht in 1981 toen Zuster Lucia een brief schreef naar Mgr. (nu Kardinaal) Carlo Caffarra, in het Vaticaan, om hem te bedanken en hem van haar gebed te verzekeren voor de stichting van het Johannes Paulus II-instituut over Huwelijk en de Familie. In de brief verwijst ze ook naar iets dat ze gehoord heeft van O.L.Vrouw: een laatste gevecht zal het einde aanduiden van de periode waarin we nu strijd leveren. Zuster Lucia herinnerde zich de woorden van O.L.Vrouw als volgt:
“De laatste strijd tussen de Heer en het rijk van Satan zal gaan over het huwelijk en de familie. Wees niet bang,… iedereen die werkt voor de heiligheid van het huwelijk en de familie zal altijd bevochten en bestreden worden op gelijk welke manier, omdat dit de cruciale kwestie is… Echter, Onze Lieve Vrouw heeft reeds zijn kop verpletterd.”
Ik denk dat de periode van 100 jaar beproeving zoals gezien door Paus Leo tot z’n hoogtepunt komt. Mijn gedachte is dat, hoewel het gezien werd door Leo in 1884, het eigenlijk begon in 1917 met de waarschuwing van O.L.Vrouw. Haar boodschap was duidelijk: bid en bekeer je of lijd anders smartelijk onder de gevolgen van de menselijke zondigheid. Het is duidelijk dat we smartelijk geleden hebben voor onze fouten.
Bij een poging om de richtlijn van O.L.Vrouw in Fatima in 1917 te volgen, hebben drie pausen (Pius XII, Johannes Paulus II en Franciscus) Rusland toegewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria. Maar argumenten worden heen en weer geslingerd over of deze wel “geldig” waren (bvb. was de bewoording wel juist?). Maar geen enkele formaliteit kan ons gebrek van bekering en gebed verdoezelen. Ik geloof dat bekering en gebed het ware hart is van de boodschap van O.L.Vrouw.
En zodus zijn we hier aan het hoogtepunt van de strijd. Hoewel het ontmoedigend is, heeft de strijd in de Kerk over de heiligheid van het heilig huwelijk de hoogste niveaus bereikt, net zoals O.L.Vrouw had gezegd. Kardinaal neemt het op tegen kardinaal, bisschop tegen bisschop. In de wijdere cultuur werd het huwelijk geherdefinieerd; bijbelse en natuurlijke wet werden aan de kant geschoven. Op dit punt denk ik niet dat onze cultuur eigenlijk een definitie van het huwelijk heeft; het is wat gelijk wie zegt wat het is. Dit is geen kleine dwaling; het is een moordenaar van de samenleving.
2017 is een kritisch jaar
Iets vertelt me dat dit jaar 2017 kritisch zal zijn, en dat we beter zouden bidden – een pak meer dan we gedaan hebben in het verleden. Bekering is ook cruciaal. Slaperig zijn in de strijd kan geen optie zijn. We zijn op een keerpunt. Misschien zijn de honderd jaar beproeving aan het eindigen; ze kunnen goed eindigen of ze kunnen tot een vreselijke einde komen. Dit is waarom we moeten bidden.
Kardinaal Ratzinger, zei in het document dat handelde over Fatima: “Het doel van het visioen is niet om een film te tonen van een onherroepelijk vastgelegde toekomst. Het betekent net het tegenovergestelde: het is bedoeld om de krachten te mobiliseren in de goede richting. Daarom moeten we fatalistische uitleggen vermijden… Het visioen spreekt eerder over gevaren en hoe we ervan kunnen gered worden.”
Zult u mij vervoegen in gebed met bijzondere vurigheid dit jaar? In mijn eigen parochie, zullen we de Eerste Zaterdagdevotie beoefenen, die werd gevraagd door Maria in Fatima. Dit zal een gemeenschappelijke weg zijn om de oproep tot gebed te beantwoorden. Het omvat het bijwonen van de H. Mis, het bidden van de Rozenkrans, en naar de biecht gaan (die dag of binnen de week) op de Eerst Zaterdag van vijf opeenvolgende maanden. Anderen voegen daar ook het dragen van het scapulier aan toe, en/of het doen van een toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria.
Zo’n gemeenschappelijke viering hoeft het persoonlijk gebed en bekering niet te overschaduwen; het is enkel bedoeld om het te vermeerderen. Zijn er devotionele praktijken die je kunt ondernemen, zoals de dagelijkse Rozenkrans, het Angelus, of het Kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid? Zijn er zonden waarvoor je een bijzondere inspanning moet doen om ze te vermijden? Zijn er toegelaten genoegens die je opzij kunt zetten?
Wat zult u doen? Dit is een kritisch moment; ik ben ervan overtuigd. Zult u mij in speciaal gebed vervoegen dit jaar, de 100ste verjaardag van de verschijningen van Fatima?
Met aandacht helemaal gelezen. Over het huwelijk en de verbreking daarvan is wel korrekt