Aan de leden van de Nederlandse Bisschoppenconferentie
Amsterdam, 23 november 2016.
Geachte bisschoppen,
Op de eerste zondag van de Advent van dit jaar is de nieuwe vertaling van het Onze Vader opgenomen in de liturgie. Het is mijn ervaring in meerdere parochies waar ik assisteer dat veel gelovigen daar grote moeite mee hebben en er zijn er ook die het weigeren te bidden. Ik moet deze gelovigen in die zin gelijk geven dat ik geen plausibele reden kan geven waarom deze verandering is doorgevoerd. De reden die de bisschoppenconferentie heeft gegeven, is dat het de wens was om het Vlaamse en het Nederlandse Onze Vader met elkaar in overeenstemming te brengen. Dat is een alleszins te begrijpen wens. Maar dat verklaart niet de vertaling “breng ons niet in beproeving” die in het ‘nieuwe’ Onze Vader staat. Zowel de Vlaamse als het Nederlandse Onze Vader hadden “leid ons niet in bekoring”, dus een aanpassing van deze zin moet een andere achtergrond hebben.
Alle talen die ik heb bekeken (Hebreeuws, Afrikaans, Duits, Engels, Indonesisch, Italiaans, Frans, Fries, Latijn, Nederlands, Spaans en Vlaams) hebben ‘bekoring’ of ‘verzoeking’. ‘Verzoeking’ is een synoniem voor ‘bekoring’. Ook in het protestantse Onze Vader wordt het woord ‘verzoeking’ gebruikt. Als enigen ter wereld moeten katholieke Vlamingen en Nederlanders nu ‘breng ons niet in beproeving’ gaan bidden… ‘Beproeving’ is theologisch heel iets anders dan ‘bekoring’, dus het bidden van zo’n zin heeft ook implicaties op de geloofsbeleving zelf, op ons verstaan van God.
En als we realistisch kijken naar de kerk in Nederland en Vlaanderen, dan zien we dat het overgrote deel van de gelovigen bestaat uit oudere mensen. Jongeren zijn vrijwel volledig afwezig. Deze oudere mensen hebben hun hele leven ‘leid ons niet in bekoring’ gebeden en nu wordt van hen verwacht dat zij heel iets anders gaan bidden, terwijl daar geen reden voor gegeven wordt. Dat is in mijn ogen wel een heel groot beroep op de gehoorzaamheid van de gelovigen.
Ik hoop daarom van harte, en ik verzoek u dringend, dat u deze verandering zo spoedig mogelijk ongedaan wilt maken.
Hoogachtend,
Peter Klos, pr.
(gepubliceerd met toestemming)
Groot gelijk heeft deze priester. Een bevraging is er niet geweest en die ene zin zal wel een toegeving zijn voor iets anders … en ik hoop dat dat niet met een ander geloof te maken heeft.
Volledig eens met deze priester ! Er is alleen verwarring en afzwakking van wat er eigenlijk in het Onze Vader staat . Stop met altijd andere woorden te gebruiken die een volledig ander betekenis hebben.
Dezelfde geest die de Jerusalemitische priesters bezielde, toen zij spottend tot de Zaligmaker zeiden om van het Kruis neer te dalen, bezielt onze bisschoppen die Zijne Goddelijke Majesteit heden vragen om geen beproevingen te zenden; dat is, zij vragen Hem om de gelovigen van het kruis af te halen.
Ga allen naar de “Tridentijnse” Latijnse Mis. Daar wordt het Onze Vader van Onze-Lieve-Heer nog gereciteerd.
http://Www.caelenberg.info
Heden ( 1 december 2016 ) heb ik ongevraagd een email ontvangen van een Jezuïet , ene pater Borreman.
Als bijlage was er een brief van een andere Jezuïet , ene Guido Dierickx.
Klaarblijkelijk ook groot voorstander van de nieuwe ‘vertaling’ .
Ter illustratie van zijn pro argumenten geef ik hier een snapshot van zijn eigen brouwsel.De laatste zin is voorzeker relevant… of hilarisch…maar eigenlijk intriest:
Het verschil
Van een bekoring kunnen wij afstand nemen. Wij kunnen de gelegenheid tot zonde vermijden, zo heette het vroeger. Wie lijdt aan suikerziekte blijft liefst niet stilstaan voor de vitrine van de banketbakker. Wie aangetrokken wordt door pornografische beelden, zal die niet opslaan op de harde schijf van zijn laptop.
Heren,
Dames,
Ik ben het ook volledig eens met eerwaarde heer Peter Klos.
Na het Oecumenisch Concilie in de jaren zestig werd de Tridentijnse Liturgie ‘hervormd’. Naar de mening van de geloofsgemeenschap, het ‘Godsvolk onderweg’, dus de échte Kerk (want dat zijn wij allemaal), werd niet gevraagd.
Het werd ons door de keel geramd.
In de ”vernieuwde liturgie’ is de band met de traditie volledig zoek.
Het gregoriaans, dat ongelofelijk waardevol deel van het patrimonium, verdween geluidloos in de coulissen en werd vervangen door een sliert amechtig gekweelde liedjes, muzikaal en literair waardeloos. Ook verhollandsing alom.
Van onze rijke Vlaamse liederenschat die een waardig alternatief voor het gregoriaans had kunnen zijn, werd vrijwel niets opgenomen
We mogen dus niet verwonderd zijn dat ontkerkelijking om zich heen grijpt.
In bepaalde kerken van onze regio worden tijdens de Eucharistievieringen zelfs met de grootste sérieux poppetjes à la Pinocchio opgevoerd. Voor de kinderen, zeggen ze. Daar wordt de verkleutering bijgebracht. Ergerlijk. Godslasterlijk eigenlijk.
Nu maken we met het Onze Vader weer iets dergelijks mee. Een verandering in de vorm van een oekaze : men bevraagt niemand. Waarschijnlijk in de overtuiging dat de kerkganger dom is om een mening te hebben.
’t Is waar, de kerk blijkt geen democratie te zijn.
Oprecht katholiek blijven? Een grote beproeving!
Nieuwlichterijen ‘senza consistenza’ mogen we niet schaapachtig aanvaarden.
De oude woordenboeken zijn duidelijk over de betekenissen van ‘bekoring’ en ‘beproeving’. ‘Verzoeking’ zou veel beter geweest dan, maar dan krijg je de kritiek dat het weer te protestants klinkt. Maar fout is ‘verzoeking’ zeker niet.
Is er soms iets in onze Nederlandse taal veranderd, zodat men de woorden ‘bekoring’ en ‘beproeving’ anders jis gaan interpreteren?
In online-woordenboeken kun je namelijk meerdere kanten op ‘qua betekenis’ met deze woorden. Gek om andere betekenissen aan woorden te geven dan het oorspronkelijk is bedoeld. En daar schuilt tevens de misleiding in.
In de Nieuwe Bijbelvertaling, de 1e druk van 2004 staat ook al ‘..en breng ons niet in de beproeving, …’.
Doelbewust al zo gedaan??? Is men hier al veertig jaar mee bezig geweest? Dan was er eerder al veel kritiek op, anders had dit namelijk vast niet zo lang geduurd voordat dit aangenomen werd. Ik begrijp dit gewoon niet.