Inleiding over de begenadigde Pater Reus Pater Reus werd waardig bevonden het genaderijkste mysterie van ons geloof ongesluierd met zijn ziel te aanschouwen – dat wil zeggen op een geestelijke niet aan de zintuigen gebonden manier – en dit gedurende vijfendertig jaar. Hij mocht klaar inzien dat de H. Mis het hoofdbestanddeel van iedere Godsverering is, de hoogste aanbidding en dankzegging en tegelijk een onuitputtelijke bron van genade. Deze mystieke belevenis heeft echter voor hemzelf het geloof niet opgeheven, maar nog meer verdiept, nog levendiger gemaakt. Hij zei herhaaldelijk: “We moeten leren geloven! Deemoedig, met overgave en vertrouwen geloven!” Op aanschouwelijke en tegelijk overweldigende manier mocht hij ervaren dat de goddelijke Hogepriester in de gewijde priester op aarde voortleeft en voortwerkt. Ja, dat Christus aan het altaar met de priester één wordt, dat Christus zelf in de priester het Heilig Offer, de onbloedige vernieuwing van zijn Kruisdood opdraagt. Zeer vaak zag Pater Reus in zijn priesterhand de stralende hand van zijn Verlosser. Zo schrijft hij op 7 augustus 1937: “Bijzonder bij de heilige consecratie zag ik weer de stralende hand van de goddelijke Verlosser, hoe die alle gebaren met mij en in mij maakte. Ik voelde het gewicht duidelijk, hoe…

13 oktober 2017 is de honderdste verjaardag van de laatste verschijning van O.L.Vrouw in Fatima. Op die dag vond het zonnewonder plaats als teken van de echtheid van de verschijning, maar ook als waarschuwing voor de naderende straf indien de mensheid zich niet zou bekeren. Twaalf dagen later zou de rampzalige Oktoberrevolutie in Rusland plaatsgrijpen, waarvoor de H. Maagd de toewijding van Rusland tot haar Onbevlekt Hart had gevraagd. We geven het relaas van de gebeurtenissen… 13 oktober! Nu beginnen de bedevaarten pas voor goed. Alle wegen en paden die naar de Cova leiden, zien opnieuw zwart van de mensen. Niemand hoeft de weg te vragen, want allen nemen dezelfde weg. Niemand denkt nog aan de oorlog: alle geesten en harten zijn vol van de Dame die gaat verschijnen in Fatima. De Kardinaal-Patriarch van Lissabon noemde het midden van Portugal een “groot geestelijk kerkhof”. Zo was het geloof daar uitgestorven. En zie, door het gebed en het offer van drie kleine herdertjes die O.L.Vrouw mochten aanschouwen, staan plotseling de doden op en beginnen te leven. Daar waar het menselijk opzicht voor enige maanden nog hoogtij vierde, wordt het thans met voeten getreden. Het zijn geen nieuwsgierigen die naar Fatima komen,…

Ongeveer zes maanden na zijn aankomst op Molokai vond pater Damiaan de tijd om een brief te schrijven aan zijn broer. “Het heeft God behaagd om je onwaardige broer uit te kiezen als helper van arme mensen, lijders aan de vreselijke ziekte die in het evangelie zo vaak genoemd wordt – melaatsheid. De laatste tien jaar heeft die plaag zich over de eilanden verspreid en de overheid zag zich uiteindelijk genoodzaakt om iedereen die ermee besmet is, te isoleren. Opgesloten in een hoekje van het eiland Molokai, tussen ontoegankelijke kliffen en de zee, zijn deze ongelukkigen tot eeuwige ballingschap veroordeeld. Van de in totaal tweeduizend mensen die hierheen gestuurd zijn, zijn er nog zo’n achthonderd in leven, en onder hen is ook een aantal katholieken. Er was een priester nodig, maar er bestond één probleem. Alle communicatie met de rest van de eilanden is verboden. Een priester die hier geplaatst wordt, weet dus dat hij de rest van zijn leven met de melaatsen is opgesloten, en mgr. Maigret, onze apostolische vicaris, zei dat hij dit offer aan niemand van ons kon opleggen. Maar ik moest eraan denken dat ik al bij de aflegging van mijn kloostergeloften het lijkkleed heb aangenomen….

Vandaag, 2 oktober, is het het feest van de H. Engelbewaarder. In deze tijd waarin het bovennatuurlijke zoveel mogelijk genegeerd wordt, is het belangrijk ons eraan te herinneren dat wij elk een Engelbewaarder hebben die over ons waakt en die het Aanschijn van God in de Hemel ziet (cfr. Mt., 18). Daarom heb ik besloten vandaag een vertaling te geven van een stuk uit de Summa Theologia van de H. Thomas van Aquino over de H. Engelbewaarder. Het is een klein stukje; wie geïnteresseerd is kan ik zeker aanraden de rest ook te lezen. Door dit artikel hoop ik ook een bekendheid met de thomistische manier van redeneren over te brengen en een blik te werpen op het feit dat ons Geloof redelijk verantwoordbaar is. Daarom zal ik ook uitleg geven bij de manier waarop de H. Thomas vragen behandeld. Worden mensen bewaakt door engelen? (Summa Theologia, Ia, Q. CXIII, art. 3) [De Summa Theologia bestaat uit veel van dergelijke vragen in een systematische volgorde.] Het kan lijken alsof mensen niet bewaakt worden door engelen: [Er wordt steeds begonnen met tegenargumenten voor de stelling die de H. Thomas zal verdedigen. Dit begint met “videtur quod”. De weerleggingen van de tegenargumenten…

De Heilige Agatha, + 254 n. Chr. Ten einde te Catania zijn edicten tegen de christenen zo wreed en harteloos te doen uitvoeren als mogelijk was, plaatste keizer Decius aldaar als consul op de rechterstoel een zekere Quintianus die op dit vlak reeds roem verworven had. Nog slechts weinige dagen te Catania residerend, werden hem naam en gegevens overhandigd van een meisje uit één der edelste geslachten van Sicilië, die Agatha heette en wier deugdzaamheid voor grootste zondaars onder de heidenen onverdraaglijk was. Zij werd gegrepen en men bracht haar voor de rechterstoel. Maar toen hij haar zag, zo jong, zo schoon, zo edel en voornaam van manieren, wilde hij haar geenszins vonnissen, maar hij deed zich beminnelijk voor, om eerst haar dankbaarheid en dan haar genegenheid te winnen om haar tenslotte geheel te kunnen bezitten. Hij veroordeelde haar dus niet, maar gaf haar over aan een zekere Aphrodisia, die Agatha’s rein gemoed moest omvormen, zodat haar kuisheid geen hinderpaal meer zou zijn, om hem genegen te zijn op de manier die hij verlangde. Want hoe allergeringst zijn kennis van de christenleer ook was, hij wist dat zij ontucht, overspel en alle onkuisheid streng verbood en uitermate verachtte. Hij meende…

Pater Pio van Pietrelcina, geboren Francesco Forgione, spirituele erfgenaam van Sint‑Franciscus van Assisi, was de eerste priester die op zijn lichaam de stigmata van de kruisiging vertoonde. Reeds bij leven gekend als “gestigmatiseerde broeder” zette pater Pio, aan wie de Heer bijzondere bovennatuurlijke gaven had geschonken, zich totaal in voor het heil van de zielen. Tot op de dag van vandaag bereiken ons zeer talrijke getuigenissen van de “heiligheid” van de kloosterling, vergezeld van dankbetuigingen. Zijn providentiële voorspraak bij God bewerkte voor velen genezing van lichaam en geest. Pater Pio van Pietrelcina, alias Francesco Forgione, werd op 25 mei 1887 geboren in Pietrelcina, een dorpje in de streek van Benevento. Hij kwam ter wereld in een huis van arme mensen waar vader Grazio Forgione en moeder Maria Giuseppa Di Nunzio reeds andere kinderen hadden verwelkomd. Vanaf zijn prilste jeugd voelde Francesco het verlangen om zich totaal aan God te wijden en dit verlangen maakte hem verschillend van zijn leeftijdgenoten. Dit “verschil” was voorwerp van opmerkingen vanwege familieleden en vrienden. Moeder Peppa vertelde: “Hij beging geen enkele nalatigheid, geen enkel vergrijp, was niet lastig, gehoorzaamde altijd aan mij en aan zijn vader, elke morgen en elke avond ging hij naar de…

  Frankrijk was in oorlog met Duitsland. Napoleon III had in zelfoverschatting op 19 juli 1870 aan Pruisen een ultimatum gesteld, en zijn land werd onder de voet gelopen, in een minimum van tijd. Op 2 september reeds werd zelfs de keizer met 100.000 man gevangen genomen. De schuld van alle ellende werd gezocht, waar ze niet te vinden was. Onschuldigen moesten het gelag betalen. Ze werden naar het forum gesleept en berecht, tot slachtoffers gemaakt, die door hun offer ten minste voorkwamen, dat het land geheel ten onder zou gaan. In de Hemel zouden ze schadeloos gesteld worden voor hun miskenning in een wereld van ongerechtigheid. Midden in die verschrikking, in de dagen van 10 tot 12 januari 1871, verscheen er een teken aan de hemel, te Pontmain waargenomen, een plaatsje gelegen in het departement van de Mayenne, een gebied dat zowel aan Normandië als Bretagne grenst, niet het slechtste deel van Frankrijk. Dat teken geleek op noorderlicht, oprijzend in de richting van Bretagne en zich uitstrekkend hoog tot in het zenit, een geweldige gloed, met uitschietende stralen onder een aangrijpende stilte. Een grote wolk dreef langzaam over dit licht, glanzend wit als de sterren, doorschijnend en met goud…

Het Heilig Kruis werd gevonden door Sint-Helena, de moeder van Keizer Constantijn de Grote. Omstreeks 324 maakte zij een pelgrimstocht naar Jeruzalem en liet opgravingen doen, waarbij naast het kruis ook de grafkelder ontdekt zou zijn. Hierover werd voor het eerst bericht in 325 door Eusebius van Caesarea. Uit de 4e eeuw stammen ook de verslagen van bisschop Cyrillus van Jeruzalem, Ambrosius van Milaan, Socrates Scholasticus en Theodoretus van Cyrrhus. Uit het jaar 383 is er een verslag van de religieuze Egeria bewaard, die een bedevaart naar Jeruzalem maakte. Na haar bekering tot het Christendom ondernam keizerin Helena een reis naar het Heilig Land met de bedoeling sporen terug te vinden van Jezus’ leven. Toen ze bij Golgotha gekomen was vond ze na gebed de drie kruisen, twee van de misdadigers en één van Jezus. Om nu te weten te komen welk van de drie van Jezus was, legde men op een doodzieke adellijke vrouw uit Jeruzalem telkens één van de kruisen. Bij het derde kruis sloeg zij de ogen open en werd ze weer gezond. Ook vond zij de kruisnagels en de doornenkroon terug. Het kruis werd door Helena gedeeld; een deel bleef in Jeruzalem en twee andere delen…

Extasen tijdens de Heilige Mis De H. Franciscus Xaverius (+1552) ervoer een lange extase toen hij op missie was in India. Hij was van plan om met de vicekoning enkele zaken te regelen. Toen zijn assistent, Andreas, naar hem toe gezonden werd om hem daaraan te herinneren, vond hij hem zittend op een lage stoel vóór het tabernakel met zijn gezicht opgeheven en zijn handen boven zijn borst gekruist. Aarzelend om hem te storen, fluisterde Andreas tenslotte hem zijn boodschap in, maar de H. Franciscus reageerde niet. Twee uur later werd hij in dezelfde positie teruggevonden, maar deze keer sloeg Andreas erin hem te doen rechtstaan. Toen de H. Franciscus te weten kwam hoe lang hij in extase was geweest, bereidde hij zich direct voor op zijn afspraak. Maar toen hij onderweg was, ging hij opnieuw in extase. Hij stond bewegingsloos in de straat tot zonsondergang, toen hij terugkeerde van zijn extase en weer naar huis ging. “Mijn zoon,” zei hij tegen Andreas, “we moeten de vicekoning een andere dag bezoeken. Deze dag heeft God voor zich alleen gewild.” *** De H. Ignatius van Loyola (+ 1556), de stichter van de Jezuïetenorde, had naar verluidt op z’n minst een uur…

Enkele eeuwen geleden is buiten Rome een beroemde Cisterciënzerabdij ontstaan. Zij heet nu San Paolo Tre Fontane. ‘St-Paulus van de drie bronnen.’ De grote Apostel werd er volgens een oude overlevering onthoofd en toen zijn hoofd driemaal op de grond viel ontsprongen er drie bronnen, die er nog steeds zijn. De abdij met haar oude donkere romaanse kerk zonder opschik, was vroeger een oase van rust buiten de stad. Nu heeft Rome zich uitgebreid om haar heen. Niet ver van de kortste weg die toegang tot de abdij biedt is in 1947 een bedevaartsoord ontstaan. Het terrein voor de grot is nu tot een open plein gemaakt. In de grot staat een Mariabeeld en talrijke ex-voto’s hangen er in het rond. In deze grot is aan drie kleine kinderen en hun vader op 12 april 1947 de H. Maagd verschenen en op 6 en 23 mei aan de vader alleen. Het ging als volgt: Op 9 mei 1913 werd te Rome, uit arme en weinig voorbeeldige ouders Bruno Cornacchiola geboren. Hij had twee broers en twee zusters en werd in een niet gelukkige jeugd onkerkelijk opgevoed. Op 7 maart 1963 huwde hij Iolanda Lo Gatto. Hij was eerst katholiek, maar “bekeerde”…