Mevrouw Lucille Dippolito is een verpleegster en de moeder van 20 kinderen. De jongste is 22 en de oudste is 43. Eén kind stierf enkele maanden na de geboorte. Ze heeft 30 kleinkinderen, alhoewel ze gezegd heeft dat ze de telling moet bijwerken, want ze heeft ook drie kleinkinderen die nog geboren moeten worden. Haar man is overleden in 1993. Ze woont momenteel in St. Marys, Kansas. Over haar kinderen zegt mevrouw Dippolito: “Ze geven dingen die geld niet kan kopen.” En over ouders, zegt zij: “Je kinderen neem je mee in de eeuwigheid”. Het volgende interview werd afgenomen op 20 februari 2002 door Scott Johnston, Onderzoeksdepartement, Priesters voor het Leven: Heb je altijd een grote familie willen hebben? “Ja. Ik wilde zes jongens hebben. God gaf me er dertien! Nadat het eerste kleine meisje kwam wilde ik meer meisjes.” “Acht kinderen zijn thuis geboren. Ik wist wat ik kon doen en wat ik niet kon doen.” “Ik kom uit een familie van vier. Ik woonde naast een familie van 10 kinderen, en die kinderen waren altijd blij! Ze waren gelukkig met elkaar. Mijn moeder komt uit een familie van twaalf. [Kinderen in grote families] geven blijkbaar dingen die geld…

Londen — Het enige wat Chris Gard en Connie Yates willen is dat hun kleine jongen een kans krijgt. In plaats daarvan heeft het Great Ormond Street Hospital een rechtszaak gewonnen waardoor de ouders gedwongen worden om hun eigen kind onbehandeld te laten en om zijn levensondersteuning te ontkoppelen. De lange strijd in het gerecht voor het leven van de 10 maanden oude Charlie Gard is zo ver gebracht als mogelijk was. Chris Gard en Connie Yates hebben de zaak gebracht voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Nu hebben ook zij besloten dat Charlie “met waardigheid moet sterven”. Charlie is geboren op 4 augustus 2016 met een zeldzame ziekte die progressieve spierzwakte en hersenschade veroorzaakt. Hij werd ondergebracht in intensieve zorg. De dokters van het Great Ormond Street Hospital hebben besloten dat er niets was dat ze konden doen. Maar Chris en Connie gaven het leven van hun baby niet op. Ze ontdekten een experimentele therapie voor Charlie’s ziekte die in de Verenigde Staten werd aangeboden en begonnen een online campagne om hem naar daar te brengen. Met 83.000 donaties kregen ze op die manier £ 1,3 miljoen. Dat is meer dan wat ze nodig hebben…

Origineel artikel van The Witherspoon Institute – overgenomen door LifeSite – vertaald door M. Dekee voor Katholiek Forum Toen de christelijke rockster Trey Pearson aankondigde dat hij uit de kast kwam en zou scheiden van zijn vrouw en twee kinderen na zeven en een half jaar huwelijk, zei hij dat zijn vrouw zijn “grootste supporter” was geweest en dat ze “hem gewoon omhelsde en weende en zei hoe trots ze op me was.” Als dit werkelijk waar is, dan is dit verontrustend. Denk aan de graad van de sociale aftakeling die nodig is – zeker binnen het Christendom – dat een Christelijke vrouw die zo beïnvloedt is door de hedendaagse cultuur, ze onmiddellijk haar man feliciteert die haar en hun kinderen verlaat, eerder dan hulp te zoeken om hun huwelijk en familie te redden. Een man die wegloopt van een huwelijk vanwege homoseksuele gevoelens is niet verschillend van een man die zijn rol als vader en echtgenoot overboord gooit voor seks met een andere vrouw. We zouden de daden van Trey Pearson niet moeten zien als heldhaftig, maar gewoonweg als egoïstisch. Ik zou het moeten weten. Ik liep bijna twintig jaar geleden weg van mijn huwelijk vanwege mijn homoseksuele aantrekking….