Het moederschap is in het hele westen een “vergeten of zelfs misprezen waarde” geworden

Goede Vrienden, RG 7

Wat lijkt het moeilijk geworden om het Evangelie onbevangen te lezen en te volgen. Met veel humor wijst R. Girard op de voortdurende  pogingen in onze tijd om het Evangelie te misprijzen. Psychoanalytici en psychiaters zien in het lijdensverhaal de resten van een paranoia, die volgens hen zo karakteristiek was voor de eerste christenen: “Zij zijn  zeker van hun zaak, omdat ze de meest betrouwbare autoriteiten achter zich hebben staan, zoals de voor één keer eensgezinde Marx, Nietzsche en Freud, eensgezind slechts op dit éne punt, dat het raadzaam is de Evangeliën te vernietigen” (De zondebok, blz. 132). En de “positivistische professoren” onderwerpen de Evangeliën aan een grondig “examen in geschiedenis en aardrijkskunde” waarbij ze het Evangelie systematisch laten zakken in de mening dat ze hiermee voor altijd het bedrog aan het licht gebracht hebben. Dit is “genoeg om hen gelukkig te maken”. (a.w. blz. 212). En toch blijven de Evangeliën de unieke bron van waarheid en licht voor ieder  mens en voor iedere samenleving. Ze openbaren de ware aard van onze menselijke samenleving en daarbij verkondigt en brengt Jezus ons een totaal andere samenleving, nl. het Rijk Gods. Is dit misschien de reden van het blijvend verzet?

Nemen we de bekende geschiedenis van de onthoofding van Johannes  de Doper. De oorsprong ligt bij een broedertwist. Koning Herodes wil de vrouw van zijn  broer hebben en de vrouw, Herodias, speelt mee. Johannes de Doper verdedigt ondubbelzinnig de waarheid en de rechtvaardigheid. Hij berispt de koning zonder zich te bekommeren om zijn  eigen veiligheid:  “Het is u niet geoorloofd  de vrouw van uw broer te hebben” (Marcus 6, 18). Herodes had Johannes in de gevangenis geworpen. Toch had hij ontzag voor hem en luisterde graag naar hem, die vrijuit de waarheid sprak, al verkeerde hij telkens in tweestrijd wanneer hij Johannes gehoord had. Ziedaar al twee bronnen van spanningen die alleen maar groter kunnen worden: de strijd van twee broers om een vrouw en de openlijke afkeuring van Johannes de Doper van het immorele gedrag van de machtige Herodes. Maar het leven gaat door en er wordt gefeest. Herodes viert zijn verjaardag met een grootse maaltijd voor de hoogwaardigheidsbekleders, hoofdofficieren en vooraanstaanden van Galilea. Herodias laat haar dochter dansen voor het gezelschap. De feestvierders zijn in de wolken. In zijn  euforie doet Herodes aan het meisje plechtig, een ondoordachte en verstrekkende belofte: “Vraag me wat je wil en ik zal het je geven”. Het meisje heeft helemaal geen bepaald verlangen. Zij loopt naar haar moeder met de vraag: “Wat zou ik vragen?” De moeder weet maar al te goed wat ze wil. Johannes de Doper als spelbreker van haar  relatie, moet gedood worden. In het meisje zien we nu hoe het “nabootsend verlangen” een sneeuwbaleffect krijgt. De moeder zou best tevreden zijn wanneer Herodes gezegd had: bij deze bevestig ik het doodvonnis van Johannes  de Doper. Het meisje echter, dat gewoon het verlangen van haar moeder overneemt,  zegt nu: “Ik wil dat u mij op staande voet op een schotel het hoofd van Johannes de Doper geeft”. Het is een bijzonder onaangename verrassing voor Herodes. Hij wil niet de dood van Johannes,  maar hij heeft zich zo dwaas aangesteld dat hij niet meer terug kan. Johannes wordt onmiddellijk in de gevangenis onthoofd en het bloederige hoofd wordt op een schotel binnen gebracht en aan het meisje gegeven. Het meisje geeft de schotel aan haar gloriërende moeder. Wat een feeststemming voor al deze notabelen! De haat in het hart van deze moeder heeft een hoogtepunt bereikt en is heel even voldaan, maar helemaal niet verdwenen, integendeel. In vergelijking met het lijdensverhaal van Jezus is Herodes hier als de Pontius Pilatus, die overtuigd is van de onschuld van Jezus en Hem wil vrij laten, maar zich door het volk en zijn functie gedwongen voelt om het doodvonnis  uit te spreken. De moeder is als de hogepriester Kajafas, wiens haat  en jaloezie zo groot zijn dat hij  de gruwelijke kruisdood wil voor Jezus, wat door de menigte wordt overgenomen. In de beide teksten is niets mythisch of archaïsch sacraals te vinden. Het is duidelijk  allemaal de volle verantwoordelijkheid van mensen, die hun jaloezie hebben laten uitgroeien tot haat, geweld en moord op een onschuldige. Zij zijn niet in staat zich met elkaar te verzoenen zonder deze gruwelijke moord.  De spiraal van geweld werd niet gebroken. De haat van Herodias wordt door deze daad van wraak aangemoedigd. De broedertwist blijft voortduren, evenals het morele wangedrag van Herodes en Herodias.

Ook deze Evangelietekst weerspiegelt heel de wreedheid van iedere menselijke samenleving. Het vertrekpunt zijn de ongeordende menselijke verlangens. Jezus vraagt echter dat wij Hem zouden navolgen: “…leert van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart…” (Mattheus 11, 29). In plaats daarvan kijken mensen naar elkaar en verlangen wat de ander verlangt. “Waar komen bij u die vechtpartijen en ruzies vandaan? Toch alleen van uw eigen hartstochten, die u niet met rust laten? U begeert dingen die u niet kunt krijgen. U moordt en benijdt en kunt uw doel niet bereiken. Dan gaat u vechten en strijden. U hebt niets, omdat u niet bidt. En als u bidt, krijgt u het niet, omdat u verkeerd bidt, met de  bedoeling namelijk om wat u krijgt uit te geven voor uw boze lusten” (Jakobus 4, 1-3). Herodes en Herodias willen hun immorele verhouding door allen erkend en geprezen zien, wat niet lukt. De afkeuring van Johannes  de Doper wekt de wraak op en leidt tot moord.

In de Evangeliën zien we ons eigen persoonlijk en maatschappelijk leven. Laten we ze daarom niet afwijzen maar lezen in de geest van de zogenaamde “lectio divina”, die steunt op de oude  monastieke traditie en op de kerkvaders. In de 12 eeuw werd ze samengevat door de kartuizer monnik Guigo II met vier Latijnse woorden: lectio – meditatio – oratio – contemplatio. Door de eenvoudige lectio of lezing laat men met een open geest de tekst tot  zich spreken. Door de meditatio of meditatie treedt men  binnen in  het geheel van de boodschap van Gods Woord. Door de oratio of gebed treedt men in een intieme relatie met God. De contemplatio of beschouwing is met een hart, brandend van liefde verwijlen bij de Heer Jezus. Wanneer de Heer ons daarbij een mystieke ervaring geeft is dit geheel zijn vrije gave en op geen enkele wijze het resultaat van onze menselijke inspanningen. De Heer geeft mystieke ervaringen aan wie Hij wil, hoe Hij wil en wanneer Hij wil. De mystiek is tegelijk een ervaring van sterven en leven. Het is een volledig afsterven  aan zichzelf en al het aardse en een leven in God.

De heilige Antonius (+ 356) hoorde in de kerk de Evangeliewoorden van Jezus voorlezen:  “Ga naar huis, verkoop wat ge bezit en geef het aan de armen… En kom dan terug om Mij te volgen” (Mattheus 19, 21). Met zijn  grote menselijke en ascetische wijsheid begreep hij die woorden en deed wat hij gehoord had. Hij werd de vader van het monnikenwezen in Egypte met een immens aantal volgelingen en werd zelf 105 jaar oud.

 P. Daniel

XVII.13

Vrijdag 25 maart 2022

Flitsen

Dat onze kalender vorige zondag al de astronomische lente aankondigde, hebben we hier helemaal niet gemerkt. Het vriest ’s nachts én overdag en er is ‘n ijzige wind. De koude zit nu ook in de muren en het is te merken aan het gehoest en gekuch van zusters en fraters. We zullen nog even moeten wachten op het echte lenteweer. Er wordt wat minder buiten gewerkt en wat meer binnen.

In de byzantijnse liturgie is de derde vastenzondag gewijd aan de verering van het Kruis. Hiermee wil men tevens vieren dat een deel van het Kruis onder keizer Justinus I (518-527) van Apamée (Syrië) overgebracht werd naar Constantinopel.

Zaterdag 19 maart, feest van de heilige Jozef werd “Vaderdag” gevierd en daarna “Moederdag”. Om dit samen te vieren trokken we met z’n allen naar de portierswoning bij het echtpaar met hun twee kinderen. Als vader golden de vader van het gezin en de pater, als moeder de moeder van het gezin en de overste moeder Claire-Marie. Ook in Vlaanderen werd blijkbaar aan Vaderdag gedacht en herinnerd aan het mooie Sint Jozefslied: Nederig stille timmerman (https://www.golfbrekers.be/h-jozef-voedstervader-vaderdag/).

“Zonder beroep”

Het feest van de heilige Jozef en daarop volgend het feest van de moeders wordt hier nog gevierd. De presidentsvrouw mrs Asma Al-Assad heeft bij gelegenheid van de 75e verjaardag van radio Damascus, de moeders gefeliciteerd in en buiten Syrië, dat ze zelf de titel van “de moeder van de beschaving” gaf. Het moederschap noemde ze “een bron van goedheid en zuiverheid” (https://www.sana.sy/en/?p=267037).

Het moederschap is in het hele westen een “vergeten of zelfs misprezen waarde” geworden. In de politiek, de media en de openbare opinie gaat de voornaamste aandacht al lang naar de systematische afbraak van het moederschap. Het is als een duivelse aanval op de levensbron van een beschaving. Eindeloze discussies worden georganiseerd om het doden van een kind in de moederschoot wettelijk aanvaardbaar te maken, de termijn hiervoor zo ruim en  de belemmeringen zo klein mogelijk te maken. Sommige politici schijnen hierin het hoofddoel van hun taak te zien. Meteen moet ook euthanasie zo onbeperkt mogelijk worden. Het huwelijk moet vervangen worden door alle mogelijke wispelturige relaties. Perversie heet “alternatief” en wij zijn soepel en tolerant, vooral voor het meest stupide.    Kinderen moeten aangespoord worden om los van hun ouders van geslacht te kunnen veranderen. En de beenhouwerspraktijk die aan mannen de schijn van een vrouw moet geven of omgekeerd, moeten we uiteraard als spectaculaire vooruitgang prijzen  . Wee degene  die de “genderideologie” niet uitdraagt en durft stellen dat de rijkdom en creativiteit van het menselijk geslacht bestaat in het feit dat er twee geslachten zijn, mannelijk en vrouwelijk. De afbraak van de traditionele en morele waarden die een maatschappij gezond en welvarend maken, is al veel eerder begonnen dan met de huidige wereldwijde “Great Reset”.

Sinds mensenheugenis worden kennis, cultuur, morele waarden en geloof van generatie op generatie overgedragen. Zo worden kinderen als het ware opgeheven op de schouders van hun ouders. In onze tijd wordt het gezag van de ouders welbewust bestreden. Het wordt  ouders moeilijk en zelfs onmogelijk gemaakt hun kinderen nog op te voeden. Zo wordt plots met geweld deze overdracht abrupt afgebroken. Dat is onze vernietigende cultuurcrisis.

Jaren geleden  hield ik een voordracht een pleidooi voor wat toen nog heette “moeder  aan de haard”, zonder iemand enig verwijt te willen geven. Mijn stelling was dat alle grote moderne problemen in de maatschappij deskundig aangepakt kunnen  worden door het steunen van de gezinnen en het vergoeden van de moeders thuis. Ik verwees hierbij naar Maciej Giertych, geneticus, oud Europarlementslid en ere-voorzitter van de Poolse liga voor de families. Ik kon zijn  artikel vanuit mijn  eigen ervaring goed volgen (Un remède simple à la plupart de nos meaux, Le Cep nr 68, juli 2014, blz. 39-52).  Depressieve jongeren en volwassenen die geen zin meer zien in hun leven, drugsgebruik, spijbelen, uitpuilende jeugdgevangenissen,  spoeddiensten in ziekenhuizen die om een kleinigheid overbelast worden, kinderen die met honger naar school komen… Een moeder in een gewoon gezin is in staat al deze problemen aan de wortel aan te pakken. Na mijn voordracht kreeg ik van een mevrouw, die een dokterspraktijk buitenhuis had, deze spontane opmerking: “Pater, ge hebt groot gelijk, maar als ik alleen mijn huishouden te doen had, zou ik zot worden!” Inderdaad, tijden veranderen en waarden kunnen anders verpakt worden maar mogen  niet vernietigd worden!  De mevrouw in kwestie had overigens een goede afspraak met haar man die een groot deel van de verantwoordelijkheid thuis op zich nam.

In het kleine  straatje waar ik geboren en opgegroeid ben, in een Kempens grensdorp,  was er aan de overkant een familie met elf kinderen. Ons gezin bestond uit negen  kinderen. De vaders werkten buitenshuis om het nodige geld te verdienen terwijl de moeders zorg droegen respectievelijk voor een gezin van dertien en elf personen. De opvatting dat een maatschappij best gediend wordt wanneer iedereen, ook alle vrouwen, “op de werkvloer” staan, werd  toen al volop voorbereid. Deze dwaze ideologie bracht mee dat de genoemde moeders maatschappelijk gekwalificeerd werden met de aanduiding op hun paspoort “zonder beroep”, terwijl zij  de veruit belangrijkste bijdrage leverden aan  de maatschappij: er voor zorgen dat 22 mensen zich konden  ontplooien en ten volle hun plaats innemen in de maatschappij!

Varia

Onze vorige nieuwsbrief gedocumenteerd en geïllustreerd met 8 video’s: 1 + 2 over Gregorius Palamas, 3. Beirout today, 4. Ondervoede kinderen in Libanon, 5. Te kort aan graan, 6+7+8. Serres onder de grond, Walipini:  https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-253/

Onze vorige nieuwsbrief ook op Katholiek Forum:  https://www.katholiekforum.net/2022/03/21/kan-de-wereldfamilie-zich-verzoenen-zonder-bloedige-mensenoffers/  

*

Goede achtergrondinformatie over: Duitsland in oorlog met Rusland / Getuigenbericht uit Donetsk / Avaaz: oorlogsophitsing? / Aanklacht wegens genocide / Vaccinatie vernietigt immuunsysteem / Geïnactiveerde vaccins: veilig? / Satire: voor uw gezondheid / Terroristische actie: www.kla.tv

Een geheel ander verhaal over Oekraïne, van Sonja van den Ende, ter plaatse: https://www.ninefornews.nl/nederlandse-journalist-die-met-russische-leger-meereist-legt-uit-waarom-veel-oekrainers-naar-rusland-vluchten/

Lang gesprek (Engels)  van Catherine Austin Fitts met Karel van Wolferen. Lichtpuntjes vanuit Oekraïne: wat er gebeurt kan een rem zijn op de nieuwe wereldorde én op de EU! Sterker streven naar gezonde soevereiniteit, ook in de VS, los van de Rotschilds, City of London en Wallstreet. Rusland steunt het streven naar eigen soevereiniteit. Overgang van de unipolaire wereld, waar het internationaal recht ondergeschikt is aan de belangen van de VS naar een multipolaire wereld. De Golf staten nemen steeds meer afstand van de VS. Al is China een controlestaat, er is ook een sterk streven naar harmonie, met het Taoïsme. Al deze strevingen gaan in tegen de huidige VS buitenlandse politiek van (zelf)vernietigende overheersing:

https://tube2.solari.com/videos/reset-in-ukraine-with-karel-van-wolferen-1080p-hls

 

Zoals VS, NAVO en EU strijders van overal rekruteerden, opleidden en betaalden om tegen Syrië te komen vechten zo doen ze het nu om in Oekraïne tegen Rusland te komen vechten. Syrië werd evenwel innerlijk sterker en meer één terwijl Oekraïne door het corrupte beleid innerlijk steeds meer  ontwricht lijkt te worden:   https://www.sana.sy/en/?p=267113

De oorlog in Oekraïne is al vele jaren geleden door de VS uitgelokt: https://www.lesalonbeige.fr/la-guerre-en-ukraine-a-ete-largement-favorisee-par-le-piege-americain/

Hoe de VS er in slagen Rusland te diaboliseren. Alle chemische aanslagen in Syrië werden de voorbije decennia gepleegd door terroristen, gesteund of georganiseerd door de VS en NAVO. Ze waarschuwden dat Syrië en Rusland een chemische aanval gingen plegen, organiseerden zelf een aanval en gingen dat bombarderen  om Syrië te straffen voor hun eigen crimineel gedrag. Precies op dezelfde wijze waarschuwt nu J. Biden, voor een chemische aanval! Ondertussen baten de VS (niet de Russen!) in Oekraïne 30 militaire laboratoria uit voor biologische en chemische oorlogsvoering: https://www.mondialisation.ca/la-strategie-de-diabolisation-de-la-russie/5628029

Hoe de speciale operatie van Rusland in  Oekraïne een moreel volkomen gerechtvaardigde zelfverdediging kan zijn: https://www.mondialisation.ca/campagne-dukraine-lancee-dans-lurgence/5666450

Oliver Hermes, voorzitter van de O-Duitse Business  Association steunt de bedrijven die ondanks de sancties toch in Reusland blijven: https://www.rt.com/business/552487-german-lobby-russia-business/

Hongarije steunt de boycot tegen Rusland niet, blijft goedkoop Russisch gas invoeren, weigert wapens te sturen of wapendoorvoer in  zijn  land naar Oekraïne. Hongarije, een land dat zijn  soevereiniteit en gezond verstand behoudt: https://www.rt.com/russia/552496-ukraine-hungary-russia-criticism/

De monsterleugens van de oorlogspropaganda over Oekraïne: https://www.voltairenet.org/article216028.html

Hoe het Amerikaanse “exceptionalisme” uiteindelijk vernietigend is voor henzelf en de wereld: https://www.golfbrekers.be/de-exceptionele-status-der-vsa/

 

identicon

Auteur:Pater Daniel Maes

Pater Daniel Maes is de proost van het Katholiek Forum. De Vlaamse pater Daniël Maes (°1938) leeft in Syrië, in het zesde-eeuwse Mar Yakub klooster in het stadje Qara, 90 kilometer ten noorden van de hoofdstad Damascus. Pater Daniel aanvaardt het gezag van de huidige Syrische president die in 2021 massaal door zijn volk herkozen werd voor een vierde ambtsperiode van 7 jaar en daarna in heel het land ook spontaan werd gevierd. Verder aanvaardt hij dat een land het recht heeft bevriende naties ter hulp te roepen om het buitenlands terrorisme tegen zijn volk te bestrijden.

13 commentaren op “Het moederschap is in het hele westen een “vergeten of zelfs misprezen waarde” geworden

  1. Beste Pater,
    Was het vroeger echt zoveel beter met de ‘gezonde’ traditionele en morele gezinswaarden? Hoe ging dat vroeger?
    In de jaren 50 en 60 was de norm: pas als je getrouwd bent krijg je kinderen. Werd je ongetrouwd zwanger dan was je een gevallen meisje, een schande voor de familie. Mogelijkheden om een zwangerschap te voorkomen of af te breken waren er niet: voorbehoedsmiddelen ontbraken en abortus was illegaal.
    Waar veel ouders nu de vrijheid hebben om zelf te bepalen wanneer ze proberen zwanger te raken van een tweede of derde kindje, kon je vroeger van de ene in de andere zwangerschap rollen. Dus dat was voor velen een levenslang sjouwen met een dreumes op je arm en een dikke buik met de volgende spruit of spruit van je ondertussen zelf bevallen tienerdochter, die op haar beurt mee moest zorgen voor het jongere broertje of zusje.

    Ongehuwd zwangere vrouwen gingen – vanaf dat de zwangerschap zichtbaar was – meestal naar een opvanghuis voor vrouwen, bijvoorbeeld van de Katholieke kerk.
    Hier konden ze in het geheim bevallen en werden ze tijdens de kraamtijd verzorgd. Of ze gingen naar familie ver weg. Van een echte keuze was totaal geen sprake, meestal was de druk groot om afstand te doen. Velen mochten hun kind niet zien. Als ze daarna weer thuis kwamen werd er niet meer over gepraat. Bovendien was afstand doen van je kind een groot taboe dus moest het geheim blijven.

    Werd je vroeger moeder, dan bleef je veelal thuis. Tot de jaren vijftig in de vorige eeuw werden leraressen die zwanger raakten, zelfs gedwongen ontslag te nemen, want een moeder hoorde thuis en niet voor de klas.
    Terwijl een vrouw biologisch gezien haar kind het best rond haar 17e, 18e krijgt, ligt dat ideaal sociologisch gezien, vandaag rond de vijfendertig. Dat de gemiddelde vrouw nu rond de dertig moeder wordt, is een bewijs van hoe ze het perfecte compromis kan sluiten.
    Vroeger was het eerder een verplichte vanzelfsprekendheid dat kleine meisjes later moeder werden, in de 21ste eeuw is het gelukkig dan toch vooral al een weloverwogen keuze die ouders maken.
    En waar het vroeger simpelweg een te accepteren feit was dat je in sommige gevallen geen moeder kon worden, is de medische wetenschap vandaag de dag vergevorderd in het helpen met zwanger worden.
    Vandaag de dag maken veel moeders zich op om na het bevallingsverlof weer terug te keren naar hun werk, besteden we aandacht aan ouderschapsverlof en de uitdaging het moederschap en een carrière zo goed mogelijk te combineren.

    Was het vroeger beter of hebben de moeders het nu meer getroffen?
    Misschien, beste Pater moeten we die vraag eens stellen aan de moeders zelf?
    Nl of ze vandaag terug willen naar dat monotone bestaan van een ‘levende huishoudelijk baarmoeder’ van 11 telgen of meer?
    Dat vrouwen nu gemiddeld 1,7 kinderen krijgen, is een voorbeeld van hoe de gezinsplanning de dag van vandaag best goed verloopt. Mij lijkt de moderne vrouw, ondersteund door goede contraceptie, daarin behoorlijk goed te slagen.
    Laten we het er maar op houden dat het vroeger gewoon anders was en is. Maar dat geldt voor zoveel dingen, niet?
    Wat echter onveranderd is gebleven door de eeuwen heen, is de oprechte kinderwens, de onbegrensde moeder- vaderliefde en de universele band tussen een moeder en haar kind. Wijzigingen in familiesamenstellingen, eigen keuzes in rolverdeling en carrières, en een overdosis aan informatie hebben en zullen daar nooit verandering in kunnen brengen!
    Hoe het moeder- vaderschap het beste kan worden ingevuld, is dus voor ieder gezin ook anders.
    Het is vandaag op zijn minst al een eigen keuze en het is voor mij gelukkig niet meer Mijnheer Pastoor die van deur aan deur of vanop zijn preekstoel zal bepalen hoe het gezinsgeluk moet ingevuld worden.

    1. @ De ongelovige Tom,

      het is niet mogelijk de graad van Uw normenbesef te bepalen.
      U hebt gewoon geen normen meer, noch enig besef van hetgeen God beoogt met Zijn schepselen.

  2. @De Ongelovige Tom: Uw beschrijving over de jaren ‘ stillekes’ van vorige eeuw is grotendeels juist. Vroeger kwam de pastoor inderdaad nog aan huis, maar in die tijd waren ze dan ook met meer. Maar ook in die tijd was de katholieke kerk zijn pluimen al aan het verliezen. De meeste mensen hadden de tweede wereldoorlog meegemaakt en hadden geleerd dat je tijdens de oorlog niet op God moest rekenen, het was gewoon overleven. De winters waren toen nog echt bar. het gezin staat in onze tijd onder zware druk. Het gezin is door God ingesteld. Oorlog is een oorzaak van mensen die God niet (h) erkende. Het was vroeger de traditie dat getrouwde vrouwen thuis bleven en de was en de plas deden. Nu gaan ze buitenhuis werken en zo kwam het gezin en opvoeding onder druk te staan. Vrouwen eisen nu hun rechten op, op het eerste gezicht niets mis mee. De christelijke moraal verdwijnt in de vergeethoek. En de huidige moraalleer is meer universeel. Je kan het vergelijken met iedereen gelijk en ieder mens heeft rechten en dit terwijl die twee in tegenspraak zijn. Als dat zo in werkelijkheid zou zijn, dan zou de wereld er al beter uitzien. Nu in deze moderne tijd is gehuwd zijn geen enkele voorwaarden meer. We leven er op los en we kennen onze buren niet meer. Ook het menszijn geraakt meer en meer in de vergeethoek.

    1. @Willy,
      Aan Úw beschrijving te merken, hadden mijn beide ouders geluk:
      Zij hadden nog échte geestelijken; de pastoor waar mijn vader vroeger woonde, is samen met de dorpelingen gevlucht (leerde hen toen écht werkzame(!) gebeden om brandwonden van de pijn te ontdoen) en kwam samen met hen in de hongerwinter terecht.
      Mijn niet-gelovige(!) tante heeft na de oorlog die gebeden zelfs nog gebruikt als specialisten haar opbelden om een patiënt met ernstige brandwonden te helpen.
      (Mijn vader was die gebeden jammer genoeg vergeten.)

      De pastoor van mijn moeder heeft zelfs mijn (toen nog vrijgezelle) ouders zeer welbewust bij elkaar gebracht.

      In MIJN tijd had een ándere pastoor in tijden van grote werkeloosheid vele parochianen aan werkelijk goed werk geholpen. Die pastoor had voor betreffenden maar één voorwaarde: wél regelmatig ter kerke gaan!

  3. @Derks : Inderdaad ik ben daar mee akkoord. En het is zeker waar, vroeger als je werkloos werd en een trouwe parochiaan dan zorgde de pastoor soms voor werk. Maar ook die tijd is al een hele tijd voorbij, en dat bedoelde ik met mijn schrijven. Volgens mijn bescheiden mening komt die tijd nooit meer terug. Dat is ook in de H.Schrift zelfs duidelijk aangegeven, in de laatste beslissende strijd zullen de mensen meer voor genot zijn dan voor God.

    1. @willy,
      De geestelijken moeten meer lef krijgen. Tegenwoordig zijn het echte doetjes.
      Met alleen goede preken bén je er nog niet: mensen in nood daadwerkelijk hélpen; dáár gaat het om.
      Het is dus hoogst belangrijk om in de praktijk(!) de goede herder spelen.
      De huidige priesteropleidingen zouden dus op een véél hoger opleidingspeil geschoeid moeten zijn.
      Dat peil staat nu op een bedenkelijk laag niveau, zowel wat bijbelkennis + kennis van de H.Mis + zowel de werkelijke benodigdheden van een mens + mensenkennis.
      Op werkelijk élk niveau schiet de huidige priesteropleiding tekort. De bisschoppen zijn tegenwoordig al blij als een priesterstudent regelmatig ’n H. Mis bijwoont.

  4. @Derks : Dat is de schuld van de kerk zelf. Men wil per se priesters. Ik ken een priester die zelf maar een houtbewerkingsopleiding had gevolgd. Die man kon nauwelijks goed lezen of schrijven. Hij stelde zich in Vlaanderen kandidaat voor een priesteropleiding en klaar was kees, hij werd priester. Het Latijn is niet meer verplicht tijdens zo’n opleiding. en dan heb je ook nog in Nederland in Hoeven een opleiding voor priesters en diakens op rijpere leeftijd. Deze mensen krijgen bijna de onmenselijke opdracht om op weekeindes een priester of diakenopleiding te volgen. Dus kan je moeilijk spreken van niveau. Dus het beleid kan inderdaad beter.

    1. @willy,
      Ik heb het idee, dat wij het 100% eens zijn met elkaar.

      U noemde het Latijns. Ook dát vind ik een ‘must’ voor priesterstudenten.
      Eventueel nog aangevuld met Hebreeuws. Maar zulke opleidingen noemt men tegenwoordig: universiteit plús.

      Ikzelf heb nog ’n priester gekend, die ál die opleidingen gevolgd had. En dat kon je metéén merken: hij sprak met gezag (dus iemand die WIST waarover hij sprak). Jammer genoeg is betreffende al pakweg veertig jaar geleden gestorven wegens ouderdom.

  5. pater Daniël,

    Dank u voor uw mooie spirituele woorden.
    En dank u voor het belichten van de schoonheid en heiligheid van het moederschap.

    Amen.

    1. Daar sluit ik me bij aan, beste Raphaël, ook mijn dank eerwaarde pater Daniël, voor uw stichtende woorden.
      Zij zullen altijd beklijven, ondanks de pogingen hierboven, van neo-communisten, vermomd als modernisten, die trachten met spotternij, afbreuk en leugens, de kern van uw betoog te ontkrachten over het gezinsdenken. Zelf sterven ze uit, want koppels van de linkse kerk, zijn vaak kinderloos of hebben zich beperkt tot het alibi kind, van uithuizige, meestal ongetrouwde ouders, die God en de Kerk, hebben uitgebannen uit hun leven.

      Zij zullen pas op latere leeftijd ondervinden, de keiharde waarheid van het spreekwoord, “leven als een vorst, maar sterven als een hond”.

      Desalniettemin, ondanks de maatschappelijke “misprijzing”, uitbanning of zelfs ontmoediging via de belasting regiems van de altijd vijandelijke staat, blijft het gezin de hoeksteen van de samenleving. Ontkerkelijking agv. dat vervloekte Vat. 2 concilie, is de maatschappelijke hoofdoorzaak van de vergrijzing, veroorzaakt door de abortus praktijk, vanaf medio jaren 1970.

      Dat was midden in de tijd van de “geest van het concilie”. De abortus praktijk is het belangrijkste, politieke instrument om de beschaving, volken en naties, te vernietigen. Want daar gaat het om.
      Desalniettemin, grote gezinnen met meerdere kinderen, doen de hoop leven en zij verzekeren de bloei, van de vele traditionele parochies wereldwijd. Daaraan vallen zij te herkennen, in NL, Frankrijk, Duitsland en de VS.

      De joodse vrijmetselaar Gramsci (1891-1937), de vroegere secretaris van de Italiaanse communistische partij, heeft zijn fluwelen, maar verraderlijke strategie tegenover het Stalinisme gezet, en duidelijk geformuleerd. Hij preekte de marxistische, culturele revolutie, niet door de massa van het volk, maar door de beïnvloeding van de elites.

      Zijn idee werd door de Carbonari overgenomen, begin 19de eeuw. De aristocratische top van Illuminaten, beperkt tot 40 man, moest de Romeinse top van de Kerk infiltreren, en het links liberale gedachtegoed uitdragen. Dit vond elders in Europa navolging, in Frankrijk, Spanje, Duitsland, Oostenrijk en in de Lage Landen. Doel was om het huwelijk te ontwrichten en de openbare zeden, opvattingen, kunst, gebruiken en gewoontes te perverteren. De eerste echtscheiding wetten begin jaren 1900, waren de tastbare resultaten.

      Begin jaren 1920, trad Gramsci naar buiten door het propageren van de uitroeiing van het Christendom. Zijn psychologische aanpak werd de speerpunt van de revolutie. De staat, de media en het onderwijs hebben tot taak, het ideologisch conditioneren en formateren van de publieke opinie. Het Vat 2 concilie en de culturele revolutie van Mei 1968, die daarop volgde, gaf vleugels aan de door Stalin, in Moskou, begin jaren 1920, opgerichte denktank van de Frankfurter Schule. Later gevestigd in Frankfurt, werd zij de vliegende vleugel van de linkse kerk in Europa. Met de opkomst van Hitler, begin jaren 1930, verhuisde zij naar de VS. De Columbia universiteit, ja, beste lezer, die van de communist, en ex-president Obama, werd het hoofdkantoor.

      Gesteund door Amerikaanse en Britse regeringsinstanties, heeft de Frankfurter Schule vanaf de jaren 1920, een onafgebroken inspanning geleverd om de Christelijke beschaving en cultuur van Europa en Noord-Amerika, te vernietigen. De marxisten top der Frankfurter Schule waren allen joodse communisten, Horkheimer, Marcuse, Karl Radek, Georg Lukacs en Willy Munzenberg, met later Cohn Bendit. Zij hebben de ideeën wereld overgenomen van Albert Pike (de aartsvader van de vrijmetselarij), Helena Blavatsky, Annie Besant, Alice Bailey en andere geestverwanten. Zij hebben hun gedachtegoed vertaald en in concrete plannen omgezet.

      Een verklarende theorie, moest de bestaande religie en filosofische stromingen, vervangen. Dat begon met een ongenadige kritiek op alles dat bestaat, zonder angst voor een conflict met de bestaande Natuurlijke Orde, of vrees voor de eigen conclusies en de gevolgen. De joodse Marx schreef dit al in 1843, in zijn “Communistisch Manifest”. Zijn culturele herstart is in onze tijd het “intellectuele” ijkpunt geworden in de media en in het onderwijs. Een verwording van de beschaving, geformuleerd in de politieke correctheid zoals wij die nu kennen. Vooral het onderwijs is daarvan doordrenkt geraakt, maar ook de NOM kerk. Zij heeft met het V2 document Nostra Aetate, het oeverloze oecumenisme en de “straal van waarheid” in alle godsdiensten, Marx binnen de Kerk gebracht. Bergoglio, alias paus Franciscus, is hierin het verst gegaan met het Pagamama schandaal.

      Een alles omvattende “waarheid”, die van Marx, moest de theologie en de moraal filosofie vervangen. Tevens moest een nieuwe visie op de geschiedenis, de cultuur en de muziek, ontwikkeld worden en in praktijk gebracht. Alles moest herleid worden tot het marxisme. Daartoe werd veldwerk verricht. Dit maakte gebruik maakte van moderne wetenschap en techniek. In de tweede helft van de 20ste eeuw werden de geesten van miljoenen beïnvloedt en geperverteerd. Met name de meeste “intellectuelen” werden in Marx linkse kerk opgenomen. Maar het failliet va Marx is de groeiende weerzin van de gewone mensen, de “massa” die hij minachtte. Zij moet overleven, en zij ontdekt langzaam maar zeker, het grote bedrog, van de heersende generaties “intellectuelen”.
      Iedere crisis brengt voort, een verdere ontmaskering van het “intellectuele”, goed betaalde voetvolk.

  6. Dank je wel, pater Daniël, je bent een zeldzaam geworden profetische stem in een kerk die soms meer lijkt op een woestijn dan op een oase in de woestijn. Geef nooit op!

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht