Overleeft de Kerk het pontificaat van Franciscus?

Het wordt met de dag duidelijker dat het pontificaat van paus Franciscus voor de katholieke Kerk een ramp is en op een catastrofe dreigt uit te monden. Zelfs degenen, die hem steeds bewierookt hebben, beginnen dit in te zien. Nog maar pas enkele dagen geleden omschreef een blad, dat zeker niet als “conservatief” kan bestempeld worden en die hem vroeger als visionair bejubelde, hem als ” de meest belachelijke paus uit de geschiedenis van de Kerk en als een “dwaas”…

Wij zullen het hier niet hebben over zijn jongste oekaze,”Traditionis custodes”, het motu proprio met de schijnheilige benaming, dat in feite de hele Traditie van de katholieke Kerk op de helling zet en de reële heropbloei van vele geloofsgemeenschappen, met talrijke jonge priesters, seminaristen en jonge gezinnen, wil kortwieken, een schandaal op zichzelf en een kaakslag aan paus Benedictus XVI; het probleem reikt veel verder.

Voor Bergoglio bestaat slechts de Kerk van na het Tweede Vaticaans concilie, die nog steeds als een zwalpend schip ” op weg is” en die de “enige” waarheid mag verkondigen. Met de tweeduizend jaar  oude leer en moraal, met de schoonheid van de tridentijnse liturgie, moet geen rekening meer worden gehouden. Meer zelfs, de katholieke westerse beschaving in haar geheel wordt weggecijferd , nog slechts getolereerd in een globalistisch perspectief : de aanbidding van “Big Other”.

Natuurlijk was de “dag van de migratie”, een van de vele progressieve  themadagen, uitgevonden om de massa’s te manipuleren, het moment bij uitstek om een provocerend statement te verkondigen. Zo verkondigde hij zo maar dat ” het recht van de migranten om zich overal te vestigen primeerde boven het recht van de naties”. Dat wil zeggen dat u en ik, als burger van een soeverein land, ondergeschikt zijn aan de rechten van illegale immigranten, die zich willekeurig komen vestigen, zonder enige wil tot assimilering met het oorspronkelijke volk. Dat zou volgens Bergoglio in de lijn liggen van het “concilie”. Onzin natuurlijk! Met welk recht trouwens moeit deze man zich met de politieke keuzes van soevereine landen?

Intussen lopen de kerken leeg. De corona-pandemie en de onbenullige reactie van vele bisschoppen daarop, hebben deze tendens nog versneld. De laatste peilingen tonen aan dat een meerderheid van de Fransen niet meer in God gelooft en in andere landen, zoals België, is het nog erger. In de komende weken zal het slotdocument van de Duitse synode worden gepubliceerd en het resultaat belooft catastrofaal te zijn. De bisschop van Regensburg heeft het reeds als ketters bestempeld en kardinaal Kasper noemde het “niet katholiek”. Deze gebeurtenis, die wij voorlopig vanop afstand gadeslaan, zegt veel over de werkelijke situatie waarin de katholieke Kerk zich vandaag bevindt: een Kerk die onbetekenend is geworden, met een sterke neiging om zichzelf te laten verdwijnen. Een recente studie in Duitsland concludeerde dat slechts 12% van de bevolking, katholieken inbegrepen, nog gelooft dat religie enig belang heeft in de samenleving. Dat wil zeggen, dat het voor 88% niet uitmaakt of de Kerk bestaat of niet…

De “nieuwe” Kerk heeft gefaald. Deze Kerk heeft na Vaticanum II de strategie aangenomen om zich aan te passen aan de wereld, om in het middelpunt van de belangstelling te blijven en de gelovigen niet te verliezen. Deze strategie is een fatale vergissing gebleken, die ons geleid heeft tot de situatie die wij nu kennen: het geleidelijk afsterven van de geloofsoverdracht en dus het uitsterven van het geloof zelf . De apostasie is realiteit geworden.

Het probleem wordt nog verergerd omdat de hiërarchie van de Kerk, te beginnen met paus Franciscus, de ernst van de terminale ziekte niet erkent en zelfs voorstelt de dosissen van het medicijn, dat zijn schadelijke werking reeds heeft aangetoond, nog te verhogen. Wat hij onlangs gezegd heeft tot de Slowaakse jezuïten is hier slechts een voorbeeld van: ” Daarom keren sommigen vandaag terug naar het verleden: om zekerheid te zoeken. Zij hebben schrik om een mis op te dragen gekeerd naar het volk Gods, dat hen aankijkt en hen de  waarheid vertelt. Zij hebben schrik om pastorale experimenten door te voeren. Ik denk meer bepaald aan het werk dat is verricht tijdens de synode over het gezin, om mensen duidelijk te maken dat koppels in een tweede relatie niet reeds bij voorbaat tot de hel veroordeeld zijn. Zij zijn bang om mensen met seksuele diversiteit(sic) te begeleiden. Zij zijn bang voor het kruispunt waarover Paulus VI sprak. Het is het kwaad van het ogenblik”.

Bergoglio benadrukt dat overspel niet langer een zonde is. Hij vindt dat de “begeleiding” van mensen met “seksuele diversiteit”( homoseksuelen enz.) een teken is van “de nieuwe Kerk die naar buiten treedt” …Hij vergeet daaraan toe te voegen dat slechts heel weinig van deze nieuw samengestelde koppels geneigd zijn om naar de mis te gaan of om te communiceren. En homo’s nog minder. Beide categorieën weten heel goed wat ze moeten doen om gered te worden:” het is beter één oog uit te steken en met één oog het Hemelrijk binnen te gaan dan met beide ogen naar de hel te gaan”.

De huidige catastrofe is niet de schuld van Franciscus. De problemen slepen al tientallen jaren aan en zijn systematisch slecht opgelost, ondanks alle goede pogingen van Johannes-Paulus II en Benedictus XVI. Maar hij is wel verantwoordelijk voor het bloedbad, dat zich in de nabije toekomst aankondigt.

De situatie is zeer ernstig. Op de bisschoppen, die door Christus zelf belast werden met het bestuur van de Kerk, berust een grote verantwoordelijkheid . Zij hebben de dringende taak om zich te bezinnen en een uitweg te vinden, die ook maar de geringste kans op succes kan bieden.

Het pontificaat van Franciscus is reeds afgelopen en volledig mislukt. Op deze weg kan niet verder worden gegaan. Het probleem is dat wij niet weten wat na hem zal komen. Het is duidelijk dat de crisis in de Kerk niet kan worden opgelost door de wereld achterna te lopen en menigten samen te brengen tijdens Wereldjongerendagen of pauselijke reizen.

De naïeve hoop van de jaren tachtig en negentig is vervlogen. De tijd van de bevrijdingstheologie is definitief voorbij. Paus Bergoglio is verstrikt in de ideologie van die tijd en wil de Kerk nog steeds volgens die  verstarde principes leiden. Hij doet dat op dictatoriale wijze. Hij is blind voor het moeras waarin hij de katholieke Kerk  laat verzinken.

Auteur:Veroon ter Zee

3 commentaren op “Overleeft de Kerk het pontificaat van Franciscus?

  1. Vermits Onze Vader en Schepper Zijn vijanden als nuttige middelen gebruikt, hen leidt zoals men een ezel kan leiden met een wortel aan een touw aan een stok, zo ook wordt paus Franciscus geleid als een gewetenloze dictator die zich uiterst opportunistisch weet te gedragen tot een alleen voor hem persoonlijk vermeend doel, namelijk tot de groten der aarde te behoren samen met de andere volgelingen van Pythagoras, voortdurend God beledigende, misleiden van de zeer talrijken die maatschappelijk opportunisme als vernieuwende religie beleven in hun ‘moderne’ wereld, en de ware schaapjes tot bloedens toe vervolgen.

    Moeten wij ‘paus’ Franciscus bedanken ? Neen, dat hoeft niet. Hij en zijn soortgenoten zoeken bewust het kwaad in navolging van hun Meester de verbittterde Lucifer.

    De schaapjes echter moeten bewijzen dat ze het ernstig menen met hun geloof. M.a.w. de RKK staat aan de vooravond van een nieuwe glorieuze heropbloei.

  2. …ja het is niet zomaar een (fletse) achteruitgang maar de “DOOD” …wij hebben geen reden meer om het nog “liefelijk schoon” te zeggen…de eerste apostelen gaven hun leven voor de waarheid…..maar NU…wie zou er nog zijn leven geven ?!!! theologen van de nieuwe tijd misschien ?….die Christus helemaal krom en scheef gemaakt hebben!.. ….Inderdaad : zij beminnen de wereld of ‘de vorst der wereld’….. zij hebben het leven weggenomen uit de kerk, omdat zij geen levende maar ’n dode geest hebben !
    De leugen in de kerk zal waarlijk moeten buiten geschopt worden door ‘levende’ apostelen.

    hugo

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht