Turkije voert brutale oorlog tegen Armenië en het Westen kijkt opnieuw weg

Op 26 september lanceerden Turkse troepen en hun Azerbeidzjaanse bondgenoten een grootschalige aanval op de van Azerbeidzjan afgescheurde republiek Artsakh en Armenië. Volgens Siobhan Nash-Marshall, hoogleraar filosofie aan het Manhattanville College te New York en auteur van verschillende boeken over genocide en negationisme, is dit een merkwaardige herhaling van historische precedenten. Ook vandaag blijft een Westerse reactie uit, terwijl een Christelijke natie als Armenië met een verleden van genocide door haar oude vijanden opnieuw bedreigd wordt.  De recente aanval op Armenië kwam trouwens niet onverwacht. Azerbeidzjan beschoot Armenië al midden juli van dit jaar. Azerbeidzjaanse en Turkse troepen hielden eind juli en begin augustus gezamenlijke militaire oefeningen in Nachitsjevan (een exclave van Azerbeidzjan, ingeklemd tussen Armenië en Iran en in het noordwesten grenzend aan Turkije), waarna Turkije besloot om een deel van haar leger en uitrusting in handen te geven van haar Azerbeidzjaanse ‘broeders’. Ook werden er volgens Nash-Marshall door de Turken duizenden huurlingen gerecruteerd in Syrië om ingezet te worden op de “contactlijn” tussen Azerbeidzjan en Artsakh, een regio met voornamelijk Armeense inwoners. 

West-Europese apathie, ook vroeger

Deze oorlogvoering doet, aldus Nash-Marshall, denken aan een tijdperk, toen de “Ottomaanse Turken beslisten dat Armeniërs personae non gratae waren in deze wereld en dat hun bestaan gewoon onverdraaglijk werd”. Dit leidde tot de massamoorden van 1878, de Hamidische bloedbaden (1894-1896), de Adana massamoorden (1909) en de bekende genocide van de Armeniërs in 1915. Nash-Marshall noteerde dat Westerse regeringen ook toen weinig of niets ondernamen om een Christelijke natie als Armenië te redden.  Stemmen van opiniemakers uit die tijd vielen voor een groot deel in dovemansoren. 

Wer redet heute noch von der Vernichtung der Armenier?

Deze Westerse apathie werkte later inspirerend voor Adolf Hitler. Van zijn Turkse bondgenoten leerde hij, dat (Westerse) politici die zich verbaal als moraalridders opstellen, maar uiteindelijk niets ondernemen, al snel vergeetachtig worden. In zijn rede van Obersalzberg, een week voor de Nazi aanval op Polen (1939), verklaarde Hitler het volgende: “Onze kracht ligt in onze snelheid en onze brutaliteit. Genghis Khan leidde miljoenen vrouwen en kinderen naar de slachtbank – met voorbedachte rade en een gelukkig hart. De geschiedenis ziet in hem alleen de stichter van een staat. Het laat me dus onverschillig, wat een zwakke West-Europese beschaving over mij zal zeggen. Ik heb het bevel gegeven – en ik zal iedereen die maar één woord van kritiek uitspreekt laten executeren door een vuurpeloton – dat ons oorlogsdoel niet bestaat uit het bereiken van bepaalde linies, maar in de fysieke vernietiging van de vijand. Ik heb daarom mijn doodshoofd-formatie in gereedheid gebracht – voorlopig alleen in het Oosten – met het bevel om, genadeloos en zonder mededogen, mannen, vrouwen en kinderen van Poolse afkomst en taal de dood in te sturen. Alleen zo krijgen we de leefruimte (Lebensraum) die we nodig hebben. Wie spreekt er vandaag immers nog over de vernietiging van de Armeniërs? (Wer redet heute noch von der Vernichtung der Armenier?)”

Tijd om de nek uit te steken?

Ook vandaag bibbert deze “zwakke West-Europese beschaving” nog liever achter haar mondmasker, dan te redden wat er gered moet worden: onze Christelijke roots, volkeren die deze roots met ons delen en de toekomst van onze bedreigde waarden, vrijheden en levenswijze. Indien we dit niet doen, zullen interne en externe destructieve krachten ons misschien ooit nog vernietigen met de volgende geruststelling: “Wer redet heute noch von der Vernichtung der Armenier? “

Bron: theimaginativeconservative.org

Auteur:Katharina Gabriels

Katharina Gabriels is gehuwd en moeder van twee tieners. Ze is gefascineerd door (kerkelijke) actualiteit, hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen en ethische kwesties.

10 commentaren op “Turkije voert brutale oorlog tegen Armenië en het Westen kijkt opnieuw weg

  1. Dit is ’n correct artikel (met ook nog 100% correct Duits).
    Ooit krijgen wij de vernietiging van een (christelijk) volk op ons brood.
    Vandaar de zeer juiste laatste alinea (= het hoofd van ’t artikel wordt in de laatste zin benadrukt).
    Maar, bijna niemand die zich daar druk om zal maken net zoals al onze media.

  2. De Europese beschaving? Dewelke? Dat Turkije zich weer mengt in een oorlog is een droom of natte droom van Erdogan een dictator en moslimfundamentalist die droomt van een nieuw Ottomaans rijk, hij wil ook zo Jeruzalem heroveren op de Joden zo stelt hij. En de Navo die keken ernaar.

  3. Onlangs nog kwam het opperhoofd van de Turken in het nieuws met de dreigementen die hij uitspuwde tegen Griekenland, nu zien we hem oorlog voeren tegen de Armeniërs. Er wordt door de “Dönme” betracht om een Turks gestuurd islamitisch blok in de wereldpolitieke arena op te bouwen. Bij dit onderwerp moet men hier in gedachten houden dat den Turk hier, in West-Europa, zijn voetsoldaten zitten heeft; hier zijn zelfs moskeeën die onmiddellijk onder het toezicht van het Turks bewind staan. Hou ook in gedachten de connecties tussen marxistische partijen in België en de Turkse “Grijze Wolven”.

    Wanneer den Turk het startschot geeft voor zijn aanhangers om hier de wapenen op te nemen ten open oorlog, dan geschiedt het bloedvergieten meteen hier, doorheen de West-Europese landen, op een gespreide burgeroorlog-manier, want de vijand zal dan niet louter aan de grenzen van de EU staan; hij zit hier al binnen en krijgt uitkeringen. Het is gekend dat er zich onder de Turken hier veel aanhangers bevinden van de leider die momenteel Turkije bestuurt, en van zodra er open oorlog tussen de Turken en de Grieken losbarst is er een open oorlog tussen de EU en de Turken, want Griekenland is een lidstaat van de EU. In Brussel zitten de kopstukken van de EU samen, dus men kan er zeker van zijn dat het geweld dan zal woeden in en rondom Brussel.

    Ik vraag me af wat men zoal zou vinden indien de moskeeën in België uitgepluisd zouden worden omtrent verborgen wapenarsenalen.

    1. De “Dönme” zijn volgelingen van Sjabbetai Tzevi die in Turkije de cryptocratische bestuurslaag vormen; de schaduwregering binnen de Turkse staat dus. De “illuministen” die in West-Europa de schaduwregering zijn zijn ook volgelingen van die pseudo-messias, Sjabbetai Tzevi, en die sabbateaanse frankisten zijn de verborgen leiders van de maçonnieke loges.

      Tzevi had uiterlijk een islamitische manier van leven aangenomen en zo hebben zijn volgelingen zich kunnen nestelen in destijds het Turks imperium. Zij zijn de verborgen leiders van de “Nieuwe Wereldorde” in het Midden-Oosten.

  4. Het antwoord van West-Europa op het islamitisch kalifaat van de Turken moet zijn:

    West-Europa wederom tot een verband maken van confessionele katholieke staten, voorbereidingen maken voor de Laatste Kruistocht tegen de Turken, een wet uitvaardigen die het uitoefenen van overheidsfuncties verbiedt voor initiaten van esoterische genootschappen en een wet uitvaardigen tegen woeker opdat gezonde economieën opgebouwd kunnen worden die corresponderen met de noden van de bevolking.

    Helaas worden de West-Europese landen bestuurd door goddelozen die hen willen vernietigen.

  5. Een interessant artikel. Hoe komt het dat u niet één keer Rusland vermeldt? Armenië is lid van de Common Security Treaty Organization (samen met Kazachstan, Witrusland enz.). Als één land aangevallen wordt, komt Rusland en de anderen tussen. U moet dus niet meteen denken aan een Armeense holocaust. Zodra Azerbeidjan of /en Turkije Armenië zelf binnenvalt, komt Rusland meteen tussen. Dat weten die twee landen maar al te goed…
    Het probleem is echter dat Artsagh (Nagorno Karabach) een afgescheurd gebied is van Azerbeidjan. Het wordt hoofdzakelijk door Armeense christenen bewoond. In 1991 heeft het zich afgescheurd. Alleen Armenië erkent de republiek op zichzelf maar niet als een deel van Armenië. De VN heeft in 2008 nog in de algemene vergadering met grote meerderheid besloten dat Nagorno Karabach integraal deel uitmaakt van Azerbeidjan. De moslimlanden hebben daarvoor in de VN blok gevormd.
    De klucht is dat de pro-Westerse Armeense leider met de EU en de NATO flirt, maar aan de andere kant weet dat de NATO Turkije nooit zal afvallen. Het is in getallensterkte het belangrijkste NATO-land na de VS. Uiteindelijk weet de Armeense eerste minister dat hij alleen op Rusland en de CSTO kan rekenen als de nood het hoogst is en zijn eigen land rechtstreeks aangevallen wordt.
    De ingewikkelde structuur van dat deel van de Kaukasus met enclaves en exclaves is een gevolg van het ordeloze uiteenvallen van de Sovjetunie in 1991. We dragen nog altijd de gevolgen ervan. Het Westen genoot van die fragmentering maar dat was dwaas.

    1. Het is nog maar de vraag of Rusland zou ingrijpen, want de Russen willen misschien ook Azerbeidzjan graag te vriend houden. En Poetin heeft ooit de suggestie gemaakt dat de schismatieke Russische kerk dichter zou staan bij de islam dan bij de Romeinse Kerk, dus dat de aanvaller islamitisch is zal waarschijnlijk niet veel invloed hebben op het Russisch maken van beslissingen.

      De VS zijn ook niet luidruchtig geweest bij de dreigementen van den Turk tegen Griekenland tot nu toe, ofschoon Griekenland ook een lid van de NATO is.

      De recente Armeense neiging westwaarts zal ook niet graag gezien zijn door de Russen.

  6. Als Armenie zelf in eigen grondgebied aangevallen wordt, komt de CSTO tussen. Anders verliest ze haar bestaansreden. Dat weten Erdogan en Alijev. Die lijn overschrijden die twee niet.

  7. Wat een tragisch gebeuren. Dat de media hier over zwijgen is onbegrijpelijk.

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht