Twee maten en twee gewichten

Terwijl de aangekondigde versoepeling van de corona-maatregelen voor verhitte discussies zorgt tussen diegenen die eerst het gevaar van besmetting voor de bevolking substantieel willen doen afnemen en de anderen, die alles vanuit economisch oogpunt zien en liefst zo vlug mogelijk hun leventje van voorheen terug  willen opnemen, is er een domein waarover het grootste stilzwijgen heerst: de opheffing van het verbod op de publieke katholieke eredienst. Men zou bijna gaan denken dat de Katholieke Kerk uit het Vlaamse en Belgische landschap verdwenen is. De vrijzinnige media leggen wel de nadruk op de gevaren van de vereenzaming voor de geestelijke gezondheid, maar dat er een geestelijke gezondheid bestaat, die nauw verbonden is met de levenswijsheid en de innerlijke harmonie die onze christelijke godsdienst biedt, past natuurlijk niet in het plaatje.

Ondertussen zijn er wel katholieken , die zich daar niet bij neerleggen. In West-Vlaanderen werd enkele dagen geleden het lovenswaardige initiatief genomen om een open brief te schrijven naar Lode Aerts, bisschop van Brugge, met kopie gericht aan alle Belgische bisschoppen en aan de nuntius, om   hen te vragen, zo snel mogelijk een versoepeling van het verbod op openbare eredienst bij de regering aan te kaarten. Een duizendtal gelovigen hebben deze actie intussen reeds ondersteund!

Terwijl in landen als Frankrijk bepaalde bisschoppen de moed hebben om te wijzen op de vrijheid van de Kerk om zelf te bepalen wanneer en hoe de gelovigen opnieuw het recht krijgen om de H.Mis bij te wonen, blijven bij ons de bisschoppen ” in hun kot”. Zij zwijgen in alle talen. Bestaan zij eigenlijk nog?

Een factor die dat grote stilzwijgen verklaart, is zeker de steeds grotere invloed van de Islam en  de sterke toename van het aantal moslims. In de berichtgeving wordt deskundig weggemoffeld dat vele moslims de maatregelen die genomen werden om de epidemie terug te dringen doelbewust niet respecteren. Zij blijven samentroepen en op straat etentjes organiseren en lachen de politie openlijk uit wanneer die hen willen controleren. Vaak komt het dan tot schermutselingen of zelfs tot regelrecht oproer, zoals onlangs nog in Anderlecht. De Brusselse gemeentebesturen hebben richtlijnen gegeven om te laten betijen, zoals zij al tientallen jaren doen, met  alle gevolgen vandien: hele stadsdelen, die tot ghetto’s geworden zijn, waar niet-moslims niet meer welkom zijn, enorme drugstrafiek, prostitutie, een algehele verloedering…en tenslotte de algehele overname van het openbare leven door de islamitische leef- en gedragsregels.

In Frankrijk is het nog erger en zijn bepaalde gebieden in feite reeds afgescheiden van de Franse rechtsorde: steden als Mulhouse( met enorm veel corona-doden), de Parijse rand, Roubaix, zijn niet meer te controleren. De Moslimbroeders, die in Frankrijk zeer goed georganiseerd zijn en een uiterst sluwe strategie volgen, komen nu met een nieuwe eis. Zij  willen  dat vanuit de minaretten van de moskeeën, zoals de Grote Moskee van Lyon, de ” adhan”, de islamitische oproep tot  gebed zou plaatsvinden, zogezegd als blijk van sympathie voor de zwaar getroffen mensen uit de gezondheidszorg. Vermits de klokken van de kerken elke dag luiden om dezen een hart onder de riem te steken, zou het “discriminerend” zijn, mochten zij dat ook niet mogen…(daarom zijn in Zwitserland minaretten verboden…)Het verschil met het onschuldige klokkengelui, een duizendjarige traditie van de Europese volkeren en een deel van onze identiteit, is dat het islamitische gebed een strakke symboliek uitdraagt, met ” Alluha akbar “, ” Allah is de grootste” en ” La ilaha illa Llah “, “ik verklaar dat Allah de enige God is “. Deze laatste uitroep betekent in essentie de ontkenning van om het even welke godsdienst buiten de islam. Het is dus zeker geen ” teken van solidariteit en ondersteuning  ” jegens de gelovigen van andere godsdiensten, de niet-moslims dus, zoals sommigen het ons zouden willen doen geloven.

Daar komt bij dat van 23 april tot 23 mei de ramadan plaatsvindt, de fameuze islamitische vasten, die dikwijls uitmondt in straatrumoer en overvloedige eetpartijen. De zenuwen van bepaalde moslimjongeren zijn dan blijkbaar bijzonder gespannen en moeten dus met fluwelen handschoenen aangepakt, want anders kan alles heel vlug escaleren…Bepaalde laffe politici, die eigenlijk al dhimmi’s zijn, dat zijn degenen die onderworpen zijn aan de islamitische ideologie, voelen zich zelfs geroepen om hen een vredevolle ramadan toe te wensen, iets waarvoor zij zich schamen als het er om  gaat  Christenen een Zalig Paasfeest toe te wensen!

De Belgische bisschoppen doen volop mee met deze schaamteloze onderwerping aan een godsdienstig en cultureel systeem, dat er tenslotte alleen maar op uit is om hen te vernietigen…daarom zal het verbod op de publieke eredienst voor de christenen, katholieken, orthodoxen of protestanten, naar alle waarschijnlijkheid slechts na 23 mei, het einde van de ramadan, opgeheven worden, om zeker niet te “discrimineren” of te “stigmatiseren”, zoals dat heet in het politiek correcte jargon. In Frankrijk wordt het verbod trouwens slechts opgeheven op 2 juni, ondanks het feit dat er daar wel bisschoppen en priesters zijn die luidkeels protesteren…

Auteur:Veroon ter Zee

9 commentaren op “Twee maten en twee gewichten

  1. Ja, dat is waar wanneer gaan de kerken terug open, misschien op Pinkteren dan zal de Geest van Jezus al de deuren open gooien en hopelijk zullen dan alle mensen Jezus erkennen, het is te zeggen daar droom ik van, goed artikel.

  2. De bisschoppen van België hebben gisteren via een videoconferentie vergaderd. Centraal op de agenda stond de hervatting van de publieke eucharistie- en andere vieringen. De bisschoppen willen die graag spoedig kunnen hernemen en dat in overleg met de leiders van alle erkende erediensten in België, de federale en de gewestelijke overheden. Ook voor de bisschoppen is het van groot belang dat er spoedig opnieuw in persoon kan deelgenomen worden aan de vieringen; een wens die ook heel wat gelovigen de afgelopen weken en dagen hebben geuit. Maar in elk geval moeten daarbij de officiële normen voor de bescherming van de gezondheid worden gerespecteerd. De bisschoppen hebben hierover contacten met de verschillende regeringen van het land. Zij stellen voor dat de, hopelijk spoedige, hervatting van de eucharistievieringen gebeurt binnen het kader van het algemene plan tot geleidelijke opheffing van de lockdown, zoals dat door de Nationale Veiligheidsraad op 24 april is vastgelegd.

    1. Ik ben blij te horen, dat onze bisschoppen nog met de Kerk inzitten. Hun stilte tijdens de Covid 19-crisis was even voorspelbaar als beschamend.

  3. De beste stuurlui staan altijd aan wal!
    Al dat klagen over anderen en zeveren op deze site en elders wijzen daarom op twee dingen:

    1) Men weet zich met zichzelf geen raad. De Franse wiskundige en filosoof Blaise Pascal (1623-1662) ontwikkelde in zijn Penséés hierover een ’theorie van de afleiding’. Hij was tot de overtuiging gekomen dat alle last en problemen/moeilijkheden die mensen ondervinden c.q. zich op de hals halen, terug te voeren zijn op het feit dat mensen niet rustig in hun kamer kunnen blijven zitten. Indien ze echter de kunst zouden verstaan om graag thuis te zijn, dan zouden ze niet naar afleiding, reizen en allerlei zinloze, vernielzuchtige en andere kwaadaardige bezigheden zoeken. Mensen zien er echter tegenop om met hun overpeinzingen alleen gelaten te worden. Nadenken stemt vaak tot angst en kwelling. Afleiding lijkt een goede remedie, maar afleiding biedt niet alleen troost, maar voert ook vaak tot verderf: het sluiten van de ogen voor de realiteit van: een ander, van mede-mens zijn, van onze principiële onwetendheid en onmacht, die men het liefst ontvlucht in niet-zien en niet-denken, en uiteindelijk in vernielzucht. Dat zou anders moeten, en kan ook anders. Regelmatig gebed en biddende overweging, meditatie zouden ons weer kunnen brengen tot onze ware roeping: liefde, vrede, rust, geluk!

    2) Men is feitelijk “van God los”, en heeft de boodschap van Christus nog steeds niet begrepen. Hij stelt: IK ben de Weg; al wie in Mij gelooft, Mij en mijn Woord liefheeft en onderhoudt, die heeft eeuwig leven. (Niet straks pas, maar NU al, soms even!)
    Christus liefhebben, met heel je hart en verstand, je aan Hem overgeven, jezelf geven met huid en haar, dáár draait het om, alle dure woorden van theologen en hun aanhangers en handlangers/letterknechten ten spijt.
    Als je dat liefdevol bidden, mediteren goed doet (regelmatig en bij herhaling) dan geword je op enig moment liefdevolle bevestiging van Godswege. Op de herinnering daaraan én de grote dankbaarheid die het steeds weer oproept, kun je verder je hele leven teren, en heb je nog weinig meer nodig dan het noodzakelijke t.b.v. lijfsbehoud. Je hart en hand gaat dan open naar anderen en de overige schepping.
    Z i j n, zo vaak én zo close mogelijk, met de Liefde Zelve (God, Jezus, Maria) is je dan genoeg. (Dat is overigens enigszins vergelijkbaar met het innig liefhebben van je man, vrouw en of kinderen! Menigeen heeft daar ervaring mee, maar ziet helaas die gelijkenis niet. Beminnen en je bemind weten is echter alle begin van vreedzaam en gelukkig [samen]leven! Een goede liefdesrelatie schept vanzelf ruimte voor gastvrijheid, want vrede, vreugde, geluk kan geen mens voor zich alleen houden; van nature wil dat altijd gedeeld worden!) Zelfs een tweede dood zal je dan dus ook niet deren, zoals Franciscus reeds uitzong!

    Zie het leven nu dus als kans en uitdaging! Ga weer biddend leven!

    Moge deze corona-crisis en de verplichte social distancing ons middels regelmatig gebed en meditatie op de Schrift dan dichter brengen bij God, Jezus en Maria, ja bij ons ware roeping en zelf. En laat de lui dan maar kletsen!

    1. Mensen die ECHT geloven en iedere zondag ter kerke gaan makken daar geen punt van. In je eigen parochie op TV of weet ik kun je de behoefte aan een wekelijkse geestelijke beleving invullen. Laten we bidden dat alles terug in zijn plooi valt. De priester en de bosschoppen gaan ons voor maar zijn allemaal samen de kerk. Hou op met het achteraf beter te willen weten en heb vertrouwen in de mensen die op deze moeilijke momenten voor ons in de bres springen en het beste van zichzelf geven. Om 19.00 uur het nieuws, dan vervolgens Ter zake en De Afspraak, dit brengt alleen maar verwarring en onzekerheid. STOPT DAAR MEE en hou het bij een eenvoudige en duidelijke mededeling.

  4. @Basilius minor, meditatie = bij vrede bij en met jezélf zoeken. Dus: ik, ik en nog ‘ns ik. Voor ’n ander is daar nauwelijks plaats meer, tenzij IK daar gelukkig(er) van word.

  5. correctie wegens fout:
    @Basilius minor,
    meditatie = de vrede bij en met jezélf zoeken. Dus: ik, ik en nog ‘ns ik. Voor ‘n ander is daar nauwelijks plaats meer, tenzij IK van(wege) hem/haar gelukkig(er) word/dénk te worden.

  6. La Sainte Vierge nous dit dans toutes ses apparitions: Ne critiquez pas vos prêtres, priez pour eux!. Donc, laat ons bidden voor hen ze hebben het wel noodig!

  7. Nederland heeft elke week een tv mis. In Vlaanderen kan dit niet, met dank aan de neoliberalen en de linkse rakkers bij de openbare omroep. Misschien moeten we daarvoor ook een petitie opstaren. Nu we toch meer tijd hebben voor gebed, is het niet slecht om aan God toe te vertrouwen dat het onze wens is om terug bijeen te komen in de kerk, zij het op een veilige manier.
    De tuincentra gaan open (houdt iedereen daar 2m afstand?) en de kerken blijven dicht? Er is nog veel gebed nodig, heel veel…

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht