Sterven van het Coronavirus is een eenzaam gebeuren. Hoe toegewijd gezondheidswerkers ook zijn, bij epidemies is er geen tijd voor individuele aandacht, bezinning of zelfs een degelijk afscheid van familie. Alles moet snel gaan, zodat ook andere patiënten verzorgd kunnen worden. Overweldigd door het vele werk zijn er ook verzorgers die afhaken. Ik las horrorverhalen over rusthuizen in Spanje, waar militairen bewoners dood aantroffen in hun bed. Alle personeel had de instelling verlaten. Men kan enkel gissen naar de vreselijke omstandigheden waaronder deze ouderen moesten sterven. En het wangedrag speelt zich niet enkel af in rusthuizen. Ook ziekenwagens worden bekogeld en gezondheidswerkers geviseerd (ja, zelfs in ons land….), omdat men vreest voor besmetting. Hoe kan dit in ons beschaafd Europa?
Wanneer men over zulk onrecht leest, voelt men zich als gelovige behoorlijk machteloos. Dan rest ons enkel nog het gebed, zoals voorgesteld door de Ierse priester E.H. Philip Kemmy. Via oa. de Christelijke website lifesitenews.com riep hij gelovigen op om voor de eenzame slachtoffers van het Coronavirus de rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid te bidden. Dit gebed werd door onze Heer aanbevolen in een verschijning aan een Poolse zuster en zieneres, de Heilige Faustina Kowalska (1905-1938). Tijdens haar visioenen, werd ze o.a. getransporteerd naar het ziekbed van een onbekende man om voor hem te bidden. Een bijzondere aanzet om ons hierbij aan te sluiten en de vele mensen te gedenken, die vandaag zonder ziekenzalving of de steun van hun geliefden moeten sterven. Want ook zij zijn onze broeders en zusters.
Beste Katharina, ik waardeer je fijne bijdrage, maar helaas: Europa is niet meer beschaafd, want door de gemoderniseerde kerk ontkerstend en volledig ontgeestelijkt.
Een ernstige christen die een voldoende gebedsleven heeft sterft bij voorkeur alleen want hij wil niets liever dan tenvolle afgestemd te zijn op de ontmoeting met Jezus. Dat is niet mogelijk wanneer je omringd bent door brave sociaal gezinden. Men mag, in gewone omstandigheden, van een stervende niet verwachten dat hij zich nog sociaal moet offeren in zijn laatste uren en zelfs dagen. Aan onwetende zielen lijkt het wel nuttig troost te bieden maar geestelijk heeft dat geen enkel nut indien zij voorheen nooit tot innerlijk gebed kwamen. Daar valt eigenlijk heel veel over te vertellen en dat is in dit klein kadertje niet mogelijk.
Sterven is enkel een sociale gebeurtenis voor ontgeestelijkte mensen.
Als ik uw christelijk perspectief goed begrijp, dan zijn die eenzaam creperende patiënten in Spanje – althans voor zover ze toch al aan het eind van hun Latijn, doch niet ontgeestelijkt waren – eigenlijk grote bofkonten, nu zij zich niet ook nog hoefden te vermoeien met rond hun sterfbed rondlummelende braaf sociaal gezinden. Ik vind dat een wel héél erg steriele benadering.
“Nombreux sont les épisodes où Jésus guérit en touchant. Il est intéressant de noter que dans l’épisode du bon Samaritain, ceux qui ont refusé de toucher le blessé se sont coupés de la relation avec Dieu…
La relation avec Dieu se fait dans la relation avec le prochain. Celui qui est le modèle de notre «plus proche prochain» et qui se donne totalement à nous est ce Jésus qui nous donne son propre corps en nourriture.”
Kortom, ook een Christenmens is een sociaal wezen en dat blijft hij tot aan zijn dood toe. Je kunt bijvoorbeeld ook samen met of voor iemand bidden, die daar op zijn sterfbed zelf de kracht niet meer toe heeft.
Bij mijn weten hing zelfs God(s Zoon) niet moederziel alleen aan het kruis toen hij stierf.
De meeste mensen bidden nauwelijks of niet en zien de dood slechts als iets dreigends en onbegrepen. Van het toedienen van de laatste Sacramenten door moderne priesters kan men ook niet veel zinnigs verwachten.
Bij de geboorte en bij de hemelvaart van Jezus had men mogen verwachten dat heel Israel verheugd in feestelijke stemming spontaan die dagen speciaal zouden heiligen. Maar de moord op Jezus toont aan dat ieder ten slotte alleen staat tegenover God. Het enige dat ons rest is een levenslange boetvaardige kruistocht. Was Jezus enkel vergezeld door sociaal bewogen sympathisanten die emotioneel afscheid namen? Neen hoor, de weinigen die de Kruisweg toen volgden, en heden volgen, weten zeer goed dat het om de verlossing van de zielen gaat, niet om sociaal goedgevoel. Iedere ziel die dit niet wil of kan begrijpen bevindt zich reeds in het vagevuur. Denk aan de drie kinderen in Fatima. Bekommerden zij zich om de emotionele maar in werkelijkheid steriele benadering van de mensen?
Beluister en volg niet de media. Beluister en volg God’s Woord.
@Eric. Door je kritiek op “sociaal bewogen sympathisanten”, krijg ik de indruk dat je dit eerder politiek benadert. Het maakt niet uit of je nu tot de behoudsgezinde of progressive kapel binnen de Kerk behoort. Christendom is geen individualistisch geloof, maar voornamelijk één van barmhartigheid. Christus heeft een bijzonder probleem met mensen, die met een grote boog rond de lijdende heenlopen, vooral om religieus-ideologische redenen.
Meestal is sterven een eenzaam gebeuren, we zijn niet gemaakt om hier eeuwig te verblijven, eens komt die dag…. corona spaart niets of niemand, en het is niet de schuld van God het is de mens die aan de basis ligt, wij zijn virale mensen en tien procent van ons DNA is viraal, ook zoönose van dier naar mens is gebeurd in China op de vismarkt door slachten en verkoop van wilde dieren, dat moet stoppen.
Mooie oproep tot gebed! Waarlijk een zeer krachtig gebed voor de zielen in doodstrijd…
https://youtu.be/vcPUJ7sTsxQ,nu zijn de wedergeboren priesters aan zet .!!!!
Ik vraag mij af of al die mensen moeten sterven zonder de gebeden voor stervenden en zonder de laatste sacramenten. Laat ons hen gedenken in onze gebeden en bidden voor hun zieleheil.