In onze huidige maatschappij worden vrouwen almaar meer in de richting van een carrière geduwd, met als resultaat dat de combinatie tussen werk en gezin vaak een onoverkomelijke uitdaging wordt. Stress- en burn-out-symptomen zijn tegenwoordig een alledaags fenomeen. Vanuit de regeringen, die fiscaal en economisch belang hebben bij de maximale economische inzet van vrouwen op de arbeidsmarkt, is er maar weinig aandacht voor hun aspiraties buiten het werk, en al zeker niet voor hun rol binnen het gezin. De enige geboden oplossing is nog steeds de professionele kinderopvang, een politiek met bewezen negatieve gevolgen voor het welzijn van komende generaties.
Interessant hierbij zijn de nieuwe vrouwelijke stemmen, die sinds het begin van de 21ste eeuw sterke standpunten zijn gaan innemen tegen de feministische ratrace. Eén hiervan is Suzanne Venker, auteur van heel wat boeken rond relaties, gezin en huwelijk, waaronder het bekende “7 myths of working mothers: why children and (most) careers just don’t mix ” (2004) en “The flipside of feminism, what conservative women know” (2011).
Van carrière-dwang naar onthaasting en gezinsgeluk
In haar boeken pleit Venker voor een verminderde focus op de financiële onafhankelijkheid van de gehuwde vrouw, te voordele van een klassieker rollenpatroon. Mannen en vrouwen zijn in wezen verschillend, aldus Venker, en dat moet zich ook kunnen vertalen in hun levenskeuzes. Een opgelegd egalitarisme is niet alleen zeer stresserend, omdat het vaak onmogelijke doelstellingen met zich meebrengt. Het legt bovendien veel druk op het huwelijk dat vaak weinig bestand is tegen de, door het feminisme aangemoedigde, competitie tussen de geslachten.Venker roept vrouwen dus op om zich te bevrijden van een dwangmatige carrière-mentaliteit, om meer tijd vrij te maken voor onthaasting en gezinsgeluk.
Terugkeer naar het gezin: geen impulsieve beslissing
Deze overgang van een gezin van tweeverdieners naar één met een thuisblijvende of part-time werkende moeder blijft voor vele koppels echter een moeilijke oefening. Het vraagt heel wat vertrouwen tussen de echtgenoten en een stabiele relatie. Ook voorbereiding is belangrijk. Suzanne Venker geeft hierbij een aantal aanbevelingen:
Plan goed op voorhand
Het is belangrijk voor jonge vrouwen om goed op voorhand na te denken over wat ze later wensen. Hierbij projecteren ze zich best niet 10 jaar, maar 20, 30 jaar in toekomst. Hoe stel je je levensstijl, je dagelijks leven voor aan de leeftijd van 40? Wat is voor jou essentieel en wat niet? Welke zaken wil je absoluut niet opgeven? Het is hierbij belangrijk te beseffen, dat elke keuze leidt tot het wegvallen van andere keuzes.
Kies een flexibel beroep
Indien je als moeder later toch nog wil werken, is het belangrijk om de juiste beroepskeuze te maken. Sommige beroepen kan je makkelijker part-time uitoefenen, tijdelijk onderbreken of thuis uitoefenen. Deze keuze maak je best zo vroeg mogelijk, zodat je op latere leeftijd je levensstijl niet te radicaal hoeft aan te passen. Laat je bij je keuzes niet beïnvloeden door het oordeel van anderen.
Trouw slim
Hierbij wordt bedoeld, dat je je jonge jaren best niet verkwist aan one night stands of relaties zonder toekomst. Vele jongeren onderschatten het belang van een goed huwelijk voor hun toekomstig geluk. Wees dus selectief in je date-gedrag. Focus enkel op mannen, die je ziet zitten als potentiële echtgenoot en laat de rest voor wat ze zijn. Trouw nooit met een man, die je waarden niet 100% deelt. Kies voor een stabiele persoon met een regelmatig inkomen. Hij hoeft niet rijk te zijn, maar moet jullie gezin wel kunnen onderhouden. Veel vrouwen zijn gefocust up hun eigen inkomenspotentieel, maar vergeten dat dit kan verminderen wanneer ze tijd en energie nodig hebben om voor jonge kinderen te zorgen. Dit maakt het inkomen van de echtgenoot dus belangrijk.
Vermijd financiële beslissingen, die gebaseerd zijn op een dubbel inkomen.
Deze raadgeving is heel belangrijk. Heel wat koppels zijn gevangen door een duur woonkrediet of een levensstijl, waarvoor twee full-time inkomens nodig zijn. Omdat ze hiervoor hard moeten werken, blijft er vaak geen tijd meer over voor hun relatie of kinderen. Het is daarom essentieel om van in het begin spaarzaam te leven en financiële keuzes te maken, die gebaseerd zijn op slechts één inkomen. Zo wordt de druk op het koppel niet alleen verlaagd, maar is er ook tijd om echt te leven. Want niets is belangrijker dan een gezonde privé…
Bron: Washington Examiner
Maar willen de moderne vrouwen dat zelf wel wat U schrijft? Ik heb daar zo mijn twijfels over, de mensen willen goden zijn die scheppen maar ook vernietigen, totdat men op zijn limieten botst. Wil je het maken in deze wereld dan zeggen de mensen ” ga ervoor” , laat je door niemand tegenhouden, de maatschappij legt soms de mensen zware lasten op, men wil erbij horen.
Als je naar de percentages vrouwen kijkt, die ondanks alle druk toch part-time werken, zie je dat een bepaald publiek wel degelijk andere prioriteiten heeft. Jammer genoeg wordt dit in ons land te weinig besproken.
Wil je terug naar de 19de eeuw?
@ Robbe,
waarom laat God al die super science fiction luxe dingen toe? Feminisme is slechts onderdeel van het massale leugenpakket van de duivel. Satan bezit de aarde en hij mag iedereen bekoren en verleiden met wat haar/hem het liefst is.
Robbe, je moet als ernstige Christen voortdurend en ononderbroken het onderscheid maken, de lijn trekken, het verschil voor ogen houden wat van de wereld is en wat van de Geest is. De weg naar de hemel is een minderwaardig ogend paadje en de hemelpoort is erg eng en klein. Verlaat dus de snelweg naar de hel.
De wet van God staat boven de Tijd.
Als men verbonden bent met God, dan gaat de vrouw vanuit haar diepe wezen spontaan naar de bron van haar vrouwelijke gave die ze van God heeft ontvangen en daar hoort een carrière niet bij. Dat zijn vooral gave om je naaste bij te staan in verdriet, zorg en pijn en om voor je gezin en kinderen een aanwezige moeder en vrouw te zijn. Maar, de vrouw kan alleen terug keren naar haar oorspronkelijke staat van gave als de man ook terug naar zijn oorspronkelijke gave van zijn man en vader zijn zal terugkeren. De één kan niet zonder de ander. Daarom spreekt God ook een huwelijks verbintenis uit tussen man en vrouw, andere vormen van samenzijn manipuleren de weg van de vervolmaking, volwassenheid en ware Liefde!
Maar, de dwaling van man en vrouw is begonnen in onze kerk, ze hebben de vrouw geen plaats gegeven om de kerk mee op te bouwen. Je kan geen moeders of vrouwen uitsluiten of onderdrukken binnen een kerkgemeenschap want dan verliest de kerk aan kracht. Paus Johannes Paulus II heeft hier een hele mooie tekst over. Je bouwt een kerk op met mannen en vrouwen en niet alleen met mannen.
Beide zijn nodig om de schepping en het huis van de God de Vader in evenwicht te houden, anders krijg je hopeloos veel dwalingen. En die dwalingen zijn nu extreem ‘zowel in wereld als kerk’ aanwezig.
Een huis kan niet zonder de nabijheid van een moeder en een vader als men de intentie heeft om kinderen op te voeden tot een goede en gezonde volwassenen.
Gehuwde vrouwen die gaan werken of een carrière opbouwen doen dit niet altijd uit eigen belangen, maar meestal noodgedwongen. Vijftig jaar terug kon een gehuwde man met het inkomen uit zijn werk een gezin onderhouden waarvan de moeder het huishouden deed en de kinderen opvoedde. Zelfs zonder luxe na te streven is dit niet meer mogelijk door de verhoogde kosten van levensonderhoud en belastingen allerhande. De staat is daarvoor schuldig. Van een inkomen gaat momenteel meer dan vijftig procent naar directe belastingen en nog eens twintig procent naar indirecte belastingen. Het bewijs is de miserie die alleenstaande ouders ondervinden om rond te komen en meestal in armoede leven.