Euthanasie wordt in ons land wel vaker “verkocht” als een verworven recht, een humanitaire daad, de preventie van nodeloos lijden of de ultieme maatregel tegen therapeutische hardnekkigheid. Toch wordt de ware agenda achter de invoering van actieve levensbeëindiging in Westerse landen almaar duidelijker. Het gaat hierbij niet om het belang van de patiënt of zelfs zijn/haar recht op zelfbeschikking, maar om…besparing. Medische verzorging kost namelijk een hoop geld en de invloed van het marktdenken op de gezondheidszorg leidt almaar minder tot de juiste humanitaire reflexen.
Dit was onder andere het geval bij Stephanie Packer, terminale patiënte en moeder van 4 kinderen uit de Amerikaanse staat Californië, die van haar verzekeringsmaatschappij moest vernemen, dat de terugbetaling van haar extra ronde chemotherapie plots niet zou doorgaan. Wel wou de verzekeringsmaatschappij nog betalen voor euthanasiepillen in het kader van de nieuwe wet rond medisch geassisteerde zelfmoord, die een week eerder in Californië werd ingevoerd. In een interview met de Washington Times, benadrukte Stephanie Packer dat haar artsen de verzekeringsmaatschappij al twee keer gecontacteerd hadden met de vraag om hun beslissing om te keren, maar zonder resultaat. De geldkraan was definitief dichtgedraaid.
Volgens Packer is de nieuwe wet inzake geassisteerde zelfmoord een extra aanmoediging voor Amerikaanse verzekeringsmaatschappijen (in de VS is vrijwel alle gezondheidszorg privaat verzekerd) om te besparen op de patiënt. “Zodra de wet gestemd werd — en je ziet het overal waar deze wetten worden gestemd — worden er behandelingen geweigerd aan patiënten die toch willen leven, omdat (medisch geassisteerde zelfmoord) de goedkoopste optie is”. Stephanie Packer verwees hier naar euthanasiewetten, die in andere Amerikaanse staten werden gestemd, zoals o.a. Oregon. Ook daar verloren een aantal patiënten het recht op terugbetaling van hun behandeling.
Packer, die lijdt aan sclerodermie, benadrukte dat ze verder wou leven voor haar kinderen. “Ik wil dat ze zien, dat sterven een deel van het leven is. Het levenseinde is een opportuniteit om dingen te appreciëren, die je voorheen niet naar waarde kon schatten en om dingen te zeggen, waar je voorheen niet over kon spreken.”
Ondertussen wordt euthanasie in België en Nederland almaar verder gepromoot, als wondermiddel bij uitstek tegen menselijk leed. En onze mensen slikken de leugens gewoon verder. Ze doen me vaak denken aan het boerenpaard in George Orwell’s bekende roman “Animal Farm”, dat mak en plichtsgetrouw blijft doorwerken tot het uiteindelijk naar de slager wordt afgevoerd. Wanneer zal men eindelijk beseffen, dat de Christelijke leer inzake levensbegin en -einde er niet is om de vrijheid van mensen te beperken, maar om hen te beschermen tegen de grootste mensenrechtenschending van alle: de dood op aanvraag en uiteindelijk op bevel….omdat men anders het gat in de begroting niet kan dichten.
Bill Clinton zei het al: “It’s the economy, stupid.”
Euthanasie is in ons land al een verworven recht, en men wil nog verder gaan, als je leven voltooid is mag je er ook uitstappen, dus we zijn de generatie die bewust op de wereld komt, en er bewust weer wil uitstappen, een vorm van leven shopping, en dat is een zeer gevaarlijke evolutie.
Ik ken persoonlijk heel wat mensen die rond de leeftijd van 80 in een mentale dip komen en na enige tijd een ongezien levenslust herwinnen. Moeten we die mentale dip misbruiken om hen aan te sporen tot Euthanasie.
Misschien moeten politici die deze economische relevantie verdoezelen onder het mom van ‘voltooid’ leven, zelf ook maar besluiten dat hun leven voltooid is. Hebben ze immers al niet genoeg kwaad aangericht. De aanvangsdrempel in het wetsvoorstel is amper 75 jaar maar je kan er ‘gif op innemen’ dat deze leeftijdsgrens systematisch omlaag zal gebracht worden, tot het op den duur een recht wordt van iedereen. Dat zou in ieder geval de zelfmoordstatistieken wat minder gruwelijk doen lijken.
Meer en meer wordt de mens gezien als een object dat moet renderen of moet verwijderd worden. Rustig op pensioen gaan zal er misschien ooit niet meer bij zijn, zonder dat er een ambtenaar langskomt met “bepaalde voorstellen” in de richting van euthanasie.
Men is in België (Misschien in ook Nederland) al volop zgn ‘studies’ aan het doen over hoeveel een mens vanaf een bepaalde leeftijd nog mag kosten aan de ziekteverzekering…
Dat is vreemd… Een hele hoop reacties zijn verwijderd….