Is psychotherapie altijd een goed idee? Ontdek de mogelijke valkuilen.

Wanneer mensen geconfronteerd worden met psychologische problemen, gaan velen onder hen beroep doen op een therapeut. Men denkt dan in veilige handen te zijn. Maar is dat wel zo? We gaan hier even op in. 

Psychotherapie helpt vaak niet

Hoewel er heel wat geld aan wordt gespendeerd, lijkt de succesratio van psychotherapie slechts beperkt. Volgens een artikel in de New York times, zou het in het geval van depressie maar om 1 op 4 patiënten gaan. Studies hebben aangetoond, dat gesprekstherapie voor heel wat mensen gewoon niet werkt, wat ook door professionals in de gezondheidszorg wordt beaamd. Het blootleggen van de ziel in een persoonlijk gesprek werkt bovendien beter voor vrouwen, dan voor mannen, waardoor deze laatsten vaak gesprekstherapie weigeren of sneller afbreken. En toch gaat men almaar door met een therapeutische industrie, die niet alleen faalt en patiënten soms zelfs zieker maakt, maar ze ook nog een flinke duit kost.

Emotionele afhankelijkheid

Vroeger ging men met zijn problemen naar naaste familieleden of mijnheer pastoor en deze luisterden zonder er iets voor terug te vragen. De professionalisering van de psychologische hulpverlening, schept een valse indruk van emotionele intimiteit, die eigenlijk gebaseerd is op een commerciële transactie tussen patiënt en therapeut. Dit kan leiden tot emotionele afhankelijkheid en een bodemloze financiële put om de kunstmatige vriendschap met de therapeut in leven te houden. Indien de problemen van de patiënt gerelateerd zijn aan sociaal isolement, zal een therapie hier structureel niets aan veranderen. Integendeel, het kan bij de patiënt zelfs leiden tot een nog groter eenzaamheidsgevoel. 

Progressief wereldbeeld van “slachtoffer” vs. “dader”

We kunnen ons bovendien ernstige vragen stellen over welke ideologische boodschappen kwetsbare patiënten tijdens hun psychotherapie opgelepeld krijgen. Vaak wordt er vanuit een individualistisch en progressief wereldbeeld een externe oorzaak gezocht voor de problemen van de patiënt, waarbij deze in een slachtofferrol geplaatst wordt ten opzichte van zijn of haar omgeving of maatschappij.  Er wordt soms aanbevolen om relaties met “toxische” partners of familieleden sterk af te grenzen of zelfs af te breken. Mogelijk is dit in bepaalde gevallen (bv bij misbruik) verantwoord, maar in andere situaties kan men zich terecht de vraag stellen, of de patiënt hierbij niet verder gedestabiliseerd of geïsoleerd geraakt? De patiënt is namelijk geen eiland en zijn goede integratie in een gezond sociaal weefsel blijft belangrijk voor zijn of haar welzijn. Maar daar wringt net het schoentje. Welke sociale orde wordt er door de therapeuten, en vooral de opleidingscentra en professionele verenigingen die ze beïnvloeden, gepromoot? 

Professionele verenigingen/opleidingscentra creëren vooroordelen

Therapeuten worden in veel gevallen opgeleid in instellingen waar individualistisch georiënteerde progressieve ideeën een dominante rol spelen en gemeenschapsgeoriënteerde conservatieve levensstijlen in een negatief daglicht worden gesteld. Hierdoor zijn ze vaak vanaf het begin al bevooroordeeld tegen gelovige of traditioneel ingestelde patiënten en hun levenswijze. Als gevolg van hun ideologisch gekleurde opleiding of omgeving, worden therapeuten bewust of onbewust ten dienste gesteld van een agenda van maatschappelijke “hervorming” volgens progressieve richtlijnen, waarbij familie, gender, gemeenschap, relaties op een totaal andere manier ingevuld worden dan in het Christelijk wereldbeeld.  

Een voorbeeld hiervan: dit jaar publiceerde de “American Psychological Association” (APA), die ook in Europa als een referentie wordt gebruikt in universitaire kringen, een reeks richtlijnen om komaf te maken met de “toxiciteit” van de traditionele mannelijkheid.  Critici beweerden dat er in de richtlijnen meer aandacht werd geschonken aan politieke beschouwingen rond de “geprivilegieerde” maatschappelijke positie van de man en de gender-ideologie, dan de eigenlijke geestelijke gezondheid van de patiënt.  

Wanneer je een verdere blik werpt op de APA website, vind je nog meer merkwaardige inhouden. In het onderdeel over seksuele minderheden, vind je de werkgroep “Religie en Spiritualiteit” met de bedoeling om “theologische barrières tussen de levensstijl van de holebi’s en hun religieuze overtuiging” te doorbreken. Op het programma staan onder andere informatieverlening aan religieuze gemeenschappen, het bestuderen van hun relatie met de holebi levensstijl en andere initiatieven om een flexibelere attitude tegenover seksuele minderheden in religieuze kringen te realiseren.  

Ook vind je op de APA website een werkgroep rond zogenaamde niet monogame relaties, waaronder het volgende verstaan wordt: “polyamorie,  open relaties, partnerruil, relationele anarchie en andere ethische vormen van niet-monograme relaties”. Wat er aan deze relatievormen “ethisch” zou zijn, is ten zeerste te vraag. Moet men de polyamorie, of erger not, de relationele anarchie, zonodig gaan aanmoedigen bij mensen, wiens leven al zeer ontwricht is?

Het lijkt me alvast duidelijk, dat therapeuten die onder invloed van dit gedachtengoed staan, waarschijnlijk niet het beste advies zullen verlenen aan patiënten die moeilijkheden ondervinden met hun gender identiteit, relatie of huwelijk.

Hoe maakt men de beste keuze?

Moet men daarom psychotherapie vermijden?  Niet noodzakelijk, omdat er wel degelijk therapeuten zijn die goed werk leveren met respect voor de eigenheid van hun patiënten. Wel kan het zinvol zijn om zich tijdens een eerste bezoek bij de therapeut goed te informeren over de inhoud van de therapie en de psychologische theorie die erachter ligt. Vraag hem of haar, waarom deze therapie voor jouw specifieke situatie de beste keuze lijkt te zijn en welke studies hierover bestaan. Doe daarna je eigen onderzoek over de geselecteerde therapie, of laat je hierbij helpen door een vertrouwenspersoon. Je kan er ook over praten met je geestelijke raadsman, indien je er één hebt. Informeer je therapeut bij het eerste gesprek al over je geloofsovertuiging en gekozen levensstijl. Indien je hierbij een negatieve reactie krijgt, zoek je misschien best elders naar hulp.  

Auteur:Katharina Gabriels

Katharina Gabriels is gehuwd en moeder van twee tieners. Ze is gefascineerd door (kerkelijke) actualiteit, hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen en ethische kwesties.

20 commentaren op “Is psychotherapie altijd een goed idee? Ontdek de mogelijke valkuilen.

  1. Ik ga niet naar therapeuten, de beste therapeut is Jezus met tweeduizend jaar ervaring, bij deze vriend kom ik elke dag thuis.

  2. Een stevig geloof is in het algemeen een goede basis om psychologische problemen te vermijden. Heb je toch problemen, dan kun je beter een therapeut hebben die gelovig is.

  3. De meeste therapeuten hebben zelf problemen! Eigenlijk hebben de meeste hulpverleners soms een grotere hulpnood dan de cliënten zelf. Er is maar één plek om tot genezing te komen en dat is je helemaal open te stellen voor Jezus Christus, en voor zijn gegeven sacramenten, de biecht, de Eucharistie en het aanbidden van het Heilig Sacrament. En als je hier in volhardt zal de genade en genezing overvloedig zijn. Kost niets en is volledig gratis en meestal is de kerk ‘als ze nog open is’ ook nog te vinden achter je hoek..

    Op deze Blog staat ook een goed artikel over de gevolgen van de seksuele revolutie/ de vernietigende kracht van pornografie e.a.. Een aanrader. https://hebelkanderlief.blogspot.com/

  4. Ik vind dit een gevaarlijke stelling. Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis en er zijn mensen die niet zonder hulp kunnen functioneren. Deze mensen wil je niet naast je hebben wonen. Dat zou te gevaarlijk zijn zowel voor hen als voor ons.
    Ik ben blij met alle psychotherapeuten die hier werken. Ze doen hun uiterste best om het leefbaar te houden. Het geloof kan een uitkomst zijn, voor sommige mensen is het een beperking die worden godsdienstwaanzinnig. Gelukkig zijn daar geestelijk verzorgers voor.

  5. Het feit dat Christus de ultieme Heelmeester is (Psalm 103:3) laat onverlet dat wie (fysiek of mentaal) ziek is er tevens goed aan doet om naar een dokter te gaan c.q. professionele hulp te zoeken.
    Priesters of religieuzen die als pseudo-psychologen opereren, kunnen net zoveel schade aanrichten als psychologen of psychiaters die de eigenheid van hun patiënten onvoldoende respecteren. Kwestie van koren en kaf.

    Het is bijvoorbeeld niet voor niets dat aan een exorcisme een gedegen onderscheiding/onderzoek vooraf dient te gaan om vast te stellen of de gestelde klachten voortkomen uit bezetenheid of aan een psychische stoornis te wijten zijn. Het in één der reacties gestelde dat (professioneel geschoolde) therapeuten zelf problemen hebben, vind ik nogal goedkoop. Dat geestelijk leven en psyche aan elkaar gelieerd zijn, betekent met andere woorden nog niet dat ze identiek zijn.

    1. Paul: je kan het misschien een goedkoop antwoord vinden wat ik zeg van psychotherapeuten. Maar, als je wat gezond verstand hebt en je hebt kennis van deze zieke wereld, dan weet je dat meer van de helft van de psychotherapeuten je tijd verspillen door projecties te maken van hun eigen leven en jij betaalt daar dan 50 euro of zelfs meer voor. Mij maak je niets meer wijs, ik heb genoeg gezien. En ik heb het vele jaren geleden zelf meegemaakt, soms ging ik buiten de praktijk met een geplunderde portemonnee met het idee. Wie heeft wie geholpen?

      Geen enkel mens heeft mij goed geholpen in tegendeel, ze vertelde me soms zelfs leugens. Weet je waar ik mijn genezing en innerlijke vrijheid, hoop en authentieke liefde vond, niet bij psychotherapeuten, dokters, psychiaters, en zelfs niet bij priesters. Ik vond mijn bevrijding, genezing, hoop en liefde bij God, gewoon heel simpel in de Heilige sacramenten, stilte en gebed. En het was allemaal gratis.

      Ik weet uit ervaring (omdat ik zelf al jaren in deze sector werk), dat er heel wat minder psychiatrische patiënten, minder depressieve mensen, zelfmoorden, verslaafde zouden zijn als er terug gesproken mag worden over het genezend en bevrijdende kracht van de sacramenten, over de genade en barmhartigheid van het katholiek geloof.

      Wat doen ze nu? Medicatie geven en zorgen dat ze zo bedwelmd zijn dat ze niets meer voelen. Ze zijn goed bezig in de zorgsector, met het spirituele en de zielenzorg volledig te verbannen en de deuren van de kerk volledig te sluiten en daar drankgelegenheden van te maken. Maar, ik sta niet meer versteld van je antwoord. Vele zijn nog deels blind voor de realiteit en weten zeer weinig van de bevrijdende kracht van de sacramenten, dat ze krampachtig en angstvallig willen vasthouden aan alleen maar de hulp van mensen.

      Terwijl je de liefde en genade van God nooit kan uitsluiten om de lift naar de hemel te vinden. De mens zou een instrument van God moeten zijn. Want, de mens heeft God nodig om zijn naaste goed en blijvend te kunnen helpen. Zonder God stelt alles wat de mens doet maar weinig voor. De hulp van de mens is maar van korte duur, mag allemaal niet te lang duren, en vooral mag je alleen maar hulp vragen tijdens hun uren van hun werk, liefst niet daar buiten. en soms is het dan zelfs nog heel duur! Wie wordt er eigenlijk beter van: de patiënt of de hulpverlener zijn bankrekening?

      God kent geen tijd, zijn hulp is voor eeuwig en je hoeft geen geld te storten, je hoeft alleen maar te zeggen : Ja, ik wil.

      M.a.w: Er zouden heel wat meer mensen niet in de psychiatrie of in één of andere hulpverlening zitten als Moeder Maria en de Heilige Drie-eenheid terug ter sprake zou mogen komen.

  6. Toch apart: er wordt beweerd dat er de minder mensen depressief, zelfmoorden en verslaafden zouden zijn als er meer gesproken mocht worden over de genezende en bevrijdende kracht van de sacramenten, over de genade en barmhartigheid van het katholieke geloof.
    Ik heb nergens iets gelezen over een onderzoek die dit bevestigd. Zelf werk ik in een van oorsprong protestants psychiatrisch ziekenhuis. Ik heb vanmorgen nog de geestelijk verzorger die voorging in een kerkdienst gevraagd of hij met een dienstverband van 25 jaar hier ooit iets over gelezen had. Ook hij had hier niets over gelezen of gehoord. Op mijn vraag of hij dacht dat mensen door de sacramenten minder depressief, minder zelfmoord neigingen en minder verslaafd zouden zijn keek hij mij erg meewarrig aan. Hij vroeg onder welke steen ik had gelegen de afgelopen jaren. Binnen de psychiatrische kliniek weten we dat de patiënten steeds complexer en moeilijker te behandelen stoornissen hebben. Tenminste de patiënten die bij ons worden opgenomen. De “makkelijke” gevallen krijgen ambulante hulpverlening. Wat hier blijft wonen is zogezegd uitbehandeld.
    Dit gaat mij te ver. Men moet geen beweringen doen die niet zijn onderbouwd met een gedegen onderzoek. Dat wil niet zeggen dat mensen geen baat hebben bij de sacramenten, of dat er geen fouten voorkomen binnen de psychiatrie. En er zijn goede en minder goede psychotherapeuten. Het ligt ook aan de klik die je met iemand hebt of niet.

    1. Francien: Vragen in een protestants psychiatrisch ziekenhuis wat de sacramenten doen bij mensen die hulp nodig hebben? Ik moest even toch hartelijk lachen hoor.. Blijkbaar ben jij niet op de hoogte wat de Reformatie van Luther veroorzaakt heeft binnen de katholieken kerk! Luther moest niets van de sacramenten hebben. De Reformatie van Luther was één van de grootste zonden in de geschiedenis van de kerk, één van de grootste wonde aan het lichaam van Christus. De tragische gevolgen van deze zonde gaan zelf nog door tot op de dag van vandaag. En je reactie is daar een heel mooie voorbeeld van. Lees even het bekeringsverhaal van een dominee om deze blog. https://hebelkanderlief.blogspot.com/2019/08/bekeringsverhaal-van-een-lutheraans.html.

      Dan leer je het verschil tussen een protestant geestelijk verzorger en een katholiek geestelijk verzorger wat beter kennen. En dan ga je zeker al niet meer aan een protestant geestelijk verzorger vragen wat de sacramenten kunnen doen met mensen die hulp nodig hebben of in nood zijn. Ga volgende keer in dialoog met een katholiek geestelijk verzorger.

      Lees misschien ook eens de rest op de Blog. ‘ hebelkanderlief ‘Allemaal verhalen van mensen die de kracht van de sacramenten in levende lijve beleefd hebben. En als dat nog niet genoeg informatie is: stel ik voor zeker het bekeringsverhaal van deze twee mensen te lezen: Boek: Sterker dan de haat, Guénard, Tim of luister een keer naar deze getuigenis op radio Maria van Marino Restrepo. http://www.radiomaria.be/de-kerk-leeft/getuigenis-van-marino-restrepo-deel-1/ ..

      Wat de protestanten, Atheïsten en ongelovigen absoluut niet willen horen is dat Godsbarmhartigheid en genade in de sacramenten krachtig zijn. Alleen mensen die diep hebben gezeten en door hun knieën zijn gegaan en volharden in gebed en stilte kunnen getuigen van de genezende en zalvende werking van deze Heilzame sacramenten die je alleen in de katholieken kerk kan vinden en niet in protestantse gebedshuizen.

      Ik wens je heel veel leesplezier.. En wees altijd welkom in de katholieke kerk.. 🙂 waar ook vele bekeerlingen in stilte verblijven bij de Moeder Maria en de Heilige Drievuldigheid, met een groot dankend en jubelend hart dat ze bevrijdend zijn van de slavernij van zonde.. Zonde: zoals verslavingen aan drank, drugs, seks, maar ook aan vele ontrouw, woede, jaloezie, en aan depressies, zelfmoord enz.. Vergeet vooral niet: Met God is niets onmogelijk. Wat bij de mens niet mogelijk en hopeloos is, is bij God nog steeds een uitweg een bevrijding mogelijk. Zoals het voorbeeld van Guénard, Tim en Marino Restrepo en vele anderen..

      Michaël Dekée tijd voor een boek uit te geven met bekeringsverhalen die de kracht van de sacramenten in levende lijve hebben mogen ervaren.

  7. Francien: Vragen in een protestants psychiatrisch ziekenhuis wat de sacramenten doen bij mensen die hulp nodig hebben? Ik moest even toch hartelijk lachen hoor.. Blijkbaar ben jij niet op de hoogte wat de Reformatie van Luther veroorzaakt heeft binnen de katholieken kerk! Luther moest niets van de sacramenten hebben. De Reformatie van Luther was één van de grootste zonden in de geschiedenis van de kerk, één van de grootste wonde aan het lichaam van Christus. De tragische gevolgen van deze zonde gaan zelf nog door tot op de dag van vandaag. En je reactie is daar een heel mooie voorbeeld van. Lees even het bekeringsverhaal van een dominee om deze blog. https://hebelkanderlief.blogspot.com/2019/08/bekeringsverhaal-van-een-lutheraans.html.

    Dan leer je het verschil tussen een protestant geestelijk verzorger en een katholiek geestelijk verzorger wat beter kennen. En dan ga je zeker al niet meer aan een protestant geestelijk verzorger vragen wat de sacramenten kunnen doen met mensen die hulp nodig hebben of in nood zijn. Ga volgende keer in dialoog met een katholiek geestelijk verzorger.

    Lees misschien ook eens de rest op de Blog. ‘ hebelkanderlief ‘Allemaal verhalen van mensen die de kracht van de sacramenten in levende lijve beleefd hebben. En als dat nog niet genoeg informatie is: stel ik voor zeker het bekeringsverhaal van deze twee mensen te lezen: Boek: Sterker dan de haat, Guénard, Tim of luister een keer naar deze getuigenis op radio Maria van Marino Restrepo. http://www.radiomaria.be/de-kerk-leeft/getuigenis-van-marino-restrepo-deel-1/ ..

    Wat de protestanten, Atheïsten en ongelovigen absoluut niet willen horen is dat Godsbarmhartigheid en genade in de sacramenten krachtig zijn. Alleen mensen die diep hebben gezeten en door hun knieën zijn gegaan en volharden in gebed en stilte kunnen getuigen van de genezende en zalvende werking van deze Heilzame sacramenten die je alleen in de katholieken kerk kan vinden en niet in protestantse gebedshuizen.

    Ik wens je heel veel leesplezier.. En wees altijd welkom in de katholieke kerk.. 🙂 waar ook vele bekeerlingen in stilte verblijven bij de Moeder Maria en de Heilige Drievuldigheid, met een groot dankend en jubelend hart dat ze bevrijdend zijn van de slavernij van zonde.. Zonde: zoals verslavingen aan drank, drugs, seks, maar ook aan vele ontrouw, woede, jaloezie, en aan depressies, zelfmoord enz.. Vergeet vooral niet: Met God is niets onmogelijk. Wat bij de mens niet mogelijk en hopeloos is, is bij God nog steeds een uitweg een bevrijding mogelijk. Zoals het voorbeeld van Guénard, Tim en Marino Restrepo en vele anderen..

    Michaël Dekée tijd voor een boek uit te geven met bekeringsverhalen die de kracht van de sacramenten in levende lijve hebben mogen ervaren.

  8. Eens met Lotje. De aanbidding is iets wat enorm veel kracht geeft. Het Heilig Sacrament aanschouwen in diepe stilte ,bidden en vragen om Goddelijke leiding . Het is balsem voor de ziel. En als je dan leest dat mensen bewijzen willen, dan denk ik God is zo groot, willen wij als minuscule wezens een bewijs . ?Het gaat het verstand te boven en dat is de geneeskracht van de Sacramenten. Voordat Vaticanum 2 was uitgevonden hoorde je niet over depressiviteit. Ik ken veel mensen die het moeilijk hebben gehad ( de crisisjaren,de vreselijke oorlog, ontrouw van partner, kinderen die niet willen deugen enz) maar zij kwamen er uit met behulp van Christus en / of Maria. Na het Vaticanum 2 raakten de mensen steeds meer van God los,kerken leeg, geestelijken verdwenen. Je ziet dat ze de problemen niet meer zelf aan kunnen en i.p.v. hulp te zoeken bij Christus / Maria gaan ze naar therapeuten. Kost geld en tijd ,terwijl het zo veel eenvoudiger kan.

  9. @lotje even ter uwer informatie; de geestelijk verzorger die ik vanochtend sprak is van huis uit Rooms-Katholiek met preekbevoegdheid in de PKN-Kerk. Dat is normaal bij geestelijk verzorgers binnen een psychiatrische instelling op een van oudsher protestantse wijze. Hij is gedoopt, gevormd, getrouwd en overtuigd lid van de RK-Kerk.
    Waarom denkt u dat hij de sacramenten binnen de RK-Kerk niet begrijpt en erkend? Bovendien kent de protestantse kerk twee sacramenten, nl. de doop en het Heilig Avondmaal. (Opgegroeid in een reformatorisch gezin ken ik de protestantse leer, ik ben later RK-Kerklid geworden). De sacramenten zijn belangrijk en goed voor een mens. En het werkt helend bij psychisch gezonde mensen.
    Het is sinds 2006 ook mogelijk om in de protestantse kerk te biechten. De orde van dienst kunt u vinden in het dienstboek deel 2 van de protestantse kerk. Ook u zou hiervan gebruik mogen maken wanneer u niet in staat bent om bij een priester te biechten. (Dit heb ik nagevraagd bij de bisschop).

    Het psychiatrisch ziekenhuis waar ik werk bestaat al meer dan honderdvijfentwintig jaar. Ik wil de precieze datum van oprichting wel even opzoeken, maar vind dit nu niet nodig. Dit is een paar decennia langer geleden dan Vaticanum II. Mensen werden achter hoge hekken opgeborgen en er waren weinig tot geen medicijnen. Om toch wat leed te verlichten kwam er de electroschok. Men werd op het bed vastgebonden, electroden werden op het hoofd geplaatst en dan werd er stroom opgezet. Dat bracht mensen in een soort rusttoestand. Pas na WO 11 kwam er betere medicatie.
    Tja, voordat je een familielid wegbracht moest je wel heel zeker zijn dat deze niet te handhaven was. Je had ook nog zoiets als schaamte. Ook nu nog zie je dat familie het lastig vindt dat er een opname plaats moet vinden. Als blijkt dat iemand naar een verblijfafdeling gaat, en er dus niet veel kans op herstel is, dan is dat voor sommige mensen nog steeds heel moeilijk.
    Ik denk dat het makkelijker is geworden om hulp te vragen. De psychiatrie zit minder in de taboesfeer. Tegerlijkertijd zijn er minder bedden in de diverse ziekenhuizen. Mensen moeten in een beperktere tijd beter worden. Dat gaat gepaard met complexere ziektebeelden.
    De meeste priesters verwijzen door wanneer ze denken iemand niet zelf te kunnen helpen en ja dat kost de samenleving geld. Priesters kosten ook geld. Ook zij moeten leven. Hun hulp is ook niet gratis. Een ieder die aan de kerkbalans meedoet betaalt in principe mee voor de priester.

    1. Dank voor de verder informatie over de geestelijk verzorger die van huis uit Rooms-Katholiek is.
      Je vraag: wat ik ervan denk dat deze geestelijke verzorger de sacramenten binnen de RK-Kerk niet begrijpt en erkend? Daar zal ik een antwoord op geven wat het algemeen probleem is bij RK leden van de kerk en niet alleen bij deze geestelijke verzorger. Dit probleem doet zich bijna overal voor, dat geestelijke verzorgers, godsdienstonderwijzers, catecheten, bisschoppen, zelfs priesters en religieuzen het niet begrijpen en zelf niet meer willen erkennen. En hoe komt?

      Omdat hoogmoed, ego en de secularisatie bijna overal hoog tij viert in onze landen, ze willen aanzien en succes en vooral veel like’s. Zowel binnen als buiten de kerk draait het om hun ego en uiterlijkheden, het moet altijd maar leuk zijn, het KRUIS hoort daar niet meer bij. Terwijl het KRUIS redt. De waarheid van God daar mag niet meer over gesproken worden, want de waarheid van God legt zout op hun wonde/zonde. Zout dat hun kan wakker schudden over hun oppervlakkig leeg leven dat vele mensen van onze tijd leiden. En dat willen ze in deze tijd absoluut niet horen, want ze zijn zo geliefd in hun fantasieën op facebook, op Instagram en andere sites die ik niet wil kennen. Maar, de eenzaamheid, problemen met drank, drugs, vrije seks, abortussen, Euthanasie, is nog nooit zo groot geweest. Het is allemaal zo leuk dat blijkbaar de wachtlijsten overvol zijn, zowel bij psychiaters, ziekenhuizen, instelling enz. Zitten de wachtzalen vol met slachtoffers van de leegte, leegte waar de liefde van God geen plaats meer in mag krijgen.

      Er zijn m.a.w. dus nog maar heel weinig RK christenen in onze landen die de essentie en de rijkdom van het katholiek geloof in de diepte beleven. Degene die de rijkdom en heiligmakende sacramenten begrijpen, zijn christenen die door hun knieën zijn gegaan en een zwaar gewetencrisis hebben ervaren in hun leven, waar bij hun bekering veel berouw en tranen in de biechtstoel aan de pas is gekomen, ze zijn blijven volharden voor Godsaanschijn ‘uit dank voor hun redding’ waardoor ze tijdens de Heilige Eucharistie en aanbidding van het Heilig Sacrament overvloedig begenadigd werden omdat ze klein en nederig genoeg waren om in stilte te luisteren wat de grote leermeester Jezus hen onderrichten. En niet alleen luisteren, ze gingen daar ook naar leven. Het zijn christenen die gestorven of willen sterven aan zichzelf, ten dienste van hun medemensen. Het zijn navolgingen van Jezus Christus, Christus die zichzelf geofferd heeft aan God de Vader en uit liefde Zijn KRUIS heeft gedragen om vele verloren zielen de weg terug naar het huis van Zijn Vader te wijzen. Hij zei: Ik ben de WEG, de WAARHEID en het LEVEN…

      In Galaten zegt Paulus: Ik leef niet meer, maar christus leeft in mij. Wat de apostel Paulus zei: is absoluut niet meer geliefd in onze tijd, dat vinden ze ouderwets zoals de geestelijke verzorger van jouw werk ook al zei. Zoals apostel Paulus zo zouden de RK christenen ook moeten zijn, maar ze zijn heel zeldzaam aan het worden. We zitten met een restkerk.

      De protestantse kerk kent maar één sacrament en dat is het doopsel. Het laatste avondmaal is geen sacrament – want daar ontbreekt het Kruisoffer. Voor de protestanten is dat misschien dan wel een sacrament, maar niet voor de Rooms katholieken.

      En dat de sacramenten van de RK kerk helend werken bij psychisch gezonde mensen, blij omdat te lezen, maar het ontbreekt u toch dat deze ook kunnen werken voor niet psychisch gezonde mensen. Ik ken zelfs een paar psychiatrische patiënten, die al jaren heel stabiel zijn gebleven door deel te nemen aan de sacramenten van de RK kerk. Ze hebben nog wel medicatie en hulp nodig, maar ze zouden nooit zo stabiel blijven als ze niet zouden deelnemen aan de sacramenten. En gelukkig beginnen sommige psychiaters dat ook in te zien. En ik hoop dat dit inzicht over de rijkgevulde sacramenten zal groeien onder het personeel dat werkt met cliënten die nood hebben aan hulp. Gods liefde overal verbannen in scholen, ziekenhuizen, instellingen is het grootste kwaad geweest in onze landen. Zoals ik ook de verdeeldheid die Luther veroorzaakt heeft onder de christenen een zware zonde vindt.

      En ik verschiet er niet van dat de protestanten beginnen in te zien dat biechten genezend werkt. Maar, ik zou nooit naar een dominee gaan om te biechten. Ik zal wel naar de RK priesters gaan om te biechten, ik ben uiteindelijk ook RK en heb dan ook niets te vinden dat heiligmakend is voor mijn ziel bij de protestanten.

      En om nog even kort iets te zeggen over de psychiatrie van vroeger:

      Ken je het verhaal van Rosalie niemand? Toen ze vijf jaar was werd Liliane Stijnen in een gesticht voor achterlijke kinderen gestopt, want ze was ongewenst. Daar werd ze lastig en opstandig van. Toen ze twaalf was, werd ze naar een psychiatrische inrichting voor volwassen vrouwen verplaatst, hoewel ze geestelijk gezond was. Onder het strenge regime werd haar hele leven een aaneenschakeling van vernederingen, psychische martelingen, angst en onnoemelijk veel verdriet. Vijftig jaar lang was ze niemand, mocht ze niemand zijn tot de subsidies voor gesloten instellingen van de psychiatrie verlaagd werden, toen mocht ze gaan uit de instelling.

      Dit is maar een éénmalig verhaal van een kind dat ongewenst was in die tijd en die zomaar in een psychiatrie is verstopt. Haar verhaal zal niet het enige verhaal zijn geweest in die tijd van de psychiatrie dat schrijnend was dat koude baden, elektrische schokken enz. nog gebruikt werden, terwijl het niet nodig was. Ik geloof zelf heel sterk dat er nu ook nog patiënten in de psychiatrie zitten die op een andere manier zouden geholpen kunnen worden. Maar, door een zware tegenslag daar heen gaan omdat ze niets anders meer kennen in onze tijd.

      Mensen worden maar behandeld en behandeld door verschillende zorgverleners, tot ze uiteindelijk uitbehandeld zijn. Na vele jaren begeleiding zitten ze dan nog steeds met een leegte dat geen enkel pil kan opvullen. Als je de leegte in een ziel niet mag opgevuld worden met een overvloedige liefdesstroom van de Heilige Drievuldigheid, zullen er vele met een leeg en hol gevoel blijven leven, dat ze dan op zullen vullen met medicatie, drank, drugs, seks, winkelen, eten enz. Ik vind zelf dat het een tijd is dat vele mensen shoppers zijn geworden in de zorgsector. Van de ene psychiater, medische personeel naar de volgende zorgverlener alleen maar om met iemand te kunnen praten om hun eenzaamheid niet te voelen. Ze voelen overal pijn in hun lichaam dat alleen maar veroorzaakt is door leegte en een grote eenzaamheid.

      Je kan niet alle patiënten op één lijn zetten, we zijn allemaal uniek en wat voor de één goed zal helpen, helpt misschien nog niet voor de ander. Maar, iedere mens heeft recht om zijn weg van genezing te vinden en te bewandelen. En de weg van Jezus en Zijn rijkgevulde sacramenten zouden mee in het genezingsprogramma van heel de zorgsector moeten zitten. Maar, deze zorg en liefde zijn volledig verbannen in ziekenhuizen, scholen, en instellingen. Ze blokkeren gewoon de weg.

      En wat de betaling van priesters betreft. Een priester zou juist maar financiële middelen moeten krijgen die genoeg zijn om ervan te kunnen leven. En een priester zou 24 uur per dag moeten beschikbaar zijn, vandaar ook grotendeels het celibaat. Want, een priester is plaatsvervanger van Christus en als een zieke of parochiaan hulp nodig heeft, zou deze zowel dag als nacht beschikbaar moeten zijn om de noodlijdende bij te staan met een luisterde oor en met hun sacramentele toedieningen. Dat is niet zoals de hulpverleners die hun uren komen presteren en daarna niet meer mogen opgebeld worden. Groot verschil. Kijk even naar dit filmpje over het priesterschap, dan hoor je onmiddellijk het verschil.
      https://youtu.be/07aAuWJDYk0

  10. Ik las laatst dat in de psychiatrie geen of nauwelijks aandacht is voor de religieuze/geestelijke beleving van de mens waardoor mensen tekort worden gedaan. Juist meer aandacht voor de religie van de mens zou de patiënt meer geholpen kunnen worden. Tenslotte is dat een onderdeel van hun mens zijn en als er geen aandacht voor is. De mens in hun wezen tekort wordt gedaan. Ik heb in de psychiatrie gewerkt en inderdaad wordt er in het algemeen weinig en meestal negatief gedacht over het christendom. Dat komt omdat er patiënten worden opgenomen die op een verkeerde manier met hun christen/religieuze opvoeding omgaan. Of waar het verstikkend was.Wat hen angstig maakte en hun leven ging bepalen. Dat is niet het christendom waar God zegt je bent een geliefd kind. Of het was het ziektebeeld, bijv schizofrenie, die met psychoses gepaard gaan waar sommigen ook wel godsdienstwanen kregen. Dat is wat anders. Voor de rest is het jammer want Jezus liet aan de mens de keus. Hij legde niets op. Heeft het over liefde. Laat alleen zien het verschil tussen het Wereldse (verleidingen van het kwaad) d.w.z. ‘”Zelfzuchtige begeerte”, = losbandigheid, overspel, verslavingen, promiscuiteit. Van “Afgunstige inhaligheid”= hebzucht, jaloezie, materialisme. Van “Pronkstuk”= zelfingenomenheid, arrogantie, narcisme, egoïsme, egocentrisme. Zaken zijn die direct genot en bevrediging geven maar vroeg of laat een doodlopende/destructieve weg blijkt. Men richt zichzelf te gronden en relaties gaan stuk. Daartegen over staat de Geestelijk/Bijbelse weg. Het is een doorlopende weg als je op Zijn Weg bent vrede en liefde in je hart geeft en uiteindelijk vreugde. Door Hem boven alles te stellen door nederig te zijn, geduld te hebben, Weet dat je te dragen krijgt wat je aankunt en het weer voorbij gaat, vertrouwen te hebben, dienstbaar te zijn, de ander lief te hebben gelijk je zelf. Door regelmatig gebed, Bijbel lezen en kerkgang/Eucharistie. Om geestelijk/spiritueel te voeden. Kortom hou je zelf een spiegel voor zoals Jezus dat ook deed. Zoals in de psychiatrie ik mensen een spiegel probeerde voor te houden als bijv een man zijn vrouw slaat en zij angstig en kwetsbaar wordt, als patiënt op een afdeling voor psychiatrie komt. Dat hij dat doet om macht te hebben over de ander/haar of uit narcisme doet. Omdat hij dat misschien zich onbewust minderwaardig voelt. Als ze christelijk zijn zou ik Jezus aanhalen. Hoe Hij mensen een spiegel voorhoudt en in gaat zien wat er aan de hand is. Misschien dat hij dan anders kan gaan reageren wat beiden weer tot elkaar kunnen komen. Daar zou de geestelijke gezondheidszorg meer positieve aandacht voor het ziele heil van de mens mogen hebben. Zodat meer mensen geholpen kunnen worden, want het is een onderdeel van hun mens zijn. Waar ze kunnen bijsturen als er angst optreedt of niet goede interpretaties wordt gegeven. Uiteraard is gebed, regelmatige Bovendien is de electrische schok onder algehele narcose volop terug van weggeweest. Sommige mensen helpt het tegen hun chronische depressies. Er zouden meer positief/christelijke psychiaters en werkers in de geestelijke gezondheidszorg dienen te werken, zodat mensen met religieuze vragen enz niet in de kou blijven staan en geholpen kunnen worden.

  11. De vaders van de psychologische hulpverlening zijn Sigmund Freud en Gustaf Jung. Freud, die in de extreem sexueel gefrusteerde maatschappij van de Weense “K und K” etiquette zijn bestuderingsobject had, heeft tenslotte zelfmoord gepleegd. Jung was een schuinsmarcheerder en bewonderaar van de Boeddhistisch georiënteerde Schopenhauer. Jung experimenteerde ook met het occultisme. Veel van Jungs patiënten pleegden zelfmoord nadat de troep vanuit hun onderbewuste bewust was gemaakt, maar dat was niet iets om je zorgen over te maken, want in een gereïncarneerd nieuw leven kregen ze een herkansing… Natuurlijk is de psychiatrie sindsdien sterk geëvolueerd, maar deze erfenis heeft ze niet van zich weten af te schudden. Daarom mijdt ik zielknijpers als de pest. Aan mijn lijf geen polonaise! Ik heb wel waardering voor deelgebieden in de psychiatrie, zoals studiebegeleiding voor kinderen en de vruchten ten aanzien van de zakelijke wereld, denk aan recrutering en marketing.

  12. @lotje bedankt voor het delen van uw verhaal en het linkje. Mijn ervaring met de geestelijk verzorgers is gelukkig een stuk positiever. Ik heb goede hulp gekregen toen ik het nodig had. Ze zorgden er altijd voor dat ik ze dag en nacht kon bereiken toen de nood het hoogst was. Gelukkig heb ik ze nooit buiten kantooruren nodig gehad. Wel een keer op een zondag. De geestelijk verzorger van die zondag maakte meteen tijd voor mij vrij na de kerkdienst.
    Ook met mijn biechtvader/pastoor heb ik alleen maar positieve ervaringen. Ik voel me een gezegend mens. Ook hij was er voor mij toen ik hem nodig had.

    @Gert, ik weet dat de electroschok terug is van weggeweest. Soms helpt medicatie gewoonweg niet en is dit het enige wat nog werkt. Dat de psychiatrie afwijzend ten opzichte van het geloof staat is niet altijd waar. Een casus die ik graag met u deel: een patiënt, al jaren opgenomen en die zich vreselijk schuldig voelde waar niemand raad mee wist. Op een gegeven moment werd het zo erg dat deze patiënt mensen bij de benen pakte en vroeg waarom ze patiënt niet konden helpen. In overleg met de behandelaars is toen besloten een boeteviering op protestantse wijze met deze patiënt te houden door de geestelijk verzorger van de afdeling. Deze patiënt is er goed doorheen gekomen. Dit gedrag (pakken bij de benen) is voorbij en we zien dat de patiënts leven een stuk verbeterd is. De patiënt gaat nu regelmatig naar de kerk en heeft meer en beter contact met familie en vrienden. Zo kan het dus ook.
    Tot voor enkele jaren geleden voordat het ziekenhuis algemeen werd was de wekelijkse kerkdienst verplicht voor zowel personeel als patiënten. Onze geneesheer/directeur vindt het nog steeds een groot gemis dat de verplichting er afgegaan is. Veel patiënten en personeelsleden gaan dan ook niet meer. Ik denk dat het in deze tijd erg moeilijk is om mensen te verplichten te gaan. Hoewel de patiënten nog wel gestimuleerd worden om te gaan i.v.m continuïteit. Ze hebben dan ook wat te doen.

    1. Beste Francien: Voor jou is het voldoende dat een gesprek met een geestelijk verzorger gewoon een goed gesprek is tussen jou en deze geestelijke verzorger of pastoor. En daar is uiteraard niets fout mee, Maar, voor zo’n menselijke goede gesprekken daar heb ik geen geestelijke verzorger of pastoor voor nodig daar heb ik mijn vrienden voor.

      Een goed geestelijk verzorger vinden in deze tijd, die waardering heeft voor de rijkdom van de sacramenten en niet zeggen (zoals jammer genoeg jouw geestelijke verzorger op je werk: met wat kom jij nu nog mee af?) zijn zeer zeldzaam in onze tijd.

      Hoe je het ook wil draaien of keren, een geestelijke verzorger kan alleen maar heilzaam zijn en helpen als hij de woorden van Jezus in de diepte doorleeft heeft. Anders kun je ook een gesprek hebben met een vriend, vriendin of wie dan ook. Dat is in mijn ogen juist hetzelfde, het heeft geen blijvende waarden, want vele hervallen terug in hun oud patroon of oud leven. Zulke gewone aardse gesprekken brengen geen nieuw leven voort.

      Vriendelijk en een keer aandachtig luisteren en lief zijn voor anderen kan iedereen, maar iemand optillen naar de hemel kunnen alleen geestelijke verzorgers met een hart en ziel dat al grotendeels omgevormd is naar het voorbeeld van Jezus christus, die volharden in de waarheid van God en die afweten van de overvloedige stroom van genade en de barmhartigheid die Jezus uitstraalt in Zijn gegeven sacramenten aan de mensheid. Deze geestelijke verzorgers zijn een verrijking voor de mensheid al de rest is te aards en tillen eigenlijk niemand op naar de hemel of tillen niemand op uit hun oud ontwricht leven.

      En Francien ik zeg het nog eens heel beleefd: ik geloof echt niet in de protestantse boetevieringen of wat dan ook dat protestants is. Ik heb niets tegen de protestanten, maar de protestanten moeten met zulke diensten niet naar de RK kerk komen. Ik geloof en dat zal altijd zo blijven in de katholieke priesters die trouw blijven aan hun roeping en aan de Heiligmakende sacramenten..

      Want, het zijn deze trouwe priesters die Jezus de kans geven om verloren zielen op te tillen door de Heilige sacramenten van de RK kerk naar de hemel! Mijn dankbaarheid voor zulke priesters is erg groot. Ik heb je niet zomaar dat YouTube filmpje over de roeping van priesters gegeven. Deze priesters spreken zeer mooi over hun roeping.. https://youtu.be/07aAuWJDYk0
      Daar straalt liefde voor Jezus en Maria van af.
      Ik weet wel waarom ik blijf zitten in de RK kerk en nooit protestants zal worden.

  13. Beste Lotje ik begrijp dat u bent stil gezet. U heeft een unieke ervaring gehad waarbij u alles wat verkeerd liep en verkeerd was in uw leven bij God heeft gebracht. Dat maakt u tot een bekeerd mens. U ontmoet priesters die net als u ook zoiets hebben meegemaakt en die u aanvoelen. Daar voelt u zich prettig bij. Ze worden u a.h.w toegezonden. Ieder mens krijgt van God niet altijd wat hij/zij wil, wel wat hij/zij nodig heeft.
    Ieder gelovig mens heeft een eigen bekeringsverhaal. Bij de één gaat het geleidelijk. Hij/zij beseft op een dag: ik geloof, bij de ander is het spectaculairder. Zoals bij de patiënt waar ik over vertelde.
    Zij hebben geluk: zij hebben de gave gekregen om anderen over hun geloof te mogen vertellen. En wees blij, u bent één van hen. Voor ons allen geldt: God laat niet los wat Zijn hand eens begon.
    Ook ik heb mijn verhaal. Het is niet echt spectaculair. Op een dag, ik was erg ziek, veertien jaar en heb toen mijn leven aan God gegeven. Gelukkig mocht ik hier blijven, Hij had en heeft nog een taak voor mij. Ik ben nog iedere dag dankbaar dat ik leef.
    Tja, en zo zijn er veel verhalen. Ik weet niet of ik toen diep genoeg gegaan ben. Het maakte voor God niet uit. Het besef dat ik Zijn kind ben is voldoende voor mij. Ik geloof dat Hij mijn leven bestuurd en dat is genoeg.
    Natuurlijk heb ik een vrije wil en kan ik dat terug draaien, God laat dat toe. Ik mag Zijn hand los laten, dan voel ik mij schuldig en ga ik biechten bij mijn biechtvader die mij daar ruimte voor biedt. Hij bidt voor mij om vergeving en zegent mij. Op dat moment voelt het weer goed tussen God en mij. Ik geef het maar meteen toe ook dat is niet spectaculair te noemen. U beleeft waarschijnlijk meer dan ik. En dat is goed. U heeft uw eigen bijzondere taak te vervullen.
    Wat de geestelijk verzorgers betreft: zij hebben zo hun eigen manier van werken en uitleggen. Ik vind het leuk om met ze samen te werken. Het zijn fijne collega’s en prima mensen als je in de privé-sfeer iets hebt wat je niet kwijt kunt aan familie of vrienden. Ze staan naast je.

    1. Beste Francien, Dat is waar, wij zijn allemaal kinderen van God en God gaat met ieder van ons een hele mooie en unieke weg. Verder vind ik U verhaal zeer authentiek en eerlijk en meer moet dat volgens mij niet zijn voor God. God kan dan verder zijn geliefd kind onderrichten en met haar/hem Zijn weg verder bewandelen tot het Volbracht is. En na de vervulling van De Heilige Geest kan hij dan Zijn geliefde onderrichte kinderen de wijde wereld in sturen om de mensen Zijn waarheid te verkondigen en niet onze eigen wil verkondigen zoals nu vele jammer genoeg doen.

      Verder ging ik ervan uit dat het voor jou aangenaam is om met je collega’s samen te werken. Ook heel mooi dat je weet dat mensen naast je staan, we hebben allemaal steun van onze naaste nodig. En deze zorg taak hebben we ook als christenen te volbrengen, want we zijn allemaal instrumenten van God om verbondenheid en steun te geven aan onze naasten. Ik ben zelf overtuigd dat dit ook onze enigste taak is hier op aarde. Het draait niet om ons, maar het gaat om Godsliefde en de ander.

      Maar zonder de heiligmakende sacramenten zijn aangename gesprekken ‘voor mij persoonlijk’ maar een kleine pleister op een open wonde. Mensen genezen niet de ander van hun verwilderde innerlijke tuin! Een mens kan alleen maar even steun bieden, maar redden en bevrijden van hun verwilderde en verwonde innerlijke tuin dat kan alleen de Heilige Drie-eenheid.

      Alleen bij God zijn wonderen mogelijk en is niets onmogelijk!
      Een wonder zoals jouw mooi verhaal, dat vind ik best wel spectaculair hoor! God de Vader had en heeft nog steeds een taak voor jou! En volgens mij is dat protestants psychiatrisch ziekenhuis waar je werkt proberen te bekeren tot de Rooms katholieken sacramenten om de geliefde zieke kinderen van God te laten baden in de liefde en vele genade die deze rijke sacramenten afstralen. Denk je niet? 😉 😊

      God de Vader is de beste tuinman om ons onkruid innerlijk te verwijderen, onkruid dat ons verhinderd ten volle in Godsglorie en Licht te leven. De sacramenten is een gouden geschenk van God aan alle geliefde kinderen gegeven, om te groeien in vrede, liefde en innerlijke vrijheid en onze verwilderde en zieke tuin stapsgewijs te ontdoen van onkruid, stekels, zieke planten en bloemen en alles wat ons nog belemmerd om vreugdevol en blij te zijn.

  14. Ik ben zo opgewonden omdat mijn gebroken huwelijk is hersteld en mijn man is terug nadat hij mij en onze 2 kinderen heeft verlaten voor een andere vrouw. Na 8 jaar huwelijk hebben mijn man en ik de ene of andere ruzie gehad totdat hij me uiteindelijk verliet en naar Eindhoven verhuisde om bij een andere vrouw te zijn. ik voelde dat mijn leven voorbij was en mijn kinderen dachten dat ze hun vader nooit meer zouden zien. ik probeerde sterk te zijn alleen voor de kinderen, maar ik kon de pijn niet beheersen die mijn hart kwelt, mijn hart was vervuld van zorgen en pijnen omdat ik echt verliefd was op mijn man. Elke dag en nacht denk ik aan hem en ik wou altijd dat hij bij me terug zou komen, ik was echt van streek en ik had hulp nodig, dus ik zocht online naar hulp en ik kwam op een website die suggereerde dat Drigbinovia kan helpen om snel terug te komen. Dus ik vond dat ik hem eens moest proberen. Ik nam contact met hem op en hij vertelde me wat ik moest doen en ik deed het toen deed hij een (Love spell) voor mij. drie dagen later belde mijn man die me al zoveel jaren niet heeft gebeld me en vertelde me dat hij me en de kinderen zo erg mist, zo geweldig !! Dus dat was hoe hij diezelfde dag thuiskwam, met veel liefde en vreugde, en hij verontschuldigde zich voor zijn fout en voor de pijn die hij mij en de kinderen veroorzaakte. Vanaf die dag werd ons huwelijk sterker dan vroeger , Allemaal dankzij Drigbinovia. hij is zo krachtig en ik besloot mijn verhaal op internet te delen dat Drigbinovia echte en krachtige spell caster die ik altijd zal blijven bidden om zijn kinderen te helpen in de tijd van problemen, als je hier bent en je hebt je ex terug of je man is verhuisd naar een andere vrouw, huil niet meer, neem nu contact op met deze krachtige spreukspeler. Hier is zijn e-mail: do***************@gm***.com, je kunt hem ook bellen of hem toevoegen via Whats-app: + 2348144480786, BEDANKT Drigbinovia ..!

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht