“Hoe meer kinderen, hoe meer liefde.” – Een interview met een moeder van 20 kinderen

Foto: J. Bancroft, Flickr (Dit is niet het gezin waarover het interview gaat.)

Mevrouw Lucille Dippolito is een verpleegster en de moeder van 20 kinderen. De jongste is 22 en de oudste is 43. Eén kind stierf enkele maanden na de geboorte. Ze heeft 30 kleinkinderen, alhoewel ze gezegd heeft dat ze de telling moet bijwerken, want ze heeft ook drie kleinkinderen die nog geboren moeten worden. Haar man is overleden in 1993. Ze woont momenteel in St. Marys, Kansas.

Over haar kinderen zegt mevrouw Dippolito: “Ze geven dingen die geld niet kan kopen.” En over ouders, zegt zij: “Je kinderen neem je mee in de eeuwigheid”.

Het volgende interview werd afgenomen op 20 februari 2002 door Scott Johnston, Onderzoeksdepartement, Priesters voor het Leven:

Heb je altijd een grote familie willen hebben?

“Ja. Ik wilde zes jongens hebben. God gaf me er dertien! Nadat het eerste kleine meisje kwam wilde ik meer meisjes.”
“Acht kinderen zijn thuis geboren. Ik wist wat ik kon doen en wat ik niet kon doen.”
“Ik kom uit een familie van vier. Ik woonde naast een familie van 10 kinderen, en die kinderen waren altijd blij! Ze waren gelukkig met elkaar. Mijn moeder komt uit een familie van twaalf. [Kinderen in grote families] geven blijkbaar dingen die geld niet kan kopen.”

Wat zeg je tegen mensen die zeggen dat ze zich niet kunnen veroorloven om meer kinderen te hebben?
“Voor elke kleine mond die God stuurt, stuurt Hij het klein beetje dat nodig is. Ik had vertrouwen in God dat Hij, als Hij mij een kind zond, zou helpen om dat kind te voeden. Ik leefde beter dan sommige families met twee of drie kinderen. Mijn kinderen begonnen dingen te doen! Het gaat er niet om hoeveel kinderen je hebt: wat belangrijk is, is je geloof in God.”

Hoe kon je met zoveel kinderen omgaan?

“Ik zei tegen mensen [na een bepaald aantal kinderen gekregen te hebben], ‘Ik ben gepensioneerd’: ik heb er een om de was te doen, een om te koken, ze wisselen met hun taken.”
“We hadden kippen, varkens … Elk kind had een verantwoordelijkheid. We slachtten ons vlees, we hadden een melkkoe. Het was een mini-boerderij op tien hectare. Een priestervriend vroeg ons: ‘Is er iets in dit huis dat niet zelfgemaakt is?’ [Ze maakten onder andere hun eigen boter en altaarkaarsen.] Sommige van de talenten hebben ze geleerd van hun grootouders. Ik naai, maar nu maken mijn kinderen mijn kleren voor mij. Ik heb gegeven aan hen, maar kijk wat ik terug heb gekregen!’

De culturele houding van vandaag over het ouderschap lijkt te suggereren dat goede opvoeding betekent dat er veel materiële dingen voor je kinderen zijn. Moeten kinderen veel materiële dingen hebben om gelukkig te zijn in hun familie en om op te groeien tot goede volwassenen?

“Nee, dat is het slechtste dat je zou kunnen doen! Gewoon alles geven wat hun hart verlangt, dat is absoluut verkeerd. Ze moeten hun talenten ontwikkelen. Doen betekent leren. Ze moeten dingen doen … Dit was de wet van de familie: door iets te doen, leerden ze. Door te werken voor iets, respecteren ze het. Je ontvangt je geluk door te zien hoe ze zich ontwikkelen. Bij het Oordeel van God, ga ik Hem vertellen dat ik alles voor hen gedaan heb.” “We waren nooit arm, maar we hadden niet veel dingen. Mijn jongen had een natuurlijk talent om auto’s te repareren. Als we dingen konden kopen, zou dat talent niet tot zijn recht hebben kunnen komen.” “We hebben een ingenieur, een verpleegster … Dit zijn dingen die ze hebben gedaan omdat ze beseften dat ze geen dingen zomaar krijgen. Ouders zijn hier niet voor altijd.”

Wanneer ze nadenken over het hebben van veel kinderen lijkt onze maatschappij alleen oog te hebben voor de moeilijkheden die hierbij betrokken zijn. Wat zou u zeggen als reactie op deze consequente negatieve houding over het hebben van veel kinderen?

“Ze leven veel in het donker. Dit is absoluut niet waar. Iedereen gaat een moeilijke kant hebben, we zijn niet hier om de hemel op aarde te hebben. Waar zijn mensen bang voor vandaag? Mensen die geen kinderen hebben, hebben ergere kruisen dan diegenen die er wel hebben! Mensen moeten boeken lezen over de vreugden van kinderen. Ze gaan een leven van geluk missen. Een baby is vreugde! Er wordt veel gelogen tegen de jongeren. Ontzettend veel geluk wordt van hen afgenomen. Kinderen maken je gezond. Na elk kind word ik sterker, ik kan niet wachten tot de volgende komt! God geeft je deze dingen. Je hebt nooit een saai moment … altijd iets waar je naar uit kan kijken.” “Als je altijd jonge kinderen rond je hebt, zal je altijd jong van hart zijn.”

Vandaag wordt er veel nadruk gelegd op het idee dat verantwoordelijke ouders elk kind dat zij hebben vooraf moeten plannen. Heb je elk kind vooraf gepland?

“Dat is verkeerd! Ik zou het liever hebben als God het een geschikt moment vindt. Ik zou veel meer kinderen hebben als ik zou kunnen! Ze moeten niet allemaal naar school gaan. Sommige van mijn kinderen zijn niet bedoeld voor het college. Ik heb deze kinderen genomen zoals God wilde dat ik ze had. Ik ben blij dat ze hier zijn. Ik zou het allemaal opnieuw doen. Dit zijn jouw grootste schatten. Je kan geen auto in de eeuwigheid meenemen! Je ziet je boot niet In eeuwigheid! Als je van kinderen houdt, is elk moment een moment van geluk. Dit ‘ik ga ze hebben als ik wil’, dat is heel egoïstisch. Geloof in God is het belangrijkste ingrediënt in het hebben van een familie. God geeft je talent; Je moet het werk doen. Deze mensen krijgen geen vreugde uit de juiste dingen

Een ander idee dat de maatschappij lijkt te suggereren aan ouders vandaag is dat als ze veel kinderen hebben, ze niet elk kind met dezelfde diepte kunnen beminnen als ze zouden kunnen als ze een kleine familie zouden hebben. Wat zou u hierop zeggen?

“Toen nummer negentien kwam, gaf de familie hem liefde. Hij kreeg zoveel liefde van de familie. Als hij een enig kind was, zou hij nooit zo veel liefde hebben gekregen! De moeder kan alleen zo veel liefde geven. Als je een grote familie hebt, krijgen de kinderen allerlei liefde van al hun broers en zussen. Er geeft niets meer vreugde dan een baby.”

Wat zijn voor jou de grootste zegeningen van een grote familie?

“Kijken hoe ze groeien, hun talenten zien, de dingen die ze teruggeven. De liefde die zij voor hun vader hebben. Ze gaan naar de grafplaats en hebben Missen voor hem gezegd. Zien dat ze goede burgers worden. Zij helpen hun land. Dit is een geweldige plezier! Mijn dochter die een verpleegster is en heeft geholpen om mensen terug tot het leven te brengen. Kijk naar de grote vreugdes! Je ziet dat ze hun eerste stap nemen, hun eerste woord zeggen – dit zijn dingen die geld niet kan kopen! De zegeningen zijn veel groter dan de ontberingen. De wereld woont op de ontberingen. Alles heeft pijn en vreugde ermee. Je moet het bittere met het zoete nemen. We zijn nog niet in de hemel!”

Interview afgenomen door Scott Johnston voor Priests for Life: “The more children, the more love. …An Interview with a mother of 20.”
Vertaling van Hiëronymus Saepinus voor het Katholiek Forum

Auteur:Hiëronymus Saepinus

"Licet nos aut angelus de caelo evangelizet vobis praeterquam quod evangelizavimus vobis, anathema sit." (Gal. 1, 8) "Non enim est occultum quod non manifestetur nec absconditum quod non cognoscatur et in palam veniat." (Lc. 8, 17)

4 commentaren op ““Hoe meer kinderen, hoe meer liefde.” – Een interview met een moeder van 20 kinderen

  1. Ik heb vijf kinderen. Twintig is niet voor iedereen mogelijk en niet altijd Gods bedoeling denk ik. Toch kan ik beamen dat een groot gezin goed is voor ouders en kinderen. Zelfs voor de kleinkinderen want de oudste kinderen hebben al voor jongere kinderen leren zorgen en de jongsten zullen het bij hun kleine neefjes en nichtjes leren. Kinderen in een groot gezin hebben meer gelegenheid om sociale omgang te leren Er is geen betere leerschool voor een verantwoord burgerschap denkbaar. Dat een maatschappij als de onze niet meer investeert in gezinnen is een schande en feitelijk maatschappelijke zelfmoord. Men focust op het individuele welzijn (en het genot) en te weinig op het duurzaam gemeenschappelijk welzijn.

  2. … Soms hoor je koppels zeggen dat ze “bewust kinderloos” willen blijven. En dikwijls krijgen ze (bijna) algemene instemming van de aanwezigen. Eigenaardige tijden …

    … In een christelijk huwelijk is weigering van vruchtbaarheid een reden om het huwelijk ongeldig te laten verklaren.

  3. Die aantallen zijn niet voor alle moeders weggelegd, noch mogelijk. Er zijn er velen die smachten naar (meer) kinderen, maar fysiek gehandicapt zijn, of anderszins. Het gaat mij hier veel meer om wat er gebeurd is de afgelopen 70 jr., want het gezinsdenken staat al sinds de jaren 1950, door overheidspropaganda onder druk. De vrijmetselaarssekte had wel een klap gekregen door WOII, maar na de oorlog herstelde ze zich rap, vooral in NL onder invloed van Oranje, de socialisten en de joden. De dekolonisatie in die tijd, vroeg alle aandacht, maar daarnaast werd “overbevolking” als een drukkend maatschappelijk probleem, door overheid pers, het publiek door de strot gedrukt. We moesten terug naar kleinere “kerngezinnen”, want er was “overbevolking”. Zelfs op de katholieke universiteit in Nijmegen, begin jaren 1950, werd abortus gepropageerd. In die zelfde tijd, moet de latere kardinaal Alfrink, in Nijmegen bij de universiteit, geronseld zijn geweest voor de vrijmetselarij. De Kerk werd belachelijk gemaakt met verzinsels als, “de pastoor die langs kwam”. De linkse propaganda had geleerd van Goebbels. Als je maar vele malen leugens herhaalt, gaan de mensen vanzelf geloven. Ook werd gestimuleerd de emigratie, van hardwerkende Nederlanders, naar landen als Canada en Australië, want “het was hier zo vol”. (toen had NL ongeveer 12 miljoen inwoners, nu rond 16 miljoen). Honderdduizenden hardwerkenden zijn toen de Oceaan overgestoken. In die tijd werd ook de pil uitgevonden, en Organon in Oss, was de fabrikant. Dit kreeg ruime aandacht, en reclame door lobbies van “neutrale”, maar atheïstische “gezins verenigingen”, die het kleine kerngezin promootten. De mentaliteit veranderde langzaam, maar kreeg greep op vooral protestante en agnostische echtparen. De katholieke koppels volgden langzamer. In de jaren 1960, met de culturele revolutie, kwam de mentaliteits verandering in een stroomversnelling. Je werd er op aangekeken als er meer dan 2 kinderen “genomen” werden. Onder druk van de socialisten werd belasting aftrek voor gezinnen met kinderen geluidloos afgeschaft, zonder noemenswaardige tegenstoom der Christelijke partijen in het parlement. Alles kon worden afgeruild. Zelfs werden er politieke voorstellen gelanceerd om de kinderbijslag van de overheid tot 2 kinderen te beperken, of geheel af te schaffen. In werksituaties werden verwijten gelanceerd uit agnostische of liberale hoek, van “proliferatie” en “belasting” van de aarde, bij een gelukkige gezinsuitbreiding. Er werd niet gefeliciteerd, integendeel. Het klimaat was eind jaren 1960, rijp voor de abortus discussie en de abortus wet van de joodse, socialistische minister Ed van Thijn, kwam door de Tweede kamer ondanks verzet van vele katholieke politici, maar niet gesteund door de protestanten. De katholieke en latere premier Lubbers, was CDA fractie leider, maar ook vrijmetselaar. Door zijn lobby, en ondanks maatschappelijke weerstand, kwam de wet er op het nippertje door, omgeven met “waarborgen” tegen “misbruik” als zoethoudertje, begin jaren 1970. Ik kan me niet herinneren dat de bisschoppen zich echt gekeerd hebben tegen de wet. Ze hebben niet publiekelijk hun afkeer gedemonstreerd. In Frankrijk is in 1985, onder het vrijmetselaars duo Giscard/Chirac, hetzelfde gebeurd, door toedoen van de jodin, minister Simone Weil. Laffe en corrupte bisschoppen in NL en in Frankrijk, zij keken toe. Toch was in beide landen de grote meerderheid van de bevolking tegen de abortus wet (+/-60%). Een monsterdemonstratie had in beide landen georganiseerd kunnen worden en de criminele vrijmetselaars regeringen hadden dat niet overleefd. Vrijmetselaar kardinaal Alfrink was echter de baas, waarschijnlijk gesteund door andere bisschoppen vrijmetselaar in die tijd, waarvan 2 namen naast Alfrink, als zodanig te boek staan. Sinds die wet in de jaren 1970 en 1980, is het gehele mens en wereld beeld gaan schuiven. Het kostwinner idee verdween en alimentatie regelingen werden wettelijk opgerekt, in het voordeel van de man. Kinderbijslag werd verlaagd en meisjes werd aangepraat, “een slimme meid”, bereidt zich voor op een andere tijd. Ze moesten buitenshuis gaan werken, een vak leren en huwelijk en gezin werden bijzaak en waren niet meer de natuurlijke levensweg. Tegelijkertijd kwam, jaren 1980, de islamitische massa immigratie uit Noord-Afrika op gang, door toedoen van socialisten, aangestuurd vanuit de vrijmetselaars loge, zogenaamd voor het aantrekken van goedkope arbeidskrachten.
    Zoals jongens moeten meisjes nu kiezen voor een studie of opleiding, ze moeten denken als jongens, terwijl ze geen jongen zijn en een andere roeping hebben. Meisjes worden daarmee bedrogen. Door die dubbele belasting zijn grote gezinnen van staatswege geblokkeerd, tenzij het echtpaar duidelijk voor het gezin kiest en zich één kostwinner salaris kan permitteren. Meerdere kinderen zijn nu geworden het status symbool van de nieuwe bourgeoisie, in Frankrijk en in de VS. In NL gebeurt alles 15 jr later (Descartes). Maar zij kunnen niet keren de vergrijzing van Europa, vooral direct gevolg van abortus. De periode overziend, hebben we te maken gehad met een loge aangestuurd beleid om de Europese volken te vernietigen, dit keer langzaam. Niet door twee Wereldoorlogen, maar door een langzame zelfmoord en verstikking van het gezins denken. Het 20ste eeuwse pilot project van de “Synagoge van satan” (Ap.2:9,3:9). De prijs is hoog, we staan voor de dreiging van algehele islamisering, ook gepromoot door de staat die de vijand geworden is van het volk. Wellicht roept deze dreiging op tot verzet, waardoor de positieve, Christelijke en vooral katholieke maatschappelijke krachten weer winnen en de bovenliggende partij gaan worden. Dat proces is zichtbaar en tekent zich af in NL en in Frankrijk.

    zit het gezin in de

  4. We gebruiken geavanceerde apparatuur en materialen om valse documenten te produceren. Alle geheime kenmerken van echte paspoorten worden gecontroleerd gedupliceerd voor onze vervalste documenten. Wij zijn unique producenten van kwaliteits nepdocumenten. We doen alleen originele, hoogwaardige decentrale IELTS-certificaten, paspoorten en diplomatieke paspoorten, rijbewijzen, ID-kaarten, postzegels, visa’s, schooldiploma’s en andere producten voor een aantal landen, zoals:

    VS (Verenigde Staten), Australië, Canada, VK (Verenigd Koninkrijk), Portugal, Noorwegen, Denemarken, Zweden, IJsland, Slovenië, Oekraïne, Slowakije, Duitsland, België, Frankrijk, Brazilië, Finland, Nederland, Israël, Spanje, Mexico, Zuid-Afrika, Oostenrijk, Bahrein, Argentinië, India, China, Hong Kong en elk ander land dat u nodig heeft.

    Contactpersoon: Simon Woodcock
    E-mail: si************@gm***.com
    Whatsapp: +447434682151
    Skype; simonwoodcock0

    U kunt altijd contact opnemen via e-mail of bellen.

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht