Waarom ik in dit tijdperk van secularisering toch kies voor het Christelijk geloof

Verloren zoon – Rembrandt

In de commentaren van mijn vorige artikel over de “Nieuwe Atheïsten” werd me gevraagd, waarom ik had gekozen voor het Katholieke geloof. Inderdaad geen voor de hand liggende keuze in onze geseculariseerde Westerse maatschappij, waar het Christelijk geloof, en het Katholicisme in het bijzonder, wel vaker door de media belachelijk wordt gemaakt of tot een cliché herleid wordt.  Het Christelijk geloof is zeer rijk en complex. Daarom was het ook een moeilijke oefening om de allerbelangrijkste redenen voor mijn keuze samen te vatten. Hierbij toch een aantal punten, die hopelijk voldoende duidelijkheid zullen bieden:

Reden 1: God als liefhebbende Vader

Een belangrijke reden, waarom ik het Christelijk geloof zo aantrekkelijk vind, is dat onze God in al Zijn almacht, oneindigheid en tijdloosheid, toch dicht bij de mens wil zijn. Je zal weinig godsdiensten vinden met een Schepper die zich “Abba” (Aramees voor Papa) laat noemen. God is een liefhebbende Vader die zijn kinderen vrijlaat, maar zijn deur laat openstaan, zodat ze steeds kunnen terugkomen, ook wanneer ze zich verdwalen.

God is de leidende hand die over de mensheid waakt;  in de palm van die hand zijn ook onze namen opgetekend. Inderdaad, voor Hem zijn we meer dan betekenisloze levensvormen in een gigantisch heelal. Integendeel, God will onze vertrouweling zijn, Hij is de God die met ons weent en lacht, met ons feest en met ons rouwt. Hij is het eeuwig luisterend oor, dat zich nooit over onze problemen en bezorgdheden verveelt.

De Christelijke God is geen bulderende despoot of interventionist, die als een cowboy orde op zaken stelt. Hij is ook geen micromanager, die de mens aan de hand van duizenden bekrompen regeltjes vertelt hoe hij zijn leven moet handhaven.  Neen, de God van het Christendom geeft de mens morele regels en duiding, maar ook genoeg ruimte voor persoonlijke invulling en groei. Een essentieel aspect wat mij betreft.

Goede Samaritaan WH Margetson

Reden 2: Jezus Christus, de Christelijke Messias en brenger van bevrijding en hoop

Een andere belangrijke reden waarom ik resoluut voor het Christendom kies, is Jezus, de Zoon van God volgens het Christelijk geloof.  Jezus wordt in de populaire cultuur vaak opgevoerd als een “softe hippie” met ditto suikerzoet imago. Niets is echter minder waar.  Wanneer je het Evangelie leest, vallen vooral Zijn non-conformisme en vlijmscherpe intelligentie op. Jezus verstond de kunst om diepgaande, complexe begrippen aan de hand van eenvoudige verhalen (de zgn. parabels) uit te leggen. Wie kent tegenwoordig de parabels niet van de “Goede Samaritaan” of de “Verloren Zoon”? Deze verhalen zijn een deel geworden van onze cultuur.  Ook de redevoeringen van Jezus hebben een ijzersterke inhoud, bedoeld om de generaties van gisteren en vandaag te blijven boeien. Denk bijvoorbeeld aan de Bergrede, waar Jezus zijn visies uit de doeken doet.

Een verder aspect van Jezus, dat Hem in mijn ogen zeer sympathiek maakt, is zijn afkeer voor bekrompenheid en schijnheiligheid. Hij liet trouwens geen kans voorbij gaan om dit te laten merken aan de hand van zijn vaak ongezouten replieken. Jezus kreeg vaak scherpe kritiek van de “goegemeente” van zijn tijd, maar was niet geïnteresseerd in zijn reputatie of dat van zijn entourage. Zijn vrienden waren vissers, tollenaars of vrouwen met een dubieus verleden. Het valt op hoe Hij ook melaatsen, bedelaars zonder enige reserve accepteerde en hielp. Jezus was nooit veroordelend, ook niet voor mensen die door de gemeenschap om allerlei redenen verstoten waren,  maar riep op tot bekering.  Jezus had een ascetische levensstijl, en verwierp de macht van het geld. Hij liet zich door niemand recupereren, zelfs niet door het populaire anti-Romeinse verzet van zijn tijd. Hij bleef tot aan de dood trouw aan zijn missie, en dit zonder compromis. Voor mij is Jezus dus niet alleen de Christelijke Messias, maar ook een brenger van bevrijding en hoop, die, dankzij Zijn Verrijzenis, sterker is dan vervolging en dood.

Reden 3: Christelijke onthechting als antwoord op de consumptiemaatschappij

Geld en prestige zijn wat onze hedendaagse wereld doet draaien. Wie droomt er niet van een lucratieve carrière, een mooi huis, een luxueuze wagen, de nieuwste gadgets of exotische reizen? We leven in een all-inclusive maatschappij, waar de mens niet alleen professioneel succesvol moet zijn, maar ook de perfecte relatie, vrienden, hobby’s en daarboven nog een sportief lichaam moet hebben. De mens legt een onmogelijke druk op zichzelf om “erbij te horen”, maar betaalt een hoge kost voor zijn materialisme, zowel individueel, maatschappelijk als op vlak van milieu. In de moderne ratrace is er slechts weinig plaats voor de menselijke ziel. We gaan er letterlijk aan kapot.

Het Christendom biedt een sterk antwoord op deze materialistische waanzin. “Gij kunt niet God dienen en de Mammon (het geld)”, zei Jezus in het Matteüs Evangelie. ‘Daarom zeg Ik u: Weest niet bezorgd voor uw leven, wat ge zult eten en wat ge zult drinken, en ook niet voor uw lichaam, wat ge zult aantrekken. Is het leven niet meer dan het voedsel en het lichaam niet meer dan de kleding?” Aan een rijke jongeling  gaf Jezus de volgende raad “Wilt ge volmaakt zijn, ga dan naar huis, verkoop wat ge bezit en geef het aan de armen; daarmee zult ge een schat in de hemel bezitten.” Toen de jongeman afdroop, zuchtte Jezus dat het “voor een kameel makkelijker was door het oog van een naald te gaan dan voor een rijke in het Koninkrijk Gods te komen.” Voor Jezus waren materiële bezittingen en prestige niet alleen overbodig; ze vormden ook een rem voor de spirituele ontwikkeling van de mens.

Bron: Huis van Gebed Twente

Reden 4:  de Christelijke visie op verzoening als antwoord op een verdeelde wereld

Onze maatschappij wordt tegenwoordig gekenmerkt door polarisering en een tekort aan compromis. Internationale relaties zijn vaak gespannen, coalities worden nog maar moeilijk gevormd,culturen geraken met elkaar in conflict. Deze conflicten leiden tot escalatie en de ergste vormen van menselijk leed. Zelfs het gezin is in crisis met nooit geziene scheidingscijfers. De Christelijke concepten van vergeving en verzoening vormen hierop een sterk antwoord. Ze geven de mogelijkheid om steeds weer opnieuw te beginnen, zelfs wanneer menselijke relaties hopeloos verstoord of gebroken zijn. Dit maakt van het Christelijke geloof een instrument van (her)opbouw en steeds terugkerende vernieuwing. Het Christendom geeft dus hoop bij conflicten, ook wanneer er helemaal geen hoop meer is.

Reden 5: Christelijke naastenliefde is grensverleggend en revolutionair

De meeste culturen en religies kennen een zekere vorm van solidariteit, maar dan vooral binnen de eigen ethnische, religieuze, sociale of familiale groep. Jezus Christus brak echter alle grenzen open met Zijn universele visie op de naastenliefde.  Hij vraagt Zijn volgelingen om niet alleen mensen uit de eigen intieme kring lief te hebben, maar ook buitenstaanders en zelfs vijanden. “Als gij bemint die u beminnen, wat voor recht op loon hebt gij dan? Doen de tollenaars niet hetzelfde? En als gij alleen uw broeders groet, wat voor buitengewoons doet gij dan? Doen de heidenen dat ook niet? Weest dus volmaakt, zoals uw Vader in de hemel volmaakt is.” Opnieuw een revolutionair concept dat nieuwe perspectieven opent voor vrede en internationale solidariteit. In het Christendom is de mens, de natie of de religie geen eiland. Alle mensen zijn broeders en zusters.

Reden 6: Christelijk huwelijk en familie als grondsteen van de maatschappij

“Wat God derhalve heeft verbonden, mag een mens niet scheiden”, zegt Jezus in het Matteüs Evangelie. Toch zijn scheidingscijfers zijn nog nooit zo hoog geweest als in onze tijd. Vele koppels kiezen er zelfs voor om helemaal niet te trouwen. Het persoonlijk leed veroorzaakt door deze crisis binnen het huwelijk en de familie is niet in cijfers te vatten. We kennen allemaal wel een koppel dat verwikkeld is in een vechtscheiding, kinderen die het moeilijk hebben om de nieuwe partners van hun ouders te aanvaarden, gescheiden moeders of vaders die nauwelijks de eindjes aan elkaar kunnen knopen, weekendvaders die van hun kinderen vervreemden, ex-schoonouders die geen contact meer mogen hebben met kleinkinderen, en ga zo maar door.  Zonder gezonde families, geraken mensen onherroepelijk gekwetst en verliezen ze hun houvast en laatste veiligheidsnet. Er zijn geen gezonde families zonder sterke huwelijken. Binnen deze context is het onverbreekbare Christelijke huwelijk, en de persoonlijke investering die ermee gepaard gaat, een concept dat naar mijn mening  toe is aan een grondige herwaardering.

Reden 7: Maria, de apostelen en de heiligen

Pater Damiaan De Veuster

Mensen hebben rolmodellen nodig, die ze kunnen bewonderen en die ze doen dromen van een ander, beter bestaan. Tegenwoordig spiegelen heel wat mensen zich aan de levens van popsterren, acteurs,  BV’s en andere beroemdheden. Meestal zijn de levens van deze mensen nog zieliger dan de roddelbladen doen vermoeden.  Het Christendom, en meer bepaald het Katholicisme en de Orthodoxie, hebben ook hun “beroemdheden”, maar dan van een heel ander type: de heiligen. Heiligen waren vaak vreemde eenden en non-conformisten. Ze kwamen uit alle rassen en standen.  Hun levens waren gedreven door geloof, passie en idealisme. Velen waren getroffen door het leed van armen, anderen verontwaardigd door onrecht, of zoekend naar waarheid. Omwille van hun gekozen pad moesten de heiligen vaak eenzaamheid, tegenstand en zelfs de dood trotseren.  Voor Christenen zijn de heiligen niet alleen een voorbeeld, maar ook een bewijs dat elke mens meer is dan de som van zijn routine. Iedereen kan heiligheid nastreven, ook al is het in kleine, eenvoudige dingen.  “Ik heb begrepen dat, als alle veldbloemen rozen wilden zijn, de natuur haar lenteschoonheid zou verliezen,” schreef de H. Theresia van Lisieux. Het pad van de heilige is er dus geen van competitie, maar van toewijding in alle nederigheid. In-Christelijk dus…

Reden 8: het Christendom en haar respect voor het leven. 

Voor de Christen, en de Katholiek in het bijzonder, is het leven heilig van de conceptie tot de natuurlijke dood. Hierbij wordt er geen onderscheid gemaakt tussen “zinvol” en “zinloos leven”. Er wordt ook niet gekeken naar het economisch potentieel van de menselijke persoon (kan hij geld opbrengen of niet?). Alle mensen hebben volgens het Christendom een intrinsieke, door God gegeven waarde, ongeacht hun leeftijd, gezondheidssituatie of beperking. Abortus en euthanasie zijn daarom verboden, maar zelfs in geval van zelfverdediging of de verdediging van de maatschappij moet er volgens de Catechismus van de Katholieke Kerk steeds rekening gehouden worden met de menselijke waardigheid. Er is geen plaats voor wraak binnen het Christelijk geloof. Daarom wordt er ook aanbevolen om bij veroordelingen te kiezen voor levenslange gevangenisstraffen in plaats van de doodsstraf en bij oorlog steeds rekening te houden met een waardige behandeling van non-combattanten, gewonden en krijgsgevangenen.

Reden 9: het Christendom als cultureel fenomeen

Annunciatie – Fra Angelico

Om te beginnen is er de invloed van het Christendom op onze Westerse cultuur. Deze is zo groot, dat geen enkel artikel dit thema recht zou kunnen aandoen.  Denk maar aan de invloeden op mensenrechten, onderwijs, gezondheid, de kunst in al zijn verschijningsvormen. Christelijke intellectuelen en kunstenaars hebben generatieslang steeds nieuwe uitingen ontwikkeld van hetzelfde geloof. Of men nu kijkt naar het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck, een Madonna uit de Renaissance, de Matteüs-passie van Bach, of een gotische kathedraal, allen getuigen ze van de grootsheid van de Christelijke cultuur. Zelfs in deze tijd van secularisering, leeft onze maatschappij nog grotendeels volgens Christelijke culturele normen. Dit is best wel iets om fier over te zijn.

Ook buiten de Westerse wereld, heeft het Christelijk geloof een sterke uitstraling met gemeenschappen in bijna alle volkeren en rassen. Waar een gelovige ook gaat, hij is welkom in de plaatselijke parochie waar de H. Mis op precies dezelfde manier wordt gevierd als thuis. Christelijke hulporganisaties, scholen en universiteiten zijn wereldwijd te vinden en genieten van een uitstekende reputatie. Christenen zijn dus wereldburgers bij uitstek.

Conclusie: door het Christendom te verdringen, wordt het enkel sterker

Christenen geloven niet enkel in een liefhebbende God, een drie-eenheid bestaande uit Vader, Zoon en Heilige Geest. Het Christendom is ook een manier van zijn, een attitude, een ethiek en een socio-cultureel fenomeen. Men kan het Christelijk geloof proberen te weerleggen of te bestrijden, zoals nu gebeurt in onze hedendaagste Westerse maatschappij, maar dan duwt men the Christendom gewoon in het vakje van de subversie en de tegencultuur, m.a.w. het alternatief bij uitstek op een materialistische, individualistische maatschappij die verre van gelukkig maakt. Tegenwind maakt ons geloof dus niet zwakker, want Christenen die hun godsdienst ernstig nemen zijn gewoon niet te overtuigen om “over te lopen” naar een levensstijl die hen nooit voldoening zou kunnen schenken.  Elke tegenstand versterkt ons enkel in onze visie, dat we moeten blijven streven naar het Rijk Gods, gebaseerd op geloof, hoop en liefde.

Auteur:Katharina Gabriels

Katharina Gabriels is gehuwd en moeder van twee tieners. Ze is gefascineerd door (kerkelijke) actualiteit, hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen en ethische kwesties.

27 commentaren op “Waarom ik in dit tijdperk van secularisering toch kies voor het Christelijk geloof

  1. Gefeliciteerd met dit bericht, drie kussen en ‘een bank vooruit’!

  2. Vooral jouw reden 2 intrigeert me. Jezus was inderdaad – op een aantal punten – een non-conformist, iemand die tegen de gevestigde orde in ging. Dat wordt door veel gelovigen in Jezus bewonderd, maar in de praktijk van het christendom draait juist alles om conformisme: onderwerping, gehoorzaamheid, zelfvernedering, vooral geen eigen ideeën ontwikkelen, geen vragen stellen etc. Ketters zijn altijd fel bestreden, zelfs om de meest onnozele zaken, in plaats van dat hun non-conformisme werd gewaardeerd. Je signaleert ook dat Jezus van leer trok tegen bekrompenheid en schijnheiligheid. Juist die vieren hoogtij binnen het christendom, zijn er zelfs uitermate typerend voor. Naar mijn indruk hebben juist non-conformisten en mensen die tegen bekrompenheid en schijnheiligheid zijn, bij het christelijk geloof helemaal niets te zoeken. Bij de RK-kerk al helemaal niet.

    1. Ik heb het al eerder geschreven, kennelijk leest u slecht; u bent duidelijk een vreemde in de Kerk. U bent als iemand die buiten het stadion staat te roepen dat ze binnen verkeerd voetballen. U bevindt zich niet binnen een kring van gelovigen maar velt een oordeel van buitenaf over mensen en zaken die u in de verste verte niet kent. U smijt lukraak met de meest infantiele vooroordelen die al een sik van twee meter hebben. Doe de lezers van dit forum eens een plezier en verdiep u eens ergens in in plaats van u te beperken tot dit oppervlakkig gebeuzel.
      Geloof is afhankelijk van een vrije keuze die zich uit in een persoonlijke vraag aan God zelf (een simpel gebedje dus). Kies je niet, ook goed, maar dan zie je ook niks en blijf je inderdaad steken in eindeloze prietpraat zoals het uwe.

    2. Hoe dikwijls hebben velen je reeds van antwoord gediend, althans geprobeerd, ieder op zijn eigen wijze. Op de juiste wijze of niet, doet hier niets ter zake. Nu begin je ook bij dit artikel weer vragen op te werpen. Tegelijkertijd stelde je je vragen in het artikel ” optreden tegen pornoverslaving in 10 stappen” van enkele maanden geleden. Nu, die zal deze jongen echt niet beantwoorden. Hij weet meer over het geslachtelijke dan alle mensen op dit forum bij elkaar, omdat hij in zijn jeugd jarenlang stelselmatig seksueel misbruikt is geweest, ook door geestelijken, zelfs tot ritueel misbruik toe. Uiteraard heeft hij uit interesse veel erover nagedacht. Ook het geslachtelijke bij dieren heeft hij goed onderzocht, vooral bij de ongewervelden, en uit bevonden dat de Schepper alles uitstekend gemaakt heeft, tot het verbijsterende en bizarre af.
      En ook het geslachtelijke vanuit de Schrift beschouwd. Heeft reeds veel hierover geschreven op dit forum, naast veel andere boeiende zaken. In bescheidenheid, zoals dat een jongen past, niet met opgeheven hoofd vol trots en eigendunk. Lees maar eens na.
      En moeten we nu weer met jou oneindige disputen aangaan, die je vragen toch niet kunnen weerleggen. Zo werkt Christus Jezus echter niet. Hij werkt met de daad. Het werk dat Hij aan het kruis voor alle mensen heeft verricht. Heb regelmatig de Lijkwade van Turijn onderzocht, de wade waarin Hij werd gelegd na Zijn dood, en begraven. Raakte overtuigd van de echtheid ervan, nadat bleek hoezeer Hij heeft geworsteld en gekronkeld aan dat kruis, geheel in Zijn schande en naaktheid. Want als Hij nog een lendendoek of zoiets gedragen zou hebben, dan had dat hoe dan ook zijn sporen in de wade achtergelaten. Niets van dat alles. En dat de man van de lijkwade inderdaad Jezus is, blijkt uit verschillende feiten: Hij draagt een doornenkroon; als begrafenisritueel werden Hem muntjes uit Zijn tijd en plaats op beide ogen gelegd: inderdaad, geleerden konden ze dateren, geslagen rond het jaar 29 in de tijd van Pilatus, de stadhouder van Jeruzalem.
      Nu klinkt dat zo algemeen: Jezus is voor alle mensen gestorven. Eens was deze jongen op zolder, en hij ontving een openbaring van Hemzelf, deze: weet je, als Ik op deze wijze alleen voor jou had moeten sterven, nou, dan had Ik dat ook gedaan!
      Daar was deze jongen behoorlijk van ondersteboven: Hij was voor elk mens apart zo gestorven. Ja, ook voor jou! Even uitleggen. Stel, je hebt een zwak hart, dat de chirurg moet gaan vervangen. Maar er is geen donor. Dan weet je, dat je verloren bent, afgelopen punt uit. Maar opeens roepen ze je op, hebben alsnog een donor gevonden. Na een poosje loop je met een ander hart rond. Maar je schrok je wezenloos, nadat je had vernomen, dat dat hart niet is van een die pas gestorven was, maar van een die nog kerngezond en jong is, zijn leven voor je heeft gegeven. Nu, dit heeft Jezus voor jou gedaan. Zonder daar woorden aan vuil te maken. Neem maar gevoeglijk aan wat deze jongen je duidelijk wil maken. En houd op met ons te bestoken met duizend en nog een vragen. Dat heeft geen enkele zin. We nemen het je niet kwalijk, maar hebben dat in liefde verdragen. Wat wel zin heeft, is Christus Jezus Die ook voor jou alleen gestorven èn opgestaan is. Opdat je ook eeuwig zult leven gelijk Hij. Dat is wat telt.

    3. Wat betreft de focus op gehoorzaamheid en nederigheid, moet men een verschil maken tussen het leven van leken en kloosterlingen. De rituele oefeningen in nederigheid zijn vooral een fenomeen in de strengste kloosters. De bedoeling is het individualisme af te wijzen en zich volledig te focussen op de naaste en de gemeenschap. Hollywood maakte hier vaak een karikatuur van, maar kloosterlingen hebben altijd een rigoureuzere vorm van religie gezocht en doen dit volledig vrijwillig. Ze hebben trouwens de vrijheid om het klooster te verlaten, indien de levensstijl hen niet bevalt.

      Ook de afkeer van Christenen voor nieuwe ideeën zou ik willen relativeren. Het klopt dat de Kerk altijd angst heeft gehad voor afsplitsingen en sektarische bewegingen, maar ook hier hebben Hollywood en co wel vaker een karikatuur gemaakt. Wanneer je naar de geschiedenis van de religieuze orden kijkt, of zelfs de levens van de heiligen, merk je dat er toch altijd een spanning is geweest tussen het status quo en de vernieuwing. Een zichtbaar overblijfsel hiervan is bijvoorbeeld de rivaliteit tussen de cisterciënzers en cluniacenzers, of de levens van de Heilige Franciscus en Clara, die tegen de wensen en verwachtingen van hun omgeving in, een radicale levensstijl aannamen. Of recenter: een Pater Damiaan die met bv Protestanten gaan werken is (tegen den wensen van zijn hiërarchie in), om de levens van de melaatsen te verbeteren.

      Zelfs buiten de religie om, leiden nieuwe ideeën of het in vraag stellen van het eenheidsdenken vaak tot tegenstand. Denk maar aan hedendaagse academici of intellectuelen, die op de zwarte lijst geraken en niet langer als gastsprekers worden uitgenodigd, omdat ze “foute” ideeën zouden hebben. Momenteel is dit een groot probleem aan Noord-Amerikaanse universiteiten.

    4. Mr. Jongmans,

      Het verzet van Christus tegen de farizese gevestigde mentaliteit was geen rebellie van een ondergeschikte die het gezag wilde omverwerpen in naam van een humanistisch egalitarisme, maar een correctieve activiteit vanwege het Supreem Gezag, God Zelf, jegens Zijn onderdanen die afweken van het goddelijk recht. Geen revolutionair verzet dus, maar een contra-revolutionaire reactie. Het onvervalste Evangelie verdedigt geen democratie en egalitarisme, maar de traditionele principes van gezag en gehoorzaamheid, waarin op onwrikbare wijze een hiërarchie bestaat met God aan het summum. De Katholiek gehoorzaamt zijn priester, zijn bisschop, zijn paus, omwille van God, en wanneer de genoemde gezagsdragers zelf rebelleren tegen God, dan gehoorzaamt de Katholiek God in verzet jegens die gezagsdragers, zonder echter het gezag waarmee dezen bekleed zijn te ondermijnen. Gezag en rechtmatig verzet bestaan volgens de Katholieke doctrine als onafscheidbaar van God en Zijn onveranderlijke Wet.

      Vanuit deze hiërarchie van gezag en gehoorzaamheid is het dan ook rechtmatig voor het staatsgezag om formele ketters te vervolgen. In een Christelijk land is ketterij op civiel domein een aanslag tegen de dogmata van de Staat, en zodus een aanslag op de Staat zelf, hetgeen een delict is waar het staatsgezag de doodstraf op kan plaatsen zonder dat zij van ongematigdheid of overdreven gestrengheid kan worden beschuldigd. Een ketter die in de Middeleeuwen zijn dwaalleer ging verkondigen, was er van op de hoogte dat dit strafbaar was, en hij nam dan ook vrijwillig het risico van gestraft te worden. Indien men niet in de gevangenis wil terecht komen voor inbraak, dan moet men maar geen poging aanwenden om in te breken. Hetzelfde gold onder het ancien régime voor ketterij, hetgeen trouwens een veel zwaarder en crimineler delict is dan inbraak omdat het God op een veel directere wijze aanvalt en meer geestelijke schade toebrengt aan de bevolking en de maatschappij.

      Men maakt de fout van het Christendom trachten te verdedigen vanuit liberaalkatholiek perspectief, waardoor men in zelf-contradictie valt. Men moet het Katholiek Christendom verdedigen vanuit haar eigen principes die essentieel anti-democratisch, anti-liberalistisch en anti-egalitaristisch zijn. Atheïsten hebben daar ongetwijfeld een afkeer van, en pretenderen om de traditionele autoriteitsprincipes van de Kerk als argument tegen haar en tegen het bestaan van God te gebruiken, maar het enige wat zij daar werkelijk mee bewijzen is dat zij haten wat God bemint, en beminnen wat God haat. Met andere woorden; zij zijn anti-theïsten met hun vrijzinnigheid als drijfveer.

      De bittere ironie wil dat zij de vrijzinnige Belgische bisschoppen aan hun kant hebben tegen de Katholieken die de traditionele principes verdedigen. Dergelijke solitaire strijd als kleine David tegen de bulderende, overweldigende Goliath van de vrijzinnigheid, terwijl de grond van onder hun voeten weggesleept wordt, heeft echter een glorieus karakter. Het is glorieus om te strijden tot men met het zwaard in de hand onder de puinen van de citadel en het heiligdom begraven ligt. De goddelijke triomf vindt juist haar krachtigste weerglans en manifestatie in de schijnverslagenheid van de door Goddelijk Bloed gewijde heuvel van Calvaria ten tijde van het hoogheilig Verlossingswerk, en van de Martelaren die jubelend foltering en dood doorstonden om de lauwerkransen van de overwinning in het Hiernamaals uit de hand van Maria Onbevlekt te ontvangen temidden van de heiligen- en engelenscharen.

      Messire Dieu premier servi! (Sinte Jehanne d’Arc)

      1. @Mr Van Dijck
        Een helder betoog. Aanknopingspunten genoeg voor mij om nooit en te nimmer aanhanger te worden van uw geloof. Ik hou niet van onveranderlijke wetten en onwrikbare hiërarchieën.
        Ik ga graag met u in discussie, maar mijn bijdragen worden stelselmatig weggecensureerd. Dat maakt discussiëren moeilijk. God en zijn onfeilbare Inquisitie houden niet van discussie en debat, dat zal wel nooit veranderen.
        Het ga u goed.

      2. @Benjamin, U bekritiseert misschien terecht de links-progressieve interpretatie van het geloof. Uw eigen interpretatie is al even politiek getint, maar dan vanuit rechts-conservatieve hoek. Oude machtssystemen hebben bestaan, maar er is geen reden om ze te verheerlijken of te beweren dat dit het Katholicisme is. Dit is volgens mij een grove vereenvoudiging.Dan kunt u net zo goed alle linkse ideologieën gaan associëren met het Stalinisme of alle rechtse met de Nazis. Met zijn uitspraak “mijn Koninkrijk is niet van deze wereld”, stond Jezus Christus stond trouwens los van elk politiek agenda en heeft zich op geen enkel moment politiek laten recupereren.

        Uw bewering dat het Christendom niet egalitair zou zijn, gaat ook niet op. Alle mensen zijn in het Christendom gelijk in waardigheid. Dat zei ook Paus Johannes Paulus II, waar ik veel bewondering voor heb. Christus maakte geen onderscheid tussen mensen, en al zeker niet op basis van hun sociale achtergrond. Ik zou hier ook graag hoofdstuk 3 de brief van de H. Paulus aan de Galaten willen citeren: “Er is geen Jood of heiden meer, er is geen slaaf of vrije, er is geen man en vrouw: allen tezamen zijt gij een persoon in Christus Jezus.” Dat zegt toch genoeg.

        1. Mevr. Gabriels,

          Ik identificeer mijzelf niet volgens de Hegeliaanse rechts-links terminologie, maar wel volgens de constante overleveringen van de Katholieke Kerk. Indien Adolf Hitler op het einde van de achttiende eeuw geleefd had, dan had hij tijdens de Assemblée aan de linkerzijde gestaan, gezien hij een anti-katholieke, anti-monarchistische democraat was. De werkelijke strijd in de maatschappij is die tussen de Revolutie en de Contra-Revolutie. Hitler gisteren, en Soros vandaag, hebben zich beiden gemanifesteerd als tentakels van diezelfde Revolutie.

          Onze-Lieve-Heer propageerde geenszins egalitarisme. Alle mensen bezitten de menselijke natuur en zijn leden van het mensdom, en in die zin zijn zij dan ook gelijkwaardig. Maar God heeft wel in alles hiërarchie geschapen, ook in het mensdom. Verschil van standen zijn essentieel in een maatschappij, en er is onmiskenbaar verschil onder mensen qua talenten (fysieke kracht, intellectuele vaardigheden etc.), moraal, geloofszuiverheid enzoverder. Ook heeft God het zo gewild dat sommigen rijkdommen bezitten, terwijl anderen minder hebben. Zo ook heeft Hij bepaald dat een minderheid onder de wereldbevolking bekleed moet worden met kerkelijk en civiel gezag, terwijl de rest van de bevolking gehoorzaamheid verschuldigd is aan die gezagsdragers. De democratie druist daar radicaal tegen in, met haar gepretendeerde volkssoevereiniteit die het gezag op de meerderheid beweert te confereren, terwijl ‘gedeputeerden’ door het peuple-grandprêtre aangesteld worden om zich met de administratie van het land bezig te houden. Zeker, de Katholieke principes zijn autoritair (men verwart in onze dagen te dikwijls “autoritair” met “tiranniek”), en intrinsiek anti-democratisch.

          Het Rijk van Christus is niet van deze wereld, maar wel in de wereld, en haar hoofdzetel werd door Sint Petrus gevestigd in Rome, waardoor hij de eerste Bisschop van die stad werd. De mening dat God apolitiek zou zijn is de vloek van het “Dignitatis Humanae” van Paulus VI, waaronder de Belgische Katholieken geveld liggen. De Kerk moet zich bemoeien met politiek wanneer dit nodig is om het geloof en de moraal te preserveren; en vergeet niet dat de Paus van Rome vanuit zijn ambt zelve de macht heeft om corrupte regeringsleiders de kronen van het hoofd te nemen, om hen vervolgens een waardigere bestemming te geven. Dit wordt de “middelijke macht” van het Rooms Pausdom genoemd. God heeft in het verleden aan politiek gedaan door Sinte Jehanne d’Arc te zenden om de Koning van Frankrijk te laten zalven te Rheims, en Orléans te bevrijden. Dankzij de zending van deze heilige is Frankrijk met haar Bourbontroon staande gebleven terwijl gehele stukken van Europa verzwolgen werden in de zwarte stormen van ketterij die door Luther uit de afgrond ontketend werden. Deed de Gelukzalige Pius IX niet aan politiek toen deze de Pontificale Zouaven zegende die de temporale macht van de Paus-Koning tegen de horden van jacobijnse bandieten moesten verdedigen? Inderdaad, ook België schonk haar zonen om de wapenen op te nemen onder die banieren van de Petrijnse Sleutels. Dezelfde paus liet een standbeeld oprichten te Rome ter ere van President Gabriel Garcia Moreno, ter gelegenheid van diens marteliedood door de lafhartige dolk van de mortelbroeders. Deze President werd eeuwen op voorhand door Onze Lieve Vrouw van Welslagen aangekondigd in de kerkelijk erkende profetie aan de Eerbiedwaardige Mariana van Jezus te Quito, en werd geroemd door de Kerk van Rome omdat hij eigenhandig, met de bijstand van God, de democratie verbrijzeld had in Equador, en haar Republiek toegewijd had aan het Heilig Hart van Jezus. Hij heeft het Katholicisme tot Staatsreligie verheven, met de canoniek verplichte boekencensuur enzoverder. Het is daarom dan ook dat de maçonnerie hem in haar bittere haat vermoord heeft. Streden de Vendéeërs niet voor Altaar en Troon? Het is dankzij zijn geschiedenis van de Militaire Vendée, dat Jacques Crétineau-Joly als geschiedschrijver door de ogen van Rome opgemerkt werd. De Katholieke Kerk heeft doorheen haar gehele geschiedenis aan politiek gedaan, heeft haar eigen temporaal gezag in de wereld, van zodra zij het zich verwierf, steeds als noodzakelijk aanschouwd om ongehinderd haar apostolische zending te kunnen vervullen. U kunt deze traditie niet verwerpen zonder de wortels van het Katholicisme aan te tasten. Christus moet als Koning heersen in Staat en maatschappij, en democratie (volkssoevereiniteit, universeel stemrecht etc.) is een werktuig van de vijanden van de Kerk om die heerschappij te bestrijden, en op constante wijze de Staat te destabiliseren. Dat alle pausen van Petrus tot aan Pius XII monarchisten waren is eveneens veelzeggend.

          Sint Paulus propageert in zijn Galatenbrief geen maçonniek egalitarisme. Het gaat daar over het feit dat de geestelijke muur tussen de Israëlieten en de volkeren sinds het Verlossingswerk opgeheven is, en dat ieder persoon, man en vrouw, Judeeër en Griek, de welgestelde en de arme, geroepen is tot het heil van onze God.

          Iedereen moet dus Katholiek worden, terwijl niemand het recht heeft om Protestant, Photianist, Nestoriaan, of wat dan ook, te zijn. En het Katholicisme alleen verdient religieuze vrijheid, en moet de Religie van de Staat zijn.

          Ik weet dat velen op de tenen getrapt worden door de anti-liberalistische traditie van de Kerk, maar de hypocrisie van het liberaalkatholicisme wordt door de atheïsten zelf gemakkelijk opgemerkt, en al het gekruip van liberaalkatholieken om hen door dat Delamennaisiaans systeem de Kerk binnen te lokken wekt slechts hun spot en minachting op. Mr. Jongmans zegt het duidelijk; hij houdt niet van onveranderlijke wetten en onwrikbare hiërarchieën. Hoe willen liberaalkatholieken de onveranderlijke wetten van God en de hiërarchische structuren van de Kerk nog verder gaan aanpassen om het allemaal ‘acceptabel’ te maken voor mijnheer? Het is niet serieus. Als hij het goddelijk geloof niet wil aanvaarden, dan draagt hijzelf de verantwoordelijkheid voor die keuze, en het is dan niet aan u of mij om een soort van hybride vorm tussen Katholicisme en liberalisme (lees: een pseudokatholicisme) te smeden dat hij misschien wel wil aannemen. Wezen wij radicaal in het geloof dat in onze zielen gestort werd bij het doopsel, en laten wij ons niet verleiden om de overleveringen van onze Heilige Vaders te altereren ten gunste van de vijanden van onze God. Velen van onze broeders, trouwens, kruipen sinds decennia voor die vijanden, en het heeft de maatschappij niet verhinderd van steeds corrupter en corrupter te worden. Het liberaalkatholicisme heeft de ruggen van Katholieken geboden aan de booswichten als voetpad richting de vestiging van het internationaal systeem zoals wij het heden kennen, in al haar gruwel en horreur.

          Ik herinner mij gelezen te hebben dat, na dat Delamennais voor Gregorius XVI verscheen in verband met zijn geschriften, de Paus vol ontzetting tegen iemand zei dat die man reeds het merkteken van een heresiarch op het voorhoofd droeg. Wij weten dat Delamennais geen eigen sekte opgericht heeft, naar hem genoemd, maar wanneer wij zien hoe zijn valse principes de Katholieke wereld heden geïnfecteerd hebben, kunnen wij dan niet vaststellen dat de woorden van Gregorius XVI profetisch waren?

          1. @Benjamin Van Dyck: U bent duidelijk een grote fan van het Ancien Régime met zijn duidelijke sociale verhoudingen en autoritaire omgeving. Of deze maatschappijstructuur de wil van God was, laat ik in het midden. Het Ancien Régime was aan het einde van zijn bestaan hopeloos verroest, liet weinig ruimte voor sociale mobiliteit en nog minder voor de ontluikende nieuwe vormen van economische ontwikkeling.

            Na de chaos van de Franse Revolutie heeft de Kerk heeft zich moeten aanpassen aan een nieuwe “Caesar” en nieuwe sociale verhoudingen. Is haar invloed daarom minder belangrijk geworden? Zeker niet. Ik denk dat de Kerk, indien haar vertegenwoordigers dat willen (en daarover kan men zich vragen stellen in ons land), zeker vandaag nog een sterke rol te spelen heeft. Ik denk dan vooral aan het geven van spiritueel leiderschap en morele duiding , alsook het bekritiseren van de eenheidsgedachte van vandaag. Het klopt dat het Christelijk concept van menselijke waardigheid iets anders is dan het links-progressive egalitarisme.

            Gelijkheid is trouwens een zeer moeilijk te definiëren begrip. Denk maar aan de vele hedendaagse discussies rond de gender ideologie, “gelijke kansen”, e.d. De realiteit is, dat de keuzes van mensen beperkt worden door persoonlijke omstandigheden. Ik denk hier vooral aan onze sociale achtergrond, onze omgeving, onze talenten of beperkingen, de economische toestand van ons land, onze familiale situatie, geslacht, gezondheid etc. In deze context, zijn concepten als gelijkheid en vrijheid verre van absoluut. Het krampachtig negeren van deze realiteit, alsook het aanpassen van deze realiteit aan de eigen ideologische noden, behoren tot de belangrijkste problemen van deze tijd.

          2. Mevr. Gabriels,

            Gelijkheid bestaat eenvoudigweg niet. God heeft overal hiërarchie geschapen. Dom Adrien Gréa, in zijn “De l’Eglise et de sa divine constitution”, schreef op een sublieme wijze over hoe er van bij de Troon van God de hiërarchie van de engelenkoren nederdaalt van oversten naar inferieuren, die uiteindelijk uitmondt in de aardse sfeer met haar aardse hiërarchieën, als een onbreekbare interconnectie. Over dit alles zetelt God als Supreem en Soeverein in de meest absolute zin van het woord. Democratische anarchie past geenszins in dat prachtig kunstwerk van Gods hand, waarvan de onwrikbare wetten voortvloeien uit de Wezenheid van God zelf. Inderdaad, God kan geen anarchie beminnen, omdat het radicaal tegenstrijdig is met Zijn Eigen Wezen. Het is Zijn vijand, de rebelse gevallen engel, die de anarchie bemint.

            De gepretendeerde gelijkheid tussen man en vrouw, en de anti-geslachtsleerstellingen die heden de maatschappij perverteren, zijn duivels ingefluisterde leugens, en zijn de profane altaren van de maçonnieke Bafomet, de afgod van de democratie. Wordt die afgod trouwens niet afgebeeld als een soort van ’trans-geslachtelijk’ monster? Ik lijk mij toch zoiets te herinneren, maar ik kan mij vergissen.

            De traditionele principes van het ancien régime waren en zijn de door God gewilde politieke orde, en zijn diep geworteld in de eeuwige Katholieke principes van gezag, soevereiniteit en legitimiteit. De internationale republikeinse revolte werd toegelaten door God als een straf over het ancien régime omdat haar principes gecorrumpeerd geworden waren door regalisme, caesaropapisme, gallicanisme, febronianisme, en de door dreiging verworven opheffing van de Jezuïetenorde was, zoals Onze-Lieve-Heer op voorhand aangekondigd had aan de profetische Pater Nectou SJ, de laatste druppel. Onze Sire God wilde Frankrijk een eeuw op voorhand de kans geven om de Franse Revolutie van zich af te wenden door via Sinte Margaretha-Maria Alacoque opdracht te geven aan de Koningen van Frankrijk om hun koninkrijk toe te wijden aan Zijn Heilig Hart, maar dezen hebben het uitgesteld, en exact een eeuw later barstte de Omwenteling los in al haar satanische fureur. Lodewijk XVI wilde in gevangenschap alsdan nog de toewijding publiekelijk voltrekken, maar het was te laat, en hij heeft daarom een private toewijding gedaan in de hoop de goddelijke toorn toch nog af te wenden.

            Hij werd door de rabiate bandieten van de democratie op het schavot gebracht en onthoofd nadat hij zijn volk openlijk en op ondubbelzinnige wijze vergiffenis, naar het voorbeeld van Christus, schonk voor de regicidale wandaad die zij op het punt stonden te voltrekken. Zo is hij bekend komen te staan als de Roi-Martyr, de Koning-Martelaar, en die nobele daad van vergiffenis heeft het land waarschijnlijk bespaard van nog meer gruwelen dan diegenen die men reeds heeft kunnen aanschouwen.

            Onder de traditionele feodaliteit waren de mensen veel gelukkiger, trouwens, dan onder de post-revolutionaire oligarchieën. Vooral op de buiten waren de edelmannen die daar dicht bij de bevolking woonden (graven etc.) over het algemeen zeer bemind bij de paysannerie, en gezien men bij het niet bestaan van de huidige massacommunicatie niet veel wist van de corruptie die dikwijls wortel schoot in de koninklijke hoven, en dus slechts die lokale edelmannen kende, dacht men er dan ook niet aan om conflicten te gaan stoken met de adel. De adel werd zodanig bemind en als noodzakelijk component van de samenleving aanzien, dat de achttiende-eeuwse boeren niet alleen hun pastoors gingen verdedigen tegen de revolutionairen, maar ook hun edelmannen, die zij als vanzelfsprekend hun legerscharen lieten leiden. Die traditionele feodaliteit ademde nog de oude evangelische eenvoud uit, en tijdens de Vendese oorlogen werd er over het algemeen een uitzonderlijk voorbeeld van Katholieke oorlogsmoraal geschonken, die zelfs de bewondering opwekte van de sansculotten.

            Zelfs Voltaire kon het niet laten het beheer van de pre-revolutionaire Pauselijke Staat van Avignon te prijzen.

            Mijn verlangen qua België gaat naar het herstellen van onze traditionele standenmaatschappij, gebaseerd op het oud gildensysteem en gewoonterecht, met herstel van het Hertogdom in Brabant en het Graafschap in Vlaanderen. Waarlijk Christelijke adel die het volk nabij is, en het wijselijk bestuurt zonder het aan zijn eigen incompetentie over te laten in naam van een chimerische ‘volkssoevereiniteit’.

          3. Daar is weinig aan toe te voegen, beste B. van Dyck. Enkel dit : het politieke systeem van de “democratie”, is indertijd door de joodse Rousseau (1712-1778) en de latere (1789) Franse revolutionairen (allen vrijmetselaars) bedacht als een fopspeen voor de massa, ter creatie van het instrument bij uitstek voor manipulatie, infiltratie, omkoping en chantage. Zonder besmet blazoen ter chantage, geen politieke carrière, tenzij U de loge frequenteert. Daarentegen, het ancien régime met souvereine vorst en adel, en het politieke machtsevenwicht met de Kerk, garandeerde eeuwen lang enerzijds de affectieve band tussen vorst en volk, en anderzijds de uitsluiting van het roversgilde der Talmoed geldbaronnen. Indertijd uit de City en ook Amsterdam. Het fatale moment op dit punt van de Franse revolutie was de burgerrechten gelijkschakeling voor joden in september 1791. Voor hen was het revolutionaire punt van gelijkheid, ook het kernpunt van de revolutie. Maar eind 18de eeuw liep dit uit de hand en werd dit punt zelfs een bedreiging voor de bourgeoisie, nadat de adel al was uitgeschakeld. Maar zover is het niet gekomen, omdat Napoleon tijdig werd ingeschakeld om de macht te grijpen, en een eind te maken aan de chaos, op aandringen van de Talmoed geldbaronnen uit de City. Zij gingen ook zijn oorlogen financieren, totdat zij hem konden afmaken na de slag bij Waterloo. De belangrijkste geldbaron Rothschild heeft zijn suprematie aan die slag te danken, door het omkopen van generaal Grouchy, om Napoleon te verraden en niet tijdig terug te keren naar Waterloo, maar bleef hangen nabij Namen. “Democratie” geeft de onzichtbare machthebbers uit de geldwereld, onbeperkte macht, tot en met het creëren van twee wereldoorlogen, plus alle overige revoluties, oorlogen, crises en regime-changes, sinds dat fatale jaar 1789.

          4. Mr. Van Rooyen,

            Ik heb gelezen dat Napoléon omwille van de Joodse inburgering, geïnitieerd door de Franse Revolutie, en door hem voortgezet, door een deel van de Joden als hun messias vereerd werd, en eveneens dat hij de Joodse rabbijnen tot een soort van pseudopriesterschap wilde constitueren, onderworpen aan zijn persoon. De rabbijnen wierpen echter op dat hun positie als rabbijnen onder de Joden geen priesterlijke functies inhield, en dat dergelijk priesterschap een onmogelijkheid was.

            Het valt op hoe zeer de verzwakking van de Katholieke Kerk als een soort van automatisme de groei van de Joden in aanzien en macht teweeg brengt (en omgekeerd) doorheen de loop van de geschiedenis. Het is altijd diezelfde apocalyptische strijd die reeds woedde in de dagen van de Apostelen, toen afgunstige Joden de Graeco-Romeinse maatschappij probeerden op te hitsen tegen de afgezanten van Christus. Na drie eeuwen lang – drie mystieke dagen – in de Graftombe van de Romeinse catacomben zich verscholen te hebben, gehuld in het Mysterie van het Lijden en het Kruis van haar Goddelijke Bruidegom, verrees zij ten slotte, en trad zij uit de grafkamers naar buiten, en beklom zij de troon van de caesars om zo, na zich reeds gekleed te hebben met een Romeinse mantel en klederdracht door de vestiging van de Apostolische Stoel te Rome door Petrus, nu eveneens getooid te worden met de imperiale insignia van Rome. Zo bond zij de haatvolle infernale slang via de staatsmacht van Constantijn, opdat die niet langer haar zonen en dochters zou kunnen uitmoorden door georganiseerde, systematische vervolging.

            Tot op heden wekt de gedachtenis aan die triomf van de Heilige Kerk de haat en de afgunst van de Joden, en hun revolutionaire, subversieve machinaties waren en zijn nog steeds wraakacties jegens het Koninkrijk van God omwille van die eertijdse triomf, begonnen met Constantijn, voortgezet onder Theodosius, en die haar summum vond in de Middeleeuwen onder de pauselijke regering van Innocentius III. Wat wij Christelijk noemen, categoriseren de Joden als anti-christ, terwijl hetgeen zij als messiaans, als ‘christus’ designeren, door de goddelijk geopenbaarde leer van onze Kerk verworpen en vervloekt wordt als komende van de geest van Antichrist. Tussen de Katholieke Kerk en de Joden blijft er bijgevolg een voortdurende strijd, tot dat het Joods volk door de Profeet Elias zal bekeerd worden, die volgens de Apocalyps van Sint Johannes zal verschijnen in de laatste tijden. De zogenaamde “Orthodoxe Joden” verwachten de komst van Elias, dus wanneer deze heilige, die trouwens nooit gestorven is maar tezamen met onze voorvader, Sint Enoch, vertoeft bij de poort van het verborgen Aards Paradijs, verschijnt en optreedt als Katholiek priester of bisschop, dan zal het Joods volk zich collectief bekeren tot het Christendom. Dat is het moment van de goddelijke gratie voor Juda, bepaald door de Hemel.

            Wellicht zullen Enoch en Elias (de Twee Getuigen van de Apocalyps) zich bisschop laten wijden door de Paus van Rome die dan zal leven.

  3. bij de haren erbij gesleept heeft God deze jongen
    een eigen keuze had hij niet
    Hem te dienen met heel zijn hart en ziel
    lief te hebben met heel zijn verstand en kracht
    en zich in te zetten voor zijn naaste gelijk hijzelf
    aldus had Hij een begin gemaakt aan zijn christen-zijn
    maar er was nog veel meer

    Abraham vertrouwde op de Almachtige
    na vele jaren schonk Hij hem uit Sara eindelijk een zoon
    ga naar de berg en offer hem aan Mij
    zonder aarzeling is hij direct gegaan
    nee hij snapte er geen snars van
    zijn geslacht zou toch zoveel wezen als de sterren des hemels
    desnoods zou Hij hem weer kunnen opwekken

    nadat Jakob naar Kanaän was teruggekeerd
    ontmoette hem jarenlang veel ellende
    zijn hart had hij gezet op zijn twaalf zonen
    maar God had dat blijkbaar anders bestemd
    indien ik van zonen beloofd moet wezen
    dan ben ik ervan beroofd
    en gaf zo het laatste dat hij bezat ook aan Hem over

    Noach moest een ark bouwen
    dat zich zou vullen met alle dieren der aarde, twee van elk soort
    en voor zijn gezin
    dan zouden de wateren neerkletteren op de aarde
    en de ark dragen
    een volslagen tegenstelling was dat voor hem
    want hij had het nog nooit zelfs maar zien regenen
    maar toch bouwde hij de ark
    vele jaren lang

    Jozef belandde van de regen in de drup
    was als slaaf verkocht aan Potifar
    onterecht werd hij door hem beschuldigd
    zou met diens vrouw hebben willen liggen
    en wierp hem woest in de bajes
    de schenker van farao bewees hem geen wederdienst
    vergat melding van hem te maken bij de heerser van Egypte
    Jozef had wederom zonder enig uitzicht te berusten in zijn lot

    Hanna werd getergd wegens onvruchtbaarheid door haar mededingster
    die kind na kind baarde
    Daarna schonk God haar de eerste zoon, Samuel
    die zij aan Hem afstond
    want dat had zij Hem beloofd

    veertig jaar had Mozes de misstappen van Gods volk moeten verdragen
    die hij van Jahoeah God had uitgeleid uit hun slavernij in Egypte
    eenmaal raakte zijn geduld op
    had Hem niet de eer gegeven voor het boze volk
    ook hij mocht het beloofde land niet binnen
    hoezeer hij had geprobeerd Hem te vermurwen
    zijn opvolger Jozua zou hem alles het land binnenleiden
    hijzelf stierf op de berg na het land te mogen aanschouwen van verre

    God had Zich een wijle voor koning Hizkia verborgen
    om te weten wat er in zijn hart was

    Naomi had haar man en beide zonen verloren
    slechts restte haar haar schoondochter Ruth
    minder dan een sprankje hoop was die voor haar
    maar in geloof opende de Almachtige door Ruth een nieuwe weg
    uit haar zou zij van nageslacht kunnen spreken
    haar tweede losser wierp Hij daartoe in Ruths schoot

    Job had Hij van al zijn bezit ontroofd
    en hem geslagen met boze zweren
    zeg God vaarwel en sterf, zei zijn vrouw tot hem
    zouden wij slechts het goede van God aannemen, antwoordde Job
    en het kwade niet

    Elia had de God van Israel aan zijn volk vertoond
    vuur van God daalde neder uit de hemel en verteerde het slachtoffer
    maar niemand die zich werkelijk tot Hem bekeerde
    koningin Izebel wilde hem laten doden
    hij wist zich nog de enige die voor Hem geijverd had
    maar wenste nu te sterven
    doch Hij sterkte hem aan alle kanten
    stelde Elisa in zijn plaats
    en nam hem op ten hemel

    Saulus had van Godswege reeds mogen prediken
    maar opeens moest hij terugkeren naar zijn geboortedorp
    waar hij volhardde in het maken van tenten
    tien jaren lang
    daarna vaardigde de Heer Jezus Barnabas tot hem af
    en begon Paulus eindelijk met zijn bewogen taak
    meer dan anderen had hij te lijden voor Zijn naam
    vervolgd werd hij van stad tot stad
    maar hij wist zich door zijn Heer gesterkt
    hij ging door tot het bittere einde

    menigmaal is de Almachtige ook over deze jongen heengewalst
    hij begreep er steeds minder van
    waarom de Heer Jezus hem van alles liet overkomen
    wonderen had Hij voor hem gewrocht
    hem uit alle ellende gesleurd
    hem het overheerlijke in overvloed geschonken
    raadplegen kon hij Hem over wat zou komen
    en nu liet Hij hem verbijsterd alleen staan
    voelde en bemerkte geheel niets
    zijn gebeden bleven stokken in zijn keel
    verborgen had Hij Zich voor hem een lange tijd
    hem ondergedompeld in het moeras der ellende
    zijn verstand kon er geheel niet meer bij
    ach, als Hij het maar begreep
    toch wist hij zich in Zijn hand besloten
    omringd van voren en van achteren
    niemand die ook maar iets van hem aantrok
    allen hadden hem verlaten
    maar hij wist zich een met zijn Vader
    Diens Zoon hij mocht volgen in Zijn voetsporen
    een tastend voorbeeld is Hij voor hem gebleken
    volledig ontledigd heeft Hij Zich voor de mens
    het ontbrekende hieraan mocht de jongen voor een klein deel aanvullen
    voelt zich tevreden met het deel hem toegemeten
    hij weet immers dat hij er voor Hem mag wezen
    en meer dan dat
    ook al is hij maar een onnozele en onwetende jongen
    zijn hart gloeit in hem vanwege zijn onuitsprekelijke liefde
    weet juist vanwege al zijn narigheid zich zeker van al Zijn liefdevolle omhelzingen
    dat hij met geen ander kan delen
    al zijn bitter lijden is een zegen voor hem gebleken
    opdat hij doet wat Hem behaagt in vallen en opstaan
    ja voor Hem mag hij er wezen
    een christen zoals Hij dat heeft gewild
    en uit zijn lippen prevelt hij een woord van dank
    tot eer en welbehagen voor zijn Vader

  4. @Peter Het is een zeer goed artikel en juist weergegeven maar als je de kerk en het Vaticaan van vandaag ziet is het juist het tegenovergestelde van waar Jezus voor stond en ik bedoel dan vooral de rijkdom !!!

    1. Wat de rijkdom betreft. Hiermee zit de Kerk als het ware opgescheept, want het gaat voornamelijk over materiële zaken die in de loop der tijd het Vaticaan binnengesleept zijn en die als zodanig al zijn gaan behoren tot een zeker cultureel erfgoed. Dat kan inderdaad storend zijn, maar misschien kun je er beter langs kijken want ze zullen de boel niet zo snel verkopen. Bovendien mogen er wel waardevolle dingen zijn, zolang het maar niet gaat over persoonlijk gewin. Dat laatste zal helaas soms altijd en overal wel een verleiding blijven, maar dat is een ander verhaal.

    2. Zeer christelijke mensen als bijvoorbeeld Paus Benedictus XVI hebben echt geen last met die rijkdom. Hij leefde als actieve paus eerder als een onthechte monnik, heden zelfs nog meer!

      Vergeet niet dat een ware gelovige die rijkdom slechts ervaart als symbool van geestelijke rijkdom. Christus overlaadt ons met rijkdom! In de hemel is zelfs het geringste voorwerp een uiterst diep betekenisvol en levend geestelijk symbool dat voor velen op aarde moeilijk te begrijpen is, maar dat is de realiteit van klassieke pracht en rijkdom.

      Maar de grootste Aardse geestelijke leiders leven volgens mij in kloosters en kluizen en die sobere levensstijl vindt men ook bij sommige intellectuelen en academici.

    3. Toch maar iets zeggen over rijkdom. Zelf heeft deze jongen altijd ascetisch geleefd, voor geld de schouders opgehaald: wat moet hij nou daarmee? Materieel head hij het wel het slechtste in de periode dat hij alternatief thuisonderwijs gaf aan hun zoontje, tot diens achttiende. Zelf was hij geheel arbeidsongeschikt geraakt, dus een minimum-uitkering. Van zijn chinese vrouw, die pas in Nederland was, en veel had meegemaakt (communisme), wilde hij niet dat zij ging werken. Gelukkig schonk God haar een paar gouden handjes. Ze bereidde altijd ons verrukkelijk voedsel, en maakte achter de naaimachine al onze kleding, zelfs jassen, en breide al onze truien. Al het thuisonderwijs moest zelf vervaardigd worden, en het wiel moest weer opnieuw uitgevonden worden, dus deze jongen was in voortdurend gebed hierover. Alles reikte God hem aan. Maar ook praktijk en spel waren belangrijk. Acht dure dozen Fischer-technik (duits), een scheikundedoos, een microscoop. En zelf had hij nog een telescoop. Zeer handvaardig zijn, zoonlief veel laten timmeren, zagen, boren, solderen, lijmen, knippen. Die vervaardigde zelf zijn kruisboog, boemerang, vele soorten vliegers, enzovoorts. Boetseren, beeldhouwen, tekenen en schilderen met olieverf – hij schilderde als de beste. Maar natuurlijk kostte dit alles niet niks. Als klap op de vuurpijl zond hij elk jaar nog vele duizenden guldens (1 euro = 2,20 gulden) naar het buitenland voor zijn noodlijdende schoonfamilie; nou, van dat geld had hij wel een huis kunnen kopen. O ja, en die honderden brieven naar allerlei ambtenaren en rechters, aangetekend verstuurd, de vele kopieën, dit alles omdat ze hem acht jaar lang het recht ontnomen hadden thuisonderwijs te geven, dat was niet bepaald goedkoop. En toen onze zoon in de puberteit geraakte, werd zijn hobby scaten, niet bepaald een goedkope hobby. Maar dat heeft ons geen cent gekost. Want overal in den lande ging hij met zijn vrienden erop uit, al ie scatewedstrijden, “prijzen wegslepen”, noemde hij dat. Want hij scate bijzonder goed.
      Stel nu, dat er nu voldoende geld aanwezig geweest zou zijn.. Dan had hij al het materiaal voor het thuisonderwijs als nieuw kunnen aanschaffen bij de boekhandel. Al het speelgoed kunnen betrekken uit speelgoedzaken; en zo ook al onze kleding. Maar geestelijk gesproken zou dat armoe troef betekend hebben. Nu echter ligt de lat van de geestelijke waarde uiterst hoog.
      En nu draagt deze jongen vanwege zijn invaliditeit al enkele jaren geen kleding meer binnenshuis, op een slipje na. Hun woning staat vol oude meubels, aquaria en planten, niet bepaald een Ikea-uitstraling. Maar geestelijk groeit hij nog steeds in de Heer Jezus en zijn Vader. Maar we zijn gelukkige mensen, die het proberen iedere dag voor onze Heer op te sieren. Want wat heeft Hij aan depressiviteit en geweeklaag? Elke dag een fijn grapje met een lachsalvo zijn voor Hem behaaglijker. Onze Vader heeft Zelf al zo te lijden van wat Hij nu op aarde aanschouwt. Laat Hij daarom één klein lichtpuntje zien, bij ons, die in alle nederigheid voor Hem leven.
      Neen, geld bederft alles, alles; sommige dingen zijn noodzakelijk, maar voor de rest wil deze jongen er niet van weten.

  5. Een prachtige getuigenis, die zowel het gevoel als het verstand aanspreekt. Dank u, KG.

    Door eliminatie van andere godsdiensten komt men tot hetzelfde resultaat.
    … Er kan maar één almachtige God zijn, dus de juiste godsdienst moet monotheïstisch zijn.
    … Bovendien moet de godsdienststichter volledig na te volgen zijn. Met Jezus kan dat zonder één enkel probleem.
    … En de Joodse godsdienst is wel OK, maar mondt uit in het christendom/katholicisme. En dan zijn we er.
    … En zonder godsdienst leven ? Zonder diepe zingeving en juiste morele waarden is een mens niet volledig. Er zit meer in hem/haar dan in een dier.

  6. Prachtige uiteenzetting, maar een oplossing blijft uit, beste Katharina. Onduidelijk blijft tot wie de Christus zich richtte en met welke rücksichtlose bewoordingen (Mt. 23) Hij de Farizeeërs terecht wees. Dat durven de katholieke geestelijken en de meesten onder ons, niet meer te herhalen sinds het vervloekte V2 Concilie van 1965. Zelfs de schuldvraag omtrent Golgotha gaan ze uit de weg, omdat het V2 document Nostra Aetate, de Overlevering en de Traditie ontkracht heeft. Ze willen lief zijn voor iedereen. Zelfs als het om islam, communisten en New Agers gaat. Waarom noemt Katharina niet man en paard ? De Christus beminde diegenen, ongeacht de maatschappelijke, geestelijke of fysieke status, die in Hem geloofden, maar Hij was wars van hen die niet in Hem geloofden, en Hem vervolgden. Hij zei ook, “zonder geloof geen heil” en van Petrus (Hand. 4 : 8-12) weten wij ook “buiten de Kerk geen heil” ! Welke geestelijke of katholiek durft dit nog te herhalen ? Er zijn er zelfs bij die de hel ontkennen. Onze tijd kenmerkt zich door dit laatste. Maar wij Christenen dienen in te zien, zoals de eerste Christenen in Rome dat deden, dat de maatschappij overweldigd is door vijandige, satanische krachten. We leven te midden van eenzelfde farizees, talmoed joods aangestuurde, satanische cult. Christenen van toen waren de underdog en zij werden vervolgd door heidenen, aangevoerd door toenmalige volgelingen der Farizeeërs, geïnfiltreerd rond de machtscentra van de keizer. Sinds de Franse revolutie (1789) geschiedt dit weer in onze tijd, via de geldwereld. Dezelfde krachten van toen (joods-maçonniek), zijn sinds 1789, verantwoordelijk voor alle crises, revoluties en oorlogen tot en met de huidige Christen vervolgingen in het Midden Oosten.

    Poppé, de maïtresse van keizer Nero (67), was de farizeese jodin, die hem aanzette Rome in brand te steken om de schuld aan de Christenen te geven. Na hem kwamen nog enkele keizerlijke vervolgers, onder dezelfde omstandigheden. Toen keizer Constantijn (313) de ommekeer inzette, veroorzaakt door een Kruis visioen in de hemel tijdens een veldslag, werden de rollen omgedraaid. De vervolgers kwamen zelf in het defensief, zij werden de underdog en sloten zich op in aparte gemeenschappen, zelf gewilde ghetto’s, olv. rabbijnen. Toen kwamen de gouden tijden der Middeleeuwen eraan. De Kerk van altijd, kreeg talloze kloosters en een invloedrijke geestelijkheid, en zij kende geen scheiding van kerk en staat. De Kerk kreeg ongeveer een millenium de tijd om van de Europese lappendeken der volken, de Christelijke beschaving op te bouwen met Christelijke naties. De Franse was de eerste, met de doop van Clovis door bisschop Remy (498). Zij werd eeuwenlang tot aan 1789, leidinggevend in het Europese concert der volken. Tegelijkertijd kon de Kerk met talloze concilies, het vijandelijke farizeïsme duiden, niet vervolgen, maar een plaats geven in de maatschappij, door uitsluiting van joden voor openbare ambten, in de Kerk en bij de overheid. Blijken zal, beste Katharina, dat de huidige westerse volken, willen zij overleven, het probleem van de joodse kwestie niet meer kunnen ontwijken, maar aan zullen moeten pakken. Onder druk van het islamisme en onder leiding van een herboren Rome, zal de vraag komen naar een aangepaste opzet van de gouden Middeleeuwen, met afschaffing van de scheiding van Kerk en staat. Wellicht is er een tweede Kruis visioen op komst ? Weerbare Christelijke naties met een Franse en Russische sleutelrol zijn levensvatbaar, tegenover een chaotische buitenwereld. Wellicht geeft het derde geheim van Fatima en de daar gedane belofte van de Heilige Maagd, vroeg of laat de oplossing.

    1. Moeten christenen lief zijn voor iedereen? Nu behoort deze jongen tot de vreedzamen, dus zou zijn eigen antwoord hierop bevestigend moeten zijn.
      Maar tot pakweg zo’n vijfenvijftig of zestig jaar geleden, vóór dat tweede Vaticaans Concilie, heerste er een totaal andere sfeer in de Kerk. Daar had je de pastoor of dominee, missionaris of zendeling, die op zijn preekstoel een donderpreek hield tot de gelovigen. Hun zonde. Waardoor iedereen in de hel komt. Nou, die mierzoet gekleurde afbeeldingen uit die tijd liegen er niet om. Kindertjes, die door de bewaarengel worden beschermd door die enge zwarte satan. Hem in het oortje fluistert, dat appeltje toch te stelen. Hij doet het, en de engel houdt haar handen voor haar gezicht. Prentjes met grote en kleine zwarte vlekken, gewone en doodzonden. Dreiging, dreiging. Ook niet goed. Maar de mensen wisten wel goed het verschil tussen kwaad en goed. Dat er een God was, Die niet alles nam wat de mens uitspookte. Naar de biechtstoel, en alles opbiechten. Niets vergeten. Om uit die vreselijke hel te blijven.
      Daarna de omkeer. Een God als een zouteloze Sinterklaas, Die alles maar moet goed vinden. Alles vergeven heeft. Ja, iedereen komt in de hemel. Dat hoor je ook bij begrafenissen, zelfs van een slecht mens. Over de hel wordt niets meer vernomen. Een afgesloten hoofdstuk. De woorden “ontucht”, “hoererij” en “overspel” in de Schrift zijn welhaast verouderde woorden geworden; want wie doet “het ” niet?
      Ook het begrip naastenliefde is oneindig uitgebreid tot over heel onze planeet. Nee, dat zijn zeker niet onze naasten, die je ziet in het nieuws of tv. Lees maar eens goed de gelijkenis van die barmhartige samaritaan. Daar staat, dat de priester en de leviet hem AAN DE OVERKANT voorbij gingen. Ze moesten dus moeite ervoor doen niet over hem te struikelen. Zo is het ook gesteld met de naaste in onze omgeving. Heeft deze jongen u niet eens een verhaal verteld over een vrouw, wier motor zij niet van het slot af kon krijgen, en er vreselijk mee liep te sjouwen naar haar flat? Niemand bekommerde zich om haar. Maar de jongen zette zijn eigen fiets op slot, en is bijgesprongen; en voordat zij hem kon bedanken, was hij reeds die flat uitgeijld.
      Vanzelfsprekend is hij behulpzaam voor mensen in zijn buurt. Maar hij is nogal bot betreffende welke collecte dan ook. Kinderen in de derde wereld bijvoorbeeld, daar doet hij helemaal niets voor. Geen geld voor scholen, geen afgedragen kleding voor hen. Principieel is hij daar zwaar op tegen, met redenen omkleed. Zij zijn zijn naaste niet.
      Nogal onvriendelijk, he? God zal zien, en oordelen. Mocht Hij zijn gedrag verkeerd gevonden hebben, dan werpt Hij hem maar in de hel, dat heeft hij dan verdiend. Maar deze jongen meent oprecht te handelen in overeenstemming met zijn God en Vader. En met zijn Christus Jezus, Die niets uit Zichzelf doet, of Hij heeft het Zijn Vader zien doen. Dus het Oude Testament en het Nieuwe Testament spreken elkaar echt niet tegen in dat opzicht, hoogstens vullen zij elkaar aan. Wie Jezus echt wil leren kennen, moet begrijpen Wie de God van het Oude Testament is. Jezus moet daarvanuit beschouwd worden, en niet andersom. Want Zelf getuigt Hij, dat de Vader meer is dan de Zoon.
      Hoe is dan deze God? Die ouderwetse donderGod? Geenszins. Kijk maar eens, hoe liefdevol Hij keer op keer is tegen Zijn eigen volk, die het iedere keer verbruit. Telkens weer een kans geven. Uit de ellende halen. Ja, dan slaat Hij hen, waardoor ze tot inkeer komen. Dat gebeurt telkens weer. Duizenden jaren lang. Welk een lankmoedigheid, liefde, rechtvaardigheid. Terecht laat Hij niets ongestraft; en de goede loutert Hij, tot een bruikbaar vat voor zijn Meester. Dus niet bepaald een zouteloze God; integendeel. Dat zie je ook in Zijn schepping. Zo veelzijdig, schoon, ja tot het bizarre toe. Zo is Hij.

  7. punt 6: daar heeft de jongen reeds uitgebreid over gereageerd in ” christelijke grootouders: ‘we willen nooit falen zolang we doorgaan met wat we doen – bidden, de weg wijzen en ons geloof doorgeven’ (2 juni)”, ook een artikel van Katharina Gabriels, over dat ouders de hoeksteen zijn van een vruchtbaar gezin, en over thuisonderwijs.
    punt 8: alles wordt afgewogen of iets zinvol of zinloos is. Met de bedoeling het zinloze te verachten, weg te doen, en het zinvolle te verheffen.
    Wat voor zin heeft die ene zandkorrel op het strand van een afgelegen eiland in de Grote Oceaan? Die nog niet ontdekte insecten in het oerwoud van Brazilië? Die planeet in een ver sterrenstelsel, die nooit door ons ontdekt wordt? God heeft zo alles gemaakt, dat het er zou zijn, voor Hem is dat voldoende.
    Nou, voor veel mensen lijkt het leven van deze jongen ook volslagen zinloos; hij wordt veracht, werd misbruikt, en ook nu laat hij weer gemakkelijk over zich heenlopen door jan en alleman. Niemand zal over hem treuren, als hij er niet meer zal zijn. Maar voor zijn God mag hij er zeker zijn, en meer dan dat. Dat telt.
    Met de menselijke waardigheid is het in deze tijd trouwens maar droevig gesteld. Sinds wij de techniek over ons laten heersen. Eerst de klok, die bepaalde hoe laat de mens dit of dat heeft te doen; en daarna de stoommachine, waaruit locomobiel en locomotief zijn voortgekomen. De mens had deze rumoerige onstuimige kracht maar te slikken. In de fabriek aan de lopende band gesteld verruïneerde zij talloze levens, mensen (en ook kinderen!) die nimmermeer het daglicht zagen.
    De menselijke waarde werd nog verder afgebroken door de evolutietheorie: wij zijn maar een aap, in plaats van geschapen te zijn naar Gods EVENbeeld. In de tweede wereldoorlog stouwden duitse soldaten goederentreinen overvol met joden. Een urenlange reis, geen stoelen, geen w.c….
    Nu zie je in sommige landen, hoe metro’s door personeel volgestouwd worden met mensen. Als varkens in een hok. Bij de douane is het niet veel beter. De mens Gods evenbeeld? Hoezo?
    Het is al erg genoeg, dat wij een identiteitsnummer en identiteitspasje moeten hebben. Vroeger was dat niet zo. De Heer Jezus legde voor Kajafas en Pilatus een schitterend getuigenis af. Nog duidelijker was dat gesteld met Paulus. Nadat hij door soldaten was ingerekend en hem wilden geselen, zei hij: een romein onveroordeeld geselen? De overste ging naar hem toe, en vroeg: zijt gij werkelijk een romein? Ja, zei Paulus. En hij werd weer losgemaakt. Want het was verboden een romein zonder oordeel te geselen. Let op: de overste vroeg hem NIET om zich te legitimeren, documenten te laten zien, en nog meer. Om te bewijzen, dat hij een romein was. Slechts een “ja”.
    Mocht dat ooit eens “nee” blijken te zijn, dan stond hierop de doodstraf.
    Zo gold dat ook in onze lage landen tot pakweg een of twee eeuwen geleden. Naar een oud spreekwoord: een man een man, een woord een woord. Zijn “ja” of “nee” was de bevestiging of ontkenning van een zaak. Daar werd verder niet meer aan getwijfeld. Wel moest hij bij de rechter soms de hand op het wetboek leggen, met een eed. Want mijneed bleek soms het geval.
    Deze jongen had zich eens fel verzet tegen de legitimatieplicht in ziekenhuizen. Hield natuurlijk geen stand. Ze moeten daar gewoon mensen straffen, die zich voor een ander uitgeven. Daar hoeft de juistwillende niet voor gestraft te worden door zich te moeten legitimeren. Erger nog: niet legitimeren betekent niet geholpen kunnen worden. Het recht word je gewoon ontnomen. Je bent nog minder dan een hond.
    Tja, zover is de mens afgezakt van zijn menselijke waardigheid. Zijn evenbeeld Gods, daar is niets meer van over. Zijn geest is dood, het lichamelijke heeft het geestelijke verdrongen. Overal. Sport, de Olympische Spelen. Het zinnelijke genot. Maar geen competities, waar men elkaar probeert te overtreffen met uitnemende wijsheden. Hoewel, ook voor Christus Jezus telt wereldse wijsheid niet, zoals Paulus in zijn eerste brief aan de Korintiërs aangeeft.
    We moeten dat maar eens snel herstellen, ons evenbeeld Gods. Of laat u zich ook meesleuren tussen al die dranghekken als vee?

  8. Aan Peter Jongmans (24 JUNI 2017OP07:25)
    Hallo Peter,
    – Het is niet goed van situaties uitsluitend te beoordelen op : is dit non-conformistisch of niet, enz. Men moet de inhoud bekijken.
    – Oppervlakkig gezien krijg je misschien de indruk dat het bij Jezus om het non-conformisme te doen was. Maar dat klopt niet. Jezus sluit zich juist heel goed aan bij de diepe inhoud van het Oude Testament. Natuurlijk, Hij was de zoon van God.
    – De reden waarom Jezus het met de Joodse overheid aan de stok kreeg lag helemaal anders : men wilde niet geloven dat Hij de Zoon van God was, en dus zonden kon vergeven, wonderen kon doen enz. Ook was de Joodse overheid sterk gehecht aan talrijke uiterlijke regeltjes, en daar ging nu verandering in komen door de komst van Jezus, waarbij al die regeltjes voortaan overbodig gingen worden.
    Vriendelijke groet, AGS

  9. Mooi getuigenis. Alleen de reageerders zijn telkens precies meer met hun eigen verhaal bezig. Vreemd.

    1. Geloof is iets heel persoonlijks. Het is daarom niet te verwonderen, dat er vele verschillende meningen en perspectieven bestaan.

  10. +Benjamin van Dijck, re. 17:21 uur op 26 juni 2017. U schrijft o.a. : “De gepretendeerde gelijkheid tussen man en vrouw, en de anti-geslachtsleerstellingen die heden de maatschappij perverteren, zijn duivels ingefluisterde leugens, en zijn de profane altaren van de maçonnieke Bafomet, de afgod van de democratie. Wordt die afgod trouwens niet afgebeeld als een soort van ‘trans-geslachtelijk’ monster? Ik lijk mij toch zoiets te herinneren, maar ik kan mij vergissen. ”
    Mijn antwoord: “Nee, u vergist zich niet. In Amerika is een levensgroot afgodsbeeld van Baphomet (een mensenlichaam met geitenkop en twee horens) Daarnaast twee kinderen aan elke zijde, een jongen en een meisje.) Dit beeld staat klaar om aanbeden te worden ergens in de U.S.A. Het heeft een paar jaar geleden met foto en al op de website van Trouw.nl gestaan. En dan te weten dat er iemand met een geitenkop rondliep bij de opening van de Gotthardtunnel in Zwitserland. De ontkerstening van met name in West-Europa is nog steeds niet tot stilstand gebracht.

    1. Deze jongen heeft vroeger regelmatig oog en oog moeten staan met deze Baphomet, die ook werd afgebeeld in de vijfster om dat pentogram (regelmatige vijfhoek), toen hij (zij het mild) ondersteboven tentoon werd gespreid en gemarteld boven het altaar door satanisten (of wat voor andere naam door hen gebezigd werd) tijdens hun diensten, dat valt onder satanisch-ritueel misbruik. Gelukkig mocht hij het er levend afbrengen. Heb daar over geschreven en getekend, voor degenen die sterk in zijn schoenen staan: zie http://www.klokk.nl, het vierkant rechtsmidden: lotgenoten-in-kunst, de vierde kunstenaar, inderdaad, “een jongen”, dan het vijfde stukje poëzie met muziekcompo en afbeeldingen. Nee, zo zwaar als beschreven is het hem niet vergaan; maar toch! Nu weet gij allen, waarom deze jongen zijn Vader en Diens Zoon zo intens dankbaar is, Die hem uit deze zooi uitgered heeft, en er nu mag voor getuigen. En hij smeekt u: Bid toch voor al die slachtoffertjes die het niet mochten overleven, èn voor hen die het wèl overleefd hebben; die zitten met een levensingrijpend trauma opgescheept. Dat zij God mogen vinden in hun leven, en meer dan dat. O ja, als gij toch aan het bidden bent, bid dan ook voor al die schandjongens en kindhoertjes die in besloten clubs soms jarenlang misbruikt worden, er niets tegen kunnen doen uiteraard. Niemand weet zelfs van hun erbarmelijk bestaan af! Voor meer details, zie die door mij hierboven genoemde website, het tweede en vierde stukje poëzie.

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht