Christelijke grootouders: “We zullen nooit falen zolang we doorgaan met wat we doen – bidden, de weg wijzen en ons geloof doorgeven.”

Bron: gregburdine.com

In onze maatschappij van tweeverdieners brengen kinderen vaak veel tijd door met grootouders en spelen sommige grootouders zelfs een leidende rol in hun opvoeding. Of kleinkinderen dagelijks te gast zijn of slechts zelden langskomen, ouderen kunnen altijd een positief voorbeeld voor hen vormen. Kinderen, die vandaag vooral in een seculiere, areligieuze omgeving opgroeien, en in veel gevallen te maken krijgen met de scheiding en nieuwe relaties van hun ouders, vinden vaak enkel nog bij hun grootouders een veilige, stabiele omgeving. Grootouders zijn voor kleinkinderen in vele gevallen ook de enigen bij wie ze nog in contact komen met het Christelijk geloof.  Het is met hun grootouders dat ze leren bidden, Christelijke feesten vieren, in contact komen met traditionele normen en waarden. 

 

Bijdrage grootouders was nog nooit zo essentieel

Volgens de internationale organisatie “Catholic Grandparents Association”,  is de bijdrage van grootouders  tot de familie, de Kerk en maatschappij nog nooit zo essentieel geweest. “We leven in ongekend moeilijke tijden, met steeds veranderende sociale en morele waarden. Soms hebben we het gevoel dat we gefaald hebben, maar daar mogen we niet aan toegeven,” leest men op hun website. “We zullen nooit falen zolang we doorgaan met wat we doen – bidden, de weg wijzen en ons geloof doorgeven.” Grootouders hebben geen agenda, volgens de Catholic Grandparents Association; “ze menen het gewoon goed met hun kleinkinderen. Ze willen dat deze goede, degelijke mensen worden, die het verschil kennen tussen goed en kwaad, en goede morele beslissingen nemen. Indien ze zich toch nog zouden vergissen, moeten ze de weg kunnen terugvinden naar een liefhebbende, vergevende en niet-veroordelende God.”

Grootouders kunnen “geloofsexodus” omkeren

Ook Auteur Dick Bergeson, van het boek “Preserving your family”, zelf een grootvader en overgrootvader, benadrukt het belang van grootouders bij het omkeren van de “geloofsexodus”.

Grootmoeders speelden in de atheïstische ex-Sovjet-unie een essentiële rol in de redding van het geloof

“Grootouders zijn altijd de religieuze hoeksteen van de familie geweest”. De verklaring hiervoor is dat grootouders al heel wat crisissen in hun leven hebben meegemaakt, en hierbij de steun van God hebben mogen ondervinden. “Grootouders moeten hun belangrijke rol durven inzien. Indien ze niet handelen, zal een andere generatie opnieuw verloren gaan”, aldus Bergeson. De rol van grootouders in het overleven van het Christendom was trouwens ook belangrijk in landen zoals de ex-Sovjet-unie, waar het geloof decennialang vervolgd en onderdrukt werd. Ondanks de zeer moeilijke omstandigheden van die tijd, gingen de Russische Oma’s door met bidden, samen met hun kleinkinderen. En tegenwoordig kunnen we met nadruk concluderen dat het Chrisdendom in Rusland het nooit had overleefd, zonder het trouwe volksgeloof van de Baboeshka’s.

Wanneer de eigen kinderen de kerkdeur definitief achter zich dichtgetrokken hebben, heerst bij gelovige grootouders vaak vertwijfeling, hoe ze het geloof met hun kleinkinderen nog kunnen delen.  We geven hen alvast enkele tips:

Bid met je kleinkinderen

De jeugd van tegenwoordig leeft in een areligieuze omgeving. Je zal dus heel eenvoudig moeten beginnen. Geef je kleinkinderen voor het slapengaan een kruisje en leer ze een degelijk kruisteken maken. Vertel je kleinkinderen dat je vaak met God praat en dat Hij altijd luistert naar je bezorgdheden. Leer kinderen het verschil tussen God en de engelen en de vele sprookjesfiguren waarmee ze tegenwoordig overspoeld worden.  Voor kleine kinderen is het verschil tussen bv een engeltje en een elfje niet altijd even duidelijk.   Probeer gebeden in te lassen voor het eten en het slapengaan. Dit kunnen eenvoudige gebedjes zijn op de maat van de leeftijd van je kleinkinderen, maar vergeet hen ook niet het Onze Vader en het Weesgegroet aan te leren. Zo kunnen ze ook later deelnemen aan de rozenkrans of andere gebeden met de gemeenschap.

Lees de kinderbijbel samen met je kleinkinderen

Bron: thespruce.com

Bijbelse verhalen komen nog maar heel beperkt aan bod in het godsdienstonderwijs. Daarom is het belangrijk, dat je kleinkinderen in het bijzonder het Nieuwe Testament leren kennen. Het is moeilijk een relatie aan te knopen met Jezus, als je niets weet over Zijn leven en wat Hij heeft betekent. Grootouders zijn de vertellers en de overdragers van de familiale normen en waarden. Het is belangrijk om hier bewust van te zijn.

Neem je kleinkind mee naar de H. Mis

Zijn je kleinkinderen op bezoek tijdens het weekend? Neem ze dan mee naar de H. Mis. Geef  uitleg over wat er zich allemaal afspeelt, de betekenis van het tabernakel, de Eucharistie. Leer hoe men zich gepast gedraagt in een kerk. Brand een kaarsje voor Maria of een heilige. Dit kan ook een aanzet zijn om aan kinderen uit te leggen wat de betekenis is van heiligen in het Katholieke geloof.

Vier de Christelijke feesten bewust

Bron: whattoexpect.com

Kleinkinderen komen vaak op bezoek op de belangrijkste Christelijke feesten. Probeer je ervan te vergewissen dat ze weten waar elk feest over gaat. Versier je huis ook gepast, zodat zij er een mooie kerststal, adventskrans, paasversieringen etc vinden. Ontdek ze samen met je kleinkinderen en profiteer ervan om over de betekenis van elk feest te spreken.

Dien je naasten

Naastenliefde is een dagelijkse oefening. Eén van de mooiste dingen, die je kinderen kunt aanleren is de liefdevolle dienst aan hun naasten, naar voorbeeld van Jezus.  Leer ze vreedzaam om te gaan met anderen. Betrek ze bij diensten aan de gemeenschap en minstbedeelden.

Heb je echtgeno(o)t(e) lief

Sterke huwelijken maken sterke families en kinderen. Zeker wanneer de eigen ouders het moeilijk hebben met hun relaties, is het belangrijk dat je kleinkinderen een positief rolmodel in hun grootouders zien.

Bron: thespruce.com

Erken de bijzondere gaven van je kleinkinderen

Alle kinderen hebben van God bijzondere gaven gekregen. Erken deze gaven en help jouw kleinkinderen om deze te ontwikkelen. Door je kleinkinderen en hun talenten te ondersteunen, vermijd je dat ze aandacht op de verkeerde plekken gaan zoeken.

Wees vooral een voorbeeld

Kinderen pikken veel op van het gedrag van volwassenen die hen omgeven. Geef je kleinkinderen de aandacht en tederheid die ze nodig hebben. Leer ze het belang van dankbaarheid voor Gods vele gaven. Soms kunnen een eenvoudig gebaar, een bijzonder moment, essentieel zijn in het latere leven van je kleinkind. Wees dus voor hen vooral een goede herinnering en bid vaak voor je kinderen en kleinkinderen. Dit is ook vooral belangrijk, wanneer je hen slechts zelden ziet. Vertrouw dan op de Goddelijke voorzienigheid dat je kleinkinderen het geloof uiteindelijk zullen leren kennen.

Auteur:Katharina Gabriels

Katharina Gabriels is gehuwd en moeder van twee tieners. Ze is gefascineerd door (kerkelijke) actualiteit, hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen en ethische kwesties.

7 commentaren op “Christelijke grootouders: “We zullen nooit falen zolang we doorgaan met wat we doen – bidden, de weg wijzen en ons geloof doorgeven.”

  1. Wacht eens even! De ouders dan zelf laten doorgaan het hun verkeerde leefwijze, dan de grootouders inzetten om te redden wat er nog te redden is? Ja, gelukkig dat deze grootouders alle tijd kunnen vrijmaken voor hun kleinkinderen, prima! Maar de ouders zelf verzuimen hun eerste taak door God aan hen gegeven: het opvoeden en onderwijs geven aan hun eigen kinderen, bedoel hiermee een totaalopvoeding, tot aan hun volwassenheid. Al te lang besteden ze deze totaalopvoeding uit aan derden, zodat ze hun handen vrij krijgen om allerlei andere dingen te doen die zij nodig achten te doen, terwijl hun kinderen volledig verkommeren. Leuk ging dat, sinds in de zestiger jaren de anticonceptiepil kon ingenomen worden. Beiden zelf konden bepalen van hoeveel kinderen ze wilden hebben, en wanneer het hen zelf het beste uitkomt. Want ze hebben het zo druk en zo vreselijk druk met al hun andere “noodzakelijkheden”. Gelukkig nog maar een of twee kinderen, nou, dat besteden we uit, en de vrouw vloog weg van het aanrecht om lekker buiten de werkvloer te betreden, die eerst louter het domein van de man was. Toch veel gezelliger zo? Lekker veel praten, inspraak hebben, eindeloos kwebbelen met haar vriendinnen over onbehoorlijke zaken. En hun kinderen, ook hun zoontjes, ondergebracht in kinderdagverblijven en scholen, tot aan hun volwassenheid. Jongens hebben een mannenfiguur als rolmodel nodig, waaraan ze zich kunnen spiegelen, dat doet een juf niet voor hen. Ze moeten zich netjes en rustig gedragen, terwijl meisjes daarentegen wel hun waffel mogen opentrekken, sommigen gemaakt tot ware heksen.
    Waar zijn de integere kinderen van weleer gebleven? De zuivere en oprechte jongens? Het ruige buitenspel in de echte natuur voor jongens? Welke moeder voedt haar dochter nog op, om later als een moeder geduldig haar gehele dag voor haar kroost in te zetten? En, waar zijn die grote gezinnen gebleven, waar beide ouders zich voor moesten uitsloven, de man doodmoe terugkeert van zijn zware dagtaak buiten de deur om enkele uren tussen zijn kroost te verblijven? Zij waren bekaf, maar voelden zich intens gelukkig. De ouders van nu echter niet in het minste. Of het interesseert hen eigenlijk niet zo veel.
    Die scholen, die zijn er twee eeuwen geleden gekomen om de kinderen uit de fabriek te houden. Fabrieken die opkwamen in dat industriële tijdperk. Alle produkten werden spotgoedkoop, voor handen arbeid was er geen plaats meer, en was te duur. Vele gezinnen moesten daarom wel naar de grote stad verhuizen. En vanwege het zeer schaarse loon moest het gehele gezin in de fabriek gaan werken. Dat kon natuurlijk niet langer, en zo kwam de leerplichtwet tot stand. Panden, leerkrachten en leermiddelen werden rap bijeen vergaard. Veel van wat daar geleerd werd had totaal geen nut, maar ze waren gelukkig uit de fabriek. De vrouw kreeg haar handen vrij, en verveelde zich, verlangde net als haar man te werken. Ziehier de oorsprong van al de ellende.
    Ellende? Jazeker, want tot op heden is het onderwijs geenszins van wat het wezen moet. Dan heb je ook nog die loodzware tentamens en examens in een nietsontziende competitie, waar de jongens veelal het onderspit delven ten opzichte van de meisjes. Ha, eindelijk het fel begeerde diploma, de vlag uit. En na enkele jaren veelal weer een omscholing, een ander diploma halen, want ze bleken opgeleid te zijn voor het beroep dat toch niet bij hen past. Over scholen valt nog veel meer te zeggen, maar dat doet deze jongen maar niet.
    Wel dit: zelf heeft hij met zijn vrouw aan hun zoon alternatief thuisonderwijs gegeven, totdat die zoon 18 werd, en hem op de Hogeschool kreeg, waar hij afstudeerde. Met dat thuisonderwijs in Nederland – waarbij hij 8 jaar moest strijden tegen 150 ambtenaren en 6 rechtszaken genoot – moest hij dat wiel weer geheel opnieuw uitvinden. Wat heeft een kind in weze nodig? Wat moet vermeden worden? Hoe voorkom je eenzijdigheid? Hoe overbrug je zwakke plekken van de lesgevende? Hoe krijgt hij voldoende sociale contacten? Hoe geef je hem het ware spel en veelzijdige handvaardigheid en creativiteit? Hoe ontwikkel je zijn talenten? Hoe breng je hem het ware christelijk geloof bij? En nog veel meer. Was er full-time mee bezig, kon al mijn eigen liefhebberijen aan de kant zetten.
    En moeder maakte al onze kleding zelf, bereidde de maaltijden, en de boodschappen. Vader maakte al het lesmateriaal voornamelijk zelf. Voegde vele lesonderdelen toe, wat een kind niet op school krijgt. En begon met een tiendelige platenbijbel, waarvan zeven over het oude testament. Gaf hem veel moraal bij, maar altijd met de Schrift ernaast. En alles deed hij in gebed, in voortdurend gebed. Hij kreeg, want hij de Vader vroeg. En kreeg meer dan dat. Een werkend geloof. De Heer Jezus wrochtte wonderen voor hen. Zelf kan hij geheel niets, ben maar een nietsnut en onbenul; maar God Zelf werkte door hem en zijn vrouw het willen en al het doen en spreken. God zij dank voor deze onuitsprekelijke gaven!
    Kijk, deze jongen wil graag een spiegel zijn voor vele ouders. Hij heeft zich volledig ingezet, om slechts één zoontje op het droge te krijgen. Had geen smoesjes van wat zullen anderen daar wel van zeggen? dat is toch onmogelijk in deze tijd? daar is geen tijd voor toch? enzovoorts. Plaats eerst maar de Heer Jezus in alles als eerste; en wat je niet weet of lukt, we hebben een hemelse Vader Die je in alles begeleidt. Echt, we kunnen het allemaal. Niemand gaat vrijuit tegenwoordig, allen zijn wij schuldig aan de slechte totaalopvoeding van onze kinderen.
    En dat de grootouders er een mederol in spelen, prima. Maar het moet een mederol blijven, niet de hoofdrol. De verantwoordelijkheid van de opvoeding ligt bij de ouders, niet bij de grootouders, en helemaal niet bij derden.
    Beveel alles de Heer aan. En het zal u zeker gelukken!

  2. De reden van de geruisloze geloofsafval van kinderen en in de tweede fase de kleinkinderen, wordt niet gestopt met bovenstaande leidraad, beste Katherina G. Op zich is uw advies OK, maar niet voldoende. Het grote euvel duidt U niet en dat zit in de moderne lutherse NOM tafeldienst van de neo-katholieke dominees. Deze abjecte tafeldienst, uitvinding van de vrijmetselaars Bugnini en (de jood) Montini (alias P VI), is de belangrijkste veroorzaker van de teloorgang. De NOM tafeldienst kweekt de protestante houding van neutrale aanwezigheid, niet de onweerstaanbare aantrekkingskracht van mystieke schoonheid, devotie en heilige betovering voor het Allerheiligste Sacrament. Zonder devotie en heilige betovering, is er geen persoonlijke overgave en Godservaring, die een leven lang beklijft, zodanig dat geen Zondag voorbij kan gaan, zonder de existentiële levens behoefte aan de mystiek van het heiligste ontmoetingsmoment met God tijdens het heilig Misoffer, ons gegeven tijdens het Laatste Avondmaal. Het Tridentijnse Heilige Misoffer van altijd is het overdoen van Golgotha, telkens weer. Dat vindt U, beste Katherina G., niet terug bij de NOM, de variant van een protestante tafeldienst. Vandaar de uittocht. De NOM der gemijterde schurken indertijd, heeft ons katholieken het heiligste ontmoetingsmoment met God, ontnomen, met alle gevolgen van dien zoals we dat nu zien gebeuren. Paus B XVI heeft dit al in 1983, erkend en kenbaar gemaakt. Persoonlijk heeft hij altijd het Heilig Misoffer van altijd opgedragen en zelf is hij niet in de valstrik van de NOM, getrapt. Maar hij was niet opgewassen tegen de V2 sekte die in Rome de dienst uitmaakt.

  3. De jongeren worden normloos opgevoed en de normen die ze hanteren zijn relativisme alles mag en kan goed artikel

  4. Jules,helemaal met je eens. Daar ligt de wortel van het kwaad waardoor de devotie,het sacrale de kerk uit gingen. Heel treurig maar de Vrijmetselarij binnen het Vaticaan heeft dit bewerkstelligd. Veel grootouders zijn nog van voor dat concilie van 1963 en hebben nog herinneringen aan prachtige Missen die de ziel konden voeden. Gelukkig dat zij hun geloof nog kunnen doorgeven. In die jaren 60 en 70 kwam het kind steeds meer centraal te staan. En zoals alle nieuwe ontwikkelingen schoof dit veel te ver door. Veel zijn door en door verwend . Toen ze later zelf volwassen werden en ouders werden en gewend zijn in alles hun zin te krijgen, en moeilijkheden in hun relatie niet het hoofd konden bieden waren hun kinderen de dupe : gescheiden ouders,sommige zelfs tot 4 x aan toe .. Een egoïstische maatschappij is ontstaan : als ik het maar leuk heb. Ook zoiets : alles moet LEUK zijn. Dan denk ik aan de herderskindertjes in Fatima in 1917 . Zij waren bereid offers te brengen. Wat een wereld van verschil. Kortom: Vaticanum 2, plus de tijd van alles voor het kind wat leidde tot egoïsme, de vele echtscheidingen en niet te vergeten de veranderingen in het onderwijs zoals het samengaan van kleuter en lageronderwijs waardoor veel mannen het voor gezien hielden om als meester voor de klas te staan. Zie hier het overwegend vrouwelijk personeel op scholen wat voor jongens niet echt bevordelijk is. En inderdaad Willy, de normen zijn verschoven. Wat nu de norm is is niet oké. Maar wordt wel als normaal gezien. Daarom is het zo belangrijk om de kinderen met het geloof in Christus op te voeden. Laat dat de balsem zijn voor de ziel en niet de alcohol, de vrije sex met vele abortussen als gevolg.

  5. De oprechte Katholieken die er nog zijn moeten meer samenspannen, en de facto eigen verbanden van thuisonderwijs opbouwen die buiten de invloed staan van de libertijnse agenda. De staatsmannen trachten alle educatie onder hun controle te houden, waardoor zij zelfs uit Katholieke gezinnen kinderen van de Revolutie vormen. Dit mag niet langer voortduren. Wij moeten intellectuele verdedigingswallen oprichten om aan de opbloeiende Katholiek gedoopte jeugd een veilig klimaat te bieden waarin zij kunnen opgroeien tot soldaten van Christus en Zijn Kerk. Zolang ouders zich laten knechten door verstikkende civiele legislatie die hen aanzet om hun zonen en dochters bloot te stellen aan de giftige walmen van de gevestigde scholencorruptie, zullen wij er niet in slagen om een oprijzende Katholieke elite te vormen die mannelijke weerstand zal bieden aan de Revolutie.

    Ouders die het zieleheil van hun kroost nog ter harte nemen moeten dringend de handen in elkander slaan om de tentakels van het sansculotten-regime uit hun opvoeding te verbannen.

  6. Alles staat en valt met de absolute eerbied voor de hostie (= eerst biechten, dan de H. Mis bijwonen, dan eerbiedig knielend op de tong ontvangen).

  7. oh ja, en daarna Jezus bedanken dat Hij IN (niet alleen BIJ) ons wonen wil.

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht