Godsdienstvrijheid Europese Christenen gaat achteruit, Vaticaan slaat alarm

Aartsbisschop Paul Richard Gallagher
Aartsbisschop Paul Richard Gallagher

Rome – Tijdens een conferentie einde maart over de “Heilige Stoel en het recht op godsdienstvrijheid van Pius XI tot Franciscus”, waarschuwde Aartsbisschop Paul Richard Gallagher, de Vaticaanse Secretaris voor de Relaties met de Staten (of Vaticaanse Minister van Buitenlandse Zaken), voor  de verontrustende “achteruitgang van de godsdienstvrijheid” voor Christenen, zelfs in het “democratische” Europa. 

De oorzaken voor de achteruitgang van de religieuze vrijheid kunnen volgens de Aartsbisschop niet enkel gevonden worden “in de inherente problemen van een multiculturele maatschappij, maar ook in de secularisering”. Hierbij worden religies gereduceerd tot subculturen, een “overblijfsel van het verleden, waar men zich het liefst over zou willen zetten”.

1700 gevallen van religieuze discriminatie tegen Christenen

Aartsbisschop Gallagher benadrukte, dat het de taak van regeringen en instelingen was om discriminatie te bestrijden en religieuze vrijheid te promoten en te beschermen, “met dezelfde instrumenten als gelijk welk ander fundamenteel recht”. Jammer genoeg staat godsdienstvrijheid niet overal in Europa even hoog op de agenda. Volgens Aartsbisschop Gallagher, ontving het Weens Observatorium inzake Intolerantie en Discriminatie van Christenen in Europa tijdens de jaren 2014 en 2015 niet minder dan 1700 rapporten over incidenten tegen Christenen.

Ook Raad van Europa treedt op tegen discriminatie

Aartsbisschop Gallagher vermeldde dat de Raad Van Europa in 2015 een resolutie uitbracht, om Europese Christenen tegen discriminatie te beschermen.  (zie ook https://www.gzb.nl/nieuws/discriminatie-van-christenen-op-europese-agenda). Deze discriminatie zou verschillende vormen aannemen, zoals o.a. het arresteren van straatpredikanten of het ontslaan van Christelijke werknemers, omdat ze bepaalde taken uit religieuze overwegingen weigeren (verpleegkundigen die niet willen meewerken aan euthanasie, of leerkrachten die gedwongen worden een onderwijsprogramma uit te voeren, dat in strijd is met hun Christelijk geloof). “In de huidige context, lijkt het een intrinsieke tegenspraak om vrijheid voor allen te eisen, maar deze dan te weigeren aan bepaalde, vooral religieuze groepen”, aldus Gallagher.

Scheiding tussen Kerk en Staat niet hetzelfde als een “agnostische” staat

Hoewel Christus met zijn uitspraak over God en Caesar de grondslag legde voor de scheiding tussen religie en staat en de uiteindelijke creatie van de moderne seculiere staat, benadrukte Aartsbisschop Gallagher dat het niet de bedoeling was om “religie en staat volledig te ontkoppelen, of erger nog, om een agnostische staat te creëren”. Hierbij pleitte hij voor een overheid, die “bewust is van de religieuze referenties en waarden van zijn burgers,” en ook aan allen “het recht garandeert om te leven volgens zijn geweten binnen deze religieuze dimensie.” De graad van religieuze vrijheid is een “essentiële factor” in het bepalen van het niveau van vrijheid en de gezondheid van een democratie, aldus Aartsbisschop Gallagher. Hij benadrukte dat de beperking van de godsdienstvrijheid een nefast effect kon hebben op de maatschappelijke harmonie, met de “groei van radicalisering en fundamentalisme tot gevolg”.

“Indien religies geen deel kunnen zijn van de oplossing, kunnen ze makkelijk een deel van het probleem worden”

Religieuze vrijheid, zei Aartsbisschop Gallagher is een “essentiële voorwaarde” voor de Kerk om haar taak te volbrengen. Daarom zou het Vaticaan het thema blijven promoten, vooral waar godsdienstvrijheid onvoldoende wordt gerespecteerd. Gallagher benadrukte eveneens het belang van een “directe, geïnstitutionaliseerde dialoog” tussen de burgerlijke autoriteiten en de verschillende religies. “Deze dialoog is van essentieel belang in een multipolaire maatschappij. Meer nog, indien religies geen deel kunnen zijn van de oplossing, kunnen ze makkelijk een deel van het probleem worden”. “De wereld maakt momenteel een internationale crisis mee, die we niet meer hebben gezien sinds Wereldoorlog II, en dit terwijl Christelijke waarden verdwijnen uit de geesten van vele mensen”, zei Aartsbisschop Gallagher. “Het grootste risico, dat we nu lopen is dat we onszelf opsluiten en toegeven aan de ‘globalisering van de onverschilligheid’, die Paus Franciscus zo vaak heeft veroordeeld. “

Auteur:Katharina Gabriels

Katharina Gabriels is gehuwd en moeder van twee tieners. Ze is gefascineerd door (kerkelijke) actualiteit, hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen en ethische kwesties.

3 commentaren op “Godsdienstvrijheid Europese Christenen gaat achteruit, Vaticaan slaat alarm

  1. Maar het komt er toch wel op neer dat moderne Christenen zelfs tijdens de Sacamentsaanbidding unaniem het nieuwe onzevader ‘bidden’, dat zij daar ook luidop telkens nieuwe ‘gebeden’ ‘bidden’ die steevast een socialistische/protestantse onderstroom hebben en dat zij zich resoluut en totaal afzetten van eender welke andere mening.

    Binnen die groep wordt men ook openlijk belachelijk gemaakt wanneer men Traditionele waarden tracht te verdedigen, en dit zelfs door de inrichters van die ‘vernieuwende gebeden’-cultuur.

    Bij Traditionele gebeden en Gregoriaanse gezangen kan men spreken van een bovenstroom van vergeestelijking terwijl deze bij vernieuwende teksten niet slechts geheel afwezig blijkt maar men bovendien goedklinkende christelijke teksten misbruikt om een onderstroom van negativiteit en leugens op te wekken en de bovenstroom van zuiverheid en geestelijkheid de nek om te wringen,

    Doe bijvoorbeeld de moeite om een moderne misviering actief te volgen met het Romaans missaal in de hand, of een moderne sacramentsaanbidding te volgen met het boek “Heilig Uur” van Margaretha Maria in de hand, dan wordt je hart doorstoken van de pijnlijkste steken en krijg je het verlangen om al die mensen, die het zo goed menen, allen persoonlijk te gaan omhelzen en hen met tranen in de ogen te smeken om a.u.b. toch eindelijk wakker te worden.

    M.a.w. de ‘globalisering van de onverschilligheid’ wordt juist ondersteund door het Vaticaan zelf !

  2. Dat is te laat!
    Zowel binnen als buiten het leefmilieu van de katholieken kerk mag je niet meer katholiek zijn!
    Dank aan onze valse bisschoppen, dank aan de valse priesters, dank aan de valse religieuzen en dank aan de wereldse leken binnen de kerk die de 10-geboden niet zo belangrijk vonden en zowel volwassenen, jongeren, en kinderen seksueel en psychische gekraakt hebben om hun ego te bevredigingen. De kerk is grotendeels een vat met onreine wellustige egotrippers die het sacrale, liturgie, stilte enz.. volledig hebben overboord gegooid, omdat vooral tijdens deze eerbiedwaardige diensten hun geweten begon te knagen, doordat ze een wake-up kregen van “De Heilige Geest” over hun zondig gedrag dat te spuitgaten uitliepen. M.a.w. De Heilige Geest werkte iets te hard tijdens een Sacrale Heilige Eucharistie of stille Heilige aanbiddingsmomenten en daardoor ging hun groot ego aan tingelen. Daarmee hebben ze tijdens de Heilige Eucharistie en aanbiddingsmomenten er maar wereldse feestjes van gemaakt en gezang, dans en zelf gefabriceerde teksten bijgevoegd en onwetende daarmee geïndoctrineerd met dwalingen. Dan kon “De Heilige geest” niet meer binnen en de genade van Godsliefde vloog dan veilig weg door de kerkramen i.p.v in de harten en ziel van de zondige kerkbedienaars en leken. En het resultaat zien we. We hebben niet veel katholieken meer, alleen maar een slap en flauw afgietsel ervan dat niemand nog heiligt, niemand nog geneest en niemand innerlijk vrij, vredevol en gelukkig maakt.

  3. Nog een staaltje van hardnekkige discriminatie: in Nederland is thuisonderwijs (huisonderwijs) lang niet zo legaal als in België. Slechts als je een overwegend bezwaar hebt tegen de richting en/of de soort van onderwijs, kan er vrijstelling verleend worden. Dat althans volgens de Leerplichtwet, artikelen 5b en 15. Alternatief thuisonderwijs gegeven van 1982 tot en met 1998 aan zoontje, waarbij het wiel weer opnieuw uitgevonden moest worden, in voortdurend gebed. Acht jaar lang een strijd moeten voeren, meer dan 150 ambtenaren, zes rechtszaken, waaronder de Hoge Raad en het Hof van de Mensenrechten. Vader bijna tot twee maal de gevangenis in, zoon bijna tot twee maal uit huis gehaald. Waarom dit alles? Vader meende terecht, dat hij dit moest doen in opdracht van de Heer Jezus, na rijp beraad in gebed. Dit vertelde hij aan de ambtenaren in kwestie. Daarna al die felle vervolgingen. Maar als ze hem één mijl dwongen, ging hij er twee met hen; hem op de linkerwang sloegen, gaf hij hen ook de rechter; zijn kleed namen zij af, hij gaf hen zijn ondergoed erbij. Zie Mattheüs 5. Geen advocaat genomen. Aldus overwon hij; en dat in een volledig katholieke omgeving! Zijn zoon kreeg hij daarna op de Hogeschool, afgestudeerd. En de pers heeft hij erbuiten gehouden; want hij is maar een eenvoudige jongen, die niet weet hoe te gaan of te staan; het is zijn Heer Die alles in hem heeft bewerkt tot een succes, en meer dan dat. Heb slechts mijn plicht gedaan, de smaad van ambtenaren, buurt en familie geduldig verdragen.

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht